Είδε η Ρένα Καλπάκη και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Πρεμιέρα χθες Δευτέρα 16/12 στο της παράστασης στο «Διπλανό Δωμάτιο ή το Έργο του Δονητή» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, παρουσία πολλών γνωστών στον καλλιτεχνικό χώρο.
Με υποψηφιότητες στα βραβεία Tony και στην τελική λίστα των φιναλίστ για το Βραβείο Pulitzer το 2010, το έργο έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από τον ξένο τύπο.
Λόγω των διαδοχικών ατυχημάτων των δύο πρωταγωνιστών, Άκη Σακελλαρίου και Νάντιας Κοντογεώργη, τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ανέλαβαν τελικά ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και η Γαλήνη Χατζηπασχάλη. Τους επόμενους μήνες όμως αναμένεται οι δύο αγαπημένοι ηθοποιοί να επιστρέψουν σε διπλή διανομή. Μαζί τους επίσης οι ηθοποιοί Δημήτρης Σαμόλης, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Δημήτρης Δεγαΐτης, Ελευθερία Μπενοβία και Δανάη Ομορεγκιέ – Νεάνθη. Όλοι και όλες απέδωσαν το κωμικό χαρακτήρα των καταστάσεων.
Το έργο, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, παίρνει ιστορικά γεγονότα και τα πλέκει, με χιούμορ, ευφυΐα και τρυφερότητα, σε μια τολμηρή ιστορία αγάπης και κατανόησης. Η υπόθεση έχει ως εξής:
Στα τέλη του 1880, μερικά χρόνια μετά την εφεύρεση του ηλεκτρισμού, στην Βικτωριανή Νέα Υόρκη, όπου βασιλεύει η συντήρηση και ο πουριτανισμός, ένας καταξιωμένος γιατρός, αφοσιωμένος επιστήμονας και οικογενειάρχης, ο Δρ. Γκίβινγκς, ανακαλύπτει, με αγνές προθέσεις, με στόχο την θεραπεία της «υστερίας» των γυναικών (και ενίοτε των αντρών) ασθενών του μια εκπληκτική, νέα και πρωτοπόρα συσκευή: τον ηλεκτρικό δονητή.
Ο Δρ. Γκίβινγκς θεραπεύει δυστυχισμένες γυναίκες – και σπανιότερα, άνδρες – με αυτή τη νέα ηλεκτρική συσκευή. Είναι ενθουσιασμένος με τα αποτελέσματα, όταν η μηχανή του διεγείρει τις ασθενείς του σ’ αυτό που τότε ονόμαζαν ευτυχισμένους παροξυσμούς (ή, όπως τους ξέρουμε σήμερα, οργασμούς). Ευαίσθητος στην επιστήμη του, είναι αναίσθητος στο ανθρώπινο δράμα που τον περιβάλλει. Ενώ ο γιατρός είναι σε θέση να διεγείρει τους ασθενείς του, αποτυγχάνει να το κάνει για τη γυναίκα του. Στο βικτωριανό σπίτι του, όπου στεγάζεται και το ιατρείο του, η νέα και πανέξυπνη σύζυγος του Κάθριν, απασχολημένη με θέματα που αφορούν τη νεογέννητη κόρη τους, προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στο «διπλανό δωμάτιο». Όταν μια νέα «υστερική» ασθενής κάνει την εμφάνιση της μαζί με τον σύζυγο της, φέρνοντας μαζί τους την προβληματική σχέση τους αλλά και μία τροφό, το ζεύγος Γκίβινγκς θα κληθεί να αναθεωρήσει και τη δική του σχέση, όπως και τι σημαίνει τελικά να αγαπάς κάποιον πραγματικά.
Το σώμα ως «ανεξερεύνητη χώρα» μπορεί να μοιάζει με μια περίεργη βικτωριανή έννοια, μια αναδρομή στην καταπίεση του 19ου αιώνα, που φορούσε κορσέδες. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, στην απελευθερωμένη εποχή μας, η ιδέα του να είναι κανείς ξένος προς το σώμα και τις επιθυμίες του δεν είναι καθόλου απίθανη.
Με σαφείς αναφορές στη σύγχρονη εποχή, η Sarah Ruhl μιλάει για τις γυναίκες, για τους άνδρες, για τις κοινωνικές τάξεις, για τον ηλεκτρισμό και την τεχνολογική πρόοδο και, φυσικά, για το σεξ. Το σεξ είναι πάντα περίπλοκο, άρα πάντα αστείο, κι έτσι προκύπτει αβίαστα η κωμωδία, ωστόσο η Sara Ruhl δεν γελάει ποτέ με τους μπερδεμένους, καταπιεσμένους χαρακτήρες της, οι οποίοι είτε βαρύνονται από απογοητεύσεις που δεν μπορούν να εξηγήσουν είτε βασανίζονται από ανάγκες τις οποίες δεν μπορούν να αρθρώσουν.
Η Παράσταση
Τα πετυχημένα σκηνικά αλλά και κοστούμια της παράστασης σε ταξιδεύουν ακριβώς στο χώρο και το χρόνο αυτής της βικτοριανής εποχής. Παρά την επιφανειακή σοβαροφάνεια που αναδύουν, σύντομα οι αποκαλύψεις των χαρακτήρων και κυρίως οι προσπάθειές τους για «επίλυση» των προβλημάτων τους χαρίζουν άφθονο γέλιο. Ευτυχώς δεν πρόκειται για μία κωμωδία παρωδία καταστάσεων με χαρακτήρες καρικατούρες και κλισέ ατάκες, αλλά για κωμικές καταστάσεις που προκύπτουν μέσα «από τη ζωή» με μια φυσικότητα.
Η δίωρη διάρκειά της βέβαια ίσως είναι υπερβολή, ειδικά το πρώτο μέρος της παράστασης με τους πολλαπλούς οργασμούς. Αυτό βέβαια φάνηκε να διασκεδάζει ιδιαιτέρως το κοινό, αλλά εκεί ακριβώς είναι και η λεπτή γραμμή που μπορεί να περάσει στη γελοιοποίηση του όλου θέματος. Πόσο αστείο μπορεί να είναι να βλέπεις μία γυναίκα να φτάνει σε οργασμό με ένα δονητή, παρά όταν κάνει ήχους κότας ή κατσίκας;
Η παράσταση παράλληλα αναδεικνύει και τα πιο ευαίσθητα θέματα που θέλει να θίξει, όπως η επιλόχεια κατάθλιψη, η αδυναμία θηλασμού μιας γυναίκας μετά τη γέννα, το σεξ μετά τη γέννα. Θέματα που ακόμη και σήμερα για πολλούς αποτελούν ταμπού, όπως η αυτοικανοποίηση, η χρήση δονητή μέσα σε μία σχέση. Και όλα αυτά με κοινό παρονομαστή την ψυχική υγεία, τόσο προσωπική όσο και συζυγική.
Βαθμολογία: 7,2/10
Πληροφορίες για τη παράσταση εδώ