«Τα πρόσωπα της βίας»
.
«Όταν ένα παιδί κακοποιείται σεξουαλικά».
.
Ξεκινώντας να τονίσω πως η σκέψη και μόνο ότι κάποιος μπορεί να κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί είναι απεχθής και προξενεί πολλά και αρνητικά συναισθήματα σε όποιον βρεθεί αντιμέτωπος με την αποκάλυψη ενός τέτοιου γεγονότος.
Ως σεξουαλική κακοποίηση ενός παιδιού ορίζουμε οποιαδήποτε συμμετοχή ή έκθεση παιδιού σε πράξεις με σεξουαλικό περιεχόμενο και στόχο αφενός τη σεξουαλική διέγερση του παιδιού και αφετέρου την ικανοποίηση του δράστη. Οι πράξεις αυτές ξεκινούν και πραγματοποιούνται με πρωτοβουλία του ενήλικα, ο οποίος έχει, συνήθως, μία σχέση οικειότητας και εμπιστοσύνης με το παιδί και προέρχεται από το κοντινό περιβάλλον. Άλλοτε είναι συγγενής και άλλοτε άνθρωπος που προσεγγίζει με ευκολία την οικογένεια λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητας.
Οι σεξουαλικές πράξεις είναι συνήθως ένα επίμονο χάδι στα γεννητικά όργανα του παιδιού, η ακούσια συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλικές πράξεις όπως το να του ζητηθεί να αγγίξει τα γεννητικά όργανα του ενήλικα ενώ δεν το επιθυμεί το ίδιο, ο βιασμός και η αιμομιξία. Οι ιστορίες παιδιών που κακοποιήθηκαν σεξουαλικώς και έφτασαν στη δημοσιότητα περιλαμβάνουν αφηγήσεις για εισαγωγή αντικειμένου στον κόλπο του κοριτσιού ή στον πρωκτό του αγοριού, διαρκή χάδια στα γεννητικά όργανα και εντονότερα κατά τις πρωινές ώρες με το πρόσχημα του ελέγχου για ενούρηση, φιλιά στο στόμα παρά την επιθυμία του παιδιού, συμμετοχή σε αυνανισμό που παρουσιάστηκε από τον ενήλικα ως ‘αθώο παιχνίδι’ μεταξύ του ίδιου και του παιδιού, στοματικό έρωτα.
Όταν ένα παιδί κακοποιείται σεξουαλικά εμφανίζει έντονη συμπτωματολογία και αντιδρά συναισθηματικά σε όλο αυτό. Για παράδειγμα εμφανίζεται αποσυρμένο, ντροπαλό, με εναντιωματική συμπεριφορά, μειωμένη αυτοεκτίμηση και μειωμένη ικανότητα για ευχαρίστηση. Άλλοτε πάλι παρατηρείται μια μεγάλη και δυσανάλογη για την ηλικία του άνεση και εξοικείωση με σεξουαλική ορολογία ή/και μια πρώιμη έναρξη σεξουαλικών σχέσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση κρίνεται σκόπιμο να επισκεφθεί έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας και να αφηγηθεί την ιστορία του μέσα από εικόνες και παραστάσεις.
Όταν ένα παιδί γίνεται θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και αυτό γίνεται γνωστό στο οικογενειακό του περιβάλλον ή σε οποιονδήποτε άλλον επιλέξει το παιδί για να το εκμυστηρευθεί θα πρέπει να καταγγέλλεται και να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Όταν, όμως, αυτή η πληροφορία φτάνει να δημοσιευθεί από έναν ενήλικα, ο οποίος αναφέρεται σε μια εμπειρία, που είχε ως παιδί, τότε θα πρέπει ο ίδιος να επεξεργαστεί αυτό το τραύμα και να επουλώσει μόνος του τις πληγές του. Σε περίπτωση που αποφασίσει κανείς να επεξεργαστεί αυτό το ζήτημα ψυχοθεραπευτικά θα πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να θυμώσει με το δράστη, να του αποδώσει τις ευθύνες, που του αναλογούν και εν συνεχεία να αποφασίσει αν θα τον συγχωρήσει για να προχωρήσει στη ζωή του.
