“Aπ’την πρώτη στιγμή” μια ΑΡΠΑΧΤΗ η παράσταση των ΑΛΕΞΗ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ και ΜΑΡΙΑΣ ΣΟΛΩΜΟΥ που είδαμε και σχολιάζουμε…

Απ΄ την πρώτη στιγμή: Μία μόνο λέξη θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την συγκεκριμένη παράσταση… ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ [και με πολύ επιείκεια]. Βρεθήκαμε στην πρόβα τζενεράλε της παράστασης “Aπ’την πρώτη στιγμή” στην κεντρική σκηνή του θεάτρου “Αθήναιον”, στην  πρώτη στάση της τρίμηνης περιοδείας του θεάματος, στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου διαδραματίζεται και το έργο και παραθέτουμε παρακάτω την γνώμη μας.

Πρόκειται για μια ερωτική κωμωδία ανάμεσα σε δύο ήρωες που αλλάζοντας τα πραγματικά τους ονόματα, αφορίζοντας έτσι το παρελθόν τους, δημιουργούν μια καινούργια ταυτότητα και καρπώνονται μια εικόνα του εαυτού τους βασισμένη στο γνωμικό του Γιάννη Τσαρούχη, του “ό,τι δηλώσεις είσαι”.

Η Νάντια Γερασιμίδου μία “ελαφριά”  ενζενί, εγκλωβίζεται στο  διαμέρισμα του φαντασμένου “διανοούμενου” Φίλιππου Πετρόπουλου, κατόπιν δικής του καταγγελίας για τις “ύποπτες” επαγγελματικές της δραστηριότητες.

Στο διαμέρισμα του ήρωα εξελίσσεται η “μάχη” των δύο, σε πρώτη ανάγνωση, εκ διαμέτρου αντίθετων προσωπικοτήτων. Η άμεση δημιουργία ερωτικής έλξης των δύο πρωταγωνιστών, που μέσα  από διαδοχικές σκηνές έντασης, αμηχανίας, αυθορμητισμού, καταλήγει σε ερωτικό δεσμό, αναγκάζει τους ήρωες να φανερώσουν την αλήθεια τους και να αλληλοσυμπληρώσουν χαμένα κομμάτια του εαυτού τους, καταλήγοντας σε ένα αισθηματικό happy– end.

Η ιδέα του σεναρίου προέρχεται  από το αρχικό κείμενο του Ιωάννη Χαλαντώνη, που έχοντας το σαν σκελετό ο Αλέξης Γεωργούλης δημιούργησε το παρόν θεατρικό έργο.

Ένα κωμικό κείμενο που διαπραγματεύεται ένα κοινότυπο και χιλιοειπωμένο θέμα, την ερωτική συσχέτιση δύο αντίθετων φαινομενικά χαρακτήρων, γραμμένο και αποδοσμένο πρόχειρα και άτεχνα, χρησιμοποιώντας παιδαριώδεις αστεϊσμούς, μην αγγίζοντας ούτε στιγμή τον ψυχικό κόσμο των ηρώων.

Μία επιδερμική γραφή μιας αισθηματικής ιστορίας μην παρουσιάζοντας διόλου τις εσωτερικές  ψυχικές πάλες των πρωταγωνιστών, την δυσκολία της φανέρωσης και αποδοχής της αλήθειας τους, μη δραματοποιώντας και κορυφώνοντας ούτε στιγμή αυτή την “αταίριαστη” ερωτική σχέση.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η Μαρία Σολωμού και ο Αλέξης Γεωργούλης.

Ερμηνεύοντας πανομοιότυπα τους ρόλους τους, προβάλλοντας μία νευρική, αμήχανη και ναρκισσιστική ερμηνεία, παραπέμποντας σε τηλεοπτικά δεδομένα.

Η χημεία των δύο ηθοποιών πάνω στην σκηνή, πέραν του κάλλους τους, αμήχανη και αδούλευτη.

Η κινησιολογία τους, σε συνάφεια με την ερμηνεία τους , χαρακτηριζόταν  νευρική και σπασμωδική, μη καταφέρνοντας ούτε μέσω αυτής να μεταφέρουν τα συναισθήματα των ηρώων στο κοινό.

Περιμέναμε σύμφωνα με τα υπονοούμενα των ηθοποιών, κατά την συνέντευξη τύπου, περί μιας διαδραστικής φύσης της παράστασης, κάτι που δεν συνέβη τελικά.

Στην σκηνοθεσία του έργου και πάλι ο Αλέξης Γεωργούλης, που μετά από την σκηνοθεσία άλλων δύο θεατρικών παραστάσεων, κάνει την τρίτη του προσπάθεια, μετατρέποντας τα στοιχεία της σκηνοθεσίας σχεδόν αφανή δίνοντας μας την πεποίθηση περί πρωτοβουλίας αυτοσχεδιασμού των δύο ηθοποιών πάνω στην σκηνή,  κάτι που περνούσε στο κοινό ως ατελές και αδούλευτο.

Τέλος η Έλενα Χριστούλη, υπεύθυνη για την επιμέλεια των σκηνικών και των κουστουμιών, κατάφερε να πετύχει τον στόχο της, δημιουργώντας ένα σύγχρονο και ευέλικτο σκηνικό όπου θα μπορεί να ταιριάξει στους διαφορετικούς θεατρικούς χώρους που θα φιλοξενηθεί.

Εν ολίγοις,

Ένα άνοστο love story, στημένο βιαστικά και ερμηνευμένο άτεχνα, κατάφερε στην καλύτερη περίπτωση, να βυθίσει το κοινό σε λήθαργο και στην χειρότερη, να το κάνει να δυσανασχετήσει, μετατρέποντας το έργο σε ακόμα μια κακή παράσταση της σειράς…

Βαθμολογία

3 στα 10

Παίζουν: Αλέξης Γεωργούλης, Μαρία Σολωμού

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Θεατρική Διασκευή: Αλέξης Γεωργούλης

Σκηνοθεσία: Αλέξης  Γεωργούλης

Σκηνικά – Κοστούμια: Έλενα Χριστούλη

Μουσική: Γιάννης Μακρίδης

Φωτισμοί: Μιχάλης Μπούρης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκος Μήτσας

Φωτογραφία: George Alexandrakis

Αrt Work: Amarildo Topalis

Παραγωγή: TEXNIS

Φωτογραφικό υλικό

Όρθιοι χειροκροτήσαμε την παράσταση «Δέρμα».

H παράσταση χωρίζεται ουσιαστικά σε τέσσερα μέρη με πρώτο ένα  ζέσταμα του κοινού (warming up ) και τη σταδιακή του είσοδο στον κυρίως κορμό του πολυχώρου /θεάματος, για να μην το πω βίωμα. Η δράση δανείζεται στοιχεία από το σύνολο σχεδόν της θεατρικής πρακτικής με τρόπο εκπληκτικό και με ελάχιστη την παρουσία του λόγου (δε μας έλειψε).

Η συνέχεια είναι άσκοπο και κυρίως γραφικό να περιγραφεί με λέξεις.

Κι αυτή η ένταση κορυφώθηκε γραπτώς με το

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,

σε γνωρίζω από την όψη

που με βία μετράει τη γη.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά,

και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εν τέλει [=]

Βαθμολογία

ΥΓ1:Όλο το Φεβρουάριο Δευτέρες & Τρίτες .

Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου, Δραματουργία: Στάθης Γραφανάκης, Κίνηση: Βάλια Παπαχρήστου και Χριστίνα Σουγιουλτζή, Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας, Εγκαταστάσεις και Κοστούμια: Τέλις Καρανάνος & Αλεξάνδρα Σιάφκου. Παίζουν οι: Νεφέλη Παπαδερού, Βάλια Παπαχρήστου, Θάνος Κοσμίδης, Adrian Frieling, Άγγελος Καλίνογλου, Αναστασία Κατσιναβάκη, Στέλλα Χριστοδουλοπούλου
Info: Βυρσοδεψείο, (Ορφέως 174, Βοτανικός 210.34.53.203. – 69.08.707.881). Είσοδος: 10 ευρώ

Φωτογραφικό υλικό