Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
.
Τελευταία κερδίζει έντονα το ενδιαφέρον μια δράση με καταβολές στο απώτατο παρελθόν, όταν διάφορες συλλογικότητες ενεργών πολιτών αντέδρασαν σφοδρά (αλλά όχι μαζικά κι οργανωμένα) στο ολοένα διογκούμενο φαινόμενο της κατάληψης παραλιών από μπιτσόμπαρα, δυσχεραίνοντας ανεπίτρεπτα την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές… Όπου με επίσημη αδειοδότηση από Δήμους και Αρχές, λογής επιχειρηματίες εκμεταλλεύονται εμπορικά τα καλύτερα φιλέτα των ακτών ανά την επικράτεια, απλώνοντας σε τεράστιες εκτάσεις μέχρι εκεί που σκάει το κύμα και μέχρι αδιαχώρητου, άπειρες ομπρελοξαπλώστες και όχι μόνο… καθώς πολλοί που δεν απευθύνονται στη μπας- κλας πλέμπα αλλά σε καβαλημένες ψωνάρες, έχουν κουβαλήσει στην αμμουδιά ολόκληρες επιπλώσεις – οικοσκευές- είδη προικός, με κρεβάτια, κουρτίνες, μαξιλάρες, σαλονάκια, ριχτάρια, τραπεζάκια, αιώρες, σερβίτσια, διακοσμητικά κλπ. σε σημείο που αναρωτιέσαι «Πού διάολο ήρθα;; Σε παραλία για μπάνιο ή σε έκθεση επίπλου να διαλέξω καναπέ;; Άραγε τα πουλάνε ή απλά τα δειγματίζουν για προμόσιον με την ανάλογη μίζα;; Είναι ετοιμοπαράδοτα ή πρέπει να παραγγείλω και να περιμένω;;»…
Ωστόσο, πέραν της άθλιας αισθητικής σε ένα φυσικό περιβάλλον που αλλοιώνεται σε γελοιωδέστατα «αστικό», το μείζον θέμα αφορά στην κραυγαλέα αντισυνταγματική ενέργεια! Καθώς ένα δημόσιο φυσικό αγαθό όπως είναι αυτονόητα η θάλασσα και η ελεύθερη δωρεάν πρόσβαση οποιουδήποτε σε αυτήν, μετατρέπεται με τις ευλογίες του κράτους σε ιδιωτικό, αναγκάζοντας τον πολίτη να πληρώνει για να το απολαύσει! Κι αν αρνηθεί το αυθαίρετο και συχνά βαρβάτο χαράτσι στους κερδοσκόπους καταληψίες, επιλέγοντας να στήσει παραδίπλα τη δική του ομπρέλα, θα έρθουν τα καλόπαιδα του…. ιδιοκτήτη της παραλίας (!) και θα του πουν «τα κουβαδάκια σου και δρόμο!» στην ευγενική εκδοχή, γιατί αν τολμήσει να αντισταθεί, θα φύγει σηκωτός και θα φιγουράρει πρώτο θέμα στις ειδήσεις… Αυτό βέβαια ΑΝ έχουν απομείνει ελάχιστα τετραγωνικά αμμουδιάς μη καλυμμένα από… επιπλώσεις ώστε να μπορεί να απλώσει μια πετσέτα, καθότι τα λαμόγια παίρνουν άδεια πχ. για 100 τμ και τα επεκτείνουν μουλωχτά στα 200 καταλαμβάνοντας όλη την έκταση- και φυσικά το καλύτερο κομμάτι παραλίας- χωρίς ουδείς να ελέγχει τις εξώφθαλμες παρανομίες… και φυσικά χρεώνοντας (σταθερά ΧΩΡΙΣ απόδειξη) ό,τι κατεβάσει η γκλάβα τους, μέχρι και μισό μηνιάτικο για την «παροχή»!
Η οποία «παροχή» έχει πάνω από εικοσαετία που άρχισε να φουντώνει προκλητικά και τα τελευταία χρόνια πήρε διαστάσεις μάστιγας κυριολεκτικά, μη αφήνοντας εκατοστό παραλίας χωρίς κάλυψη και εμπορική εκμετάλλευση, με στυγνό εκβιασμό του πολίτη από τους νταβατζήδες: «ή πληρώνεις όσο σου πούμε για να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα ή παίρνεις δρόμο και τράβα όπου γουστάρεις! Στη μπανιέρα σου, σε γούρνα, σε απάτητη απόκρημνη ακτή, με το λάστιχο στη βεράντα, πηδώντας από βάρκα στ’ ανοιχτά, πάντως στο δικό μας τσιφλίκι που διαφεντεύουμε ΕΜΕΙΣ τη θάλασσα, χωρίς να τα σκάσεις, ΓΙΟΚ φιλαράκο! Και τα αναχρονιστικά που ήξερες το πάλαι ποτέ για ντεμέκ δημόσια αγαθά με ελεύθερη πρόσβαση, μη σου πούμε καλύτερα πού να τα βάλεις, γιατί μη μας βλέπεις τραμπούκους, έχουμε και μια αγωγή!»
Μιλάμε για πρόκληση, τόσο σε επίπεδο παράνομης κατάληψης όσο και σε επίπεδο υπέρογκων χρεώσεων χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός «υπεύθυνου», που τελευταία έχει χτυπήσει ταβάνι, προκαλώντας οργή και αγανάκτηση στον πολίτη-θύμα, με το δίκιο του βουνό! Και επιτέλους, ω του θαύματος, αποφάσισε να ξυπνήσει από την νιρβάνα και να αντιδράσει- έστω κι αν πρόκειται για το θαλασσινό μπάνιο του, κάτι είναι κι αυτό… Βέβαια, όπως προείπαμε, υπήρξαν και στο παρελθόν σκόρπιες, περιστασιακές, δυναμικές αντιδράσεις για παρανομίες που έβγαζαν μάτι (πχ. Σαχάρα στην Ηράκλεια Χαλκιδικής και αρκετές ακόμα περιπτώσεις), όμως έλειπαν αφενός η μαζική, οργανωμένη συσπείρωση ώστε να συστρατευθεί μεγάλη μερίδα κόσμου και αφετέρου η ευρεία δημοσιότητα με τις σημερινές δυνατότητες κυρίως του διαδικτύου, για να επιφέρουν δραστικά αποτελέσματα… Και έμειναν απλά μερικά «πυροτεχνήματα» με μηνύσεις και εξώδικα από κάποιους παθιασμένους με οικολογική ευαισθησία, αδυνατώντας να βάλουν φρένο στην ανεξέλεγκτη ασυδοσία…
Μέχρι που έσκασε πρόσφατα το δημοφιλές πλέον «Κίνημα της… πετσέτας», που όταν πρωτάκουσα τον όρο, ομολογώ ότι το μυαλό μου πήγε σε τρολιά ή αστείο ευφυολόγημα ή τις συνήθεις fakeμπούρδες του διαδικτύου… Διαβάζοντας όμως ότι πρόκειται για διεκδίκηση της ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία, ειλικρινά κουφάθηκα με τον τίτλο του κινήματος, αναρωτώμενη ποιος φαιδρός μπορεί να βάφτισε έτσι μια ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ υπόθεση, ευτελίζοντάς την σε σαχλή αμερικανιά! Και δίνοντας βέβαια με τη λέξη «πετσέτα» ως… κίνημα, άπειρες λαβές για αφελείς παραλληλισμούς, φτηνό χιουμοράκι, χλευαστικά σχόλια και φυσικά άφθονη τροφή σε γελοιογράφους και νούμερα επιθεωρήσεων, που περιμένουν ως μάννα εξ ουρανού παρόμοια λαβράκια! Με συνέπεια να ξεστρατίζει το επίκεντρο από ένα αυτονόητο συνταγματικό δικαίωμα που παραβιάζεται ασύστολακαι να εστιάζει στη φαιδρότητα της… πετσέτας με ειρωνικό μειδίαμα (ως ντεμέκ «συμβολισμός» της πλάκας), άσχετα αν η υπερπροβολή εν προκειμένω με τη δύναμη των Μέσων έφερε ευτυχώς κάποια αποτελέσματα…
Ωστόσο απορώ γιατί επέλεξαν την… πετσέτα, που όπως και να το κάνουμε δίπλα στον όρο «κίνημα» ακούγεται από γραφικά και αστεία έως παράδοξα και ακατανόητα, αντί του σαφέστατου, κυριολεκτικού τίτλου «Κίνημα Ελεύθερης Παραλίας» (δίνει και… ωραίο αρκτικόλεξο ΚΙΝ.ΕΛ.ΠΑ.) ώστε να καταλαβαίνουμε οι πάντες απευθείας περί τίνος πρόκειται, να εστιάζουμε στη σοβαρή ουσία και να αποκλείουμε οποιονδήποτε χλευασμό, αστειάκι, ειρωνεία πάνω σε καίριο ζήτημα υποβαθμίζοντάς το… Γιατί ακόμα κι εγώ που έχω καταγγείλει μετά μανίας σε άρθρα αυτή την απαράδεκτη ασυδοσία με την κατάληψη και εμπορευματοποίηση των ακτών, ακούγοντας για «Κίνημα της πετσέτας» δεν μπορώ να αποφύγω το γελάκι και το αυθόρμητο ειρωνικό σχόλιο που μου τρώει τη γλώσσα: «άραγε εμείς που χρησιμοποιούμε… ψάθα ή καρεκλάκι, μπορούμε να ενταχθούμε στο κίνημα ή να κάνουμε άλλο ξεχωριστό;;» Λες και το φλέγον είναι πού θα απλώσω εγώ την πετσέτα και όχι οι αετονύχηδες που απλώθηκαν ανεξέλεγκτα! Στην καραμπινάτη παρανομία ΔΕΝ αντιπαραθέτεις λεκτικά- σημειολογικά το… άπλωμα μιας πετσέτας, ούτε σαν χαριτωμενιά!
Ξέρω βέβαια ότι πολλοί θα πουν γιατί μένεις μίζερα στον τίτλο και δεν εκτιμάς ότι αυτό το κίνημα – παρά τον φαιδρό κατά τη γνώμη σου τίτλο- κατάφερε με τις έρευνες και τον δυναμισμό του να «απελευθερώσει» κάποια κομμάτια παραλίας από τους ασύδοτους κερδοσκόπους… Εννοείται φυσικά ότι το εκτιμώ και αποδίδω εύσημα με ένα μεγάλο μπράβο! Ας μη παραβλέπουμε όμως ότι η επιτυχία οφείλεται κατά μείζονα λόγο στα Μέσα λόγω ευρείας δημοσιότητας για δικούς τους λόγους εμπορικούς και πολιτικούς, διότι αν επέλεγαν να «θάψουν» το θέμα, φύλλο δεν θα κουνιόταν, μακάρι το κίνημα να έκανε… ένοπλη επανάσταση! Επειδή όμως οι λέξεις είναι «καρφιά» και φέρουν βαρύνουσα σημειολογία καθορίζοντας νοήματα, όταν μετατοπίζουν το κέντρο βάρους από το μείζον στο έλασσον, αυτονόητα «μικραίνουν» το θέμα και όταν παραπέμπουν σε φαιδρότητα μοιραία προκαλούν αντίστοιχες αντιδράσεις και στην προκειμένη «καυτή» υπόθεση, η φαιδρότητα ΔΕΝ χωράει!
Άκου «πετσέτα» ένα οικτρά καταπατημένο συνταγματικό δικαίωμα, λες και το υπερασπίζονται αφελή αμερικανάκια!
.
Δείτε όλα τα τελευταία άρθρα της Π. Σ. με μια ματιά εδώ.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media