«Το όνομα «Λουκία Ρικακη» και τα «έργα της», διαγράψτε τα οριστικά από το μυαλό σας…»
Τέτοιο καιρό, θα ήμασταν στην ΚΩ. Στο αεροδρόμιο θα μας περίμεναν χαμογελαστά τα κορίτσια της υποδοχής για να μας καθοδηγήσουν στα λεωφορεία και από εκεί στα ξενοδοχεία μας. Λίγο αργότερα θα ξεπετάγαμε βαλίτσες και συμπράγκαλα και πολύ πριν πιάσουμε «δουλειά», το πρώτο μας «γρήγορο» μπάνιο, θα ήταν γεγονός…
.
Τέτοιο καιρό, θα αναπνέαμε δροσερό Δωδεκανησιώτικο αεράκι, όταν οι θερμοκρασίες δεν θα πιαναν 40άρια, όταν το νησί, θα είχε ησυχάσει αρκετά από τις ορδές των ξένων τουριστών που κάναν τη νύχτα μέρα… όταν στο νησί θα είχε μια ωραία δημιουργική ανησυχία.
.
Τέτοιο ακριβώς καιρό, θα ξεκινούσε το 3ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Κω, η αν θέλετε το … 3ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Ιπποκράτης 2011 για θέματα υγείας, να το πούμε και αγγλιστί… 3th International health film festival Ippokratis 2011
.
Τέτοιο καιρό, θα μιλούσαμε για ταινίες, προγράμματα, προβολές, καλεσμένους, εντυπώσεις, κλίμα και ατμόσφαιρα… αν δεν είχε προηγηθεί ένας, ούτος η άλλως, «βασανιστικός» χρόνος….
.
Οι περασμένες δημοτικές εκλογές,
η εκλογή ενός άνθρωπου στο αξίωμα του Δημάρχου
και οι αδιαπραγμάτευτες εμμονές του…
.
Μια σφήνα του «πρωτοδιοριζόμενου» που ακούσαμε [πολύ νωρίς είναι η αλήθεια], από έγκυρους όμως πληροφοριοδότες μας, βοά ακόμα στα αυτιά μας μέχρι σήμερα … πολύ δε περισσότερο σε συνεργατες του, παλιούς και καινούριους… και πάνω κάτω δήλωσε ορθά κοφτά… «Το όνομα «Λουκία Ρικακη» και τα «έργα της», διαγράψτε τα οριστικά από το μυαλό σας…».
.
Εμείς οι «απέξω», είναι η αλήθεια ότι δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί αυτό το μένος, από πού πηγάζει, ποιος ο σκοπός ενός νέου ελπιδοφόρου πετυχημένου θεσμού να «καταργείτε» άρον, άρον με αυτό τον τρόπο[και εις βάρος ενός τόπου που έχει ανάγκη το διαφορετικό, την διαφήμιση, το συνάλλαγμα] και τέλος να δυσφημείτε ένα πρόσωπο κοινός αποδεκτό στο χώρο, με ένα οργιώδες κινηματογραφικό παρελθόν και φυσικά με απεριόριστες προοπτικές…
.
Προσωπικές έχθρες ;
Κομματικά συμφέροντα;
Το γνωστό «δεν υπάρχουν λεφτά;»,
η κάτι άλλο ;;;
.
Ήμασταν πέρσι εκεί, φιλοξενούμενοι από το ίδιο φεστιβάλ και το ζήσαμε κυριολεκτικά από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα 5νθημερο. Στην τελευταία ανταπόκριση μας, μια ήταν η κατάληξη γι αυτό… «Αν λίγο αφήσεις την φαντασία σου, μπορεί αυτό το φεστιβάλ να είναι και καλύτερο από αυτό της Βενετίας, που διεξάγεται τις ίδιες μέρες…» Υπερβολικό ; Ίσως…
Αναλογικά όμως δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει, εφόσον είχες ένα πανέμορφο νησί στα πόδια σου και ένα φεστιβάλ που είχε ταυτότητα, ποιότητα και ουσία… Εν ολίγοις, επρόκειτο για ένα μικρό θαύμα… Από αυτά όμως που δεν σου’ρχονται ουρανοκατέβατα, διότι έχει προηγηθεί ένας μικρός Γολγοθάς δουλειάς, μελέτης, οργάνωσης και σε μόλις δυο χρόνια, από το πουθενά, ένα φεστιβάλ, σε μια ακριτική πόλη, απέκτησε αίγλη και σημείο αναφοράς σε παγκόσμιο επίπεδο.
Την Λουκία Ρικακη, την γνώρισα κυρίως μέσα από τις ταινίες της και τη συχνή ενασχόληση της στα φεστιβάλ ανά την χώρα. Ένας πολυταξιδεμένος άνθρωπος, με γνώση και σοφία, πολυπράγμων, ευγενής, φιλικός, χωρίς απαραίτητα να σε κανει και δικό της φίλο… Ήταν από τους πρώτους στην Ελλάδα που το διαδίκτυο, δεν ήταν μόνο ένα όργανο επικοινωνίας με φίλους και γνωστούς. Με βάση αυτό, γύρισε δυο ταινίες και στα σπάργανα έχει και μια τρίτη.
Μέσα σε όλα τα παραπάνω, οραματίστηκε ένα φεστιβάλ με ταινίες που έχουν ως αντικείμενο την ιατρική, στον πιο κατάλληλο τόπο διεξαγωγής τους. Στο νησί του Ιπποκράτη, πατέρα της ιατρικής, στη Κω. Η πρόταση έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό από τους τότε τοπικούς άρχοντες και υποστηρίχτηκε από φορείς και συλλόγους του νησιού και στα μόλις δυο χρόνια του από εκεί, πέρασαν σπουδαίες ταινίες, που για πρώτη φορά προβάλλονταν στην χώρα μας, συνοδεία σκηνοθετών, ηθοποιών και τεχνικών, καθώς επίσης , επιστήμονες, επισκέπτες, σινεφίλ, φυσικά και κάτοικοι του νησιού.
Σήμερα το φεστιβάλ έχει παγώσει και είναι αμφίβολο αν θα συνεχιστεί. Μετά την κάθετη άρνηση του νυν δημάρχου για συνέχεια, η ιδέα της μεταφοράς του στην Αθήνα στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Σωτηρία, φάνηκε έξυπνη και για την ωρα αποτελεσματική.
Αναμένουμε θετικές εξελίξεις και μια ευχή. Να ξανασυναντηθούμε στο φυσικό περιβάλλον του φεστιβάλ, που είναι η Κως και με τη Λουκία Ρικάκη, που πίστεψε, αγάπησε, δούλεψε σκληρά και της ανήκει δικαιωματικά ο τίτλος της διεύθυνσης…
διαβάστε και αυτό… 2ο Κινηματογραφικό φεστιβάλ της Κω 2010. Πήγαμε, είδαμε, λεμε την γνώμη μας και πίνουμε στην υγειά του. . .
«Κ»
