Είδαμε και σχολιάζουμε…
Ας το πούμε απλά και ανακουφιστικά! Μπορεί η έδρα της Πειραματικής Σκηνής στο θέατρο Αμαλία να μην υπάρχει πια, με ο,τι αυτό συνεπάγεται για μια δραστήρια με πολυετή παρουσία ομάδα, μπορεί τα μέλη του θιάσου περιστασιακά να συμμετέχουν και σε αλλονών παραγωγές, ωστόσο ευλογούμε το Θεό του Θεάτρου που ο θίασος τα κουτσοφέρνει -αυτοί ξέρουν πως- παρουσιάζοντας έστω και για μια φορά τη σεζόν, μια παράσταση τους από τα «παλιά».
Και τι σημαίνει παλιά χωρίς εισαγωγικά; Ποιότητα, ευθύνη, γνώση, επαγγελματισμός και σεβασμό προς το θεατή που επέλεξε και έκανε τον κόπο να πάει να τους δεί. Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται σε μια και μόνο λέξη: καλό θέατρο.
.
Στα 30 τόσα χρόνια της Πειραματικής οι θεατρόφιλοι πιστά και ευλαβικά τους τιμούν με την παρουσία τους αλλά και για όσους νεώτερους δεν πρόλαβαν τα χρόνια της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης», ας τρέξουν όλοι μαζί τώρα να δουν τη νέα τους παράσταση. Πρόκειται για την βασανισμένη «Βασίλισσα της Ομορφιάς» του δημοφιλούς Ιρλανδού συγγραφέα Μάρτιν Μακ Ντόνα που μόλις ανέβηκε και είδαμε σε πρεμιέρα την περασμένη Πέμπτη 6 Μαρτίου στο Δημοτικό Θέατρο της Καλαμαριάς.
Και το έργο με δυό λόγια λέει: πως η χρόνια αρρωστημένη αλληλεξάρτηση μάνας – κόρης, τις έχει οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές ενώ οι λίγες ελπίδες φωτός που διαφαίνονται απειλούν οριστικά την σχέση τους…
Από την παράσταση αποκομίσαμε μόνο θετικά στοιχεία ενώ επισημαίνουμε ελάχιστα τρωτά χωρίς ιδιαίτερα να ευθύνεται καθαυτού η ίδια η παράσταση, ή παράγοντας της.
Και αυτά [+]ήταν:
Η σκηνοθεσία της Χριστίνας Χατζηβασιλείου. Μιας πολυτάλαντης νέας, μεταξύ μας και όμορφης κοπέλας, αξέχαστος ο «Βυσσινόκηπος» της στη βίλα Καπατζή, παλαιότερα «Το Κρυφό Δωμάτιο», αλλά και η συμμετοχή της στο ενδιαφέρον «Débrayage» του ΚΘΒΕ για να θυμηθείτε μερικά… της.
Έπιασε λοιπόν το αιχμηρό κείμενο του ιρλανδού συγγραφέα κάνοντας πράξη σελίδα –σελίδα, την πνιγερή ατμόσφαιρα μιας επαρχιακής πόλης περασμένη στα ενδότερα μιας οικογένειας, που κυριολεκτικά «σφάζονται» μεταξύ τους, με σκοπό να αναδείξει αρχικά τους χαρακτήρες, για ποιο λόγο εχουν οδηγηθεί σε αυτή την τραγική κατάσταση και που το πάνε.
Μιλούμε για μια μάνα και μια κόρη που η μια φροντίζει την άλλη και ενώ φαινομενικά, σαφώς και ηλικιακά, διαφέρουν, είναι το ένα και το αυτό. Η σκηνοθέτις σοφά άφησε μεγάλες αποστάσεις και χώρο στις ηρωίδες να εκδηλωθούν τόσο όσο απροκάλυπτα τους εκθέτει το ίδιο το καυστικό κείμενο. Δύσκολα να συμπάσχεις, περισσότερο πιο δύσκολα να τις δικαιολογήσεις, αντιλαμβάνοντας πέρα ως πέρα το μήνυμα του έργου.
.
Στα σκηνοθετικά υπέρ, διατήρησε στο ακέραιο μια θέαση τεντωμένου σχοινιού, κρύου – ζέστης, και πέρα από το πρώτο δυσκολοχώνευτο μισάωρο δεν καταλάβαμε πως φτάσαμε στο φινάλε. Για άλλη μια φορά παρουσίασε μια σπουδαία παράσταση.
Στα τεχνικά πριν πάμε στις ερμηνείες, οι φωτισμοί της Μαρίας Λαζαρίδου συνέβαλλαν σε σκοτεινές και πονηρές σκέψεις ενώ το ξεγύμνωμα ψυχής κυρίως το βάσανο που τους πνίγει φωτίστηκε όσο δεν έπαιρνε…
.
Το σκηνικό από την Όλγα Χατζηιακώβου, μονομιάς νόμιζα ότι βρισκόμασταν σε κρεοπωλείο, εν τέλει με τα περάσματα, το δωμάτιο κουζίνα κάλυψε άψογα όλες τις πράξεις, ενώ το σκύψιμο της εξώπορτας παρέπεμπτε ίσως και στην οικονομική κατάσταση της οικογένειας, αν ναι, ευφυέστατη λεπτομέρεια.
.
Για την μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ δεν υπάρχουν λόγια μετέφερε στα καθ’ ημάς μια ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας σα να συνέβαινε στη παρακμιακή γειτονιά μας.
.
Ερμηνευτικά όλοι υποστήριξαν τους ρόλους εξαιρετικά αλλά να με συγχωρά η παλιά καραβάνα… Έφη Σταμούλη, θα ξεκινήσω πρώτα από την Σοφία Βούλγαρη, διότι καιρό είχα να δω ένα ατόφιο τσαλάκωμα επι σκηνής. Για την ακρίβεια εννοούμε ένα σπαραχτικό ξεγύμνωμα χωρίς φτιασιδώματα και αναστολές. Ηταν εκεί και το ζούσε. Προκλητική, αισχρή, πονηρή, κυνική, επικίνδυνη, ακόμα και σαγηνευτική με τον τρόπο της. Σίγουρη για τον εαυτό της και το σπουδαίο ρόλο που της έλαχε αφέθηκε και μας κατέκτησε. Απ όλα τα παραπάνω αδύνατο να ξεχάσουμε το σώμα της και πως και αυτό πάλλονταν με τις εκρήξεις του αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα της, γεγονός που απολαύσαμε σε πολλές πράξεις. Σπουδαία ερμηνευτική στιγμή για το τοπικό θέατρο.
.
Ο πιτσιρικάς της παρέας Κωστής Ραμπαβίλας, μας αιφνιδίασε. Ένα τόσο δα πιτσιρδέλι έκανε την ανατροπή με την μαγκιά και τα μπινελίκια του. Αεράτος και πειστικός έμπαινε και έβγαινε σα σίφουνας, ενώ η δεύτερη στροφή του κεφαλιού του, τάχα μου δεν τον βλέπουν, ακολουθώντας την με μια βρισιά, μας ενθουσίασε προσφέροντας παράλληλα γέλιο στην αίθουσα.
.
Κάπως λίγος και μαζεμένος μας φάνηκε ο Γιώργος Δημητριάδης, ίσως ήταν πρεμιέρα, ίσως ήταν στρεσαρισμένος, πάντως ένα κάτι τις παραπάνω δούλεμα του ρόλου του οφείλει να κάνει καθόσον το υποκριτικό σύνολο είναι άρτιο και δεν επιτρέπονται ημίμετρα, θα του το πούμε απλά, οι διαφορές φαίνονται…
.
Εν αντιθέσει με την κυρία του θεάτρου Έφη Σταμούλη που γι άλλη μια φορά σάρωσε, τούτη την φορά ως μια στριφνή, αυταρχική υπέργηρη γυναίκα. Ακόμα και καθηλωμένη κέντησε με το βλέμμα της σαφώς με τις κοφτερές ατάκες της, αλλά άμα το χει η Σταμούλη και ανάποδα να την κρεμάσεις «παπάδες» θα κάνει. Σπουδαία ηθοποιός, τελεία και παύλα.
.
Εν ολίγοις[=]
Μη το σκέπτεστε καθόλου, πηγαίνετε να το δείτε, μια από τις καλύτερες και πιο προσεγμένες παραστάσεις της σεζόν. Δεν είχαμε και πολλές φέτος.
.
Βαθμολογία
7 στα 10
.
–video αυλαία πρεμιέρα στο Δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς.
–πληροφορίες για την παράσταση εδώ
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΑΛΠΗ ΤΗΣ «Κ» ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ. ΑΝ ΟΧΙ, ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ 13 ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ αρκεί ΝΑ ΜΗ ΠΕΤΑΞΕΤΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ, δείτε που τι και πως… κλικ στο banner….
Φωτογραφικό υλικό
