Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Ο θεατρόφιλος με εμπειρία έχει μάθει να οσμίζεται ως λαγωνικό τις… φόλες από την αφίσα ακόμη και βέβαια από τις πρώτες σειρές του δελτίου τύπου. Ωστόσο υπάρχουν φορές (σπανιότατα) που το δελτίο παραπλανά το λαγωνικό σε σημείο να χάσει την «όσφρησή» του και μοιραία να πέσει στην παγίδα, όπως εν προκειμένω… διότι ομολογώ ότι όχι μόνο μου κίνησε έντονα το ενδιαφέρον η βασική ιδέα της παράστασης, αλλά προσπάθησα να παρασύρω και παρέα που ευτυχώς δεν ακολούθησε, γιατί πόσο… ξύλο (με το δίκιο τους) να αντέξεις σε ένα βράδυ, έχοντας ήδη «φάει της χρονιάς σου» από την παράσταση «Αι Καρυάτιδαι» σε κείμενα Σίμωνος του Κυνόκαρδου και σκηνοθεσία Πέτρου Καφαντόγια, που υπομείναμε με μεγάλο ζόρι στο άδειο Θέατρο Κήπου…
Η θεματολογία αφορούσε στην κλοπή των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Έλγιν και το αίτημα επιστροφής τους από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα και τον χώρο της Ακρόπολης όπου ανήκουν… και η όντως έξυπνη, ευρηματική ιδέα βασιζόταν σε μια «αντικλοπή», όπου κάποιοι απατεωνίσκοι μη μπορώντας να πάρουν κρυφά τα ελληνικά γλυπτά από το μουσείο, σκαρφίζονται να κλέψουν ως αντίποινα τα οστά του Σαίξπηρ από τον τάφο του που μεταφέρονται εύκολα σε ένα σακί και με αυτά να εκβιάσουν ώστε να τα ανταλλάξουν με τα γλυπτά του Παρθενώνα… φέρνοντας τα «κλοπιμαία» στην Ακρόπολη, οι Καρυάτιδες ζωντανεύουν, αρχίζουν διάλογο με τους δύο τύπους και με μια Βρετανίδα που εμφανίζεται στο χώρο ανακαλύπτοντας την κλοπή και συστήνεται ως η «Κατάρα» του Σαίξπηρ, ενώ λαμβάνουν χώρα λογής κωμικά ευτράπελα με αναφορές στο παρελθόν και το παρόν…
Ωστόσο, το «ατύχημα» (-) που παρακολουθήσαμε εμείς συνοψίζεται στη φράση «πώς να καταστρέψεις με κάθε δυνατό τρόπο μια έξυπνη ιδέα που προσέφερε εξαιρετικό πεδίο ανάπτυξης και μπορούσε ακόμη και να απογειωθεί»! Διότι και τα δύο ευρήματα- η κλοπή των οστών του Σαίξπηρ ως μέσο πίεσης και η προσωποποίηση των Καρυάτιδων ως σύγχρονες ζωντανές μορφές- στα χέρια ενός ικανού συγγραφέα θα μετουσιωνόταν σε εμπνευσμένη, πρωτότυπη κωμωδία- παρωδία με θαυμάσιο χιούμορ, ποιότητα και ουσιαστικό περιεχόμενο λόγω θέματος… Είχαν όμως τη μέγιστη ατυχία να τα χειριστεί ο «Σίμων ο Κυνόκαρδος» και είναι άξιο απορίας που ο εμπνευστής της ιδέας, όσο… «κυνόκαρδος» κι αν είναι, μπορεί να την κατακρεουργήσει ο ίδιος χωρίς λύπηση σε τέτοιο βαθμό, καθώς είναι αδιανόητος ο αχταρμάς του κειμένου που κατάφερε!Και να θέλεις να τον πετύχεις είναι βέβαιο ότι θα δυσκολευτείς απίστευτα, γιατί πώς διάολο να δέσεις με το θέμα σου που είναι η επιστροφή των μαρμάρων… το φέισμπουκ, κοκορέτσια, τζατζίκια, φασόλια γίγαντες, έναν ντελιβερά, έναν σερβιτόρο, έναν «κουκουβάγια» με κόψιμο, ένα φάντασμα «κατάρας», Καρυάτιδες με κυτταρίτιδα, μια χοντρή Λυσιστράτη, μια μαδημένη «ιερή» ελιά… α, και μπόλικες πορδές που θα διώξουν από τη μπόχα τη Βρετανίδα! Και με διαλόγους «αστείους» που άλλο να σου τους μεταφέρουν, κι άλλο να τους ακούν ζωντανά τα ταλαίπωρα αυτιά σου, ενώ φυσικά έχεις χάσει από τα πρώτα λεπτά τον μπούσουλα μέσα στον συγγραφικό ορυμαγδό, κοιτώντας με αγωνία τους κολλημένους δείκτες στο ρολόι…
Τη στιγμή επιπλέον που η «σκηνοθεσία» του Πέτρου Καφαντόγια (και με… βοηθούς παρακαλώ!) απλά έστησε «εν χορώ» περιμετρικά τις Καρυάτιδες με πλουμιστές χλαμύδες από φόδρα και φελιζόλ κάνιστρα στο κεφάλι, δίπλα στις φελιζόλ κολώνες και με την άθλια μαδημένη «ελιά» στη μέση… ήτοι δυο ξερόκλαδα με πέντε φύλλα- που λογικά από το πολύ πότισμα των Καρυάτιδων, λες κι ήταν σε γυάλα και δεν δεχόταν βροχή, έπρεπε να είναι θηρίο- ενώ ο «κουκουβάγιας» με το κόψιμο πηγαινοερχόταν στον καμπινέ κι όταν συνήλθε βολτάριζε άσκοπα στη σκηνή, ο «λόρδος Έλλην» ομοίως της «περιπατητικής σχολής» πριν μεταμφιεστεί σε ακίνητη Καρυάτιδα, το ίδιο και η Βρετανίδα- φάντασμα με τρεχαλητά και τσιρίδες άνευ λόγου… κι όλη αυτή η σκηνοθετική σύλληψη με προχειρότητα κατώτερη σχολικού επιπέδου, απαίτησε και βοηθούς γιατί πώς να καταφέρει το… επίτευγμα ένας άνθρωπος μόνος! Ίσως βέβαια χρειάστηκε βοήθεια για το ηχητικό περιβάλλον, που ξεκίνησε με λίγες μπουζουκοπενιές και συνέχισε άλλοτε με τρεχούμενα νερά- ένεκα το πότισμα των ξερόκλαδων- κι άλλοτε με μπουμπουνητά που δεν ήξερες αν αντιστοιχούσαν σε μπόρα ή σε κλανιές, καθώς αποδόθηκαν ηχητικά με το ίδιο εφέ…
Και το τελειωτικό χτύπημα- χαριστική βολή ήρθε από τις ανεκδιήγητες ερασιτεχνικές ερμηνείες και προφανώς ουδόλως μας ενοχλεί η ερασιτεχνική ιδιότητα, κάθε άλλο, όμως όταν πρόκειται για εντελώς ατάλαντους που ΔΕΝ το έχουν με κανένα τρόπο και ανεβαίνουν στη σκηνή χρεώνοντας εισιτήριο, μας ενοχλεί τα μέγιστα η κοροϊδία! Διότι η ανύπαρκτη «υποκριτική» των 5 Καρυάτιδων αδυνατεί να σταθεί ακόμη και σε σχολική παράσταση, στην οποία ίσως γινόταν δεκτός ο Αντώνης Καφαντόγιας (λόρδος Έλλην) με περαιτέρω εκπαίδευση, σίγουρα δεκτός ως επιεικώς επαρκής ο Δημήτρης Παπαδόπουλος (Κουκουβάγιας), ενώ ψήγματα στοιχειώδους επαγγελματισμού διακρίναμε στην Άννα Κορέ (Βρετανίδα) που σαφώς ξεχώρισε στο άκρως απογοητευτικό σύνολο…
Εν ολίγοις (=) κι επειδή διαβάζουμε ότι η παράσταση δημιουργήθηκε «με στόχο να δράσει ως συνέχεια της διεθνούς εκστρατείας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα» (!), θερμή παράκληση να … αλλάξετε πάραυτα στόχο, γιατί δεν είναι μόνο ντροπιαστική ιεροσυλία να ισχυρίζεστε τέτοιες ανόητες μεγαλοστομίες για το παρόν κατασκεύασμα, αλλά αν το πάρουν χαμπάρι οι… Βρετανοί, ΔΕΝ πρόκειται να δούμε επιστροφή ούτε στον άλλο αιώνα!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
0 (ΜΗΔΕΝ) ΣΤΑ 10
.
Δείτε & αυτά:
ΦΕΣΤΙΒΑΛ: Θέατρο Δάσους & Γης – Φεστιβάλ Καλοκαιριού Θεσσαλονίκης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Καλοκαίρι στο Μέγαρο Μουσικής
ΣΙΝΕΜΑ: Οι νέες ταινίες της εβδομάδας
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
