Η Kulturosupa βρέθηκε στην επίσημη και φροντισμένη πρεμιέρα της παράστασης «Βασιλική», έργο της συγγραφέως Βάσως Νικολοπούλου. Στα σκηνοθετικά ηνία η άξια Λίνα Ζαρκαδούλα και στο μοναδικό ρόλο του κειμένου η Αθηνά Μαξίμου.
Βασιλική τον έρωτα πολύ βαριά τον πήρες… και κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος του συγκλονιστικού κειμένου που δραματοποιήθηκε και παρακολουθήσαμε. Η Βασιλική (2010, εκδ Πολις) της κα Νικολοπούλου ήταν υποψήφια για το Κρατικό βραβείο καλύτερου διηγήματος (2011) καθώς και για το 1ο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα στο περιοδικό «Διαβάζω».
Η υπόθεση ένας μακροχρόνιος αιμομικτικός, κακοποιητικός και άδοξος έρωτας ή μήπως μια βαθιά γυναικεία αγάπη, ένας μονόλογος- εξομολόγηση του πως μια γυναίκα αγαπά αθώα έναν άνδρα;
Κατά το δελτίο τύπου :
Η Βασιλική ανακαλύπτει τον έρωτα στα δεκατρία. Είναι ένας μυστικός έρωτας, απαγορευμένος. Ζει μόνο για τις ερωτικές συνευρέσεις της με τον Φάνη, πίσω από την πράσινη κουρτίνα της αποθηκούλας. Έτσι περνούν εικοσιπέντε χρόνια. Έτσι μπορεί κι αντέχει τη μάνα της που πάσχει από Αλτσχάιμερ, έναν παρόντα-απόντα πατέρα, έναν αδελφό «τεμπέλη» και μια στείρα καριέρα δημοσίου υπαλλήλου.
Όταν όμως ο Φάνης της ζητάει να χωρίσουν για να παντρευτεί μιαν άλλη, εκείνη βυθίζεται στον πόνο της προδοσίας χωρίς επιστροφή και μετατρέπεται σε μια τραγική ηρωίδα. Γιατί σε ερωτήματα όπως «Μα λοιπόν ,τι είναι αυτή η αγάπη; Πόσο εύκολα ξε-αγαπάει κανείς;», για τον καθένα από εμάς η απάντηση μπορεί να διαφέρει, αλλά για τη Βασιλική η απάντηση είναι μία και κατηγορηματική: «Δεν θέλω πια να ζω».
Βασιλική τον έρωτα πολύ βάρια τον πήρες … και η Αθηνά Μαξίμου βρήκε ένα ρόλο που λες και γράφτηκε κουστούμι πάνω της. Η ερμηνεία της στήθηκε εύστοχα σε εκείνο που χρόνια την χαρακτηρίζει και ως θεατές αντικρίζουμε, στο δίπολο γυναίκα/παιδί. Η σωματικότητα/ το δέρμα της Βασιλικής της απόσταγμα κατασταλαγμένης γυναίκας η δε έκφρασή της χωρίς φλυαρίες, παιδική, με την αβάστακτη απορία του πως ξε-αγαπά κανείς;
Εξοικειωμένη με την ουσία του κειμένου και μοναδική στην εκφορά της λέξης …άθλιε… με τετελεσμένη την αγάπη μου και την απέχθεια μου. Συγκινητική στο φινάλε, σε ένα επικήδειο αγάπης (ταύτιση Αθηνάς/Βασιλικής). Ωστόσο στιγμές βιαστική/εγκεφαλική με αίσθημα αμφιθυμικό, διακόπτοντας τη ροή του προς το κοινό (ίσως το άγχος της πρεμιέρας).
Στους δύσκολους βιωματικούς μονολόγους η πραγματικότητα είναι και στην ερμηνεία και στη ζωή, ότι η εκφορά του λόγου αναβλύζει σωματικά, από τη μέση και κάτω, κάπως όπως ερμηνεύεται η λαϊκή μουσική εν αντιθέσει με τη βυζαντινή που απαιτεί πνευματικότητα.
Βασιλική τον έρωτα πολύ βαριά τον πήρες… και η σκηνοθέτης Λίνα Ζαρκαδούλα αγαπώντας το έργο αυτό προχώρησε και την τέχνη της παραπέρα. Μετά τη δίχρονη επιτυχία της στο Yπό το μηδέν (βλέπε kulturosupa) με τη Βασιλική σχεδόν αποκτά στα μάτια μας, μανιέρα θεατρική. Η σκηνοθεσία της ανθρωπιστική και ασφυκτικά μετρημένη (χωρίς ξηλώματα και ραφές) σε κείμενο και ερμηνευτή. Με ευκολία συλλαμβάνει τις εικόνες που κρύβουν οι λέξεις, η σύνταξη και η διάθεση της έκαστης συγγραφικής προσπάθειας. Ο διαχωρισμός των σκηνών της εμπνευσμένος και ξεκούραστος , όσο χειμαρρώδες κι αν είναι το έργο, ενώ παραμένει φροντιστική στους ηθοποιούς της και στο κοινό της .
Η Λίνα Ζαρκαδούλα αγαπά τη Λογοτεχνία και γνωρίζει πως να τη μεταφέρει στο σανίδι με αίμα θεατρικό.
Τα σκηνικά της παράστασης ψυχαναλυτικά γυναικεία – ένα μπάνιο – μια κοιλότητα δηλαδή όπως ακριβώς και η γυναικεία φύση. Απρόσμενα και εξυπηρετικά.
Το ίδιο και τα κουστούμια με την χροιά της απογύμνωσης.
Ο φωτισμός ακριβής και η μουσική επιμέλεια όμορφα συνοδευτική.
Εν ολίγοις[=]
η Βασιλική είναι μια πρωτότυπα εμπνευσμένη παράσταση τριών ταλαντούχων γυναικών (Νικολοπούλου, Ζαρκαδούλα, Μαξίμου), για «το κουσούρι των γυναικών» να πιστεύουν στο για πάντα* και για τη μονολιθική αξία της αγάπης.
Βαθμολογία
8 στα 10
Φωτογραφικό υλικό
