«LOS TOPOGRAFOS»: Φιλότιμη προσπάθεια σε ατυχή βάση… Είδαμε στο θέατρο «Τ» & Σχολιάζουμε
Σίγουρα απρόβλεπτος ο τίτλος και η εξειδικευμένη κατηγορία στην οποία αφορά, κινεί την περιέργεια. Πολύ περισσότερο βέβαια στον κλάδο των τοπογράφων, οι οποίοι «αξιώθηκαν» ένα θεατρικό έργο, αφιερωμένο στην ειδικότητά τους… Οι υπόλοιποι, απλά περιμέναμε με ενδιαφέρον να δούμε πώς θα επιτευχθεί η σύζευξη της θεατρικής πράξης με τις… τοπογραφικές αποτυπώσεις, στην παράσταση «LOS TOPOGRAFOS» του Ισπανού Cruz Rosta, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Τ, σε σκηνοθεσία Σταύρου Ευκολίδη.
Όπου δύο ζευγάρια τοπογράφων αφηγούνται σε πρώτη φάση τον «δρόμο προς το πτυχίο», ενθυμούμενοι τη φοιτητική ζωή με τόπο τη Θεσσαλονίκη, στιγμές από τη σχολή, τα μαθήματα, τις εξετάσεις, τους καθηγητές, τις μεταξύ τους σχέσεις, με μία εξ αυτών να υπηρετεί παράλληλα και στην αστυνομία, χωρίς να το γνωρίζει η υπόλοιπη παρέα, ούτε καν ο συμφοιτητής σύντροφός της. Σε δεύτερη φάση, επαγγελματίες πλέον στην προβληματική Ελλάδα του σήμερα, αναζητούν εργασία, όταν ο παλιός συμφοιτητής που έλειπε για καιρό στην Ισπανία, εμφανίζεται με μια δελεαστικότατη πρόταση… Τους προσφέρει ένα υπέρογκο ποσό- ως χρηματοδότηση «επενδυτή», προκειμένου να αποτυπώσουν σε συγκεκριμένο διάστημα που συμπίπτει με εθνική εορτή, την περιοχή «Παλατάκι» στην Καλαμαριά. Παρόλο που ενθουσιάζονται και συμμετέχουν με προθυμία, στην πορεία διαπιστώνουν ότι κάτι δεν πάει καλά, κρίνοντας από την περίεργη στάση του συναδέλφου τους και η απρόσμενη αποκάλυψη στην οποία θα εμπλακεί ερήμην της και η αστυνομικίνα, θα φέρει πλήρη και τραγική ανατροπή…
Θα ξεκινήσουμε αναγκαστικά από την ατυχή βάση (-) για να καταλήξουμε στη φιλότιμη προσπάθεια. Και η ατυχία αφορά στα «θεμέλια» της παράστασης, ήτοι το κείμενο του CruzRosta, το οποίο παρουσιάσει σημαντικές αδυναμίες. Καταρχήν σε επίπεδο φόρμας, πρόκειται κατά βάση για έναν αφηγηματικό και επίπεδο λόγο, κουραστικά φλύαρο σε πολλά σημεία, ο οποίος στερεί από το έργο τη θεατρικότητα, τη ζωντάνια, το ενδιαφέρον. Κατά δεύτερον σε επίπεδο πλοκής, διακρίνεται από έντονη ανομοιογένεια- με το πρώτο μέρος των φοιτητικών αναμνήσεων εντελώς στατικό και μάλλον αδιάφορο, ενώ το δεύτερο μέρος της δράσης, χαρακτηρίζεται από αφέλεια στη σύλληψη της ιδέας (με ακόμα πιο αφελές μότο «κατεβαίνουμε όλοι σε όλα»), ανούσιο διδακτισμό και συνθηματολογία, αδύναμο ρυθμό, χαλαρό λογικό δέσιμο των εξελίξεων, εμπλοκή ετερόκλητων καταστάσεων. Με αποτέλεσμα να προκύπτει μοιραία η απώλεια ενδιαφέροντος, που οδεύοντας προς την κορύφωση του τέλους με τα αφελή συνθήματα, αγγίζει την ενόχληση…
Σε παρόμοιο κείμενο- που η επιλογή του είναι άξια απορίας – ο σκηνοθέτης Σταύρος Ευκολίδης πάσχισε φιλότιμα να δώσει όγκο και θεατρική υπόσταση, ωστόσο με πενιχρά αποτελέσματα όταν το πρωτογενές υλικό πάσχει σε επίπεδο δομής και πλοκής. Και πολύ ευφυώς προσέθεσε άφθονο μαγνητοσκοπημένο υλικό σε προβολή- δίνοντας μια κινηματογραφική διάσταση και βάζοντας του ήρωες να «συνδιαλέγονται» με αυτούς στο «πανί», κάτι που ως εύρημα προσέδωσε σωτήριες και εν μέρει απρόβλεπτες νότες ζωντάνιας, έστω κι αν δεν επρόκειτο για καθαρή θεατρική πράξη. Ωστόσο το πεδίο του ήταν ήδη περιορισμένο και πέραν τούτου προσπάθησε απλά να δώσει με ομαλό ρυθμό μια στοιχειώδη κινητικότητα και κάποια μικρά σκηνικά ευρήματα, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως, ακόμα και στη σκηνή της έντασης που αφενός τράβηξε δυσανάλογα κι αφετέρου υπολειπόταν σε πειστικότητα, ατμόσφαιρα, συναίσθημα…
Η πλέον φιλότιμη προσπάθεια (+) ωστόσο, δικαιώθηκε στις αξιοπρεπέστατες ερμηνείες των 4 ταλαντούχων ηθοποιών, (Γιώργος Δημητριάδης, Ματίνα Κουλουριωτη, Αλέξανδρος Κωχ, Μυρσίνη Χρυσοχοίδου) που παρότι είχαν στα χέρια τους ένα μάλλον ανούσιο κι ανέμπνευστο κείμενο, παρότι οι δύο χαρακτήρες ήταν επίπεδοι χωρίς ερμηνευτικό ενδιαφέρον, κατάφεραν με τον επαγγελματισμό, τη σκηνική άνεση, τα άψογα εκφραστικά μέσα, το εξαιρετικό δέσιμο και συγχρονισμό μεταξύ τους, να αποδώσουν όλοι ισοδύναμα, ένα αξιόλογο αποτέλεσμα σε επίπεδο υποκριτικής. Όσον αφορά στο σκηνικό, δεν θα μπορούσε να περιλαμβάνει παρά μόνο τα απαραίτητα όργανα των τοπογράφων, κάποιες καρέκλες και το πανί προβολής, ενώ εύστοχα για την περίσταση υπήρξαν επίσης τα κοστούμια. Σε σχέση με μουσική και φωτισμούς, τίποτα ιδιαίτερο και σχεδόν δεν θυμόμαστε την ύπαρξη τους…
Καταλήγοντας (=), εκτιμούμε μεν τη φιλότιμη σκηνοθετική προσπάθεια καθώς και τις αξιοπρεπείς ερμηνείες, ωστόσο φεύγοντας- και όσοι τουλάχιστον δεν είμαστε… τοπογράφοι, ομολογούμε ότι δεν πήραμε «κάτι» μαζί μας από ένα μετριότατο έργο, που μάλλον με πλήξη θα το συνδέσουμε…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
5 ΣΤΑ 10
Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
,
#Κουλτουρόσουπα #kulrurosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΤ #LosTopografos #CruzRosta #ΣταύροςΕυκολίδης
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
