Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Για πολλοστή φορά το πανελλήνιο «απόλαυσε» μια δημόσια έκρηξη του δημάρχου Βόλου και μάλιστα σε γιορτινή χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για το άναμμα του δένδρου με καλεσμένο τον αοιδό Κωνσταντίνο Αργυρό, όπου ο πολλά βαρύς άρχων ανέβηκε στην εξέδρα και απείλησε οργισμένος τους τεχνικούς ότι « φτιάξτε τον ήχο μην έρθω να σας πλακώσω στα χαστούκια κι έτσι κι αλλιώς δεν θα πληρωθείτε… είναι ντροπή σας… μας κάνει την τιμή ο Αργυρός… μας βλέπει όλη η Ελλάδα…» Αυτά και άλλα τόσα μπινελίκια, συν οι ευχές για το μωρό του Αργυρού τονίζοντας ότι είναι «αγόραρος κι όχι κορίτσι» (!), συν το ανεκδιήγητο ανέκδοτο για βιασμούς (!), σε μια «γιορτή αγάπης» με πλήθος οικογένειες και παιδιά από κάτω να ακούνε τα ανήκουστα, διότι έτσι αντιλαμβάνεται το κλίμα «αγάπης» ο Μπέος και είναι λογικό να τον εξοργίζουν τα προβλήματα ήχου που «ακούει όλη η Ελλάδα», ενώ στα δικά του γλυκόλογα πατάει… το mute ή και να μην το πατήσει ακούγοντας τα παραληρήματά του, κοινώς εχέσθη!
Όλη η πρεμούρα ήταν για τον ήχο της μεγάλης φίρμας που τους έκανε την τιμή και για χάρη του ο δήμαρχος θεώρησε πρέπον δημοσίως να απειλήσει με χαστούκια και να αφήσει απλήρωτους τους τεχνικούς, διότι πώς τολμάει… ένα βύσμα, ένα κουμπί, ένα καλώδιο, μια κονσόλα να κάνουν τζιριτζάντζουλες σε κοτζάμ Αργυρό και κοτζάμ Μπέο! Θα φάνε χαστούκι οι χειριστές που θα πάει σύννεφο κι αν τολμήσουν να ζητήσουν πληρωμή ένα δεύτερο καταχέριασμα να έρθουν τα ίσια τους… μέρες αγάπης που είναι! Κι από δίπλα ο αμήχανος Αργυρός να εκθειάζει κατόπιν των απειλών, το υπέρλαμπρο έργο του δημάρχου με «το ιδιαίτερο χιούμορ και την ψυχή μικρού παιδιού που όλοι αγαπάμε», ενώ την επομένη ο (Σα)Λιαγκας έσπευσε να διαφημίσει το υπέροχο, μοναδικό, εξαίσιο στόλισμα του Βόλου, που σαν αυτό πουθενά αλλού στην επικράτεια! Κι εννοείται ότι το πλήθος στην εκδήλωση γέλασε, χειροκρότησε, βιντεοσκόπησε, διασκέδασε, χόρεψε, γιορτάζοντας μετά της φίρμας και εν μέσω καφρίλας τη χριστιανική «γιορτή της αγάπης»…
Αυτό που πρωτίστως με τρελαίνει σε περιπτώσεις σαν του Μπέου ή του Πολάκη ή οποιουδήποτε με άξεστη συμπεριφορά, είναι το επιχείρημα «εγώ είμαι ειλικρινής, δεν έχω μάθει να υποκρίνομαι και μιλάω όπως νιώθω», θεωρώντας ότι όχι μόνο έχει καλυφθεί με ατράνταχτο άλλοθι, αλλά επιπλέον κορδώνεται για τη «ντομπροσύνη» του ως μέγιστο προσόν και μάλιστα ενός… βαρβάτου αρσενικού! Και δεν αντιλαμβάνεται ο κάθε ανεγκέφαλος Μπέος ότι ΑΥΤΟ ακριβώς κρίνουμε: το είδος της ειλικρίνειας που μαρτυρά το ποιόν του χαρακτήρα του! Ότι δηλαδή θεωρεί αρετές σαν την ευγένεια, την ευπρέπεια, την ενσυναίσθηση, τη γλυκύτητα κλπ. είτε ως καμουφλάζ υποκριτών καταπιέζοντας τον… κρυμμένο κάφρο, είτε ως χαρακτηριστικά φλώρων, γκέι, θηλυπρεπών (στο πιο χυδαίο βέβαια)… Για ανθρώπους του φυράματός του, όποιος αρσενικός δεν βγάζει τσαμπουκά με βρισιές, μπινελίκια, χυδαιότητες, απειλές, μαγκιές, σφαλιάρες και λοιπά νταηλίκια, προφανώς ΔΕΝ είναι ο άντραςο αυθεντικός, ο βαρύς, οντόμπρος, ο βαρβάτος, αλλά ανήκει στην κατηγορία της “λουλούς” ή του υποκριτή, κατά τον βαρύμαγκα Μπέο, που μπερδεύει την ευθύτητα με την καφρίλα!
Μιλάμε για σοβαρή ψυχοπαθολογική περίπτωση, που αντί ιατρικής φροντίδας φέρει αξίωμα με δημόσιο λόγο και κυρίως εξουσία, καθορίζοντας τις τύχες ενός μεγάλου Δήμου και πληθώρας δημοτών… Οι οποίοι ωστόσο, παρά την πασίγνωστη ταυτότητα, το αποδεδειγμένο ποιόν και τα άπειρα δείγματα γραφής, τον εξέλεξαν με θεαματική πλειοψηφία κι αυτό εξηγεί το γεγονός ότι εκείνη τη γιορτινή βραδιά , όχι μόνο ουδείς ένιωσε προσβεβλημένος από τα νταηλίκια ή έστω ενοχλήθηκε από την άξεστη συμπεριφορά, αλλά αντίθετα το πλήθος χειροκρότησε με γελάκια το… «ιδιαίτερο χιούμορ» (!), διασκέδασε αμέριμνο, καταχάρηκε τα δημοφιλή βιντεάκια στα σόσιαλ, καθότι για ένα viral ζούμε διάολε! Άλλωστε για τον «δήμαρχο της καρδιάς τους», η καφρίλα είναι απλά μια συνηθισμένη ρουτίνα και σιγά μη ταραχτούν από μερικούς ακόμα τραμπουκισμούς, καταχωρημένους στα «καθ’ υμάς» ως αθώες «γραφικότητες»…
Κι εδώ είναι το κρίσιμο θέμα με τις ύπουλες διαστάσεις: ότι για κάποια δημόσια πρόσωπα, οι εκρήξεις οργής, οι τσαμπουκάδες, οι απειλές, η λεκτική βία, οι σεξισμοί κλπ. ΔΕΝ εκλαμβάνονται ως αρνητικά πρότυπα κακοποιητικής συμπεριφοράς που οφείλουν πάραυτα να απομονωθούν, ΑΛΛΑ ως γραφικότητες ή φαιδρότητες οξύθυμων ή στην ακόμα χειρότερη περίπτωση ως δείγματα «ειλικρινούς» και αντισυμβατικής συμπεριφοράς, που επιβραβεύεται, ενίοτε με θαυμασμό για τον «μάγκα»!!! Διότι, σου λέει ο φαν του κάθε Μπέου, έχει κότσια ο άτιμος… δεν κωλώνει πουθενά… μιλάει ντόμπρα και σταράτα… δεν μασάει λόγια με ξύλινη γλώσσα πολιτικών… τα βάζει με θεούς και δαίμονες χωρίς να λογαριάζει τίποτα… είναι αυθεντικός αρσενικός με πανταλόνια κι όχι καμιά «ορθοπολιτική» λουλού, ενώ για κάποιους σαν τον Αργυρό, οι καφρίλες του μεταφράζονται ως «ιδιαίτερο χιούμορ», λες και στην απειλή ή τη λεκτική βία υπάρχει κάπουχιούμορ ή γραφικότητα, για να τρελαθούμε εντελώς!
Κι αφού επιδοκιμάσουμε έμπρακτα με την αποδοχή, την ψήφο, το χειροκρότημα παρόμοια άθλια πρότυπα, στη συνέχεια απορούμε για τη θεαματική αύξηση των επικίνδυνων νταήδων της διπλανής πόρτας και πέφτουμε διαρκώς από τα σύννεφα για τα ολοένα ειδεχθέστερα κρούσματα κακοποίησης… Τη στιγμή δηλαδή που βρίσκουμε την άξεστη, προσβλητική, επιθετική συμπεριφορά του κάθε Μπέου ως γραφική ή χιουμοριστική ή ντόμπρα και εν τέλει απολύτως αποδεκτή και άξια για την εκλογή του σε ανώτατο αξίωμα, την ίδια στιγμή αν τη συναντήσουμε σε κάποιον ανώνυμο μιμητή του, θα πέσουμε να τον φάμε κατακεραυνώνοντας με λάβρες κορώνες στα απανταχού μέσα, τον τραμπούκο, τον σεξιστή, τον κάφρο, τον βίαιο, τον υβριστή, τον κακοποιητή και πάει λέγοντας…διότι ξυπνά αίφνης η ανθρωπιστική ευαισθησία μας, αυτή που στην περίπτωση του ανεκδιήγητου δημάρχου, όχι μόνο είναι βαθιά ναρκωμένη, αλλά απολαμβάνει μετά επαίνων τα κατάπτυστα καμώματά του δημοσίως, χειροκροτώντας απειλές και προσβολές σε εργαζόμενους για ασήμαντη αφορμή, σαν να πρόκειται για δούλους στη γαλέρα του επί μεσαίωνα, ένας άρχοντας που αποδεικνύει ότι διοικεί με τρομοκρατικό καθεστώς «σφαλιάρας» και όχι μόνο…
Δεδομένου δε ότι ο συγκεκριμένος εκλέγεται στον Βόλο με το εντυπωσιακό ποσοστό του 60% και διαθέτει ξεκάθαρα πολυπληθείς θαυμαστές της «ντομπροσύνης» του (κρυφούς ή φανερούς) ανά την επικράτεια, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ανάμεσα στους επικριτές των λογής κακοποιητών βρίσκονται αναμφίβολα και ψηφοφόροι ή φανς του… των οποίων το λειψό μυαλό αδυνατεί να κάνει τους απαραίτητους συνειρμούς και να αντιληφθεί ότι στηρίζει το βίαιο, κακοποιητικό πρότυπο που υποτίθεται καταδικάζει για το θεαθήναι των σόσιαλ… Είτε πρόκειται για ανεγκέφαλους, είτε για υποκριτές, είτε για αυθεντικούς τραμπούκους, η ετυμηγορία είναι μία και λέει ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ! Που όσο συνεχίζουν να αποδέχονται σιωπηλά ή ενεργά συμπεριφορές που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια κάθε υγιούς ανθρώπου, τόσο η πολυμορφική βία θα γιγαντώνεται και ΜΗ τολμήσει κανείς να «απορήσει», έτσι;;;
