.
Είναι ένας νέος, ταλαντούχος ηθοποιός με πολλά όνειρα, με καθαρό διαπεραστικό βλέμμα και μια έμφυτη ευγένεια που σε αιχμαλωτίζει. Πτυχιούχος του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης, αλλά και της Ανώτερης Δραματικής Σχολή «Ανδρέα Βουτσινά», ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με το κλασσικό μπαλέτο και το σύγχρονο χορό. Επιθυμώντας να εμπλουτίσει ακόμη περισσότερο τις γνώσεις του παρακολουθεί αυτόν τον καιρό πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, με κατεύθυνση «Σκηνοθεσία – Υποκριτική» ώστε να εξελιχθεί στον χώρο που διάλεξε και αγαπά. Πολυτάλαντος και πολυπράγμων, με πολύ θετική αύρα και ώριμη σκέψη,έχει ήδη δώσει δείγματα του ταλέντου του και των υποκριτικών του δυνατοτήτων σε αξιόλογες παραστάσεις.
Για το καλλιτεχνικό του ξεκίνημα, την αγάπη του για το θέατρο, την παράσταση του ΚΘΒΕ «Μια γιορτή στου Αλ-Νουρί» στην οποία συμμετέχει, τα πολιτιστικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης, τις συνθήκες που επικρατούν στο επάγγελμα της υποκριτικής, τα σχέδια του για το μέλλον και πολλά άλλα, ο νέος ηθοποιός Γιάννης Βαρβαρέσος μιλά στην Άννια Κανακάρη για την Κουλτουρόσουπα
1. Πες μας δύο λόγια για τον εαυτό σου, για την οικογένειά σου, τις σπουδές σου, τις προηγούμενες ασχολίες και γενικότερα τα ενδιαφέροντα σου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ στο ΑΠΘ, απ’όπου πήρα και πτυχίο. Ασχολήθηκα αρκετά χρόνια με το κλασσικό μπαλέτο και το σύγχρονο χορό. Συμμετείχα σε διάφορες παραστάσεις χορού, καθώς επίσης υπήρξα μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Sourliboom. Μετά το πανεπιστήμιο, τελείωσα την Ανώτερη Δραματική Σχολή «Ανδρέας Βουτσινάς» και τώρα παίζω στην παράσταση «Μια γιορτή στου Αλ-Νουρί», σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι στο ΚΘΒΕ. Επίσης είμαι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Θεάτρου στο ΑΠΘ, με κατεύθυνση «Σκηνοθεσία-Υποκριτική». Οι γονείς μου είναι καθηγητές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση κι ο αδερφός μου, Βασίλης Βαρβαρέσος, είναι πιανίστας.
2. Ποια ήταν παλιότερα και ποια είναι σήμερα η σχέση σου με το θέατρο; Τί σημαίνει το θέατρο για σένα;
Από το σχολείο ακόμα, θυμάμαι να μου αρέσει το θέατρο και να θέλω να ασχολούμαι με οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό. Δεν έχει αλλάξει κάτι μέσα μου από τότε. Για μένα το θέατρο είναι ένας χώρος στον οποίο βρισκόμαστε και μοιραζόμαστε μεταξύ μας μια ιστορία.
3. Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν ένα πρόσωπο, μια συγκεκριμένη παράσταση που είδες;
Ίσως θα ακουστεί κοινότοπο, αλλά δεν θυμάμαι κάτι πολύ συγκεκριμένο σαν αφορμή να ασχοληθώ με την υποκριτική. Ωστόσο, θυμάμαι μια παράσταση χορού που είχα παρακολουθήσει όταν ήμουν 19 και είπα μέσα μου πως θέλω να παίζω σε παραστάσεις, όχι μόνο να τις παρακολουθώ σαν θεατής.
4. Μίλησέ μας για ορισμένες παραστάσεις στις οποίες συμμετείχες έως τώρα. Ξεχωρίζεις κάποια από αυτές ή και κάποιον ρόλο που υποδύθηκες και γιατί;
Κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή. Θέλω να μπορώ σε κάθε παράσταση να βρίσκω εκείνο το στοιχείο που την κάνει ξεχωριστή για μένα.
.
.
5. Συμμετέχεις στη νέα παραγωγή της παιδικής σκηνής του Κρατικού Θεάτρου «Μια γιορτή στου Αλ-Νουρί». Πες μας δυο λόγια για την παράσταση αυτή.
Η παράσταση αυτή μιλάει για τις φυλετικές διακρίσεις, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία και προσπαθεί να αναδείξει τις αρετές της ανεκτικότητας και της αλληλοκατανόησης, ξεκινώντας από τα παιδιά και το παιχνίδι. Σημαντικό είναι να σημειωθεί ότι η γερμανική εκδοχή του κειμένου, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, είχε τίτλο «Μια γιορτή στου Παπαδάκη», μια που η οικογένεια των μεταναστών τότε, ήταν Έλληνες.
6. Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος στην παράσταση; Περιέγραψε μας τον χαρακτήρα που υποδύεσαι.
Εγώ υποδύομαι τον Σαμίρ, τον γιο του Αλ-Νουρί. Είμαστε Σύριοι που ήρθαν στο κάμπινγκ να κατασκηνώσουν και να περάσουν ένα όμορφο και χαλαρό Σαββατοκύριακο.
7. Η παράσταση πραγματεύεται ένα ιδιαίτερα επίκαιρο ζήτημα για τη χώρα μας, το θέμα των μεταναστών – των προσφύγων, που πλέον είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Πώς βλέπεις εσύ αυτή την κατάσταση; Θεωρείς ότι η ελληνική κοινωνία ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο;
Η αλήθεια είναι πως από το καλοκαίρι που επιλέχθηκα, μέχρι τον Δεκέμβρη που ξεκινήσαμε πρόβες, είχα σοκαριστεί με το πόσο επίκαιρο γινόταν μέρα με τη μέρα αυτό το θέμα με το οποίο καταπιάνεται το συγκεκριμένο έργο. Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός είναι ζητήματα που άπτονται της πραγματικότητας της Ελλάδας, και γενικά της Ευρώπης, του σήμερα. Τα παιδιά στα σχολεία, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, έρχονται συνέχεια σε επαφή με παιδιά από άλλες χώρες. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες, τα παιδιά, λόγω του ότι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους, γίνονται πολύ γρήγορα φίλοι. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να μας απασχολήσει όλους και ιδιαίτερα τους ενήλικές. Όπως μας είπε μια μαθήτρια γυμνασίου στην πρεμιέρα μας: «Αυτά που δείχνετε στην παράσταση εμείς τα ξέρουμε γιατί τα ζούμε. Κανονικά πρέπει οι μεγάλοι να δουν αυτήν την παράσταση.». Η οποιαδήποτε κοινωνία, δεν είναι πάντα έτοιμη να δεχτεί το γεγονός ότι μπορεί να αντιμετωπίζει κάποια ζητήματα με έναν ξενοφοβικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό είναι ανάγκη, η Τέχνη, και όχι μόνο, να μπορεί να αποκαλύπτει αυτά τα κακώς κείμενα, που η κοινωνία και οι άνθρωποι θέλουν να καλύψουν.
8. Πιστεύεις ότι η παιδική παράσταση που συμμετέχεις, αλλά και το θέατρο γενικότερα, θα μπορούσε να βοηθήσει στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών στο θέμα του ρατσισμού;
Μπορεί ένας πίνακας, ένα τραγούδι, μια παράσταση ή ακόμα κι ένα ποίημα, να δώσει την αφορμή για να ξεκινήσει μια συζήτηση στο σχολείο, και όχι μόνο, για τέτοια ζητήματα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή καθημερινώς. Δεν χρειάζεται η Τέχνη να είναι διδακτική, χρειάζεται να δίνει τις αφορμές για να τίθενται ερωτήματα.
9. Πώς είναι γενικά η συνεργασία με τους υπόλοιπους συντελεστές στην παράσταση;
Είμαι πολύ τυχερός και χαρούμενος που συνεργάστηκα με τόσο ωραίους ανθρώπους. Είναι πραγματικά όμορφο να υπάρχει ωραία διάθεση στις πρόβες και σε κάθε παράσταση και το γέλιο που παράγεται να είναι ειλικρινές.
10. Πες μας μια αστεία ή άβολη στιγμή που είχες πάνω στη σκηνή;
Όταν με έπιασε νευρικό γέλιο με κάτι που είχε συμβεί και έπρεπε να βρω τον τρόπο να ηρεμήσω για να συνεχίσω την σκηνή.
11. Έχεις δεχθεί ποτέ αρνητική κριτική και πώς αντιδράς σε αυτήν;
Ναι, φυσικά, όπως όλοι, πιστεύω. Πάντα προσπαθείς να δεχτείς την οποιαδήποτε κριτική, κι ασχέτως των προθέσεων, να την πάρεις υπόψη σου και να προσπαθήσεις να δεις τι μπορείς να κάνεις την επόμενη φορά ώστε να καλυτερέψεις αυτό που ήδη κάνεις. Εν τέλει, θέλουμε να αφηγηθούμε μια ιστορία με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο.
12. Εκτός από την υποκριτική ασχολείσαι και με τον χορό; Τί σημαίνει ο χορός για σένα;
Ο χορός ήταν, και είναι ακόμα, πολύ σημαντικός για μένα. Θεωρώ ότι μέσω του χορού και της τεχνικής του, μπορεί να καταλάβει κανείς καλύτερα το σώμα του, τη λειτουργία του, τον τρόπο που κινείται στον χώρο, πράγματα πολύ σημαντικά και για το θέατρο αλλά και για τη ζωή.
13. Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα; Θεωρείς ότι, στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης, έχει μειωθεί το θεατρόφιλο κοινό;
Δεν νομίζω ότι μειώθηκε το θεατρόφιλο κοινό, αν και δεν έχω παρακολουθήσει τις στατιστικές σχετικά με αυτό το ζήτημα. Ο ρόλος του θεάτρου σε κάθε κοινωνία και σε κάθε χρονική περίοδο είχε διαφορετικές προεκτάσεις. Ωστόσο, πάντα ήταν ένας τόπος στον οποίο έρχονται θεατές, ακούν και βλέπουν μια ιστορία να ξετυλίγεται μπροστά τους. Αυτή η ιστορία, μπορεί να έχει πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, ψυχολογικές, ιδεολογικές και άλλες προεκτάσεις. Οι συντελεστές αυτών των παραστάσεων θέλουν να δώσουν την δική τους οπτική πάνω στα πράγματα που τους ενδιαφέρουν. Οπότε, το ζήτημα είναι: τι μας ενδιαφέρει να πούμε, μέσα από ποια ιστορία, και με ποιον τρόπο, αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στον συγκεκριμένο τόπο που ζούμε, με αυτές τις κοινωνικο-οικονομικές καταστάσεις αυτής της εποχής. Αυτό που λείπει, ίσως, είναι ο στόχος, η ανάγκη των ανθρώπων να θέλουν να πουν κάτι και η ανάγκη τους να πειραματιστούν πάνω σε ιδέες και κείμενα.
14. Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη;
Πιστεύω ότι υπήρξαν πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες προτάσεις έργων και σκηνοθετών τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Επίσης και οι επιλογές ξένων θιάσων και παραστάσεων από Φεστιβάλ (πχ Φεστιβάλ Δημητρίων, Διεθνές Φεστιβάλ Δάσους, κτλ.), ήταν πολιτιστικές και πολιτισμικές ανάσες γι’ αυτήν την πόλη, που είναι, με κάποιον τρόπο, αποκομμένη από τα πολιτιστικά τεκταινόμενα της χώρας που συμβαίνουν κυρίως στην Αθήνα.
Ωστόσο, θεωρώ πως τα πράγματα είναι δύσκολα για το ελεύθερο θέατρο στη Θεσσαλονίκη και πρέπει να υπάρξει βοήθεια από πολιτιστικούς, και όχι μόνο, φορείς, για να δοθεί οικονομική ενίσχυση σε ομάδες και ανθρώπους να μπορούν να δοκιμάσουν τις ιδέες τους, στον καλλιτεχνικό τομέα. Θεωρώ πως υπάρχει πολύ καλό υλικό καλλιτεχνών, που λόγω έλλειψης οικονομικής βοήθειας, αναγκάζονται, είτε να τα παρατήσουν, να κάνουν παράλληλα διάφορες δουλειές ή να αναζητούν δουλειά στην Αθήνα, σαν μια άλλη Γη της Επαγγελίας.
15. Θεωρείς ότι το επάγγελμα που διάλεξες θα σου προσφέρει μελλοντικά ηθική ικανοποίηση και ταυτόχρονα θα σε εξασφαλίσει βιοποριστικά;
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω. Είναι ένα επάγγελμα αρκετά εφήμερο. Ειδικά όταν είσαι νέος. Θέλω να προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος και να βλέπω κάθε μέρα τι πρόκειται να κάνω και πώς πρόκειται να προχωρήσω. Το μέλλον είναι θολό.
16. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος που θα ήθελες να υποδυθείς; Με ποιον/ ποια ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς;
Για μένα σημασία έχουν οι συνεργασίες με τους ανθρώπους κι όχι οι ρόλοι αυτοί καθεαυτοί. Θα ήθελα να συνεργαστώ με διάφορους ανθρώπους, που δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να ονομαστούν εδώ.
17. Τι θα συμβούλευες σε άλλα νέα παιδιά που επιθυμούν να ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα;
Αν πραγματικά το θέλουν, αν πραγματικά αισθάνονται ότι είναι έτοιμοι να ξοδέψουν χρόνο και ενέργεια πάνω στη συγκεκριμένη τέχνη, τότε να το κάνουν. Πρέπει να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους. Ειδικά όταν είμαστε νέοι. Κι αν οι περιστάσεις που ζούμε δεν μας το επιτρέπουν για τον οποιοδήποτε λόγο, θα βρούμε τον χώρο και τον χρόνο να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Πρέπει να αυθυποβάλουμε τον εαυτό μας με ενέσεις αισιοδοξίας.
18. Τί σκέφτεσαι για το μέλλον; Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τα όνειρά σου;
Όπως προείπα θα ήθελα να συνεργαστώ με ανθρώπους που εκτιμώ τη δουλειά τους, να δημιουργηθούν καινούργιες προτάσεις, να μάθω καινούργια πράγματα, να εξελιχθώ σε διάφορους τομείς. Δεν έχω κάτι πολύ συγκεκριμένο να αναφέρω.
Ευχαριστούμε
—
—
–
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
.
.
Φωτογραφικό υλικό
