Ρεσιτάλ ερμηνείας από Β. Χαραλαμπόπουλο στο «Συρανό». Αναδημοσίευση, επειδή μας το ζητήσατε.
Αναδημοσίευση θεατρικής γνώμης μας απο τη προ-περσινή 2014 παράσταση όπου η «Κ» βρέθηκε πρεμιέρα [Οκτ/2014] στο Pantheon Theater. Η παράσταση μετά από 2 χρόνια, επιτέλους περιοδεύει φέτος σε όλη την Ελλάδα, και την ερχόμενη Δευτέρα 25 και Τρίτη 26 θα παρουσιαστεί στο θέατρο Δάσους της Θεσσαλονίκης. Σαφώς κάποιοι από τους συντελεστές έχουν αλλάξει, για παράδειγμα αντί της Σμαράγδας Καρύδη, στην περιοδεία τον κεντρικό ρόλο παίζει η Δήμητρα Ματσούκα, λείπει η ζωντανή παρουσία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα στο βιολί, ωστόσο ο κύριος κορμός δεν νομίζουμε πως έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές. Όπως και να ΄χει η παρακάτω εκτίμηση αφορά εκείνη την παράσταση που για τα δεδομένα μας βαθμολογήθηκε με πολύ υψηλή βαθμολογία…
Πληροφορίες για την παράσταση ΕΔΩ
Διπλές Προσκλήσεις για το θέατρο Δάσους ΕΔΩ
=============================================================================
Ρεσιτάλ ερμηνείας από Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και καλλιτεχνικό ήθος από Σμαράγδα Καρύδη στην παράσταση «Σιρανό ντε Μπερζεράκ».
Είδαμε + σχολιάζουμε…
Βρεθήκαμε στην πρεμιέρα της παράστασης «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» στο Pantheon Theater μαζί με πλήθος επωνύμων και ανωνύμων που ήρθαν να τιμήσουν τους πρωταγωνιστές και όλο το δημιουργικό/ θεατρικό θίασο της συγκεκριμένης παράστασης. Στους απαράμιλλους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ως Σιρανό Ντε Μπερζεράκ ενώ τη θρυλική Ρωξάνη ερμηνεύει η Σμαράγδα Καρύδη. Στα σκηνοθετικά ηνία/δραματουργική επεξεργασία ο Γιάννης Κακλέας, ενώ επί σκηνής και με τη μουσική (φυσικά βιολί) της η Ευανθία Ρεμπούτσικα.
.
Η πολυαγαπημένη «έμμετρη ηρωική κωμωδία» όπως συνήθιζε να τη λέει ο συγγραφέας της Εδμόνδος Ροστάν (Edmond Eugène Alexis Rostand 1868 – 1918) «Σιρανό Ντε Μπερζεράκ» ανήκει στη μυθολογία της κωμωδίας που πολλοί από τους ηθοποιούς και σκηνοθέτες καταπιάνονται ακόμα από τα φοιτητικά τους έτη.
.
Ο πολύπαθος έρωτας του Σιρανό (Cyrano de Bergerac 1619 – 1655) για τη Ρωξάνη μπορεί να μην ανταποκρίνεται στη ζωή του πραγματικού Σιρανό ο οποίος ενέπνευσε με το ελευθεριάζον πνεύμα του τον Ε. Ροστάν, αλλά κατά τις φήμες και τις λιθογραφικές απεικονίσεις η μεγάλη μύτη του ήταν αληθινή (έτσι ο σχολιασμός για την αντιπαράθεση). Όπως αληθινή φαντάζει και η αστείρευτη αγάπη του Σιρανό Ντε Μπερζεράκ για την Ρωξάνη του με τη χρήση άπειρων λέξεων και ερωτικών στοχασμών , στο πέρασμα των χρόνων και στις θεατρικές αναπαραστάσεις ανά τον κόσμο.
Πόσες φορές αγαπάει ο άνθρωπος στη ζωή του; … καιη σκέψη όλης της δημιουργικής ομάδας της παραστάσεως ήταν προφανώς να μεταφερθεί στο ελληνικό αίσθημα, το γαλλικό ενσταντανέ του έμμετρου έργου “Σιρανό Ντε Μπερζεράκ”. Κατόρθωμα δύσκολο που με κύριο και αποκλειστικό τρόπο, για το σύνολο της παραστάσεως, κέρδισε η μετάφραση του έργου από τη Λουΐζα Μητσάκου, η οποία κατόρθωσε να περπατήσει με άνεση (θέλει βάσανο) στον σπόνδυλο του συγγραφέα και να προσφέρει μια επιεικώς εξαιρετική μετάφραση!
.
Όλο το μεδούλι -και δε χρησιμοποιούμε τυχαίως λέξεις σωματικότητας-ήταν να λεχθεί στο γάργαρο ελληνικό δεκαπεντασύλλαβο ένα πάθος γραμμένο στο Γαλλικό αλεξανδρινό (δωδεκασύλλαβος) και να μας «μιλήσει» αν θέλετε και αυθαιρέτως, ελληνικά! Αυτός είναι ένας ακόμα τρόπος να γίνονται προσιτά στους λαούς, τα κλασσικά ευρωπαϊκά έργα/ρεπερτόρια, τουλάχιστον όταν αναφερόμαστε και σκεπτόμαστε τη λεκάνη της Μεσογείου (όχι ότι στερούμαστε έργων και κωμωδιών).
.
Πόσες φορές αγαπιέται ο άνθρωπος στη ζωή του;… και οι ερμηνείες των δύο κύριων πρωταγωνιστών ήταν τουλάχιστον συγκινητικές. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος όργωσε κυριολεκτικά τη σκηνή με εκείνο τα “σπιρτόζο” που τον διακρίνει και κατόρθωσε με σωστή άρθρωση (κατόρθωμα) και αυθεντικό λυρισμό- σε κορμί και φωνή- να αποδώσει και να δώσει ένα άρτιο Σιρανό. Δε μακρηγορούμε περισσότερο, απλά αναφέρουμε και δημοσίως την επιθυμία μας να μην αφήνεται ο Β. Χαραμπόπουλος σε θεατρική άπνοια και ησυχία!
.
Η Σμαράγδα Καρύδη αθόρυβα ευγενική και ουσιαστική, συντονίστηκε πλήρως με την μουσικότητα των λέξεων και το αίσθημα και των δύο λαών, γαλλικού και ελληνικού, προσφέροντας μια Ρωξάνη επί σκηνής και μία για την πλατεία. Η δυαδικότητα αυτή για μας υπήρξε γοητευτική καθώς η συγκεκριμένη ηθοποιός διαθέτει και τη φινέτσα μιας αποστασιοποιημένης ευγενούς, αλλά και την απαίτηση της άκρατης/λυρικής /λαϊκής οικειότητας. Το περισσότερο όμως, ως προς την ερμηνείας της και για τη συγκεκριμένη παράσταση, ήταν το ολοφάνερο καλλιτεχνικό ήθος που έδειξε επί σκηνής, αφήνοντας στον συμπρωταγωνιστή της όλο το χωροχρόνο και το αβαντάζ για να ξεδιπλώσει το ρόλο του. Ναι αυτό το λεςήθος (χωρίς ηθικολογίες) και πεντακάθαρη θεατρική αγωγή και τέχνη κατά το δικό μας πετρά/κέφαλο μυαλό.
.
Πόσο κρατάει ένας ανομολόγητος έρωτας;… και η σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα υπήρξε γρήγορη και εύστοχη αναφορικά με το συγκεκριμένο έρωτα και το σύνολο της εμπνεύσεως που ήθελε να μεταφερθεί στη ελληνική σκηνή.
.
Συνεπικουρία της χαρακτηριστικής ονειρικής -ταυτοποιημένης πλέον- μουσικής της Ευανθίας Ρεμπούτσικα επί σκηνής, η όλη δράση ήταν σκηνοθετικά, δραματουργικά και μουσικά αξιοπρεπέστατη και δεικτική, αναφορικά με τις καθαρές αποχρώσεις της κωμωδίας ή της λύπης που αρμόζουν στα ανομολόγητα αισθήματα. Μάλλον αυτές οι παραγωγές με τους συντελεστές τους, θα όφειλαν να ηχογραφούνται-το έχουμε αναφέρει ξανά για παραστάσεις- προς τέρψη και των μελλούμενων ενδιαφερομένων.
.
Ωστόσο τροχοπέδη υπήρξαν στο όλο αίσθημα επί σκηνής, τα υπερβολικά σκηνικά του Μ. Παντελιδάκη καθώς και τα φορτωμένα και στερητικά- από σωματικής κινήσεως, κοστούμια της Εύας Νάθενα. Όλη αυτή η υπερπαραγωγή υλικού, του αλόγιστα χρησιμοποιημένου, δε πρόσθεσε τίποτα παραπάνω στον κυτταρικό έρωτα του Σιρανό για τη Ρωξάνη, τουναντίον στην θέαση αφαίρεσαν και κάτι από την όλη μαγεία με το πρόσχημα της εικαστικής/σκηνικής απεικόνισης. Η ποίηση θέλει αφαίρεση.
Εν κατακλείδι [=]
όπως ασυγχώρητα/χειμαρρώδη και λαϊκά σας τα περιγράψαμε, έτσι ακριβώς και τα βιώσαμε στην παράσταση «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», μια παράσταση για τον επίμονο βασανισμό ενός κλασσικού, ηρωικού, ποιητικού και πολυτραυματισμένου έρωτα!
Βαθμολογία
7,5 στα 10
.
Η ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση: Λουΐζα Μητσάκου
Σκηνοθεσία/δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Χορογραφίες: Χρήστος Παπαδόπουλος
Σπαθογραφίες: Κωνσταντίνος Μπουμπούκης
Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Σμαράγδα Καρύδη, Κώστας Μπερικόπουλος, Γιώργος Παπαγεωργίου
Μαζί τους οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Νίκος Ζιάζιαρης, Κορίνα Θεοδωρίδου, Γεωργία Καλλέργη, Θάνος Kοντογιώργης, Λάμπρος Κτεναβός, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Θάνος Μπίρκος, Κωστής Μπούντας, Σωτήρης Ντούμας, Στέλιος Ξανθουδάκης, Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Νίκος Παπαδομιχελάκης, Γρηγόρης Ποιμενίδης, Αντώνης Στρούζας, Στράτος Τρογκάνης, Αγγελική Τρομπούκη, Νεκτάριος Φαρμάκης, Θανάσης Χαλκιάς, Έλενα Χαραλαμπούδη
Επί σκηνής η Ευανθία Ρεμπούτσικα στο βιολί.
Μαζί της οι μουσικοί: Γιώργος Σχοινάς (ακορντεόν), Ανδρέας Συμβουλόπουλος (πιάνο), Βασίλης Νιτσάκης (κοντραμπάσο), Νίκος Παπαβρανούσης (τύμπανα), Θοδωρής Ματούλας (άρπα)
Φωτογραφικό υλικό
