Συνομιλεί (και γράφει) η Σωφέρ Θεάτρου, Ζωή Ταυλαρίδου.
Τα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης είναι ένας θεσμός που ενισχύει ποιοτικά, επιβραβεύει, διευρύνει, εμπλουτίζει και φέρνει σε επαφή το θεατρόφιλο κοινό της πόλης μας με τους καλλιτέχνες που έχει ήδη θαυμάσει στη σκηνή. Χαίρομαι κι είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων που ανήκω στην οικογένεια αυτή ως θεατής, ως θεατρική συντάκτρια/ανταποκρίτρια, ως ερασιτέχνης ηθοποιός κι ως μέλος της Κριτικής Επιτροπής των Θεατρικών Βραβείων εδώ και πολλά χρόνια. Και σας διαβεβαιώ πως απολαμβάνω ιδιαίτερα να επικοινωνώ, να γνωρίζω από κοντά και να συνομιλώ με θεατράνθρωπους και νέα πρόσωπα της σκηνής, με τοπικούς θιάσους, με πρωτοεμφανιζόμενες και μη, επαγγελματικές κι ερασιτεχνικές ομάδες οι οποίες με πολύ κόπο, αυτοθυσία, πάθος και πενιχρά οικονομικά μέσα ανεβάζουν παραστάσεις, τις περισσότερες φορές ισάξιες ή και καλύτερες των μεγάλων παραγωγών.

Τα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης ξεχώρισαν για μια ακόμη φορά με την άψογη αισθητική τους, τη λαμπρότητά τους και την αξιολογική τους αυθεντικότητα, με την πλήρη διαφάνεια και την κριτική δύναμη του θεατρόφιλου κοινού. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο κατάμεστο Θέατρο Αυλαία, όπου ο κόσμος καθόταν μέχρι και σε τεράστια μαξιλάρια στις σκάλες-εκεί κι εγώ. Χίλιοι καλοί χωρέσαμε ωστόσο. Και ξεκίνησε η βραδιά με τους καλύτερους οιωνούς, με πολλά χαμόγελα ανυπομονησίας, χαράς και περιέργειας για το τι θα επακολουθήσει. Άλλωστε ήταν η δωδέκατη χρονιά διοργάνωσης κι είχαμε πολλά να περιμένουμε, ειδικά μετά την περίοδο του θεατρικού μεσαίωνα που επέβαλε η πανδημία και υπό τη σκιά του τραγικού ναυαγίου. Η Τέχνη ωστόσο αποτελεί την απόλυτη απάντηση στο τραγικό. Είναι μια ανακούφιση κι ένας αυτοπροσδιορισμός. Ευτυχώς, υπάρχει και το Θέατρο ως παρηγοριά αλλά και ως οικοδόμος ανθρωπισμού, που δεν πρέπει να εκλείψει ή να αποδυναμωθεί.

Χρειάζεται να τονίσουμε πως όλες οι παραστάσεις της πόλης μας ήταν εξαιρετικές ανεξαρτήτως βράβευσης. Φέτος, η θεατρική χρονιά ήταν δυναμική κι επιβλητική. Η μια παράσταση διαδεχόταν την άλλη και δεν ήξερε κανείς ποια να πρωτοπαρακολουθήσει. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη και περήφανη για την πόλη μου, καθώς ανέβηκαν πολλές παραστάσεις από τοπικούς κι ερασιτεχνικούς θιάσους, που δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από ακριβές παραγωγές, όπως και αξιόλογες δουλειές της Αθήνας, τις οποίες καλωσορίζουμε πάντοτε με θαυμασμό κι αγάπη λόγω της θεατρικής ιστορικότητας και δημιουργικότητας της εν λόγω πόλης, της έδρας του αρχαίου θεάτρου.
Ήταν λοιπόν μια υπέροχη γιορτή θεάτρου και μουσικής, σεμνή και λαμπερή ταυτόχρονα.

Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου υπέγραψε τη σκηνοθεσία και η Ελευθερία Τέτουλα παρουσίασε τη θεατρική και μουσική αυτή βραδιά.
Στο πρώτο μέρος του βιντεοσκοπημένου υλικού, η Πένυ Ντάνη, η Νταίζη Λεμπέση, ο τιμώμενος θεατράνθρωπος Κώστας Τσιάνος, ο Κρίτωνας Ζαχαριάδης, ο Γιώργος Χριστοδούλου, η Βαρβάρα Δουμανίδου (Θέατρο του Άλλοτε), ο Μιχάλης Χατζηαναστασίου, η Αποστολία Γκούτη, ο Αντώνης Καραγιάννης, η Βάσια Παναγοπούλου, ο Γιάννης Σύριος, ο Νίκος Νικολάου, ο Βασίλης Παπάς με την ομάδα του Κωμοδύνη και η Ράνια Σχίζα (σε σειρά εμφάνισης) μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους για την ξεχωριστή αυτή βραδιά θεάτρου, στο πριν και το μετά της. Τους ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο και τη φιλική τους διάθεση.

Στο δεύτερο μέρος, θα παρακολουθήσετε και τις πιο όμορφες στιγμές των Θεατρικών Βραβείων συνοπτικά και θα με συγχωρέσετε εάν κάτι έχει παραλειφθεί. Τα Θεατρικά Βραβεία διανθίστηκαν μουσικοχορευτικά από τη Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης με μαέστρο τη Μαίρη Κωνσταντινίδου και τον σολίστ Μιχάλη Χατζηαναστασίου, καθώς και από τις χορογραφίες των απονεμητριών χορευτριών, Δέσποινας Ηρακλείου, Ιφιγένειας Πουρλή, Σοφίας Καραμάνογλου, Μαριλένας Τσιώμη.
Και βεβαίως, πριν εκπνεύσει το άρθρο αυτό, χρειάζεται να υπογραμμιστεί η εξαιρετικά πλούσια και θερμή φιλοξενία του Θεάτρου Αυλαία με τον καταπληκτικό του μπουφέ και το κρασί. Όλοι γίναμε μια οικογένεια.
Με λίγα λόγια, όλα απέβησαν υπεράνω των προσδοκιών. Και του χρόνου σάς εύχομαι υγεία και πολύ θέατρο!
Όλες οι δηλώσεις των καλλιτεχνών και στιγμιότυπα της βραδιάς:
Τεχνική Επιμέλεια: Τάσος Πέππας
Επίλογος: Το θέατρο δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ερήμην του ανθρώπου. Αλλά κι ο άνθρωπος δεν έχει την ευκαιρία να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα ερήμην του θεάτρου κι οποιασδήποτε άλλης καλλιτεχνικής ή πνευματικής δραστηριότητας. Οι άνθρωποι του πνεύματος επιχειρούν μέσω του δημιουργικού τους οίστρου να διασκεδάσουν τον τυχόν πνευματικό και δημιουργικό αποχρωματισμό μας. Και μας περιμένουν, με την ενέργεια και την ψυχή τους, να μας προβληματίσουν, να μας συγκινήσουν, να ξυπνήσουν μέσα μας συναισθήματα, να μας ψυχαγωγήσουν, οδηγώντας μας σε μια εσωτερίκευση κι εξωτερίκευση ταυτόχρονα.
Γιατί η ψυχή του θεάτρου είναι ο άνθρωπος και μόνο ο άνθρωπος. .
.
Δείτε & αυτά:
ΦΕΣΤΙΒΑΛ:
ΘΕΑΤΡΟ:
ΜΟΥΣΙΚΗ:
ΣΙΝΕΜΑ:
Φωτογραφικό υλικό