Πάντα θα΄ χω απέραντο θαυμασμό για νέους ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω προσπαθώντας να υλοποιήσουν τα όνειρά τους. Όποια και να΄ ναι αυτά αξίζουν τον σεβασμό μας. Πόσο δε περισσότερο στον καλλιτεχνικό χώρο και δη στη Θεσσαλονίκη που η ύπαρξη τους ασφυκτιά όταν πρόσωπα, χώροι, φορείς, οργανισμοί και Πολιτεία αδιαφορούν επιδεκτικά στα όποια οράματά τους.
Γι’ αυτό όταν υπάρχουν τολμηροί καλλιτέχνες που ξεκινούν από το μηδέν, όπως είναι ο σκηνοθέτης Ανέστης Καφάτσος που δημιούργησε μια νέα ομάδα που την ονόμασε Arion Theater Group και με ωραίο τσαμπουκά ξεκινά την πορεία του σ’ ένα κεντρικότατο θέατρο όπως είναι το θέατρο Αυλαία, παρουσιάζοντας ένα εξαίρετο έργο όπως είναι «Τα Λουλούδια στην κυρία» του Άκη Δήμου, που εμείς οι παλιοί πρωτοείδαμε από μια άλλη ομάδα, την εμβληματική Νέες Μορφές, τότε οφείλουμε να τον υποστηρίξουμε.
Ο σκηνοθέτης Ανέστης Καφάτσος μιλά στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
- Τί σημαίνει το θέατρο για σένα;
Το θέατρο για ’μένα είναι μία από τις σημαντικότερες μορφές έκφρασης και δημιουργίας του ανθρώπου. Μέσα από μία έρευνα της οποίας τα δεδομένα οδηγούν σε νέα ζητούμενα, μπαίνεις σε μία αναμέτρηση με τον ίδιο σου τον εαυτό πρώτα και στη συνέχεια, με τον κάθε ρόλο. Και σε αυτήν την αναμέτρηση βγαίνεις ή νικητής ή χαμένος μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη.
- Πότε και πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το θέατρο; Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν ένα πρόσωπο, μια συγκεκριμένη παράσταση που είδες;
Το 1995 είχα δει τη Μελωδία της Ευτυχίας στο Θέατρο Αθήναιον. Ήταν η τελευταία παράσταση της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Ήταν η πρώτη μου επαφή με το θέατρο. Από τότε άρχισε να με συναρπάζει αυτός ο κόσμος. Δυστυχώς όμως για πολλά χρόνια παρέμενα θεατής. Ώσπου, αφού είχα τελειώσει τις πρώτες μου σπουδές και έχοντας παρακολουθήσει αμέτρητες παραστάσεις, ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με θεατρικά εργαστήρια και πήρα την απόφαση να συνεχίσω σε δραματική σχολή. Τρία χρόνια μετά, αποφοίτησα από τη δραματική σχολή Ανδρέας Βουτσινάς. Σήμερα κάνω ένα πολύ σημαντικό βήμα με την ίδρυση του Arion Theater Group.
- Μίλησε μας για κάποιες παραστάσεις στις οποίες συμμετείχες έως τώρα. Ξεχωρίζεις κάποια και γιατί;
Ως ηθοποιός συμμετείχα μόνον στην παράσταση Noigandres, σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή. Ωστόσο, έχω περάσει από όλα τα νευραλγικά πόστα στη δημιουργία μιας παράστασης, οπότε θέλω να πιστεύω ότι έχω αναπτύξει μία πιο σφαιρική εικόνα που μου επιτρέπει να αναγνωρίζω την αξία όλων όσων εργάζονται για την πραγμάτωση ενός καλλιτεχνικού αποτελέσματος.
«Noigandres»
- Ποιος χαρακτήρας από τη παγκόσμια δραματουργία σ’ έχει αγγίξει ως προσωπικότητα και θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει σε κάποιο βαθμό;
Η Έντα Γκάμπλερ και ο τρόπος με τον οποίο έχει δομηθεί σαν ρόλος μέσα στο πατριαρχικό πλαίσιο. Κρύβει πολλές αναγνώσεις και αυτοί οι ρόλοι με γοητεύουν ιδιαίτερα.
- Τα πράγματα ήταν μέχρι σήμερα εύκολα; Αντιμετώπισες τυχόν δυσκολίες, που σε έκαναν να πεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις άλλο;
Τίποτα δεν είναι εύκολο όσον αφορά το θέατρο. Τα πάντα όμως αντιμετωπίζονται με καλή συνεργασία και μεράκι.
- Με ποιο σκεπτικό ξεκινήσατε τη δημιουργία της ομάδας, τί στόχους θέσατε και κατά πόσο βλέπετε να εκπληρώνονται μέχρι στιγμής;
Είναι η αλήθεια ότι η μόνη σκέψη μου ήταν να τολμήσω, να δημιουργήσω, να μην σκεφτώ ούτε στιγμή τα αρνητικά σενάρια.
Και δεν έχω παράπονο μέχρι τώρα, καθώς αυτό το εγχείρημα, του Arion Theater Group, μόνο θετικά μου έχει προσφέρει!
Με τον σπουδαίο Παντελή Βούλγαρη
- Προφανώς μια παράσταση, έστω και περιορισμένων απαιτήσεων, έχει ένα μίνιμουμ οικονομικό κόστος. Εσείς με ποιο τρόπο το καλύπτετε και πόσο δύσκολο είναι να βρείτε χρηματοδότες;
Τα πάντα έχουν να κάνουν με την προσωπική προσπάθεια και το πολύ τρέξιμο. Θέλει πολύ κυνήγι και γερό στομάχι.
- Πού αποδίδετε το γεγονός ότι εμφανίζονται θεατρικές ομάδες με αξιώσεις, δίνουν μία ή δύο παραστάσεις σποραδικά και εν συνεχεία εξαφανίζονται ως «διάττοντες αστέρες»;
Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για αυτό το γεγονός. Είναι δύσκολο για τις μικρές ομάδες να ανταγωνίζονται μεγάλους παραγωγούς, όσο κι αν τις αγαπήσει το κοινό.
- Πόσο κρίσιμο θέμα για τη λειτουργία μιας ομάδας – πέραν της οικονομικής στήριξης- είναι η ύπαρξη σταθερής στέγης και πώς το αντιμετωπίζετε;
Είναι ένα ζήτημα που μπορεί να αντιμετωπιστεί, όταν οι συνεργάτες είναι έτοιμοι να προσαρμοστούν σε κάθε δεδομένη συνθήκη. Οπότε επιλέγω σωστά τους συνεργάτες μου.
- Συγκρίνοντας τοπικές ομάδες του παρελθόντος πριν 15-20 χρόνια με τις τωρινές, πού εντοπίζετε ουσιώδεις διαφορές σχετικά με την παραγωγή έργου, τον τρόπο λειτουργίας, την απήχηση κλπ.;
Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές, πέρα από τη διαφήμιση που πλέον γίνεται πολύ πιο εύκολα και μαζικά, μέσω διαδικτύου.
- Ποια πρόσωπα και σχήματα της Θεσσαλονίκης εκτιμάς πιστεύοντας πως παράγουν καλλιτεχνικό έργο;
Όλα όσα έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν στο κοινό μέσω των παραστάσεών τους.
- Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και γενικά για την θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα;
Γίνεται μεγάλη προσπάθεια να ανεβαίνουν αξιοπρεπείς παραστάσεις αλλά όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, κυρίως στο οικονομικό κομμάτι, κάτι που μας πηγαίνει όλους πίσω.
- Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός ή σκηνοθέτης μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο; Στην δική σου περίπτωση κάνεις και κάποια άλλη δουλειά παράλληλα;
Χρειάζεται να κάνει τουλάχιστον δύο ή τρεις δουλειές για να βιοποριστεί ένας ηθοποιός. Εγώ προσωπικά έχω μία πρωινή εργασία για να μπορώ να βιοπορίζομαι και παράλληλα, κάνω και αυτό που αγαπώ.
- Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα;
Ενώ όλα στην καθημερινότητα τρέχουν με ασύλληπτους ρυθμούς και γίνονται πίσω από μία οθόνη, το θέατρο είναι εκεί για να ζωντανεύει μπροστά μας ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία από τις απαρχές της.
- Με ποιες τρεις λέξεις θα χαρακτήριζες το παρόν και το μέλλον τούτης της χώρας;
Σκοτάδι, άγχος, τύχη.
- Με τι ακριβώς ασχολείσαι αυτή την εποχή και δυο λόγια για την παράσταση, έργο, ρόλος, σκηνοθεσία.
Είμαστε λίγο πριν την πρεμιέρα της πρώτης παραγωγής του Arion Theater Group! «Τα λουλούδια στην κυρία» θα σας περιμένουν στο θέατρο Αυλαία, στις 22-23-24 Ιανουαρίου, και εύχομαι πραγματικά να ξεκινήσει ευοίωνα και θετικά η πρώτη μου σκηνοθετική δουλειά.
- Τί σκέφτεσαι για το μέλλον; Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τα όνειρά σου;
Προσπαθώ να επικεντρώνομαι στο παρόν και να αντιμετωπίζω την κάθε μέρα ξεχωριστά.
Σύντομες ερωτήσεις, γρήγορες απαντήσεις με δυο τρεις λέξεις:
-Ένα μνημείο/χώρος/στέκι της Θεσσαλονίκης που ξεχωρίζεις;
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου.
-Τι σου τη σπάει στη Θεσσαλονίκη;
Το κυκλοφοριακό.
-Με τι διασκεδάζεις εκτός από το θέατρο;
Με τον κινηματογράφο.
-Μια θεατρική παράσταση που σ’ έχει στοιχειώσει;
«Καθαροί πια», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.
-Μια κινηματογραφική ταινία που δεν ξεχνάς ποτέ;
«Ο νονός» με τον Μάρλον Μπράντο.
-Ένα χόμπι που κάνοντας το ξεχνιέσαι;
Η ζωγραφική.
-Ένα ταξίδι που έκανες και ακόμη το νοσταλγείς;
Στα Χανιά.
-Το μεγαλύτερο σου προτέρημα;
Η υπομονή.
-Το μεγαλύτερό σου ελάττωμα;
Η υπομονή.
-Αγαπημένη καθημερινή συνήθεια;
Ο καφές το πρωί.
-Με τι βαριέσαι ως συνήθως;
Με την απραξία.
-Μια αδυναμία που δεν μπορείς σχεδόν ποτέ να αντισταθείς;
Πολλές…
-Αν δεν ήσουν εσύ ποιος θα΄θελες να ήσουν;
Κανένας.
ΑΥΛΑΙΑ
«Τα λουλούδια στην κυρία» του Άκη Δήμου.
Πρεμιέρα: Δευτέρα 22/01
Σε ένα μικρό διαμέρισμα, της Θεσσαλονίκης του σήμερα, συγκατοικούν τρεις νέοι. Ο Γρηγόρης, ένα ρομαντικό πλουσιόπαιδο, ο οποίος έχοντας εγκαταλείψει τους γονείς του και την περιουσία τους, αποκομμένος από τον έξω κόσμο, βιοπορίζεται φτιάχνοντας… κλουβιά.
Σκηνοθεσία: Ανέστης Καφάτσος. Ερμηνεύουν: Χρήστος Γκρόζος, Αλέξανδρος Μιχαηλίδης, Θάνος Πουμάκης.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα 22, Τρίτη 23 & Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ.
