Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από μικρός, εκδήλωσε ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και το σχέδιο, με τα οποία ασχολήθηκε μέχρι την ηλικία των 23 ετών. Έναυσμα για την καριέρα του στην υποκριτική αποτέλεσε η συμμετοχή του σε μια ερασιτεχνική παράσταση. Ακολούθησαν σπουδές στη Σχολή Δραματικής Τέχνης ”Βεάκη”. Έγινε δημοφιλής μέσα από τις συμμετοχές του στις κωμικές εκπομπές ”Ουκ Αν Λάβοις Παρά Του Μη Έχοντος” και ”Κάψε το σενάριο” και έκτοτε ακολουθεί μια λαμπρά πορεία με stand-up shows, ενώ συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικά σήριαλ και ψυχαγωγικές εκπομπές.
Στη Θεσσαλονίκη τον φέρνει η «Σούπερ Δύναμη»! Μια παράσταση που μιλά για την εποχή των υπερ-ηρώων που διανύουμε. Όχι τους σούπερ ήρωες των ταινιών αλλά όλους εμάς και είναι μια σούπερ πρόταση να τον απολαύσετε στο Ράδιο Σίτυ το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου (πληροφορίες θα βρείτε εδώ ) – Προπώληση εισιτηρίων εδώ
O εξαίρετος κωμικός Ζήσης Ρούμπος μιλά στην Κουλτουρόσουπα
- Ποια ήταν η αφορμή να δημιουργήσεις τη «Σούπερ Δύναμη» και τι θέλεις να αποκομίσει το κοινό από αυτήν;
Μεγαλώνοντας αποκτούμε κάποιες «σούπερ δυνάμεις», κάποιες ικανότητες που μας βοηθούν να επιβιώνουμε. Στην παράσταση μου μιλάω για τη λίστα με τις δυνάμεις που εγώ απέκτησα μεγαλώνοντας, μία από τις οποίες είναι και η δύναμη της πατρότητας. Και -φυσικά- όλους τους υπέροχους τρόπους με τους οποίους αποτυγχάνω σε αυτή!
- Πώς συνδυάζεις το χιούμορ με τις βαθύτερες θεματικές που πραγματεύεται η παράσταση;
Το χιούμορ που προτιμώ είναι το αυτοσαρκαστικό. Μου αρέσει να μιλάω για τις γκάφες που κάνω παράλληλα με τις μεγάλες στιγμές της ζωής μου. Η επόμενη standupπαράσταση που ετοιμάζω θα ασχοληθεί με ακόμα πιο προσωπικές θεματικές.
- Τι σε έκανε να αφήσεις την «αρχαιολογία» για να γίνεις κωμικός;
Αχχχχ, αρχαιολογία. Μεγάλος έρωτας ο συγκεκριμένος κλάδος και ζούμε και στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ χώρα για να ασχοληθεί κανείς με αυτόν. Δυστυχώς έπεσα μούρη με μούρη με τα αρχαία (το μάθημα, όχι τα αγάλματα) που δεν συμπάθησα ποτέ και κάπου εκεί τελείωσε και το όνειρο.
- Ποια ήταν η πρώτη στιγμή που ένιωσες ότι «ανήκεις» στον κόσμο του stand-up comedy;
Την πρώτη φορά που πήρα γέλια από κείμενο μου. Προσοχή: δεν ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασα standup. Αυτή ήταν καταστροφική! Αλλά με το που έζησα την ενέργεια του κοινού και την αντίδραση του σε αυτά που έλεγα, εθίστηκα.
- Ποιο ήταν το πιο αμήχανο περιστατικό από τα παιδικά πάρτι όπου δούλεψες ως κλόουν;
Έχω μιλήσει για αυτό στο παρελθόν. Ήταν ένα παιδικό πάρτι που έχασα τον έλεγχο από τα παιδάκια και κατέληξα να με κοπανάνε με πλαστικά ρόπαλα και να μου πετάνε πράγματα για όλο το πάρτι. Μετά από αυτό παράτησα την κλοουνερί.
- Αν μπορούσες να κάνεις παράσταση με οποιονδήποτε κωμικό στον κόσμο, ποιον θα διάλεγες;
Νομίζω θα έδινα ένα κομμάτι της ψυχής μου για να βρεθώ στην ίδια σκηνή με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς. Υπήρξε μεγάλη επιρροή και είδωλο για μένα, αδιανόητος κωμικός και εξαιρετικός άνθρωπος.
- Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τη μετάβαση από τον αυτοσχεδιασμό στο stand-upcomedy;
Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Μαζί με το θέατρο/υποκριτική, είναι οι 3 πυλώνες που με τράβηξαν στις παραστατικές τέχνες και ενώ έχουν κοινά σημεία, δεν υπήρξε ποτέ μετάβαση από το ένα είδος στο άλλο. Το θέατρο είναι κάτι συγκεκριμένο, έχεις λόγια, κοστούμια, σκηνικά που μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Ο αυτοσχεδιασμός είναι η αποδόμηση όλων αυτών και ό,τι πιο δύσκολο έχω κάνει. Δεν υπάρχει σενάριο, δεν υπάρχουν σκηνικά ή κοστούμια . Το standup είναι κάπου στη μέση. Υπάρχει ένας γραμμένος και δοκιμασμένος μονόλογος αλλά κάθε παράσταση είναι διαφορετική, ο κόσμος, οι αντιδράσεις του…
- Πώς διαχειρίζεσαι τις στιγμές που το κοινό δεν ανταποκρίνεται όπως περιμένεις;
Πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα ειδικά σε καινούργια κείμενα. Πρέπει να μάθεις να συνεχίζεις παρακάτω, αφήνοντας αυτήν την «λακκούβα» πίσω σου.
- Τι σημαίνει για σένα το γέλιο ως «θεραπεία»;
Ζούμε πολύ ζοφερούς καιρούς. Το μέλλον είναι δυσοίωνο σχεδόν σε όλους τους τομείς και πρέπει όλοι μας να ψάχνουμε συνειδητά την αισιοδοξία με το σταγονόμετρο. Το γέλιο έχει γίνει πρώτη ανάγκη, εγώ έτσι το αντιμετωπίζω στην ζωή μου. Όπως έλεγε και ο Τσάπλιν: μέρα χωρίς γέλιο είναι χαμένη μέρα.
- Υπάρχει κάποιο αστείο που θεωρείς «ιερό» και το κρατάς πάντα στο πρόγραμμά σου;
Όχι. Δεν παντρεύομαι αστεία και μόλις μία παράσταση τελειώσει τον κύκλο της, δεν θυμάμαι τα κείμενα μου. Βρέθηκε ένα φίλος τις προάλλες που μου περιέγραφε ένα κείμενο μου από το πρώτο μου σόλο, το «Πόζα Μηδέν» και τον κοιτούσα σαν χάνος. Δεν είχα την παραμικρή ανάμνηση των αστείων που μου έλεγε. Το καλό ήταν ότι μου φαίνονταν αστεία, οπότε κάτι ήταν κι αυτό!