Από το σύνολο όλων των θεατρικών παραστάσεων που είδαμε, αρκετά εύκολα επιλέξαμε την 11άδα με τις καλύτερες του 2011, διότι ήταν λίγες. Και το κακό συνεχίζεται, δυστυχώς…


Φωτογραφικό υλικό
Από το σύνολο όλων των θεατρικών παραστάσεων που είδαμε, αρκετά εύκολα επιλέξαμε την 11άδα με τις καλύτερες του 2011, διότι ήταν λίγες. Και το κακό συνεχίζεται, δυστυχώς…
Σχόλια [+ video + foto] για την πρεμιέρα και λίγα λόγια του Σταμάτη Κραουνάκη στην Kulturosupa, ακριβώς μετά την θριαμβευτική πρεμιέρα στα καμαρίνια του Love Casual living Θεσσαλονίκης, για την μουσική γενέθλια παράσταση «55». [Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011]
Βούλιαξε το Love Casual living στην πρεμιέρα του Σταμάτη [πόσο σ΄αγαπώ] Κραουνάκη… Η Kulturosupa ήταν εκεί, καλεσμένη από τον ίδιον.
Καρφίτσα δεν έπεφτε χθες βράδυ στη νέα μουσική σκηνή της πόλης, Love Casual living, όπου ο Σταμάτης Κραουνάκης είχε πρεμιέρα με τη γενέθλια μουσική παράσταση «55». Η αναμονή μεγάλη, οι εμφανίσεις του στην Θεσσαλονίκη σπάνιες [και σε τέτοιους χώρους], και ο λαός του εκεί για να τον αποθεώσει όπως του αξίζει…
Μια πλούσια αναδρομή αγαπημένων του κομματιών είχε το πρόγραμμα «55», με έναν Σταμάτη σε μεγάλα κέφια και πολλή διάθεση για κουβέντα με τον κόσμο, Ήταν αν θέλετε μια 100% Κραουνάκεια παράσταση που είχε απ όλα και αν δεν καταλάβατε τι λέμε, πολλες μουσικές, πολλά τραγούδια, είχε μαστίγωμα επί σκηνής μέχρι και μπουγέλωμα…
“Κρίση, Μεθύσι, Γαμήσι, επιστροφή στη φύση…”
Σταμάτης Κραουνάκης for ever…
3 ώρες διαρκεί η non stop παράσταση του, βγαίνει κατά τις 11 και κάτι ψηλά και όταν δείξει το ρολόι 2 και μισή έχει ήδη αποσυρθεί στα καμαρίνια για τα συχαρίκια.
Η αλήθεια είναι ότι δεν τον χορταίνεις, έχει μια χάρη να τον βλέπεις ζωντανά και να τον ακούς και παρόλη τη χορταστική εμφάνιση του, ο κόσμος θέλει κι άλλο, κι άλλο…
Να πάτε στο «love», θα περάσετε εξαιρετικά ποιοτικά που λένε, κυρίως όμως θα διασκέδασε μαζί του, γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν χαμπαριάζει τυπικότητες και δηθενιές. Ότι είναι να σου πει, καλό η στραβό, θα στα χώσει. Είναι από τις περιπτώσεις που πέρα από την μουσική ιστορία του, έχει μια αμεσότητα με τον κόσμο τόσο πάνω στο πάλκο, αλλά ακόμα περισσότερο και όταν τον συναντήσεις από κοντά. Η απλότητα του σε κάνει «φίλο» του.
Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ, ένα ποτό που πήραμε δώσαμε 8, η φιάλη κρασί 40, και πέρα από το μέτριο σέρβις των σερβιτόρων και την μεγάλη βαβούρα, [ήταν και πρεμιέρα, ο.κ. δεν είναι και το καταλληλότερο μέρος να ακούς Σταμάτη], καλά θα είναι να βρείτε ένα τραπέζι κάτω και όχι στα ψηλά πατώματα. Θα τον απολαύσετε περισσότερο…
Παρακάτω βίντεο από τα καμαρίνια, ακριβώς μετά το τέλος της παράστασης και ακολουθούν άλλα μουσικά βίντεο τα οποία δεν είναι και τα καλύτερα τεχνικά, τι να κάνουμε όμως εκεί που μας έβαλαν να κάτσουμε ;
Βίντεο. Παρέα χθες βράδυ με τον Σταμάτη Κραουνάκη στη Θεσσαλονίκη.
Δεν θα έχουμε τίποτα καλό να θυμόμαστε από το συγκεκριμένο φεστιβάλ…[με συνοπτικές διαδικασίες επισημαίνουμε τα παρακάτω…]
Τα λίγα καλά [+]
Ένα φεστιβάλ που δεν χαμπαριάζει [τελικά] χριστό…
Θα περίμενε κανείς με την γενικότερη κρίση ότι εύκολα δεν δίνονται σήμερα 80αρια και 60αρια για να τρέχεις μια εβδομάδα σε ένα φεστιβάλ και να βλέπεις ταινίες, όταν ζορίζεσαι να πληρώσεις βασικές σου ανάγκες, παρόλο που μια κάμψη, μικρή όπως την λένε είχε, ο κόσμος τίμησε δεόντως το φεστιβάλ κινηματογράφου.
Συμπέρασμα ; Είναι τόσο μεγάλη η εξάρτηση των σινεφίλ της πόλης με τον θεσμό που μάλλον ανέβαλαν [επ αόριστον ;] χρέη, τέλη και λοιπά χαράτσια και έδωσαν το παρόν τους στην «γιορτή του κινηματογράφου». Μπραβο τους.
Οι πολλές παρουσίες συντελεστών στο φεστιβάλ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν φανταζόμασταν 250 διαπιστευμένους από το εξωτερικό να δίνουν το παρόν τους στο φεστιβάλ. Όχι ότι δεν θα ερχόντουσαν, άλλωστε τζαμπατζέ την βγάζουν [εισιτήρια, ξενοδοχείο, μάσα], αλλά ποιος πληρώνει τον βαρκάρη όταν δεν έχεις σάλιο ούτε για γραμματόσημο ;;;
Η επίσημη συνέντευξη τύπου στην Θεσσαλονίκη.
Για πρώτη φορά στον τόπο του και για πολλούς… κατόρθωμα που ο Ειπίδης αποφάσισε να το κανει επιτέλους στην έδρα του μετά την διεθνοποίηση του… Τον συγχαίρουμε, αν και τα αυτονόητα στην χώρα μας έχουν γίνει μικρά η μεγάλα «θαύματα».
Φανταζόμαστε τα μούτρα των Αθηναίων που αναγκάστηκαν να στηθούν σε μια οθόνη για να δουν on line και από μακριά, πολύ μακριά… Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο…
Η επιτόπου μεταφράσεις.
Ανήκουν στη νέα φουρνιά γλωσσομαθών υπαλλήλων του φεστιβάλ, με άριστα αποτελέσματα, χωρίς κομπασμούς, ετοιμόλογοι και κατανοητοί σε όλους και το κυριότερο ; Δεν μας κούρασαν…
Λίφτινγκ στο λιμάνι.
Το οποίο δεν χρεώνεται ακριβώς στο φεστιβάλ, αλλά στις μέρες του άνοιξε διάπλατα με πολλές ελιές διάσπαρτες παντού, όμορφα και μοντέρνα παρτέρια με λευκές πέτρες να τα περιβάλουν, νωχελικό φωτισμό το βράδυ,
χωρίς ίχνος σκουπιδιών και με μια λεωφόρο [επιβάλλεται άμεσα ονομασία] να τη διασχίζεις χωρίς να στραμπουλίξεις πόδια και για τις καλοντυμένες μανταμίτσες, να μην ξεκολλήσει κανένα τακούνι πριν φτάσουν αλαφιασμένες στα πάρτι…
Η αφίσα.
Και φέτος είχαν κέφι, όρεξη, φαντασία, με έναν λαβύρινθο να αντικατοπτρίζει την ελληνική ζόρικη εποχή, ακόμα και το ίδιο το φεστιβάλ που μετά κόπων και βάσανων στήθηκε φέτος. Για του χρόνου βλέπουμε…
Τα πολλά στραβά [-]
Ο αιώνιος κατάλογος…
Από πέρσι επέστρεψε και αυτό από το παρελθόν… Έγινε τόμος, μεγάλος, άχαρος και μια από τα ίδια στήσιμο. Τόσο μένος με την Μουζάκη ; Ας κρατήσουν τουλάχιστον τα καλά της…[μέσα στ’ άλλα και το μικρό βολικό σχήμα του] …
Το αδιάφορο τρέιλερ…
Σχεδόν πάντα είχαν ένα θέμα και εκεί που τους περισσεύει η φαντασία στην αφίσα, όταν πρόκειται για το σήμα, λες και η πρόταση έρχονταν από την εμπορική Ηellexpo…
Όλα τα αφιερώματα, σε όλα τα προγράμματα.
Κινηματογραφική πρόταση δεν την χαρακτηρίζεις, «ανακάλυψη» δημιουργών σε καμία περίπτωση, ευκαιρία για να δεις ένα «άλλο σινεμά» ούτε, για μας τελικά μόνο μια αναγκαστική –οικονομική- [συμφέρουσα ;] λύση. Από αυτές όμως που αφήνουν αδιάφορο το κοινό με τα πρόσωπα και τις ταινίες τους. Η «στατική» συνεργάτης του Τζιμ Τζαρμους, ένας μετριότατος σκηνοθέτης από την Τουρκία, ένας Αυστριακός που σχεδόν δεν βλέπεται, ένας Ιταλός που έχει ξεχωρίσει μόνο για μια ταινία και ένας Δανός που ναι μεν είναι καλός, άλλα και να μην γνώριζα το πάνθεον του δεν θα έχανα και τίποτα. Όσο για τον Κωνσταντίνο Γιανναρη που αγαπάμε, πολύ νωρίς για δάκρια Στέλλα…
Τα αδιάφορα πάρτι.
Ποια πάρτι, με ποιον και από ποιους ;;; Μια αποθήκη Γ΄ στο έλεος κάθε πικραμένου μέσου που θέλει να γίνει discoμπαλα… με ερασιτέχνες «παραγωγούς», ενιοτε και με τους ίδιους…
Μηδενικά εισιτήρια πέντε λεπτά πριν …
…πιασε μια ταλαιπωρία…
Είναι το μεγαλύτερο φιάσκο, η απαξίωση στον σινεφίλ …η αν θέλετε η μεγαλύτερη εξυπνάδα του φεστιβάλ. Προσέξτε, η αίθουσα είναι «προπωλημένη», 5 λεπτά πριν δεν περιμένεις στην σειρά για να μπεις, άλλα πας ταμείο και εκεί σαν την άδικη κατάρα περιμένεις σε μια τεράστια ουρά, να μετρήσουν οι εθελοντές κενές θέσεις, κενά σκαλοπάτια, κενούς όρθιους για να σου πουν να βγάλεις μηδενικό … Μάγκας ο Ειπιδης, για να βγει παραπάνω κερδισμένος, κόβει επιπλέον εισιτήρια και στην τελική σούμα, το 300 θέσεων της Λιαππα για παράδειγμα, γίνεται 350άρι… Μόνο που δεν είναι στην αίθουσα ο διευθυντής και δεν του είπανε ότι με το σύστημα αυτό δυσανασχετεί ο κόσμος, αφού μέχρι να γίνει αυτή η ιστορία εχουν περάσει 10 λεπτά και η προβολή έχει αρχίσει…
Το κόψιμο εκπτωτικών καρτών.
Το κάναμε θέμα εδώ στην Κουλτουροσουπα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Για όσους δεν γνωρίζουν έκοψε αδίκως εν μια νυκτι τις εκπτωτικές κάρτες από συλλόγους και φορείς που υποστηρίζουν χρόνια το φεστιβάλ με την αιτιολογία «περισσότερο χρήμα» … Και δεν μιλάμε για τα τζαμπατζέ, αλλά μεγάλοι άνθρωποι αντί να πληρώσουν 80, έδιναν 60…
Οι τιμές στα κυλικεία.
Αν και φτωχά σε ποικιλίες φέτος, μόνο τιμές για κυλικεία δεν είχαν…
Οι «καταραμένες» αίθουσες «Λιαππα» και «Μαρκετακη» και το σκυλολόι που της απαρτίζουν…
Που τους βρίσκουν;
Πως τους διαλέγουν κάθε χρόνο ;
Από τι συνέντευξη τους περνούν για να είναι έτσι κυνικοί, εξουσιαστική με ένα μπλαζέ υφακι ;;
Το σύνολο των ταινιών…
Πέρα από τα στάνταρ, βραβευμένες, επώνυμων σκηνοθετών, [και όχι πάνω από 5-6 συνολικά], υποτίθεται ότι θα βλέπαμε κυρίως ανεξάρτητο καλό σινεμά. Τομέας που ο Διευθυντής είναι μανούλα σε αυτά… Αλλά αν είναι αυτού του μέτριου επιπέδου που είδαμε, να μας λείπει το βύσσινο. Θεωρούμε την επιλογή ατυχής,την χρεώνουμε εξ ολοκλήρου στον Ειπιδη, μιας και η φετινή κινηματογραφική χρονιά είναι πολύ καλή και τα “διαμαντάκια” του για πέταμα. Ας το δει…
Κλειστό μουσείο κινηματογράφου.
Ξέρουμε τα προβλήματα του, αλλά είναι δυνατόν να είναι κλειστό στη διάρκεια του φεστιβάλ κινηματογράφου ;;
Αδιάφορες, ανύπαρκτες εκθέσεις…
Της πηρε κανένας χαμπάρι ;
Κανένας…
Εν ολίγοις…[=]
αυτό που λέμε στην αρχή…
Δεν θα έχουμε τίποτα καλό να θυμόμαστε από το συγκεκριμένο φεστιβάλ…
«Το όνομα «Λουκία Ρικακη» και τα «έργα της», διαγράψτε τα οριστικά από το μυαλό σας…»
Τέτοιο καιρό, θα ήμασταν στην ΚΩ. Στο αεροδρόμιο θα μας περίμεναν χαμογελαστά τα κορίτσια της υποδοχής για να μας καθοδηγήσουν στα λεωφορεία και από εκεί στα ξενοδοχεία μας. Λίγο αργότερα θα ξεπετάγαμε βαλίτσες και συμπράγκαλα και πολύ πριν πιάσουμε «δουλειά», το πρώτο μας «γρήγορο» μπάνιο, θα ήταν γεγονός…
.
Τέτοιο καιρό, θα αναπνέαμε δροσερό Δωδεκανησιώτικο αεράκι, όταν οι θερμοκρασίες δεν θα πιαναν 40άρια, όταν το νησί, θα είχε ησυχάσει αρκετά από τις ορδές των ξένων τουριστών που κάναν τη νύχτα μέρα… όταν στο νησί θα είχε μια ωραία δημιουργική ανησυχία.
.
Τέτοιο ακριβώς καιρό, θα ξεκινούσε το 3ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Κω, η αν θέλετε το … 3ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Ιπποκράτης 2011 για θέματα υγείας, να το πούμε και αγγλιστί… 3th International health film festival Ippokratis 2011
.
Τέτοιο καιρό, θα μιλούσαμε για ταινίες, προγράμματα, προβολές, καλεσμένους, εντυπώσεις, κλίμα και ατμόσφαιρα… αν δεν είχε προηγηθεί ένας, ούτος η άλλως, «βασανιστικός» χρόνος….
.
Οι περασμένες δημοτικές εκλογές,
η εκλογή ενός άνθρωπου στο αξίωμα του Δημάρχου
και οι αδιαπραγμάτευτες εμμονές του…
.
Μια σφήνα του «πρωτοδιοριζόμενου» που ακούσαμε [πολύ νωρίς είναι η αλήθεια], από έγκυρους όμως πληροφοριοδότες μας, βοά ακόμα στα αυτιά μας μέχρι σήμερα … πολύ δε περισσότερο σε συνεργατες του, παλιούς και καινούριους… και πάνω κάτω δήλωσε ορθά κοφτά… «Το όνομα «Λουκία Ρικακη» και τα «έργα της», διαγράψτε τα οριστικά από το μυαλό σας…».
.
Εμείς οι «απέξω», είναι η αλήθεια ότι δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί αυτό το μένος, από πού πηγάζει, ποιος ο σκοπός ενός νέου ελπιδοφόρου πετυχημένου θεσμού να «καταργείτε» άρον, άρον με αυτό τον τρόπο[και εις βάρος ενός τόπου που έχει ανάγκη το διαφορετικό, την διαφήμιση, το συνάλλαγμα] και τέλος να δυσφημείτε ένα πρόσωπο κοινός αποδεκτό στο χώρο, με ένα οργιώδες κινηματογραφικό παρελθόν και φυσικά με απεριόριστες προοπτικές…
.
Προσωπικές έχθρες ;
Κομματικά συμφέροντα;
Το γνωστό «δεν υπάρχουν λεφτά;»,
η κάτι άλλο ;;;
.
Ήμασταν πέρσι εκεί, φιλοξενούμενοι από το ίδιο φεστιβάλ και το ζήσαμε κυριολεκτικά από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα 5νθημερο. Στην τελευταία ανταπόκριση μας, μια ήταν η κατάληξη γι αυτό… «Αν λίγο αφήσεις την φαντασία σου, μπορεί αυτό το φεστιβάλ να είναι και καλύτερο από αυτό της Βενετίας, που διεξάγεται τις ίδιες μέρες…» Υπερβολικό ; Ίσως…
Αναλογικά όμως δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει, εφόσον είχες ένα πανέμορφο νησί στα πόδια σου και ένα φεστιβάλ που είχε ταυτότητα, ποιότητα και ουσία… Εν ολίγοις, επρόκειτο για ένα μικρό θαύμα… Από αυτά όμως που δεν σου’ρχονται ουρανοκατέβατα, διότι έχει προηγηθεί ένας μικρός Γολγοθάς δουλειάς, μελέτης, οργάνωσης και σε μόλις δυο χρόνια, από το πουθενά, ένα φεστιβάλ, σε μια ακριτική πόλη, απέκτησε αίγλη και σημείο αναφοράς σε παγκόσμιο επίπεδο.
Την Λουκία Ρικακη, την γνώρισα κυρίως μέσα από τις ταινίες της και τη συχνή ενασχόληση της στα φεστιβάλ ανά την χώρα. Ένας πολυταξιδεμένος άνθρωπος, με γνώση και σοφία, πολυπράγμων, ευγενής, φιλικός, χωρίς απαραίτητα να σε κανει και δικό της φίλο… Ήταν από τους πρώτους στην Ελλάδα που το διαδίκτυο, δεν ήταν μόνο ένα όργανο επικοινωνίας με φίλους και γνωστούς. Με βάση αυτό, γύρισε δυο ταινίες και στα σπάργανα έχει και μια τρίτη.
Μέσα σε όλα τα παραπάνω, οραματίστηκε ένα φεστιβάλ με ταινίες που έχουν ως αντικείμενο την ιατρική, στον πιο κατάλληλο τόπο διεξαγωγής τους. Στο νησί του Ιπποκράτη, πατέρα της ιατρικής, στη Κω. Η πρόταση έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό από τους τότε τοπικούς άρχοντες και υποστηρίχτηκε από φορείς και συλλόγους του νησιού και στα μόλις δυο χρόνια του από εκεί, πέρασαν σπουδαίες ταινίες, που για πρώτη φορά προβάλλονταν στην χώρα μας, συνοδεία σκηνοθετών, ηθοποιών και τεχνικών, καθώς επίσης , επιστήμονες, επισκέπτες, σινεφίλ, φυσικά και κάτοικοι του νησιού.
Σήμερα το φεστιβάλ έχει παγώσει και είναι αμφίβολο αν θα συνεχιστεί. Μετά την κάθετη άρνηση του νυν δημάρχου για συνέχεια, η ιδέα της μεταφοράς του στην Αθήνα στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Σωτηρία, φάνηκε έξυπνη και για την ωρα αποτελεσματική.
Αναμένουμε θετικές εξελίξεις και μια ευχή. Να ξανασυναντηθούμε στο φυσικό περιβάλλον του φεστιβάλ, που είναι η Κως και με τη Λουκία Ρικάκη, που πίστεψε, αγάπησε, δούλεψε σκληρά και της ανήκει δικαιωματικά ο τίτλος της διεύθυνσης…
διαβάστε και αυτό… 2ο Κινηματογραφικό φεστιβάλ της Κω 2010. Πήγαμε, είδαμε, λεμε την γνώμη μας και πίνουμε στην υγειά του. . .
«Κ»
Το μεγάλο παράθυρο της μικρής σαλοκουζινας της
Ώρα 19+ και το πρώτο support βγήκε στη σκηνή. Brothers in plugs το όνομα αυτών και ο πρώτος τους δίσκος The Day just Began κυκλοφόρησε πριν 4 μέρες (Ι think). Εμένα προσωπικά μου άρεσαν καθώς ο ήχος που έφτανε στ’ αυτιά μου ήταν ανέλπιστα ενδιαφέρον. Ωστόσο ο κόσμος και με το δίκιο του είχε το μυαλό του αλλού.
Η «ευτυχισμένη» συναυλία της Λένας Πλάτωνος στη Βαβυλωνία του Μύλου.
Ήταν και η Kulturosupa εκεί, στο αναμφισβήτητα μουσικό γεγονός της χρονιάς, μη σας πούμε και της δεκαετίας και καταγράφουμε με λόγια, τι σημαίνει το The Wall live του Roger Waters… no photo, no video, ξέρετε γιατί…
Επικεφαλής: Τσιρόγλου Ιωάννης. Συντακτική Ομάδα Kulturosupa:Αδαμάκου Βένια, Βυζαντιάδου Νέλη, Ζαχαριάδης Κρίτωνας, Κανακάρη Αννια, Μπαιρακτάρη Ειρήνη, Μπαστουνάς Γιώργος, Παπαδανιήλ Ελπίδα, Στασινοπούλου Πίτσα, Ταυλαρίδου Ζωή.
Τηλέφωνο: +30 6983 101 110
URL: http://www.kulturosupa.gr
Email: kulturosupa@yahoo.gr
Copyright Kulturosupa.gr © 2007 – 2023