«Τα πρόσωπα της βίας»
Η ψυχοθεραπεύτρια Νέλη Βυζαντιάδου εξηγεί και αναλύει «Τα πρόσωπα της βίας». Μια σειρά χρήσιμων άρθρων για να κρατήσετε στο αρχείο σας.
..
«Εκδηλώσεις βίας στο ζευγάρι»
Αν και ακούμε, συχνά, να λένε ότι τα ετερώνυμα έλκονται, η εμπειρία δείχνει ότι αυτές οι χτυπητές διαφορές, που στην αρχή αποτελούν πόλο έλξης για ένα ζευγάρι, γίνονται στη συνέχεια η αιτία για να οδηγηθεί στο χωρισμό. Η παρουσία μιας ή περισσοτέρων διαμαχών δεν αποτελεί πάντα ένδειξη ενός προβληματικού γάμου. Μπορεί εξίσου άνετα να δηλώνει ότι αυτός ο γάμος δεν στερείται ζωτικότητας και ενεργητικότητας. Αυτό, που θα δείξει εάν μία σχέση αντέξει στο χρόνο, είναι ο τρόπος με τον οποίο οι δύο σύζυγοι μαθαίνουν ή έμαθαν να λύνουν τις διαφορές τους.
Τι γίνεται όμως με τις διαφωνίες ανάμεσα στους συντρόφους; Σύμφωνα με το LMCM (Levels of Marital Conflict Model) διακρίνονται πέντε επίπεδα διαφωνιών στα ζευγάρια:
Στο πρώτο επίπεδο οι σύζυγοι μαλώνουν, παρακινούμενοι από μία ανάγκη να λύσουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Υπάρχουν πραγματικές διαφορές και παράλληλα προβλήματα επικοινωνίας. Αν και οι σύζυγοι αισθάνονται αμηχανία εξ αιτίας του εχθρικού κλίματος, που φορτίζει τη σχέση τους, όταν δίνουν χώρο στο θυμό τους για να εκδηλωθεί, έχει μικρή διάρκεια. Δηλώνουν πρόθυμοι για συνεργασία με τον επαγγελματία ψυχικής υγείας και τα προβλήματα, που έχουν, δε φαίνεται να απειλούν ουσιαστικά τη σχέση τους. Αντιθέτως πρόκειται, συνήθως, για αντιμετώπιση του ίδιου θέματος από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
/https://www.thestar.com/content/dam/thestar/news/gta/2017/01/09/when-men-kill-their-partners-warning-signs-often-missed/image.jpg)
Στο δεύτερο επίπεδο οι σύζυγοι μαλώνουν περισσότερο εξ αιτίας της ανάγκης τους για αυτοπροστασία παρά εξ αιτίας της αναζήτησης λύσεων για κάποιο πρόβλημα. Τα ζευγάρια αυτά αποφεύγουν, συνήθως, να θίγουν το θέμα της απογοήτευσης από τη σχέση τους και την έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης και καταφεύγουν σε κάποιον για να συζητήσουν το πρόβλημά τους και να ζητήσουν συμβουλές.
Στο τρίτο επίπεδο οι σύζυγοι μαλώνουν με το παραμικρό και ο θυμός ξεσπάει εύκολα και υποχωρεί αργά και δύσκολα. Κάθε σύζυγος στοχεύει στη δική του επικράτηση και γι’ αυτό τα άτομα αυτά στρέφονται προς τον κλινικό, όχι γιατί θέλουν να αλλάξουν οι ίδιοι, αλλά γιατί θέλουν βοήθεια προκειμένου να αλλάξουν τους συντρόφους τους. Με άλλα λόγια ο θεραπευτής αντιμετωπίζεται ως δικαστής, στον οποίο καταλήγουν οι σύζυγοι, γιατί δε μπορούν να μιλήσουν άλλο μεταξύ τους.
Στο τέταρτο επίπεδο συναντάμε τη διάθεση του ενός συντρόφου να πληγώσει τον άλλο. Πιστεύουν ότι είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν οι ανάγκες τους μέσα από τη συζυγική τους σχέση και γι’ αυτό κάθε ένας προσπαθεί να εξαντλήσει τον άλλο. Τέτοια άτομα λειτουργούν βάσει στερεοτύπων, καθώς πιστεύουν ότι ο άλλος δε μπορεί ή δεν πρόκειται να αλλάξει. Κι όταν γίνονται πράξη οι προσπάθειες για αλλαγή, τότε τα κίνητρα αμφισβητούνται και ο ένας κατηγορεί τον άλλο για υποκρισία. Τα άτομα του εξωτερικού περιβάλλοντος, όπως φίλοι και εραστές, δεν αποτελούν υποστηρικτική ομάδα για το γάμο, παρά μόνο εναλλακτική λύση. Στο συναισθηματικό επίπεδο επικρατεί έντονος ανταγωνισμός, απομόνωση και απαισιοδοξία. Συχνά, μάλιστα, τίθεται το ερώτημα εάν θα πρέπει να σωθεί ένας τέτοιος γάμος, παρά αν μπορεί να σωθεί.
Στο πέμπτο και τελευταίο επίπεδο συναντούμε την οικογένεια, που έχει μετατραπεί σε αρένα βίας. Η βία χρησιμοποιείται για να επιβληθεί ο ένας στον άλλο, για να απειληθεί η αυτοεκτίμηση του συντρόφου και να κλονισθεί η αίσθηση ασφάλειας. Οι σύζυγοι αντιμετωπίζουν τη σχέση τους με μεγάλη απαισιοδοξία αλλά αδυνατούν να δουν οποιαδήποτε άλλη προοπτική ζωής, που θα τους προσφέρει ικανοποίηση και ευτυχία. Πιστεύουν ότι δεν έχουν καμία άλλη εναλλακτική λύση και αποσύρονται από όλους και όλα.
Σε οποιοδήποτε επίπεδο και αν βρίσκεται ένα ζευγάρι οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η αναζήτηση υποστήριξης από έναν ειδικό εγγυάται τη βελτίωση επικοινωνίας ή το ξεκαθάρισμα και την επίλυση συγκρούσεων.
