«Τη λένε Εύα» και… κυριάρχησε στη 13η Κουλτουροβραδιά της “Κ”. [photos-video-ρεπορτάζ]
Κάτι γίνεται με τις φετινές Κουλτουροβραδιές… που ήταν να μην ξεκινήσουν! Μοιάζουν πιο ζωντανές, με περισσότερο κόσμο στο «μετά», με μεγαλύτερη συμμετοχή στην κουβέντα, κρίνοντας από τις δύο πρώτες της φετινής σαιζόν και βέβαια κατά μεγάλο μέρος ευθύνεται ο υπέροχος χώρος του φουαγιέ στο Αυλαία που προσφέρεται ιδανικά γι αυτό. Φυσικά και η επιλογή των παραστάσεων με το ιδιαίτερο ή «ειδικό» ενδιαφέρον, όπως η αποψινή «Τη λένε Εύα», σε κείμενο και σκηνοθεσία Αντώνη Μποσκοϊτη και την γνωστή τρανσέξουαλ Εύα Κουμαριανού στον ομώνυμο «ρόλο».
Όπου τα εισαγωγικά στη λέξη υποδηλώνουν την… ανυπαρξία ρόλου, καθώς πρόκειται για έναν μονόλογο – αφήγηση της ίδιας της ζωής της και πάνω στη σκηνή δεν υποδύεται παρά τον εαυτό της. Μια ζωή που θαρρείς συμπυκνώνει εκατό ζωές κοινών ανθρώπων και ο χαρακτηρισμός «πολυτάραχη» φαντάζει πολύ λίγος. Ξεκινώντας από τα παιδικά χρόνια, εντελώς στερημένα από αγάπη, νοιάξιμο, στοργή, πατρική παρουσία, για να περάσει στην περιπετειώδη ενηλικίωση που συνειδητοποιεί την ιδιαιτερότητά της σε χρόνια σκληρά, σχεδόν «πέτρινα». Όπου οι τραυματικές, σοκαριστικές εμπειρίες από το ανελέητο περιθώριο του πεζοδρομίου, τα αστυνομικά τμήματα της χούντας, τις φυλακές και τα βασανιστήρια, εναλλάσσονται με τρυφερές μνήμες, στιγμές αυτοσαρκασμού, χιούμορ, στιγμιότυπα από μια ιδιόμορφη καλλιτεχνική καριέρα δίπλα σε γνωστά τηλεοπτικά ονόματα με την απαραίτητη «σάτιρα»… Όλα ένας ακατάπαυστος χείμαρρος σχεδόν δύο ωρών με την ίδια να κυριαρχεί πληθωρικά στη σκηνή, δίνοντας υποτίθεται συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο που την επισκέπτεται και της υποβάλλει ερωτήσεις.
Είναι γεγονός ότι άτομα σαν την Εύα Κουμαριανού, που έχουν «καταπιεί» όχι μία, αλλά εκατό ζωές, που έχουν κάνει τη διαδρομή «κόλαση- παράδεισος» σαν τη δική μας «κουζίνα- σαλόνι», που έχουν ζήσει τα «θεατρικά δράματα» όχι ως θεατές μυθοπλασίας αλλά ως ζωντανοί πρωταγωνιστές οι ίδιοι… ξεπερνούν κατά πολύ μια θεατρική σκηνή. Οι ασήκωτες αποσκευές που κουβαλούν, παράλληλα με το φορτίο, τους έχουν προικίσει μοιραία με κάποια χαρακτηριστικά πάνω από το μέσο όρο και δύο από αυτά είναι η πληθωρικότητα και η αυθεντικότητα στον απόλυτο βαθμό. Και ένα άτομο με αυτά τα ιδιαίτερα – γοητευτικά χαρακτηριστικά, πολύ δύσκολα μπαίνει σε καλούπια κειμένου, σκηνοθεσίας, στησίματος, υποκριτικής. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η συγκεκριμένη/μη ηθοποιός Έυα Κουμαριανού, επί της ουσίας αυτοσχεδίασε αφηγούμενη με πάθος την ταραχώδη ζωή της και η σκηνοθετική απόπειρα του Αντώνη Μποσκοϊτη με την άνευρη «συνέντευξη» από τον ίδιο, έμοιαζε κατά τη γνώμη μας φτωχό και ξένο, αλλοιώνοντας την αυθεντικότητα και «καθαρότητα» ενός αληθινού μονολόγου. Ο οποίος με τη συγγραφική παρέμβαση, θα μπορούσε να μη μείνει μόνο σε περιγραφές και απλή παράθεση γεγονότων, αλλά με αφορμή αυτά, να προχωρήσει στα ουσιώδη «ενδότερα»…
Απόψεις βέβαια… ίσως τόσες, όσοι και οι πολυπληθείς θεατές. Που είχαν την ευκαιρία να τις μοιραστούν στην ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολούθησε και συντόνισε η «Κ», με τον συγγραφέα/σκηνοθέτη/συμπρωταγωνιστή Αντώνη Μποσκοϊτη – ομιλητικότατο και προθυμότατο και την Εύα Κουμαριανού ως κυρίαρχη μορφή. Για την οποία πρέπει να πούμε ότι σπάνια συναντάς τόσο ακομπλεξάριστα, αυθεντικά, ειλικρινή άτομα, που δεν γίνεται να μη σε κερδίσουν με αυτά τα δυσεύρετα προσόντα, ειδικά σε χώρους «καλλιτεχνικούς». Και πώς αλλιώς βέβαια, μετά από όσα απίστευτα έχει ζήσει και στη διάρκεια της κουβέντας αποκάλυψε πολλά περισσότερα και άκρως ενδιαφέροντα, τροφοδοτώντας διαρκείς ερωτήσεις, παρά την προχωρημένη ώρα, χωρίς όμως να αποχωρεί κανείς… Και ήταν φυσικό οι ερωτήσεις να επικεντρωθούν σε ένα τόσο ξεχωριστό πρόσωπο και την ιδιαιτερότητα που σηματοδοτεί και λιγότερο στην παράσταση καθεαυτή.
Για την οποία ωστόσο μάθαμε από τον συγγραφέα, ότι βασίστηκε σε μια πραγματική συνέντευξη που πήρε από την Εύα πριν κάποια χρόνια και εντυπωσιασμένος από τη ζωή της και τον τρόπο αφήγησης, εμπνεύστηκε τη συγκεκριμένη παράσταση με την ίδια πρωταγωνίστρια. Η οποία χρειάστηκε εντατικές πρόβες τριών μηνών προκειμένου να μάθει τις 23 σελίδες κειμένου, διότι επιπλέον είναι και δηλώνει ευθαρσώς, αναλφάβητη. Όπως χαρακτηριστικά είπε η ίδια, επειδή δεν μπορεί να υπογράφει το βιβλίο που εξέδωσε με τη βιογραφία της, έχει φτιάξει σφραγίδα! Επίσης μάθαμε ότι δυσκολεύτηκαν πολύ οι συντελεστές να την καθοδηγήσουν στη σκηνή, καθότι «ανυπάκουη» σε κανόνες και συγκεκριμένα ο φωτιστής… παραιτήθηκε από την προσπάθεια, ενώ το ίδιο δύσκολα πέρασε και ο ηθοποιός που έπαιζε αρχικά τον ρόλο του δημοσιογράφου, καθώς η ίδια αυτοσχεδίαζε διαρκώς στο κείμενο. Και ακόμη, παρότι αγαπά ιδιαίτερα το θέατρο και έχει σκηνική άνεση από τα σώου, ούτε η ίδια, ούτε κανείς φανταζόταν ότι μπορούσε να τα καταφέρει σε παρόμοια παράσταση. Για την οποία ο συγγραφέας δήλωσε ότι ενδιαφέρθηκαν αρκετοί ηθοποιοί (π.χ. ο Σ. Μπιμπίλας) να υποδυθούν την Εύα, ωστόσο θεωρούσε ότι μόνο εκείνη ήταν ιδανική για το εγχείρημα.
Όσο για την απήχηση της παράστασης, μίλησαν και οι δύο για πολύ συγκινητικά περιστατικά όπου παίχτηκε, για εξαιρετικά σχόλια από θεατές, για πολλούς επώνυμους που την παρακολούθησαν στην Αθήνα και εδώ η Εύα ξεσπάθωσε μιλώντας για το συνάφι της και εκφράζοντας βαθύ παράπονο που δεν την έχει στηρίξει, ενώ η ίδια βοήθησε κατά καιρούς πολλές κοπέλες στη δουλειά της… Μίλησε ακόμα για την τρόμο που ένιωσε με τους θεατές σε απόσταση αναπνοής στην εναλλακτική σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη, καθώς και για τα αληθινά της δάκρυα σε κάθε παράσταση γιατί «έχω ζήσει μεγάλο πόνο στη ζωή μου»… όπου με αφοπλιστική ειλικρίνεια ομολόγησε ότι υπήρξε πολύ εγωίστρια, ήθελε πάντα να είναι η καλύτερη και η ομορφότερη… ότι δεν φανταζόταν ποτέ να κάνει καλή ώρα «σοφιστικέ» συζητήσεις με τόσο κόσμο… ότι την απαρνήθηκε η μάνα της και οι δικοί της την πλησίασαν μόνο για τα λεφτά… ότι είναι απόλυτα χορτασμένη από έρωτα και άντρες, από χρήμα που ξόδευε πάντα μέχρι δεκάρας, από λούσα, από καταξίωση, από μεγάλα σαλόνια… ότι δεν θα πέσει ποτέ «στην ανάγκη των άλλων» και τη στιγμή της ανημπόριας θα «φύγει» μόνη της… ότι τώρα απολαμβάνει την μοναξιά και ηρεμία παρέα με τον σκύλο της… ότι το πιο σημαντικό για παιδιά που βιώνουν τη δική της κατάσταση είναι το στήριγμα της οικογένειας και αυτό θέλει να περάσει ως μήνυμα με την παράσταση…
Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες, απολαμβάνοντας την ξεχωριστή παρέα και την εμπειρία μιας ζωής μυθιστορηματικής, όμως οι δείκτες του ρολογιού σήμαναν περασμένα μεσάνυχτα κι ήταν ώρα να αποχωρήσουμε με την έντονη γεύση της βραδιάς, ευχαριστώντας τους πάντες και ευχόμενοι κάθε επιτυχία για τη συνέχεια…
.
–Βίντεο αυλαία – χειροκρότημα:
.
-Βιντεο – αποσπάσματα απο τη συζήτηση [ερασιτεχνική λήψη]:
.
-ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
.
–Μια ξαφνική ασθένεια δεν επέτρεψε να παραστεί η φωτογράφος μας για κάλυψη της εκδήλωσης.
.
-Ευχαριστούμε όλους τους συντελεστές της παράστασης, τις ΄Οψεις Πολιτισμού και το θέατρο Αυλαία για τη φιλοξενία. Τέλος, ευχαριστούμε όλους τους φίλους της “Κ” για την παρουσία τους.
.
-ΤΕΤΑΡΤΗ 16/11/2016 ΝΕΑ Κουλτουροβραδιά σας περιμένει με τη παράσταση “LA COCINERA (Η ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΑ)” του Eduardo Machado με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στον ομώνυμο ρόλο. [πληροφορίες, διπλές προσκλήσεις, ΕΔΩ]
.
ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ KULTUROΒΡΑΔΙΕΣ – ANΟΙΧΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΘΙΑΣΟΥΣ, ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΕΔΩ
.
–Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης, κάντε like στη σελίδα, εδώ
—————————————————————————————————————————-
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #Κουλτουροβραδιά #ΘέατροΑυλαία #ΤηΛένεΕυα #ΕυαΚουμαριανού #ΑντώνηςΜποσκοϊτης
Φωτογραφικό υλικό
