Είδε η Ελένη Γιαννακίδου και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα

Στο Θέατρο «Αρατος» παρακολουθήσαμε την παράσταση «Απόψε σε θέλω πάλι»  σε σενάριο και σκηνοθεσία Βασίλη Τσικάρα. Πρόκειται για ένα έργο βασισμένο στη γνωστή συνταγή του δημιουργού όπως τον έχουμε γνωρίσει κι από άλλες θεατρικές  δουλειές του αναφέροντας κάποιες ενδεικτικά «Κωδικός Σπασίμπα – Ντα», «Το Σεξ αρχίζει στα 40», «Σουτζούκ Λουκούμ» «Άδεια πιάτα», «Sorry λάθος κρεβάτι» οι οποίες κέρδισαν Βραβείο στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης (κοινού τα πρώτα  και σεναρίου το τελευταίο) αλλά και από τις κινηματογραφικές του παραγωγές όπως « Η Έξοδος 1826», «Πολιορκία», «Η μάχη της Αράχωβας», «Πέντε 5» «Operation Star»….

Κι ενώ στον κινηματογράφο ασχολείται με θέματα Ιστορικού περιεχομένου, στο Θέατρο ξέρουμε πως όταν παρακολουθήσουμε έργο σε δικό του σενάριο και σκηνοθεσία θα απολαύσουμε τουλάχιστον μια καλή κωμωδία με στοιχεία ρομαντισμού, πικάντικες πινελιές, δόσεις γέλιου, μπερδεμένες καταστάσεις της καθημερινότητας και ανατρεπτικές εξελίξεις στην πλοκή του έργου.

Ως προς την υπόθεση, το έργο αναφέρεται σ έναν μεσήλικα, παντρεμένο εδώ και 12 χρόνια, άνδρα  που ξαφνικά αισθάνεται μια έντονη νοσταλγία για τον μεγάλο του έρωτα, τη Σούλα, μια γυναίκα που είχε αγαπήσει με πάθος κι είχε σχέση μαζί της για τέσσερα χρόνια. Αυτός ο έρωτας αρχίζει εμμονικά να κυριαρχεί στο μυαλό του και θέλει απεγνωσμένα να τον συναντήσει, παρότι έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε και δεν είχε ποτέ επαφή μαζί με κείνη την παλιά του αγάπη. Ψάχνει στον τηλεφωνικό κατάλογο όλα τα ονόματα με το συγκεκριμένο επίθετο και τελικά την ανακαλύπτει κοντά στο ξημέρωμα, στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, ενώ η σύζυγός του  ακούει το τηλεφώνημα και ξεσπάει καβγάς. Από κει και ύστερα οι γείτονες, μια μυημένη  γυναίκα στη γιόγκα και στον Ινδουισμό η Χριστίνα  και ο σύζυγός της, Βετεράνος απόμαχος του πολέμου της Πρώην Γιουγκοσλαβίας ο Γκόραν , η παλιά του αγάπη η  Σούλα και η τωρινή του γυναίκα η Ειρήνη εμπλέκονται σ ένα κουβάρι εξελίξεων, παρεξηγήσεων και κωμικών καταστάσεων μέχρι το τέλοςτης παράστασης όπου κατά κάποιο τρόπο επέρχεται όλων η λύτρωση.

Θετικό πρόσημο  (+) βάζουμε στον σκηνοθέτη  Βασίλη Τσικάρα για την  απολαυστική  ερμηνεία του  στον ρόλο του πρωταγωνιστή Βασίλη. Το έργο ξεκινά  με έναν Τσικάρα να αναπολεί ως ήρωας Βασίλης, τον παλιό του έρωτα και να δακρύζει, να ακούει τ αγαπημένα κομμάτια στο παλιό cd-player και να αναστενάζει, να μονολογεί, να φωνάζει ανοιχτά τις σκέψεις του χωρίς να πτοείται, αν τον ακούει η γυναίκα του που κοιμάται στην κρεβατοκάμαρα, να εξομολογείται τα μότο της ζωής που ο ίδιος έχει στην καρδιά του ως απαύγασμα της εμπειρίας χρόνων. Από τα πρώτα λεπτά κάνει το κοινό να παρασυρθεί μαζί του στην προσπάθεια εύρεσης της παλιάς του αγάπης και μας γίνεται ιδιαίτερα συμπαθής.

Θετικές εντυπώσεις  δημιουργεί κι η ερμηνεία της Κικής Σπύρου, γειτόνισσα Χριστίνα, όπου ως μυημένη στη  γιόγκα και υπνωτίστρια, προσπαθώντας να βοηθήσει τον Βασίλη να διαχειριστεί αυτή του την ανάγκη να συναντήσει τον έρωτά του κι αφού αυτός τον συναντά, γεμίζει τη μικρή  σκηνή κάνοντας κινήσεις τελετουργικές , απαγγέλοντας θεωρίες ινδουιστικές, επαναλαμβάνοντας μαγικά ξόρκια και καταφέρνει  να κάνει εμάς τους θεατές να γευτούμε  κάτι απ τις μυστικιστικές πρακτικές της Ανατολής και παράλληλα αυθόρμητα να γελάμε απ τις πετυχημένες ατάκες της.

Στο ίδιο μήκος κύματος κι ο Γκόραν, Στέλιος Κωνστατζίκης, που με τη στιβαρή του παρουσία (μεγαλόσωμος γενειοφόρος άνδρας του παλιού αναχρονιστικού κομμουνιστικού καθεστώτος) και το πρόβλημα που του χει αφήσει η συμμετοχή του στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας (ένα είδος αμνησίας , αδυναμίας παρακολούθησης των εξελίξεων) εμφανίζεται πάντοτε εκεί που κανείς δεν τον περιμένει και κωμικά περιπλέκει τα πράγματα με το λόγο και τις πράξεις του.

Αλλά και η επιλογή των μουσικών κομματιών ελληνικών και ξένων καλλιτεχνών που ακούγονται στη διάρκεια της πλοκής του έργου  όπως: Technotronic, Witney Houston, Μιχάλη Ρακιτζή,  γιατί μας οδηγούν σ άλλες εποχές, παλιές, της δεκαετίας του 90και του 2000, όταν οι άνθρωποι που τώρα είναι 50 και κάτι, όπως οι ήρωες του έργου, τα άκουγαν απ το ραδιόφωνο ή απ τα cd, τα χόρευαν, τα αφιέρωναν στους αγαπημένους τους και διασκέδαζαν μ αυτά …

Ως προς τα σκηνικά, όλη η υπόθεση εκτυλίσσεται στο σαλόνι ενός αστικού  όμορφα διακοσμημένου σπιτιού με δυο πολυθρόνες, τραπέζι και μικροέπιπλα, κάδρα στους τοίχους, στατικά φωτιστικά και διακοσμητικά (σε τόσο μικρό θέατρο με μικρή σκηνή δεν μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι άλλο) που εναρμονίζεται μια χαρά με την θεματική του έργου ως χώρος εξέλιξής του.

Ωστόσο υπήρχαν και αρνητικά (-) με τις ερμηνείες της συζύγου Κωνσταντίνα Μυλωνά ( Ειρήνη) και Παλιάς αγαπημένης Ειρήνη Τσαρσιταλίδου( Σούλα ), γιατί θα θέλαμε περισσότερο συναίσθημα στην απόδοση των ρόλων κι όχι μια επίπεδη προσέγγιση, ακόμη και για τέτοιου είδους  κωμωδίες. Λόγου χάρη, δεν υπάρχει ιδιαίτερη ένταση στη σκηνή που η σύζυγος (Ειρήνη) ανακαλύπτει τις προθέσεις του άνδρα της να βρει τον παλιό του έρωτα,  καθώς και στις επόμενες αντιδράσεις της συμπεριφοράς της, αλλιώς θα περιμέναμε να παθιάζεται μια γυναίκα που νιώθει προδομένη. Ταυτόχρονα  κι απ την πλευρά της παλιάς ερωμένης (Σούλα ) δεν παρατηρούμε καμιά σπίθα στην ερμηνεία του ρόλου, όταν παραδείγματος χάρη συναντά τον πρώτο έρωτά της μετά από 20 χρόνια απουσιάζει παντελώς κάθε αίσθημα και η υποκριτική της στάση στον ρόλο μάς  θυμίζει απλά μια αδιάφορη απαγγελία κειμένου, ενώ  εδώ θέλαμε μια ένταση στη φωνή, στη σκηνική παρουσία, στους μορφασμούς του προσώπου, σ όποια αντίδραση  τέλος πάντων προβλεπόταν να υπάρχει στο σενάριο.

Εν κατακλείδι (=) πρόκειται για μια κωμωδία που την παρακολουθεί ο θεατής  ευχάριστα, οργανωμένη πάνω στα δοκιμασμένα βήματα του Τσικάρα, που έχοντας  δει κι άλλα έργα του στη σκηνή, ξέρει τι περιμένει να δει, ενώ, συνάμα, φεύγοντας θα κρατήσει και δυο -τρία πετυχημένα μότο του έργου που σίγουρα πολλές  φορές κάνουν κάθε ένα από μας κατά καιρούς να σκεφτεί: όπως λέει χαρακτηριστικά κι ο ήρωας προβληματισμένος:  δεν έχει αξία που μας πάει η ζωή αλλά που θέλουμε εμείς να την φτάσουμε ή πώς όλα περιπλέκονται γύρω από το ΑΝ και Το ΓΙΑΤΙ, αν είχαν εξελιχθεί αλλιώς τα πράγματα, αν λέγαμε εμείς ένα περισσότερο ΝΑΙ κι οι άλλοι ένα περισσότερο ΟΧΙ ή ακόμη αν δεν αφήναμε κάποια αναπάντητα ΓΙΑΤΙ, σίγουρα οι ζωές όλων μας θα ήταν τώρα διαφορετικές, με άλλους συντρόφους δίπλα μας, σε άλλους τόπους, με άλλες δουλειές κι ενδεχομένους μ άλλους νοσταλγικούς έρωτες.

Βαθμολογία 6.5/ 10

ΆΡΑΤΟΣ

«Απόψε σε θέλω πάλι» του Βασίλη Τσικάρα.

Ο Βασίλης, ένας μεσήλικας παντρεμένος άντρας περνάει κρίση ηλικίας. Ξαφνικά, κάποιο ξημέρωμα εκφράζει την έντονη επιθυμία να συναντηθεί με έναν παλιό του έρωτα τη Σούλα, μη λογαριάζοντας τις επιπτώσεις.

Σκηνοθεσία: Βασίλης Τσικάρας. Ερμηνεύουν: Στέργιος Κωνσταντζίκης, Κωνσταντίνα Μυλωνά, Κική Σπύρου, Ειρήνη Τσαρσιταλίδου και ο Βασίλης Τσικάρας.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:  (Εν αναμονή νέου κύκλου παραστάσεων)

-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ