1α ΘΕΑΤΡΙΚA ΚULTUROβραβεία Θεσσαλονίκης σαιζόν 2010-2011.
Η αλλιώς, μια θεατρική ανασκόπηση στη θεατρική σαιζόν της Θεσσαλονίκης.Θέατρα, παραστάσεις, έργα, πρόσωπα και γεγονότα. Καλύτερες και χειρότερες, ποια θέατρα δούλεψαν, ποια βαρούσαν μύγες… [και άλλες κατηγορίες..]
Μας πήραν οι δρόμοι, οι ουρές στα ταμεία, τα σκοτάδια, οι προβολείς, οι πρεμιέρες, οι αυλαίες, το χειροκρότημα, οι χαιρετούρες, αλλα και ο ύπνος… Με την θεατρική εμπειρία της περασμένης θεατρικής σαιζόν 2010-2011, [παρακολουθήσαμε περισσότερες από 60 παραστάσεις] και αντί της περσινής κλασσικής θεατρικής ανασκόπησης, αποφασίσαμε να την μετατρέψουμε φέτος σε μια άτυπη μεν τελετή βραβείων, αλλα με απολυτη υπευθυνότητα. Όπου με κάθε θεατρικό βραβείο της Kulturosupas, επισημαίνουμε και το χαρακτηριστικό του…
Πρόκειται λοιπόν για δικά μας συμπεράσματα και εννοούμε με το αισθητήριο του «κοινού» θεατρόφιλου επαγγελματία θεατή που πάει συνεχώς παντού, ενημερώνεται , παρατηρεί, σημειώνει κίνηση, προσέλευση, ενδιαφέρον, ρωτάει άλλους θεατές γι αυτά, «βλέπει» τάσεις και ενδιαφέροντα και κυρίως δεν παραμυθιάζεται από το χειροκρότημα της πρεμιέρας, αλλα και δεν χαλβαδιαζεται από σταρ και «ισχυρούς» της πιάτσας. Έτσι κι αλλιώς, μας έχουν πολλοί στην μπούκα..
Τα πρώτα KULTUROβραβεία, για την θεατρική σαιζόν 2010-2011, είναι γεγονός.
Ας ξεκινήσει η απονομή…
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ της ΧΡΟΝΙΑΣ.
Στην μαγευτική από κάθε άποψη, «Ευτυχία Παπαγιανόπουλου» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια.
[πρεμιέρα Πέμπτη, 08 Οκτώβριος 2010, θέατρο Εγνατία]
KulturοΕΠΑΙΝΟΙ εξαιρετικής θεατρικής παράστασης.
“Το Όνειρο του Χαιμε»” του Πάνου Μπρατακου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα.
[πρεμιέρα Παρασκευή 19 Νοεμβρίου, στο Μικρό Θέατρο της Μ. Λαζαριστών]
Το «Μαράν Αθά» του Θωμά Ψύρρα, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη
[πρεμιέρα 9 Οκτωβρίου, θέατρο Ανετον]/
Το «Κρυφό Δωμάτιο» της Καρόλ Φρεσέτ, σε σκηνοθεσία Χριστίνα Χατζηβασιλείου.
(πρεμιέρα 4 Φεβρουαρίου, θέατρο Αμαλία]
Το «Λα Πουπέ» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου.
[πρεμιέρα 15 Σεπτεμβρίου, Δημοτικό Καλαμαριάς].
Η «Λωξάνδρα» της Μαρίας Ιορδανίδου, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη
[πρεμιέρα 25 Δεκεμβρίου, 2010, Βασιλικό Θέατρο]
Η «Φουρκέτα» της Ελένης Γκασουκα, σε σκηνοθεσία της ίδιας.
[πρεμιέρα 27 Απριλίου, μικρό Μέγαρο Μουσικής]
Η «Μέθοδος GRŐNHOLM» του Χόρντι Γκαλθεράν, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.
[πρεμιέρα Πέμπτη 24 Μαρτίου, θέατρο Ανετον].
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ θεατρικής ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ερμηνείας της χρονιάς.
Στην καθολική ερμηνεία της Νένας Μεντή για την θεατρική παράσταση «Ευτυχία Παπαγιανόπουλου»
KulturοΕΠΑΙΝΟΙ εξαιρετικής ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ερμηνείας.
Η Γιασεμί Κηλαηδόνη, στο «Μαράν Αθά».
Η Άννα Κοκκίνου, στο «Λα Πουπε».
Η Έφη Σταμούλη, στο «Η Γκρετα Γκαρμπο ήρθε στην πολη μας» και στo «Κρυφό Δωμάτιο»
Η Φωτεινή Μπαξεβάνη, στην «Λωξάνδρα».
Η Μαρία Καβογιαννη, στην «Φουρκέτα».
Η Λυδία Φωτόπουλου, στο «Καμίλ Κλοντελ»
Η Έφη Δραμαλή, στη « Δολοφονία Της Οδού ΑΠΟΝΤΑΚΑ»
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ θεατρικής ΑΝΔΡΙΚΗΣ ερμηνείας της χρονιάς.
Στον εκπληκτικό Γιώργο Καραμίχο για την παρασταση «Μέθοδος GRŐNHOLM».
KulturοΕΠΑΙΝΟΙ εξαιρετικής ΑΝΔΡΙΚΗΣ ερμηνείας.
Ο Γιάννης Καραούλης στο «Όνειρο του Χαιμε»
Ο Νίκος Μπράβος, στο «Φώτα, χειροκροτήματα, κλακέτα».
Ο Βασίλης Παλαιολόγος στο «Γάλα»
Ο Δημήτρης Πατσης στο «Γάλα»
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ της χρονιάς.
Στον Γιάννη Ρήγα για την ευφάνταστη παρασταση «Το Όνειρο του Χαιμε», στην Πειραματική Σκηνή της Μονής Λαζαριστών.
KulturοΕΠΑΙΝΟΣ σκηνοθεσίας.
Στον Τσέζαρις Γκραουζίνις για την αριστοτεχνική παρασταση «Déjà vu», στην πειραματική σκηνή της Μονής Λαζαριστών.
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΗΣ θεατρικής ομάδας.
Στο θίασο του θεάτρου C. for Circus. Για τις εξαιρετικές παραστάσεις, «Σ’ αυτόν τον τόπο όλες οι ιστορίες είναι αληθινές» και το “Εσωτερικό”.
KulturοΕΠΑΙΝΟΙ στις θεατρικές ομάδες.
-Buzz Productions Theater, που ανέβασε τις ενδιαφέρουσες «Ιστορίες Τρόμου και Μυστηρίου από την Ιαπωνία» στο Θέατρο Σοφούλη.
-Μεταφορική Θεάτρου, η οποία μας παρουσίασε τις «ΚΑΡΕΚΛΕΣ» του Ιονεσκο.
-Ομάδα ριSκο, με την παρασταση «Η Δολοφονία Της Οδού ΑΠΟΝΤΑΚΑ» του Χοσε Τριανα.
-Tarifa, για την παρασταση «Εχθροί εξ Αίματος» στο θέατρο STUDIO VIS MOTRIX
-H-Art Attack, για την εξαιρετική παράσταση «Όταν ο Λύκος είναι εδώ» σε σκηνοθεσία του Νίκου Ιωάννου στο “studio κοιτώνες”
KulturoΒΡΑΒΕΙΟ «Σταθερής αξίας»
Σταθερές αξίες στο «θεατρικό χρηματιστήριο» της πόλης, κάποιοι τοπικοί θίασοι δικαίωσαν την ύπαρξη τους ανεβάζοντας αξιόλογες αλλά ενίοτε και εναλλακτικές παραστάσεις!
-Στην «Πειραματική Σκηνή της Τέχνης» για το σύνολο των επιτυχημένων επιλογών της. «Γκρετα Γκαρμπο ήρθε στην πόλη μας», «Το κρυφό δωμάτιο», «Σε μια κόλλα χαρτί».
-Στο Κέντρο Θεατρικής Ερευνάς Θεσσαλονίκης για το «Ατσάλι», «Γκλούμιστερ»
-Και σε πολύ καλά επίπεδα οι παραγωγές του θεάτρου «Έξω από τα Τείχη».
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ακόμα πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία δυο ιδιαιτέρων παραστάσεων που είδαμε από το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και οι οποίες μας άφησαν μια ξεχωριστή αίσθηση. Μιλάμε για την «Ιουδίθ» του Χάουαρντ Μπάρκερ, σε σκηνοθεσία της Χρύσας Καψούλη και τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου, από την ομάδα Angelus Novus.
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ συνόλου.
«Το Όνειρο του Χαιμε»
KulturοΕΠΑΙΝΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ συνόλου.
-«Η Φουρκέτα»,
-«Μέθοδος GRŐNHOLM»,
-«Λωξάνδρα»,
-«Η Γκρετα Γκαρμπο, ήρθε στην πολη»
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ της ΧΡΟΝΙΑΣ
Στο κυριολεκτικά ελεεινό, «Διαμάντια και Μπλουζ», που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Μονή Λαζαριστών και κατόπιν στο Βασιλικό θέατρο
KulturοΕΠΑΙΝΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ της ΧΡΟΝΙΑΣ.
-«Για Πάντα» του Roland Schimmelpfennig, στο Μικρό Θέατρο.
-«Η Κραυγή» στο θέατρο Παράθλαση.
-«Ο Κύριος Πουντιλα και ο δούλος του Μάττι» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. στην ΕΜΣ.
-«Οι γαμπροί της Ευτυχίας» στο θέατρο «Ταξίδι Ονείρου».
-«Αυτός ο αλήτης ο Κοέλιο, έχει πάρει πολύ κόσμο στον λαιμό του» στην Αποθήκη του Μύλου.
-«Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» στο Αριστοτέλειο.
-«Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε μια ώρα» στο Εγνατία.
-«Το ημέρωμα της στρίγγλας» στην ΕΜΣ.
KulturοΒΡΑΒΕΙΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
Ομόφωνα στην Νόρα Κατσέλη, για την φρικτή ερμηνεία της στο «Διαμάντια και Μπλουζ».
KulturοΕΠΑΙΝΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ [μικτη κατηγορια]
Εβελίνα Παπούλια, για το «Αυτός ο αλήτης ο Κοέλιο, έχει πάρει πολύ κόσμο στον λαιμό του» [Αποθήκη του Μύλου].
Αλέξανδρος Ρήγας, για το «Αυτός ο αλήτης ο Κοέλιο, έχει πάρει πολύ κόσμο στον λαιμό του» [Αποθήκη του Μύλου],
Βάσια Παναγοπούλουnγια το «Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» [θέατρο Αριστοτελειον] Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης, για την «Μαύρη Κωμωδία» [θέατρο Αριστοτελειον].
..αλλά και αυτά….
[Παραλειπόμενα μιας σαιζόν]
Τα κουλά…
« Η είσοδος επιτρέπεται για άνω των 24 ετών…»
Για την θεατρική παρασταση, «Ένα βότσαλο στη λίμνη» στο θέατρο Βεργίνα του Regency Καζίνο… Έλεος…
Η κατάρα της κεντρικής σκηνής της Μονής Λαζαριστών…
Τι κι αν έφτασε Μάρτιος μήνας, για να δει νέα παράγωγη η κεντρική σκηνή του. Όλη την χειμερινή σαιζόν παρέμενε ερμητικά κλειστό και όταν έγινε η πρεμιέρα του «Διαμάντια και μπλουζ», την είδαν τρεις και ο κούκος… Γι αυτό μεταφέρθηκε άρον, άρον στο Βασιλικό, μπας και βγάλουν τα σπασμένα… αλλά το «κακό» παραμένει και απαιτείται άμεση “έξυπνη” λύση.
… δεν θα φανεί στο χειροκρότημα…
Είναι παλιά ιστορία, αλλά δεν λέει να κοπάσει όταν στις φιρματες εξ Αθηνών παραστάσεις, το «δύσκολο» κοινό της Θεσσαλονίκης για άλλη μια φορά δεν αντιστάθηκε στον απίστευτα επαρχιώτικο πειρασμό να χειροκροτά τους πρωταγωνιστές –και ειδικά τους διάσημους από την τηλεόραση- κατά την είσοδο τους στην σκηνή…
Οικονομική κρίση στο θέατρο ; Ποια κρίση ;
Μπορεί να ζοριζόμαστε, να μην έχουμε να πληρώσουμε κοινόχρηστα, κινητά και λοιπά «αγαθά», αλλά το 20ευρω και βαλε, έχουμε να το στάξουμε στα θέατρα… και μη μας πει κανείς ότι περνανε κρίση… Ναι μεν αυξηθήκαν τα έξοδα τους, αλλά όπως και πέρσι, δεν στερηθήκαν θεατές… [σημειωτέων ότι οι τιμές παρέμειναν ίδιες και σε μερικά μειώθηκαν]
Δεν έπεφτε καρφίτσα, η αλλιώς έσπασαν ταμεία…
Η «Λωξάνδρα» στο Βασιλικό θέατρο [με λίστες μέχρι τέλος, sold out και στην Αθήνα…]
το «I Will Survive» στο θέατρο Σοφούλη [απανωτες παρατάσεις],
«Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» στο θέατρο Εγνατία [καρά φουλ που λένε…]
και τελευταία και απρόσμενα, «Οι συμπέθεροι από τα Τίρανα» στο Αριστοτελειον
Και από τους ντόπιους θιάσους, [τηρουμένων των αναλογιών τους και των 3ημερων παραστάσεων], γεμάτοι ήταν, studio Νέμεση, αίθουσα Μαντως Τειρεσία.
Βαρούσαν μύγες… η της παρηγοριάς… “κινήθηκαν συμπαθητικά”
«Déjà vu», στο μικρό της Μονής Λαζαριστών [είχε και ακυρώσεις, λόγω μη προέλευσης θεατών], «Ο Θάνατος και η Κόρη» στο θέατρο Εγνατία [δυστυχώς].
«Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» στο Αριστοτελειον [ευτυχώς], «Φώτα, χειροκροτήματα, κλακέτα» στο μικρό Αθήναιον [πολύ δυστυχώς], «Διαμάντια και μπλουζ» [και όσο έπαιζαν στη Μονή Λαζαριστών]
Το πρόσωπο της χρονιάς.
Σωτήρης Χατζάκης. Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου
Φέτος φάνηκαν καθαρά τα σχέδια του σε πράξεις. Κυρίως λαϊκό θέατρο για όλο τον κόσμο, προτάσεις για νέους, πολλές παρεμβάσεις, δράσεις στη πόλη, επαφή με τη βόρεια Ελλάδα και φυσικά συμμάζεμα στα οικονομικά που το έτυχε αρκετά. Σε όλα, δεν του βγήκαν, αλλά οι καλές προθέσεις και μεθοδικότητα του δείχνουν δρόμο για επιτυχία, οι οποίες είναι διακαής πόθος για το θεατρόφιλο κοινό. Επιπλέον, κρατά χαμηλό προφίλ, απλός στη συμπεριφορά του, χαμογελαστός και ακούει τον κόσμο.
Τα υπέρ εκτιμημένα…
Η περιοδεύων «Κατσαρίδα» στο Κολοσσαίο
«Η Γυναίκα της Πάτρας» του Γιώργου Χρονά [ναι μεν, αλλά…]
«I Will Survive» του Γιάννη Σαρακατσάνη [εν τέλει, μια επιτυχημένη εμπορικά σαχλίτσα…]
Πολλοί Επέτειοι, μικρές γιορτές… να ζήσουμε, να τους χαιρόμαστε…
50 χρόνια ΚΘΒΕ
10 χρόνια ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ …
10 Χρόνια Θέατρο Σοφούλη 2000-2010
Αξιοσημείωτα της χρονιάς.
«…όρθιοι χειροκροτούσαν την Νένα Μεντή…»
Δεν το έχουμε ξανά δει και δεν ήταν τυχαίο. Αλλα σε κάθε παρασταση της «Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου», όρθιος ο κόσμος και πολλοί στις πρώτες σειρές, έσφιγγαν το χέρι εκστασιασμένοι από την ερμηνεία της Νένας Μεντη, καθώς και όλης της παράστασης. Μιλάμε για τον απόλυτο θρίαμβο.
Η σάλα της Σχολή Τυφλών, θέατρο…
Με το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη “Σ’ εσάς που με ακούτε”, σε σκηνοθεσία της Αναστασίας Κουμίδου. Υπήρχε λόγος και σκοπό, μπορούμε να πούμε ότι έτυχε κιόλας. [προβολή ΑΜΕΑ]
4 νέοι θεατρικοί χώροι, 3 νέες ομάδες στη πόλη.
Το Μικρό Μέγαρο Μουσικής [αμφιθεατρικό, αλλά “μέγαροποιημένο”…], ο Πολυχώρος της Έρμου [όμορφος, άνετος και φωτεινός] και η Θεατρική κυψέλη στην Τσιμισκή 122 [δεν έχουμε γνώση γι αυτούς, δεν μας κάλεσαν ποτέ, δεν τους ξέρουμε, τους καλωσορίζουμε δε]. Και η σκηνή του C. For Circus [σε διαμέρισμα ορόφου, μικρός μεν, καλοφτιαγμένος δε]. Καλή συνέχεια σε όλους.
