Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Το “Σειρήνα της νύχτας” είναι ένα δράμα μυστηρίου, σκηνοθετημένη από την Τερέζα Νοβότοβα, με πρωταγωνιστές τις Νατάλια Ζέρμαν, Έυα Μόρες και Τζουλιάνα Μπροτόφσκα. Αυτή τη στιγμή προβάλλεται διαδικτυακά στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ολη η ροή πληροφοριών για το 63ο ΦΚΘ 2022 καθημερινά στην “Κ”, εδώ
Το στόρι…
Η Σαρλότα είναι μια νεαρή νοσοκόμα που επιστρέφει στο χωριό της σε μια ορεινή περιοχή της Σλοβακίας, από το οποίο έφυγε όταν ήταν μικρή για να γλιτώσει από την μητέρα της, που την κακοποιούσε. Οι συγχωριανοί της όμως, τη θεωρούσαν νεκρή και σύντομα ξεκινάνε φήμες ότι είναι μάγισσα. Μόνη στο πλευρό της, η μυστηριώδης βοτανοθαραπεύτρια, Μίρα, που φαίνεται να ξέρει περισσότερα γι’ αυτή απ’ ότι θα έπρεπε.

Στα θετικά (+) της ταινίας:
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, με την χημεία των που έχουν οι δύο πρωταγωνίστριες να είναι ίσως και το μεγαλύτερο ατού της ταινίας. Όσο άσχημα και να γίνονται τα πράγματα, δε σταματάς να θέλεις να τις βλέπεις μαζί. Ιδιαίτερα η Ζέρμαν, με τον πιο έντονα δραματικό και απαιτητικό ρόλο φαίνεται να έχει λαμπρό μέλλον μπροστά της.
Η μυστηριώδης ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό με τα μαγευτικό σκηνικό στο οποίο η ιστορία λαμβάνει χώρο ορισμένες φορές δίνει την αίσθηση ότι είσαι κάποιο σκοτεινό σλάβικο παραμύθι. Κάποιες βραδινές σκηνές στο δάσος, δε, είναι πανέμορφες και σχεδόν σουρεαλιστικές. Άλλες φορές πάλι, δε μπορείς παρά να νιώσεις οικειότητα με τους κατοίκους του χωριού, ιδιαίτερα αν έχεις ζήσει κι εσύ σε χωριό, μακριά από την πόλη. Καταλαβαίνεις σιγά σιγά ότι το αίσθημα του φόβου, ότι κάτι δεν πάει καλά, δε δημιουργείται τις μυθικές μάγισσες και τις υποτιθέμενες κατάρες τους, αλλά τις δοξασίες και τον οπισθοδρομικό τρόπο ζωής των κατοίκων του χωριού.

Στα αρνητικά (-) της ταινίας:
Το βασικό πρόβλημα βρίσκεται στην πλοκή. Η ταινία είναι χωρισμένη σε κεφάλαια, σαν μικρές υπο-ιστορίες, αλλά η επιλογή αυτή δεν λειτουργεί πάντα. Ορισμένα κεφάλαια καταφέρνουν να αναπτύξουν τη θεματική ιδέα της ταινίας, άλλα, όμως, φαίνεται να κόβουν απλά την πλοκή σε κομμάτια, συχνά με κάποιο μικρό άλμα στον χρόνο, χωρίς το προηγούμενο να τελειώσει με (αφηγηματικά) ικανοποιητικό τρόπο.
Παράλληλα, πολλές φορές οι χαρακτήρες έρχονται και φεύγουν με τρόπο που βολεύει την πλοκή, ακόμα και σε σκηνές που λαμβάνουν χώρα στο δάσος. Όταν γίνεται αυτό, το δάσος να χάνει τη μαγεία του. Από τη μία, έχουμε δει σκηνές και σκηνές με τους χαρακτήρες να το εξερευνούν και ξέρουμε πως έχουν χαθεί παιδιά σε αυτό, αλλά από την άλλη, χαρακτήρες εμφανίζονται από το πουθενά για να πουν το κομμάτι τους και να κάνουν αυτό που χρειάζεται η πλοκή σα να είναι το δασάκι δίπλα στο πάρκο βγάζουν τον σκύλο βόλτα. Αυτό συμβαίνει και στην κλιμάκωση της ταινίας, χαλώντας ένα, κατά τ’ άλλα, συναρπαστικό κεφάλαιο.
Εν κατακλείδι (=), το “Σειρήνα της νύχτας” είναι μια ενδιαφέρουσα, αλλά εν τέλει άνιση ταινία που συχνά σαμποτάρει τα προτερήματά της. Σου δίνεται η εντύπωση πως μέσα της υπάρχει όμως μια μικρότερη και καλύτερη ταινία.
Βαθμολογία:
5,1/10
.
Φωτογραφικό υλικό