Είδε ο Γιώργος Κελεσίδης και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
“Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών” είναι η νέα ταινία του μεξικάνου σκηνοθέτη Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, με πρωταγωνιστές τους Μπράντλεϊ Κούπερ, Ρούνεϊ Μάρα, Τόνι Κολέτ και Κέιτ Μπλανσέτ. Αυτή τη στιγμή το “Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών” είναι υποψήφιο για τέσσερα βραβεία Όσκαρ και εντυπωσίασε τον Σκορτσέζε τόσο που έγραψε άρθρο στο οποίο το παροτρύνει το κοινό να το δει*.
Το στόρι…
Το 1939, ο Σταν βάζει φωτιά στο σπίτι του για να κάψει ένα πτώμα και εγκαταλείπει την πόλη του. Για να βγάλει τα προς το ζην πιάνει δουλειά σε ένα τσίρκο. Εκεί μαθαίνει πώς να “διαβάζει” του γύρω του για να γίνει πνευματιστής και αποφασίζει να φύγει μαζί με την κοπέλα του Μόλλυ για να κάνει κάνουν καριέρα μαζί στην πόλη. Το ζευγάρι βρίσκει την επιτυχία που αναζητάει, αλλά κινεί το ενδιαφέρον της αινιγματικής ψυχολόγου Λίλιθ Ρίττερ και του πλούσιου δικαστή Κίμπαλ.
Στα θετικά (+) της ταινίας:
Κλασικά, ο ντελ Τόρο είναι ο μάστερ του τόνου. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες του, το “Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών” δεν είναι γοτθική, σκοτεινή φαντασία, αλλά νουάρ. Παρά την απουσία του υπερφυσικού στοιχείου, πάντα υπάρχει μια υποκείμενη αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό κάνει το ήδη εξαιρετικό σενάριο τρομερά αγωνιώδες. Νιώθεις πάντα ότι από στιγμή σε στιγμή τα ρίσκα που παίρνει ο πρωταγωνιστής θα σημάνουν το τέλος του. Ότι είναι θέμα χρόνου.
Φυσικά, στην στοιχειωτική ατμόσφαιρα παίζουν μεγάλο ρόλο και τα υπόλοιπα τεχνικά στοιχεία της ταινίας, που είναι, ως συνήθως, άψογα, με τον διευθυντή φωτογραφίας Νταν Λότσεν και τον ενδυματολόγο Λούις Σικουέιρα να είναι δίκαια υποψήφιοι για όσκαρ.
Δυστυχώς, ο Μπράντλεϊ Κούπερ, δεν κατάφερε να κερδίσει υποψηφιότητα, παρά την φανταστική ερμηνεία του, σε ένα ρόλο που συχνά μεταβάλλεται, αφού η ταινία έχει αρκετά “time skips” που το ένα απέχει μήνες ή χρόνια από το άλλο. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί δίνουν εξίσου δυνατές ερμηνείες, με την Μπλανσέτ στο ρόλο της μοιραίας γυναίκας/femme fatale και τον Νταφόε στο ρόλο του φιλικού, αλλά μοχθηρού αφεντικού του τσίρκου να εντυπωσιάζουν.
Στα αρνητικά (-) της ταινίας:
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η ιστορία περιλαμβάνει “time skips”, όπου ένα κομμάτι της πλοκής κλείνει και προσπερνάμε τους επόμενους μήνες ή και χρόνια για να ξεκινήσει το επόμενο. Συνολικά, τα γεγονότα της ταινίας εξελίσσονται μέσα σε δύο με τρία χρόνια. Αυτό μπορεί να κουράσει κάπως τον θεατή, αφού κάνει την ήδη πολύωρη (2 ώρες και 30 λεπτά) ταινία να φαίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Επίσης, ενώ οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και ως ένα βαθμό περίπλοκοι, η Μόλλυ, η κοπέλα με την οποία ο πρωταγωνιστής κάνει σχέση, είναι κάπως μονοδιάστατη. Έτσι, τόσο ο χαρακτήρας, όσο και η πολύ καλή ερμηνεία της Ρούνεϊ Μάρα, επισκιάζονται από οποιονδήποτε με τον μοιράζονται μαζί σκηνή.
Εν κατακλείδι (=), “Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών” είναι ένα συναρπαστικό νουάρ και αξίζει και με το παραπάνω τους επαίνους που έχει κερδίσει.
Βαθμολογία:
7,4 στα 10
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της “Κ”