Πεθύμησα μια ωραία καλοκαιρινή βροχή, όχι μπουρίνι με πλημμύρες βέβαια ,αλλά μια ωραία βροχή που θα μας δροσίσει και θα μας χαρίσει αμέσως μετά ένα υπέροχο Ουράνιο Τόξο.
Τι είναι όμως ουράνιο τόξο; Είναι είναι φαινόμενο που εμφανίζεται όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν πάνω σε σταγονίδια βροχής στην ατμόσφαιρα της Γης και αποτελεί ένα παράδειγμα διάθλασης, μετά από ανάκλαση.
Κάθε χρώμα (δηλαδή το κάθε μήκος κύματος) διαθλάται υπό διαφορετική γωνία μέσα στα σταγονίδια (που δρουν σαν μικρά πρίσματα), παθαίνει διαφορετική εκτροπή και έτσι το ορατό λευκό φως αναλύεται στα διάφορα χρώματα που το συνθέτουν, δηλαδή στο φάσμα του. Έτσι εμφανίζεται το φάσμα του ηλιακού φωτός ως ένα πολύχρωμο τόξο, με το κόκκινο χρώμα να κυριαρχεί στην εξωτερική του πλευρά, και το ιώδες στην εσωτερική. Η διαφορετικότητα της γωνίας του κάθε μήκους κύματος (χρώματος) και του σχήματος των σταγονιδίων εξηγεί και το τοξοειδές σχήμα του φαινομένου και όχι κάποιο άλλο.
Για να γίνει αντιληπτό το ουράνιο τόξο από παρατηρητή, θα πρέπει να έχει στραμμένα τα νώτα του στον Ήλιο.
Αν και τα ουράνια τόξα εμφανίζουν μια ευρεία γκάμα χρωμάτων, τα πιο ευδιάκριτα είναι το κόκκινο, το κίτρινο, το μπλε, δηλαδή τα βασικά χρώματα και το ιώδες, το πράσινο, το βιολετί και το πορτοκαλί. Το ουράνιο τόξο στην πραγματικότητα είναι ένα συνεχές φάσμα και εμφανίζονται και όλες οι ενδιάμεσες αποχρώσεις των παραπάνω χρωμάτων.
Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια , η πρώτη βιβλική αναφορά σε ουράνιο τόξο βρίσκεται στην αφήγηση της διαθήκης που έκανε ο Θεός με τον Νώε και τους απογόνους του όταν οι επιζώντες από τον Κατακλυσμό βγήκαν από την κιβωτό. (Γε 9:8-17· Ησ 54:9, 10).
Το 578 π.Χ. ο Αναξιμένης, Έλληνας φιλόσοφος, παρατήρησε τη σχέση μεταξύ του ουράνιου τόξου και του Ήλιου. Αντί να αποδώσει το τόξο σε ουράνιες δυνάμεις, πρότεινε ότι τα σύννεφα αλλάζουν την πορεία του ηλιακού φωτός και παράγουν το τόξο των χρωμάτων.
Πρώτος ο Αριστοτέλης συνέλαβε την ιδέα ότι το ουράνιο τόξο δεν είναι υλικό αντικείμενο που κρέμεται από τον ουρανό, αλλά ένα φυσικό φαινόμενο. Χρησιμοποίησε την τότε γεωμετρία, αλλά λάθος νόμους ανάκλασης, για να εξάγει το κυκλικό σχήμα του Τόξου. Την πρώτη ικανοποιητική εξήγηση έδωσε ο Καρτέσιος κατά τον 17ο αιώνα. Σύμφωνα με τη θεωρία του, το ουράνιο τόξο παράγεται από τις ακτίνες που πέφτουν πάνω στα σταγονίδια και που ανακλώνται στην εσωτερική τους επιφάνεια τουλάχιστον μια φορά.
Την ιστορία της δημιουργίας του ουράνιου τόξου θα τη βρούμε σε έναν αρχαίο ελληνικό μύθο που μας μιλά για την Ίριδα, τη μικρή φτερωτή θεά-αγγελιαφόρο των θεών. Η Ίριδα έμοιαζε με τους δικούς μας ταχυδρόμους, μόνο που αντί για σάκο κρατούσε κηρύκειο και αντί για παπούτσια φορούσε φτερωτά σανδάλια. Αυτή τη φορά η μικρή φτερωτή θεά έπρεπε να σώσει μια όμορφη πόλη, την Αθήνα, από τη μανία του Ποσειδώνα. Όμως χρειαζόταν ένα δρόμο για τα ατέλειωτα και δύσκολα ταξίδια της. Τότε, δυο άνεμοι, ο Βορέας και ο Νοτιάς, αποφάσισαν να της κάνουν ένα δώρο: ένα δρόμο ίσιο, φωτεινό και πολύχρωμο, που θα ένωνε τη γη με τον ουρανό. Έτσι, γεννήθηκε το ουράνιο τόξο με τα εφτά χρώματά του.
Κατά ένα γνωστό ευρωπαϊκό μύθο, στη βάση του ουράνιου τόξου ένα τσουκάλι γεμάτο χρυσάφι περιμένει όποιον καταφέρει να φτάσει εκεί, πράγμα φυσικά αδύνατο, καθώς το ουράνιο τόξο είναι οφθαλμαπάτη που δεν εντοπίζεται στον χώρο.
Το Ουράνιο Τόξο ενέπνευσε και τη σημαία των ΛΟΑΤ ΛΟΑΤΚΙ+ Η σημαία του ουρανίου τόξου έγινε γνωστή ως σύμβολο της διαφορετικότητας και της υπερηφάνιας των ομοφυλοφίλων από τον καλλιτέχνη Τζίλμπερτ Μπέικερ, το 1978. Σήμερα η σημαία αποτελείται από 6 διαφορετικά χρώματα σε ισάριθμες λωρίδες: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε και μοβ. Η πιο κοινή της χρήση είναι να υψώνεται με την κόκκινη λωρίδα στην κορυφή, όπως είναι στα χρώματα του ουρανίου τόξου της φύσης.
Η αρχική σημαία των ομοφυλοφίλων υψώθηκε για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο στις 25 Ιουνίου του 1978. Η σημαία αποτελούνταν από οκτώ λωρίδες. Ο Μπέικερ απέδωσε ειδικό συμβολισμό σε καθεμιά από αυτές ως εξής:
έντονο ροζ – σεξουαλικότητα
κόκκινο – ζωή
πορτοκαλί – θεραπεία
κίτρινο – ηλιακό φως
πράσινο – φύση
τιρκουάζ – μαγεία
μπλε – καθαρότητα
βιολετί – πνεύμα
Έπειτα από τη δολοφονία του ανοικτά ομοφυλόφιλου δημοτικού συμβούλου του Σαν Φρανσίσκο Χάρβεϊ Μιλκ, στις 27 Νοεμβρίου του 1978, αυξήθηκε η ζήτηση για τις σημαίες αυτές. Εξαιτίας όμως της μη διαθεσιμότητας σε χρώμα έντονο ροζ, ο Μπέικερ αφαίρεσε το χρώμα από τη σημαία. Το 1979 άλλαξε ξανά και αφαιρέθηκε η τιρκουάζ λωρίδα. Το 1989 η σημαία αποτέλεσε αντικείμενο δικαστικής διαμάχης όταν ο Τζον Στάουτ μήνυσε τους σπιτονοικοκύρηδές του επειδή τον εμπόδισαν να κρεμάσει τη σημαία του ουρανίου τόξου από το μπαλκόνι του, στο Γουέστ Χόλιγουντ της Καλιφόρνιας. Ο Στάουτ κέρδισε τη δίκη.
Το 2003 η σημαία γιόρτασε τα 25 χρόνια της και επιχειρήθηκε χωρίς επιτυχία να επαναφερθεί στην αρχική της εκδοχή, με τις οκτώ λωρίδες.
Στις 14 Ιουνίου του 2004, ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές έφτασαν με πλοίο στο ακατοίκητο έδαφος της Αυστραλίας, στα Νησιά της Θάλασσας των Κοραλλίων και ύψωσαν έκεί τη σημαία των ομοφυλοφίλων, ανακηρύσσοντας την ανεξαρτησία του νησιού και ονομάζοντάς το Ομοφυλοφιλικό και Λεσβιακό Βασίλειο των Νησιών της Θάλασσας των Κοραλλίων. Το Βασίλειο καταργήθηκε το 2017, όταν η Αυστραλιακή κυβέρνηση νομιμοποίησε τον ομόφυλο γάμο.
