Η Αννια Κανακάρη ήταν εκεί για την Κουλτουρόσουπα
«Στης Νάουσας το κάστρο, Μακρυνίτσα μου, καημό πο’ χει η καρδίτσα μου…» είναι τα λόγια από το πιο προσφιλές παραδοσιακό μοιρολόι που εδώ και πάνω από 200 χρόνια εκφράζει με τον πιο στωικό τρόπο τον πόνο των απανταχού Ναουσαίων για τον «Χαλασμό», το ολοκαύτωμα δηλαδή, της πόλης τον Απρίλιο του 1822.
Η πολιορκία της πόλης από τους Οθωμανούς του Εμπού Λουμπούτ, του Τούρκου «βαλή» (διοικητή, περιφερειάρχη) της Θεσσαλονίκης, λόγω της κήρυξης της επανάστασης από τον αμιγώς ελληνικό πληθυσμό της Νάουσας, η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων και η γνωστή θυσία δεκατριών (13) γυναικών με τα παιδιά τους, που έπεσαν στον καταρράκτη του ποταμού Αράπιτσα στην θέση Στουμπάνοι, για να μην ατιμαστούν, αποτελούν το θέμα της νέας ταινίας της Aratos films και του Βασίλη Τσικάρα με τίτλο «1822 Το Ολοκαύτωμα της Νάουσας».
Η ταινία έκανε πρεμιέρα, πού αλλού, στην Νάουσα την προπαραμονή της 203ης επετείου του Ολοκαυτώματος της πόλης που γιορτάζεται κάθε χρόνο την Κυριακή του Θωμά και συνοδεύτηκε με την προβολή ντοκιμαντέρ όπου εξιστορούνται λεπτομερώς η ιστορία της πόλης καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν στο αιματηρό ορόσημο, το ίδιο το Ολοκαύτωμα. Το ντοκιμαντέρ αποτελεί επίσης παραγωγή της Aratos Films, σε σκηνοθεσία του Χάρη Περπερίδη και αρχισυνταξία του Βασίλη Τσικάρα.
Εμείς είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την ταινία και το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ στην πρεμιέρα τους στην Θεσσαλονίκη, την Δευτέρα 5 Μαΐου στο κινηματοθέατρο Αθήναιον, παρουσία, φυσικά του ίδιου του δημιουργού, Βασίλη Τσικάρα και των λοιπών συντελεστών.
Η ταινία έγινε σε συνεργασία με τον Δήμο Ηρωικής Πόλης Νάουσας, την Box productions, τον «Σύλλογο Φίλων Ιστορίας και Αναπαράστασης Αυτής Γιαννιτσών», την «Ομάδα Ιστορικής Αναβίωσης Αρματολοί» και την «Αράπιτσα-Όμιλος Περιβάλλοντος και Πολιτισμού Νάουσας» και γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Νάουσα, με έξτρα σκηνές στη Θεσσαλονίκη και την Όσσα Λαγκαδά. Την προσπάθεια στήριξαν αναβιωτές από τη γειτονική Βουλγαρία και η θεατρική ομάδα Άρατος.
Πρόκειται για την πρώτη ταινία που γυρίστηκε ποτέ για το Ολοκαύτωμα της Νάουσας και αποτελεί μέρος του οράματος του Βασίλη Τσικάρα, που εδώ και χρόνια ασχολείται με την παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών ιστορικής μνήμης που αναδεικνύουν σημαντικά γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας του τόπου μας. Ένα σημαντικό έργο από έναν αξιέπαινο δημιουργό που με ζήλο, επιμονή και μεράκι, χωρίς υποστήριξη από τους αρμόδιους φορείς, πραγματοποιεί το όνειρό του έχοντας μέχρι σήμερα επιδείξει αξιόλογο έργο.
Παίρνοντας το λόγο ο Βασίλης Τσικάρας, αφού ευχαρίστησε το κοινό για την παρουσία του, δήλωσε πως η όλη προσπάθεια αποσκοπεί στο να αναδείξει την ιστορία της Νάουσας και τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν το 1822. Σκοπός των ιστορικών ταινιών του, γενικότερα, είναι το «να αφήσουμε κάτι στα παιδιά μας», όπως χαρακτηριστικά είπε, να μεταλαμπαδεύσουμε τη γνώση της ιστορίας και της παράδοσης στους νεότερους. Επεσήμανε μάλιστα ότι την ταινία θα την δουν πολλά παιδιά, σε πολλά σχολεία και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Σχετικά με την παραγωγή της ταινίας ανέφερε πως έγινε σε συνεργασία με το Δήμο της Νάουσας και πως ολοκληρώθηκε μέσα σε μόλις δυόμιση μήνες.
Εξέφρασε βέβαια και το παράπονό του απέναντι στο Κέντρο Κινηματογράφου που δεν στήριξε την προσπάθεια του αλλά και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που δεν πρέπει να κλείνει την πόρτα στους δημιουργούς της πόλης μας.
Ένα μικρό χαιρετισμό στο κοινό απηύθυνε και ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Μανώλης Σαββίδης εξαίροντας τη σημασία της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού στη σύγχρονη εποχή.
Πολλά συγχαρητήρια στον Βασίλη Τσικάρα και την ομάδα του τόσο για τη συγκεκριμένη ταινία όσο και γενικότερα για την ενασχόληση του με τον ιστορικό κινηματογράφο. Αξίζει τη στήριξη όλων μας.
