Γράφει η Γεωργία Παναγιωτάκη.
Εξ ορισμού το θέατρο είναι η τέχνη εκείνη που πραγματεύεται την απόδοση ιστοριών, πραγματικών ή φανταστικών, μπροστά σε ένα κοινό χρησιμοποιώντας, κυρίως, τον λόγο, την κίνηση, την μουσική και τον χορό. Οι μορφές προσέγγισης του θεάτρου ποικίλουν. Μονόλογος, κωμωδία, κωμειδίλλυο, σάτυρα, τραγωδία, επιθεώρηση, πρόζα, μιούζικαλ, δράμα βρίσκουν εκφραστές ερασιτέχνες ή επαγγελματίες “δημιουργούς του ήθους”. Η λέξη ηθοποιός είναι σύνθετη και προέρχεται από το ουσιαστικό ήθος και το ρήμα ποιώ που σημαίνει φτιάχνω, δημιουργώ.
Η ενασχόληση του ερασιτέχνη ηθοποιού αποσκοπεί στην ευχαρίστηση και όχι στο οικονομικό κέρδος. Η έλλειψη επαγγελματισμού και των ειδικών γνώσεων της υποκριτικής τέχνης μπορούν να τον οδηγήσουν σε προχειρότητα και κατά συνέπεια στην αποτυχία. Η αγάπη και η λαχτάρα για το θέατρο μιας ερασιτεχνικής ομάδας δεν είναι αρκετή. Πρωτίστως οφείλει να λειτουργήσει ομάδικά παραμερίζοντας εγωισμούς και παρορμητισμούς. Ο σκηνοθέτης, που συνήθως είναι και ηθοποιός, καλείται να αναπτύξει ένα κλίμα συνεργασίας, αλληλουποστήριξης για να φέρει εις πέρας το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Είναι αισθητή η έλλειψη ενός φορέα που θα συγκεντρώσει, θα συσπειρώσει και θα αναπτύξει τα ερασιτεχνικά θέατρα. Διεκδικήσεις όπως χορηγίες, προσιτοί θεατρικοί χώροι, συνεργασίες ερασιτεχνικών ομάδων και υποστήριξη από τους τοπικούς φορείς πολιτισμού μπορούν να συμβάλλουν στην δίευρυνση και στην περαιτέρω ανάπτυξη του ερασιτεχνικού θεάτρου.
Ο επαγγελματίας ηθοποιός ασκεί επάγγελμα και βιοπορίζεται από αυτό. Είναι απόφοιτος κάποιας ιδιωτικής ή δημόσιας Ανώτερης Δραματικής Σχολής και λαμβάνει το πτυχίο του μετά από τριετή φοίτηση. Η επιτυχία στις εξέτασεις που διενεργούνται από το Υπουργείο Πολιτισμού οδηγεί στην απόκτηση αναγνωρισμένου πτυχίου ηθοποιού ακόμα και στους απόφοιτους των ιδιωτικών δραματικών σχολών. Σε χώρες όπως η Αγγλία οι δραματικές σχολές είναι Πανεπιστημιακού επιπέδου και τετραετούς φοίτησης. Ένας επαγγελματίας ηθοποιός μπορεί πριν την έναρξη μιας παράστασης να βίωσε την απώλεια, τον θάνατο ενός αγαπημένου του προσώπου και το ίδιο βράδυ να “έπαιξε” τον κωμικό του ρόλο επί σκηνής και να μας διασκέδασε προσφέροντας μας άφθονο γέλιο καμουφλάροντας το κλάμα του.
Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1917,διαλύθηκε το 1967 και ξανασυστάθηκε το 1974, αποτελεί τον συνδικαλιστικό φορέα των ηθοποιών της Ελλάδας είτε αυτοί εργάζονται σε θέατρα, είτε στον κινηματογράφο, είτε στην τηλεόραση. Η Άδεια Εξασκήσεως Επαγγέλματος του Ηθοποιού καταργήθηκε το 1981 υπό την προϋπόθεση να δημιουργηθεί Θεατρική Ακαδημία κάτι που δεν έγινε ποτέ οδηγώντας στην ανεργία πολλούς επαγγελματίες ηθοποιούς. Δικαιωματικά ο καθένας πλεον μπορεί να παίζει θέατρο.
Το ταλέντο είναι ένα φυσικό χαρακτηριστικό, είναι η έφεση, είναι το χάρισμα για ερμηνεία ρόλων που έχουν ορισμένοι άνθρωποι. Η προχειρότητα δεν είναι προνόμιο του ερασιτεχνικού θεάτρου. Από το κουτί της ελεύθερης συνεισφοράς μέχρι μια sold out παράσταση ή τέχνη παραμένει μια, το θέατρο. Υπερπαραγωγές και λαμπερά μεγαλεπίβολα ονόματα επαγγελματιών ηθοποιών και σκηνοθετών μπορούν να ενθουσιάσουν ή να απογοητεύσουν το κοινό και τους κριτικούς εξίσου με τους ταλαντούχους αλλά άσημους ερμηνευτές παραστάσεων χαμηλού προϋπολογισμού και κόστους. Υπάρχει το καλό ερασιτεχνικό θέατρο όπως και το κακό επαγγελματικό θέατρο. Κάθε θεατρική σαιζόν είναι ξεχωριστή έχει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της. Ο θεατρικός χάρτης διαρκώς μεταλλάσεται προσπαθώντας να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του θεατρόφιλου κοινού.
Η μοίρα του καλλιτέχνη είναι να τον κρίνουν αυτοί που έχουν φτωχότερη αντίληψη, φαντασία και γούστο από αυτόν. Όταν το μυαλό συναντάει την ψυχή επί σκηνής γεννιέται στα μάτια του θεατή η υπέρτατη τέχνη το Θέατρο.
Φωτογραφικό υλικό
