ΝΕΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΛΗ
(2 φορές το μήνα στις σελίδες της “Κ”)
,
,
Θεατρική ανάλυση παράστασης από τη ματιά της Ψυχοθεραπεύτριας Νέλης Βυζαντιάδου όπου με λόγια απλά μας δίνει την ευκαιρία να “δούμε” τι συναισθήματα προξενεί, τι σκέψεις δημιουργεί, με ποια ερωτήματα φεύγουμε, ποιες απαντήσεις καταφέρνουμε να δώσουμε και τι μνήμες ξυπνά η θεατρική παράσταση «Μόλλυ Σουήνυ» του Μπράιαν Φρίελ σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή, που παρουσιάζεται στο Φουαγιέ του Θεάτρου Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
,
Το ζέσταμα
Όταν έμαθα για την παράσταση “Μόλλυ Σουήνυ” αποφάσισα πως ήθελα οπωσδήποτε να τη δω… με προσέλκυσε από την αρχή η ιδέα του φωτός και του σκοταδιού και το μεταξύ τους παιχνίδι… φανταζόμουν τους συμβολισμούς πίσω από την πραγματικότητα που θα εκτυλισσόταν πάνω στη σκηνή και ενθουσιαζόμουν… είχα βάλει ήδη πίσω από τους τρεις πρωταγωνιστές πιθανούς ρόλους και ανυπομονούσα να δω αν θα επαλήθευα ή θα διέψευδα τις αρχικές μου υποθέσεις…
Μπαίνοντας στο φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και αντικρίζοντας το σκηνικό ήμουν παραπάνω από σίγουρη ότι θα είχα πολλά ακόμη να διαπιστώσω και να βρω με το ξεκίνημα του έργου…
.
Η δράση
Η Μόλλυ Σουήνυ είναι μια γυναίκα που μεγάλωσε τυφλή αλλά έμαθε από πολύ μικρή να βλέπει και να επιβιώνει στον κόσμο δείχνοντας εμπιστοσύνη στις υπόλοιπες αισθήσεις της. Είχε μάθει από παιδί να αγγίζει τα λουλούδια, να τα μυρίζει, να τα φέρνει κοντά της και να αναγνωρίζει αμέσως τι είδος λουλουδιού κρατούσε στα χέρια της. Είχε μάθει επίσης από παιδί πώς να αποφεύγει εμπόδια και να κατευθύνεται στο στόχο της αξιοποιώντας αυτά που δούλευαν καλά μέσα της και αφήνοντας στην άκρη την αναπηρία της.
Ο Φρανκ Σουήνυ είναι ένας άντρας που γνώρισε τη Μόλλυ και σύντομα αποφάσιε πως ήθελε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί της. Στην αρχή αναρωτήθηκε για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να την προσεγγίσει και για το ποιο θα ήταν το κατάλληλο μέρος για ένα πρώτο ραντεβού. Με άλλα λόγια βρέθηκε αντιμέτωπος με την αγωνία του πώς να είναι σε σχέση με έναν άνθρωπο που λειτουργεί διαφορετικά από τον ίδιο. Σύντομα όμως έδωσε τις απαντήσεις και τίποτε δεν μπήκε εμπόδιο μεταξύ τους. Ούτε καν το γεγονός ότι η Μόλλυ ήταν τυφλή.
.
Ο κύριος Ράις είναι ένας οφθαλμίατρος που έχει αφιερωθεί στη δουλειά του προκειμένου να διαχειριστεί τα προσωπικά του τραύματα και ελπίζοντας να αντλήσει αναγνώριση, δημοσιότητα και σημαντικότητα μέσα από αυτήν. Η περίπτωση της Μόλλυ φαντάζει στα μάτια του ιδανική για να καταφέρει αυτό που θέλει. Αφοσιώνεται λοιπόν με ενθουσιασμό στα χειρουργεία για να αποκαταστήσει την όρασή της και απολαμβάνει την ικανοποίηση αυτού του μικρού θαύματος μέχρι που η ίδια η Μόλλυ ανατρέπει το σκηνικό.
Καθώς παρακολουθούσα τους διαδοχικούς μονολόγους αυτών των τριών χαρακτήρων άρχισα να σκέφτομαι σε παράλληλο επίπεδο τι θα μπορούσε να υπάρχει πίσω από αυτήν τη συνθήκη. Δεν μου πήρε περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα για να δω πίσω από τη Μόλλυ και το Φρανκ ένα ζευγάρι που καλείται να διαχειριστεί ζητήματα μειονεξίας και αλλαγής ενώ πίσω από τον οφθαλμίατρο είδα έναν ψυχοθεραπευτή που αναλαμβάνει να τους βοηθήσει. Φαντάστηκα λοιπόν πως αυτοί οι δύο σύντροφοι επισκέπτονται το γραφείο ενός ψυχοθεραπευτή και ζητούν βοήθεια για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Η γυναίκα είναι η υποδεικνυόμενη ασθενής και ο άντρας είναι ο φροντιστής που προσδοκεί κάτι καλύτερο για τη σύζυγό του αλλά και τη μεταξύ τους σχέση. Με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε κανείς να πει πως πράγματι η γυναίκα χρειάζεται υποστήριξη για να βγει από το πρόβλημά της αλλά γρήγορα θα αναρωτηθεί αν η ίδια η γυναίκα είναι προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο ή προτιμά τελικά να παραμείνει στο γνώριμο και το οικείο για αυτήν σκοτάδι, όπως μπορεί να το ορίσει η ίδια.
.
.
Κι αν το να μη βλέπει μεταφράζεται συμβολικά στην αδυναμία της να διακρίνει αυτά που διακρίνει ο σύζυγός της, τότε έχει νόημα να δούμε τι κερδίζει μέσα από όλο αυτό και τι θα χάσει αν αρχίσει να βλέπει όπως εκείνος. Σε μια σκηνή του έργου ο οφθαλμίατρος αναφέρεται στο ρίσκο ενός τέτοιου χειρουργείου αφήνοντας για την πρωταγωνίστρια ανοιχτό το ερώτημα “Τι έχει να χάσει;” και εννοώντας πως ακόμη κι αν δεν πετύχει το χειρουργείο δεν θα έχει να χάσει πολλά αφού έτσι κι αλλιώς δεν βλέπει. Η αλήθεια όμως είναι αλλού. Κι αυτήν την αλήθεια φαίνεται ο γιατρός να μη μπορεί να τη δει. Αν δεν πετύχει το χειρουργείο η πρωταγωνίστρια θα έχει να διαχειριστεί ενδεχομένως κάποιες ελπίδες που διαψεύστηκαν και να γυρίσει πίσω στο γνώριμο που της δίνει από την αρχή της ζωής της μια αίσθηση ελέγχου. Ξέρει τι να κάνει, πώς να το κάνει. Αν όμως πετύχει το χειρουργείο θα πρέπει να μάθει τα πάντα από την αρχή και αυτό δεν θα είναι εύκολο. Αν και θεωρητικά θα πρέπει να νιώσει τυχερή που αρχίζει να βλέπει, στην πράξη θα δυσκολευτεί πολύ καθώς θα ξεκινά από το μηδέν, από ένα νέο σκοτάδι.
Και τελικά η απόφαση για αυτό το χειρουργείο ικανοποιεί περισσότερο την ίδια την ασθενή ή τους άλλους; Ο στόχος να δει μπαίνει από το σύζυγο που έχει κουραστεί να είναι ο φροντιστής της; Ή μήπως αποτελεί προσωπική φιλοδοξία του γιατρού για να νιώσει παντοδύναμος και να αναρρώσει από τις δικές του προσωπικές αποτυχίες; Πού βρίσκεται η ανάγκη της Μόλλυ; Πόσο συνειδητοποιημένη είναι για αυτές τις αλλαγές που θα βιώσει; Πόσο προετοιμασμένη νιώθει για την καινούργια σελίδα στη ζωή της; Κι αν αρχίσει να βλέπει διαφορετικά από τον τρόπο με τον οποίο βλέπει ως τώρα θα είναι εφικτό να γυρίσει πίσω σε αυτό που είχε ή για αυτήν τα πάντα είναι ένας μονόδρομος;
.
.
Κι όσο έβλεπα το έργο να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου και στα μάτια των υπολοίπων θεατών σκεφτόμουν τα ζευγάρια που πέρασαν από το γραφείο μου και τις παρεμβάσεις που έγιναν για να τα βοηθήσουν. Πόσες φορές σκέφτηκα κι εγώ πως θα ήταν καλύτερο να βγει κανείς από τα σκοτάδια του και να δει με καθαρό μάτι τι συμβαίνει για να πάρει τις καλύτερες αποφάσεις. Πόσες φορές επιχείρησα να καθρεφτίσω στους άλλους αυτό που δεν λειτουργούσε προς όφελός τους με αποτέλεσμα να προτείνω εναλλακτικές αλλά σίγουρα να μην αποφασίσω εγώ για αυτούς. Και θυμήθηκα αρκετές περιπτώσεις που είχαν παρόμοιο τέλος με αυτό της Μόλλυ και του Φρανκ. Μέσα από τις συνεδρίες κατάφεραν να δουν τι συνέβαινε πραγματικά, να βγουν από την άρνηση και να μάθουν να ερμηνεύουν τα γεγονότα με νέο τρόπο. Αυτή όμως η αλλαγή έφερε δυσκολίες και τους έβγαλε από τη ζώνη ασφάλειας που γνώριζαν ως τότε. Τα ζευγάρια που δέχθηκαν να συνεχίσουν τις συνεδρίες τους τα κατάφεραν. Έμαθαν να μη φοβούνται την αλλαγή, έμαθαν να μην αποφεύγουν το ρίσκο, έμαθαν να καλωσορίζουν το καινούργιο. Υπήρξαν όμως κι άλλα ζευγάρια που μόλις είδαν τι συμβαίνει στο γάμο τους το έβαλαν στα πόδια. Ίσως και να θύμωσαν μαζί μου που έριξα φως στα σκοτάδια τους. Ίσως και να πίστεψαν πως ήταν προτιμότερο να μείνουν βυθισμένοι σε ένα σκοτάδι που είχαν μάθει να διαχειρίζονται ακόμη κι αν έχαναν τόσα πολλά από τη ζωή.
Είναι δύσκολο να αλλάξεις, σκέφτηκα βλέποντας τη Μόλλυ να καταρρέει συναισθηματικά από τη στιγμή που άρχισε να βλέπει. Της έλειπαν οι μαθημένες συμπεριφορές που είχε υιοθετήσει από τους πρώτους μήνες της ζωής της. Δεν είχε τις απαιτούμενες ψυχικές δυνάμεις να γίνει μια μαθήτρια ζωής σε νέα σχήματα. Ίσως και να της έλειπε το υποστηρικτικό σύστημα για κάτι τέτοιο. Ο Φρανκ δεν ήξερε πώς να είναι μαζί της σε όλη αυτήν την αλλαγή. Ο γιατρός είχε επιτελέσει το έργο του αγνοώντας τι σήμαινε μια τέτοια αλλαγή.
Είναι απαραίτητο να παραμένεις δίπλα σε αυτόν που αλλάζει, ήταν η επόμενη σκέψη μου. Δεν αρκεί να αλλάξει κανείς αλλά χρειάζεται να διατηρήσει την αλλαγή του χωρίς να αποδιοργανωθεί. Μου ήρθε το παράδειγμα ενός υπέρβαρου ανθρώπου που χάνει όλα τα περιττά του κιλά και καλείται πλέον να συνηθίσει να φορά μικρότερα μεγέθη στα ρούχα του, να περπατά πιο άνετα, να δείχνει ωραιότερος και πιο ανάλαφρος. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από μέρους του για να σταματήσει να νιώθει και να συμπεριφέρεται ως πρώην υπέρβαρος. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ξορκίσει τους δαίμονες και τα φαντάσματα που τον κατατρέχουν. Χρειάζεται ακόμη να συγχωρήσει τον εαυτό του και να υποδεχθεί το καινούργιο αγκαλιάζοντας το παλιό. Κι όλο αυτό ίσως να είναι ένα έργο που θα δυσκολευτεί να κάνει μόνος του.
.
Και η Μόλλυ βρέθηκε απότομα αντιμέτωπη με το φως και τρόμαξε. Το φως ήταν πολύ δυνατό και πολύ καινούργιο. Κι η ίδια ένιωσε έξω από τα νερά της. Έτσι όπως νιώθουν πολλοί άνθρωποι όταν αλλάζουν. Και ήταν τότε που θυμήθηκα τους βασικότερους λόγους για τους οποίους κάποιοι – ίσως και η πλειοψηφία – επιλέγουν να μην αλλάξουν ή να μη βγουν από το σκοτάδι τους όπως θα έλεγαν αυτοί που τους βλέπουν από έξω. Νιώθουν πιο άνετα στο γνώριμο τρόπο ζωής γιατί δεν είναι σίγουροι για τα θετικά που θα φέρει η αλλαγή στη ζωή τους. Φοβούνται την αλλαγή που θα φέρει η αλλαγή και το πώς θα επηρεάσει αυτή η αλλαγή τη ζωή τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους. Φοβούνται επίσης πως αν αλλάξει κάτι μετά δεν θα έχουν δικαίωμα ή δυνατότητα να αλλάξουν ξανά σε περίπτωση αυτό που άλλαξαν αποδειχθεί κατώτερο των προσδοκιών τους. Είναι τόσο εξοικειωμένοι με το παλιό και νιώθουν τόσο ασφαλείς που δεν ξέρουν πώς να επιχειρήσουν το καινούργιο ούτε βρίσκουν δυνατά επιχειρήματα που να τους πείθουν για το πλεονέκτημα της αλλαγής. Κάποιοι από αυτούς πιστεύουν πως αν αλλάξουν δεν θα έχουν πλέον την ίδια αποδοχή από τους άλλους και κάποιοι άλλοι είναι σχεδόν βέβαιοι πως δεν είναι ικανοί να αλλάξουν. Τέλος υπάρχουν κι εκείνοι που αποθαρρύνονται από έναν σημαντικό άλλο της ζωής τους και αποφεύγουν να πειραματιστούν με την αλλαγή.
Δεν συνέβη το τελευταίο με τη Μόλλυ, φώναξα μέσα μου. Τόσο ο Φρανκ όσο και ο κύριος Ράις την παρότρυναν για αυτήν την αλλαγή πείθοντάς την πως θα ήταν μόνο για το καλό της. Κανείς δεν είχε προβλέψει την κατάληξη. Ούτε καν η ίδια η Μόλλυ που δέχθηκε να δοκιμάσει. Μήπως θα ήταν καλύτερο να είχε αρνηθεί; Μήπως θα ήταν προτιμότερο να είχε αποφύγει ή έστω αναβάλλει να γνωρίσει το φως εγκαταλείποντας το σκοτάδι; Αν και συνηθίζουμε να λέμε πως το να αποφεύγουμε ή να αναβάλλουμε την αλλαγή είναι μια απόφαση που σαμποτάρει την προσωπική μας εξέλιξη και πλήττει σοβαρά την αυτοεκτίμησή μας, σε αυτό το έργο είδα κάτι άλλο. Δεν θα είχαν συμβεί πολλά αν η Μόλλυ παρέμενε τυφλή. Και σίγουρα δεν θα έχανε τον έλεγχο του μυαλού και της ζωής της.
Με αυτές τις σκέψεις αποχαιρέτησα τους τρεις πρωταγωνιστές και τους χειροκρότησα με όλη μου τη δύναμη. Και την ίδια ώρα που χειροκροτούσα αυτούς τους τρεις, χειροκροτούσα και όλα τα ζευγάρια που πέρασαν από το γραφείο μου καταφέρνοντας να φτάσουν εκεί που οι ίδιοι άντεχαν και όχι εκεί που εγώ ήθελα.
.
.
Το κλείσιμο
Η διαδρομή από το θέατρο μέχρι το σπίτι μου αποδείχθηκε τόση όση χρειαζόμουν για να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου. Ούτε πολύ μεγάλη, ούτε πολύ μικρή. Μια διαδρομή που έκανα φυσικά με τα πόδια σε μια ήρεμη φθινοπωρινή νύχτα. Είχε μια ελαφριά ψυχρούλα για να μου θυμίζει πως ετοιμαζόμαστε για μια ακόμη αλλαγή, εποχής αυτήν τη φορά.
Τελικά κάθε αλλαγή θέλει την προετοιμασία της. Κι όσο καλύτερα προετοιμάζεσαι για αυτήν, τόσο πιο πετυχημένη θα είναι. Κι αν αναγνώρισες κάτι από τη δική σου περιπλάνηση στα σκοτάδια της ζωής σου, μη φοβηθείς. Πάρε την καλύτερη απόφαση για σένα γιατί κανείς δεν ξέρει καλύτερα από σένα τον ίδιο τι είναι φως και τι σκοτάδι. Κι αν έχεις την αγωνία της αλλαγής καλωσόρισε το καινούργιο προσπαθώντας να μη χάσεις επαφή με το παλιό. Βρες έναν τρόπο να φέρεις το “και” στη ζωή σου συνδέοντας το παλιό με το καινούργιο έτσι ώστε να είναι αυτό που χρειάζεσαι.
Κι αν σκοπεύεις να δεις την παράσταση προσπάθησε να δεις πέρα από αυτό που σου δείχνουν, πέρα από αυτό που βλέπεις…
.
-k-
.
ΦΟΥΑΓΙΕ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ.
«ΜΟΛΛΥ ΣΟΥΗΝΥ» του Μπράιαν Φρίελ.
Η Μόλλυ, μια ανεξάρτητη γυναίκα, τυφλή από δέκα μηνών, μοιάζει να ζει ευτυχισμένη μέσα στο σκοτάδι της − με φίλους, δουλειά κι έναν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Ο Φρανκ, ο άντρας της, είναι πεπεισμένος ότι εκείνη θα ολοκληρωθεί μόνον όταν πάψει να είναι τυφλή. Ο κύριος Ράις, ο χειρουργός, ελπίζει να ξαναβρεί τη χαμένη ιατρική του φήμη από μια επικείμενη επιτυχημένη επέμβαση. Μέσα από τρεις παράλληλους μονολόγους παρακολουθούμε την πορεία της Μόλλυ πριν και μετά την τυφλότητα.
.
Σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή.
Ερμηνεύουν: Ιωάννα Δεμερτζίδου, Γιώργος Κολοβός, Βασίλης Χατζηδημητράκης.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη έως Κυριακή στις 21:15
.
.
Δείτε & αυτά:
/
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
.
Actors Portfolio:
Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
.
Φωτογραφικό υλικό
