Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου
Κάθε καινούργια προσέγγιση μιας αρχαίας τραγωδίας- από τις άπειρες που έχουν επιχειρηθεί και θα συνεχίζουν εσαεί να επιχειρούνται ως αυθεντική θεατρική «σπουδή» στο κορυφαίο διαχρονικό είδος- είναι λογικό να καλλιεργεί προσδοκίες… Άραγε θα φέρει κάτι διαφορετικό- φρέσκο- ενδιαφέρον η σκηνοθετική (και όχι μόνο) οπτική στους πασίγνωστους μύθους των αρχαίων κειμένων: Με ανάλογες προσδοκίες προσήλθαμε στο Θέατρο Κήπου για την παράσταση «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου και νέα μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη, από την Ομάδα Σημείο Μηδέν…
Ο γνωστότατος μύθος ανήκει στους πλέον αγαπημένους του θεάτρου και αναφέρεται στον διακαή πόθο και συνάμα ηρωισμό της Αντιγόνης να θάψει τον νεκρό αδελφό της Πολυνίκη, παρακούοντας τη διαταγή του βασιλιά Κρέοντα που τον τιμώρησε να μείνει άταφος και απειλεί με θάνατο όποιον το τολμήσει… ωστόσο η νεαρή Αντιγόνη και χωρίς τη συνδρομή της φοβισμένης αδελφής της Ισμήνης, επιλέγει να υπακούσει στους νόμους των θεών και της καρδιάς της και όχι στην ασέβεια του σκληρού Κρέοντα απέναντι σε νεκρό και τολμά την ταφή, που θα πληρώσει με τη ζωή της ως τίμημα, παρασύροντας στο θάνατο και τον αρραβωνιαστικό της Αίμονα- γιο του Κρέοντα που αυτοκτονεί μαζί της, ενώ το αδικοχαμένο αίμα θα επιφέρει την μήνι των θεών και συμφορές στην πόλη και τη βασιλική οικογένεια…
Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε κάτι για το περιεχόμενο της αρχαίας τραγωδίας (+) που έχει αγαπηθεί, υμνηθεί και αναλυθεί όσο λίγες, για τον μοναδικό συνδυασμό πολιτικού στοχασμού σε υψηλότατο φιλοσοφικό επίπεδο και αυθεντικού συναισθήματος μέσα από υπαρξιακές αγωνίες και δραματικά διλήμματα ζωής και θανάτου… Θα πούμε μόνο ότι η παρούσα μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη, όντως πρόσθεσε «κάτι» καινούργιο στο κείμενο, με έμφαση στις πολυεπίπεδες μορφές εξουσίας με πολιτικές ή διαπροσωπικές αναφορές, με μια πιο οικουμενική ματιά στο παρόν και το μέλλον, με βαθύ προβληματισμό για το δίκαιο και το άδικο, ενώ όσον αφορά στη φόρμα, κράτησε αρκετές αρχαίες φράσεις ή λέξεις από το πρωτότυπο κείμενο και προσέδωσε μέτρο, ρυθμό και ποιητικότητα στον σύγχρονο και πυκνότατο λόγο.
Σε σχέση με τη σκηνοθεσία του Σάββα Στρούμπου και τις ερμηνευτικές επιδόσεις της 7μελούς ομάδας, στα θετικά θα σημειώσουμε την εμφανή και σοβαρή δουλειά που προηγήθηκε, δίνοντας ένα σύνολο σωστά συντονισμένο με συμπαγή τελετουργικό ρυθμό, αξιοποιώντας τη σωματικότητα με λιτό, δωρικό κι αποτελεσματικό τρόπο… όπου σε σημεία εκτιμήσαμε μικρές εμπνεύσεις και την αρμονία τόσο των φωνών όσο και των συγχρονισμένων κινήσεων του χορού, στον οποίο μετείχαν περιστασιακά και οι πρωταγωνιστές του δράματος, με εξαίρεση τις στιγμές που Κρέοντας και Αντιγόνη αποσυρόταν από το προσκήνιο, καθήμενοι στην πλατεία… Σωστή αξιοποίηση του χώρου με διαφορετικούς ομαδικούς σχηματισμούς, μονόλογοι με λεκτική και σωματική ένταση συχνά συνοδευόμενοι από φωνητικά- εξαιρετικός της Αντιγόνης με τους λαρυγγισμούς εν έιδει μοιρολογιού- έμφαση στη δύναμη του λόγου κατά τα κλασικά πρότυπα αρχαίων τραγωδιών, ήταν κάποια στοιχεία με θετικό πρόσημο…
Από την άλλη όμως (-) το γενικό σύνολο δυστυχώς δεν μας κέρδισε και οι λόγοι πολλοί… Όπως η παντελώς άδεια κι έρημη σκηνή χωρίς το παραμικρό… ένας μονότονος, υπόκωφος κι εκνευριστικός «βόμβος», απαράλλακτος σε όλη τη διάρκεια ως «μουσική υπόκρουση»… η μεγάλη δόση στατικότητας που επέτεινε ο αργός, επαναληπτικός, τελετουργικός ρυθμός, χωρίς εναλλαγές, σκηνικό ενδιαφέρον και κορυφώσεις, πλην του μονολόγου της Αντιγόνης… η έλλειψη φαντασίας και έμπνευσης όσον αφορά στη θεατρικότητα και το ανύπαρκτο «εικαστικό» κομμάτι του θεάματος- όπου σημειωτέον, κάποιες σκιές που δημιουργούνταν στους τοίχους θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πολύ ευρηματικά στη σκηνοθεσία, αλλά δεν… ο πυκνότατος λόγος, του οποίου η εκφορά δεν ευτύχησε στα στόματα όλων, με συνέπεια άλλοτε να χάνουμε φράσεις κι άλλοτε να δυσχεραίνει η παρακολούθηση λόγω ακατάλληλης άρθρωσης, με αποκορύφωμα την έως και φαιδρή περίπτωση του Αίμονα… η έλλειψη ατμόσφαιρας εν γένει, την οποία δεν μπορούσαν να στηρίξουν μόνοι τους οι φωτισμοί με ελάχιστες αλλαγές και το προβλέψιμο «κόκκινο του αίματος».. Στοιχεία κάθε άλλο παρά ελκυστικά – σε συνδυασμό και με τα γνωστά «ακουστικά» προβλήματα του χώρου, ώστε να απολαμβάνει ο θεατής με όλη τη σημασία του όρου μια δίωρη παράσταση, χωρίς να κοιτά το ρολόι…
Εν κατακλείδι (=) εκτιμήσαμε μεν την εμφανή δουλειά στην οποία επένδυσε η παράσταση καθώς και τα καλά στοιχεία της, όμως δεν αποφύγαμε δυστυχώς… το κοίταγμα του ρολογιού κατ΄ επανάληψη, έχοντας χάσει νωρίς το ενδιαφέρον μας.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
5,3/10
.
Bίντεο αποσπάσμτα από τη χθεσινοβραδινή πρεμιέρα.
Bίντεο αποσπάσματα από τη χθεσινοβραδινή πρεμιέρα.
.
.
-Σας άρεσε ή όχι η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή; Ψηφίστε εδώ.
.
.
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2019: πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
–Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών: Πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
-Εδώ Θεσσαλονίκη: Η πολιτιστική ατζέντα του καλοκαιριού 2019.
Θέατρο, συναυλίες, φεστιβάλ κ.ά. Όλες οι εκδηλώσεις, κλικ εδώ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
