«Burn Baby Burn»: Μια παράσταση με ναι… αλλά και όχι… Είδαμε στο θέατρο Τ & Σχολιάζουμε.
Η θεατρική ομάδα “Προσεχώς SUBWAY” παρουσιάζει το νέο της θεατρικό πόνημα “Burn Baby Burn”, στο θέατρο Τ, μεταφέροντας μας μέσα από το έργο τους, στα κινηματογραφικά τοπία του Ταραντίνο και των αδερφών Κοέν.
Το δελτίο τύπου αναφέρει: To κείμενο της παράστασης ανήκει στην θεατρική συγγραφέα Carine Lacroix. Σε ένα εγκαταλελειμμένο βενζινάδικο στη μέση του πουθενά, συναντιούνται τυχαία δύο σκληρά, αλλά εύθραυστα κορίτσια τύπου Θέλμα και Λουίζ. Βρίσκονται λίγο πριν την ενηλικίωση, λίγο μετά την εφηβεία. Μέσα από τη θυελλώδη σύγκρουσή τους, γεννιέται μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στη φιλία και τον έρωτα, ώσπου η άφιξη ενός διανομέα πίτσας δίνει μια εντελώς απροσδόκητη τροπή στα γεγονότα, καθορίζοντας την εξέλιξη της ζωής τους.
Η έμπνευση της παράστασης ήταν η δημιουργία ενός θεατρικού road movie, βασισμένη σε ένα κείμενο που ομολογουμένως ευνοούσε τη συγκεκριμένη θεατρική σύλληψη καθώς διέθετε αυτό που ονομάζουμε “μη γραμμική ιστορία”. Καθώς επίσης και στοιχεία όπως ευφάνταστους διαλόγους και ωμή βία.Δυστυχώς ενώ το κείμενο έχει μια άλφα δυναμική, το να το παρουσιάσεις ως μια καλλιτεχνική εκδοχή επηρεασμένη από τους Ταραντίνο και Κοέν, αυτομάτως το υποβιβάζεις σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Η σύγκριση γίνεται αναπόφευκτα και το έργο βγαίνει “λίγο”. Eίναι αρκετά παράτολμο να αναμετρηθείς με τους μετρ του είδους, καθώς το να κερδίσεις τους θεατές, που είναι γνώστες του συγκεκριμένου είδους και περιμένουν το κάτι παραπάνω καλλιτεχνικά, προβλέπεται ως ένα δύσκολο στοίχημα.
Σκηνοθετικά η παράσταση διέθετε όραμα και έναν σκηνοθετικό καμβά όπου πάνω του αποτυπώνονταν ανάγλυφα, λόγια και συναισθήματα. Υπήρχε η έμπνευση και αυτή η αίσθηση δημιουργίας σε ένα σκηνοθετικό μοτίβο αφήσησης, δράσης και ποιητικότητας. Η σκηνοθεσία του Παύλου Παναγιωτίδη υπήρξε γρήγορη, ευφυής και σε σημεία της λυτρωτική. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα του σκηνικού, ως ένα άλλο εγκαταλελειμμένο βενζινάδικο που έζεχνε αδιέξοδο και απόγνωση, λυτρωνόταν μέσα από τις ποιητικές στιγμές του έργου, όπου αποτυπώνονταν σε μια σκοτεινή οθόνη. Ένα ακόμη στοιχείο που παραπέμπει στο τρόπο έκφρασης των αδερφών Κοέν μέσα από τα ονειρικά και υπερ-ρεαλιστικά στοιχεία. Δυστυχώς το κομβικό σημείο του επιλόγου ατύχησε. Το να επιλέξεις στο φινάλε, να αποτυπωθούν τα λόγια των χαρακτήρων, αυτούσια στη γαλλική γλώσσα όπως και στο πρωτότυπο κείμενο, επιφέρεις μια σύγχυση στο νόημα σε μια στιγμή κορύφωσης. Έτσι “χάνεις” τους θεατές, καθώς οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τη γαλλική διάλεκτο, δημιουργώντας μια “κοιλιά” στο έργο και ένα αίσθημα μη-ολοκλήρωσης σε ένα καθοριστικό σημείο κάθαρσης.
«Κρατήσου σφιχτά,οδηγώ εγώ.
Πάμε μαζί,θα δείχνεις τον δρόμο εσύ.
Τρέμεις όπως η νύχτα στην αγκαλιά μου.
Η καρδιά μου είναι φωτιά,κρατήσου σφιχτά.
Έλα, μωρό μου, να καούμε μαζί.
Έλα να καούμε, μαζί.»
Στους ερμηνευτικούς ρόλους, η απόδοση των νεαρών ηθοποιών (Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Δημήτρης Κοϊδης) θα λέγαμε ότι κινήθηκε σε ένα διεκπεραιωτικό επίπεδο χωρίς να κατορθώσουν να αποτυπώσουν τη συναισθηματική σκιαγράφηση των ηρώων. Η ερμηνευτική ιδιότητα τους χαρακτηρίστηκε από μια επίπεδη απόδοση που πολλές φορές φάνταζε υπερβολική ή σε άλλες στιγμές ως μία απλή ανάγνωση των λέξεων. Το θέμα της παράστασης χαρακτηρίζεται από το γρήγορο παλμό, την αστείρευτη ενέργεια, τη θυελλώδη σύγκρουση. Αυτά τα στοιχεία περνούν μέσα από τους ηθοποιούς και ως αρωγοί τα μεταφέρουν στο κοινό. Δυστυχώς, αυτός ο στόχος δεν επετεύχθη. Οφείλουμε όμως να ξεχωρίσουμε την ερμηνεία της Στελλίνας Βογιατζή ως Ιρίπ που παρουσίασε ένα άρτιο ερμηνευτικό αποτέλεσμα. Η ερμηνεία της, διαπερνούσε ολόκληρο το σώμα της. Από την έκφραση της μέχρι τη κινησιολογία της. Υπήρξε πραγματικά ένας χαρακτήρας βγαλμένος από μία παρανοϊκή ιστορία με πολλές αντιφάσεις και ανατροπές. Ένας αντι-ήρωας.
Καταλήγοντας,
Το “Burn Baby Burn” έχει κάτι να πει, κάτι να δηλώσει. Αυτοκαταστρέφεται όμως, μέσα στην ετικέτα του και σε αυτή τη καλλιτεχνική του πολυπλοκότητα, μην κατορθώνοντας εν τέλει να δημιουργήσει μία καθαρή εικόνα. Πίσω από τη σύλληψη της θεατρικής ιδέας διαφαίνεται ξεκάθαρα η έμπνευση, όπου αφορά σαφέστατα ένα πιο εκπαιδευμένο κοινό, που όμως έχει και περισσότερες απαιτήσεις ώστε να το χρίσει ως μια επιτυχημένη θεατρική απόπειρα..
Βαθμολογία:
5,5
Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
