«Η νομοτέλεια των φυσικών νόμων και η ατέλεια των ανθρώπινων…». Από την «ΟΙΚΟ…νική Πραγματικότητα» της γεωπόνου Πίτσας Στασινοπούλου.
Διχασμένοι ή μη, υποθέτω ΟΛΟΙ συμφωνούμε ότι το φετινό καλοκαίρι ΔΕΝ μοιάζει με κανένα άλλο, τουλάχιστον του 21ου αιώνα και βάλε! Όχι βεβαίως λόγω καιρικών συνθηκών αλλά πολιτικο-κοινωνικών. Και μάλιστα τόσο ιδιαίτερων που ο ιστορικός του μέλλοντος όταν κληθεί να μελετήσει τη συγκεκριμένη περίοδο, αυτό που σίγουρα θα καταλάβει είναι ότι εκεί που σταματά η λογική, αρχίζει ο… Έλληνας! (Με διπλή ανάγνωση) Θα είναι δε φρόνιμο, κάποιος να τον προειδοποιήσει έγκαιρα ώστε να αποφύγει την τραγική κατάληξη… είναι κρίμα, επιστήμονας άνθρωπος! Για άλλη μια φορά η ατυχής αρθρογράφος, δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν την ημέρα της δημοσίευσης η χώρα και οι πολίτες της βρίσκονται εκεί που τους άφησε ή έχουν –έχουμε περάσει σε.. άλλη διάσταση γενικώς! Αν η λαίμαργη γάτα έκανε το «ποντίκι που βρυχάται» μια χαψιά για να πάει διακοπές χορτασμένη, αν το σπλαχνίστηκε ή το άφησε ξέπνοο από το ανελέητο κυνηγητό να ψάχνει γωνιά να ξαποστάσει. Με παρήγορη ψευδαίσθηση τον μύθο του νικητή Δαβίδ του «σφενδονοφόρου» έναντι του γίγαντα Γολιάθ, μόνο που εκείνος τύγχανε θεϊκής προστασίας. Όμως κατά τα φαινόμενα ο Θεός της Ελλάδας… βρήκε την ώρα να πάει διακοπές, αφήνοντας τον «περιούσιο λαό» ακάλυπτο. Με φαιά ουσία μάταια ξοδεμένη και το έλλειμα εμφανές…
Και πώς μπορεί κανείς να Του αρνηθεί το δικαίωμα σε διακοπές, όταν επί αιώνες – για την ακρίβεια από καταβολής κόσμου- «εργάζεται» σκληρά, μεθοδικά και επίμονα για την εμπέδωση των προφανών, αυτών που αφορούν σε νου, ψυχή και σώμα; Έδωσε απλόχερα θεϊκά σημάδια να διαβαστούν… Έδωσε τη Φύση και τον Άνθρωπο, αυτόν τον «καθ’ ομοίωσιν»… Έδωσε ακόμη και κάτι μοναδικά εμπνευσμένο: ένα δίκοπο μαχαίρι με το όνομα «ελεύθερη βούληση». Ιδού οι οδοί και διάλεξε ελεύθερα εν πλήρη δημοκρατία… Αφού προηγουμένως εξήγησε λεπτομερώς και με σαφήνεια τις προϋποθέσεις και συνέπειες του κορυφαίου «δημοψηφίσματος» των μεγάλων «ΝΑΙ» και των μεγάλων «ΟΧΙ» της ζωής σου. Έντιμα και καθαρά, τόσο που να μη χωρά ουδεμία παρερμηνεία, πονηριά ή υπεκφυγή.Κι αν κάνω την παρούσα αναφορά, δεν είναι που ξαφνικά με κατέλαβε θρησκευτική ιδεοληψία- φτύνω στον κόρφο μου!- είναι που ταιριάζει γάντι ο συμβολισμός. Η ελεύθερη επιλογή έχει συνάμα μεγαλείο και κόστος. Τα ζυγιάζεις και προχωράς…
Πάνω στο διάβα σου, σε κάποιες στιγμές «ανθρώπινες», θα ατενίσεις συνειδητά το σύμπαν και αυτή η συνειδητότητα δεν μπορεί παρά να σε εντυπωσιάσει. Για πολλά. Ας πούμε για την πολυπλοκότητά του. Μια αξιοθαύμαστη συνύπαρξη στοιχείων, απίστευτα ετερόκλητων, ασύλληπτα διαφορετικών. Από τα ελάχιστα μέχρι τα μέγιστα, από τα πλέον επουσιώδη μέχρι τα απείρως σημαντικά, από τα πιο αδύναμα μέχρι τα πανίσχυρα, πάντα με τα ανθρώπινα κριτήρια. ΟΛΑ σε έναν άρρηκτο δεσμό, με μορφή μιας αδιάσπαστης αλυσίδας από άπειρους κρίκους, όπου κανείς ΔΕΝ περισσεύει και κανείς ΔΕΝ μπορεί να λείπει. Η προσθήκη ενός καινούργιου ή η κατάργηση ενός υπάρχοντος δημιουργεί ισχυρούς κραδασμούς στο σύνολο που θα καταβάλλει περίσσια ενέργεια για να τους απορροφήσει και να επαναφέρει την ομαδική ισορροπία. Άλλοτε θα το κάνει ανώδυνα κι άλλοτε με απώλειες… Βλέπεις ένας βασικός νόμος της φύσης είναι η… απέχθεια στα κενά. Θα τα γεμίσει πάση θυσία προκειμένου να μη διακοπεί η αδιάσπαστη συνέχειά της.
Η οποία φύση επιπλέον δεν διακρίνει τα στοιχεία της… ρατσιστικά. Δεν υπάρχουν γι αυτήν λιγότερο ή περισσότερο σπουδαία, ΟΛΑ είναι σημαντικά και απολύτως απαραίτητα στους κόλπους της. Από το πιο ταπεινό χαμολούλουδο, το μικροσκοπικό ζουζούνι, το ξερό ρυάκι, την άγρια πέτρα μέχρι το θεόρατο βουνό και τον ογκώδη ελέφαντα. ΔΕΝ αξιολογεί η ίδια με τα στρεβλά κριτήρια του ανθρώπου τα μέλη της, ούτε κρεμάει ταμπέλες: χρήσιμο- άχρηστο, πολύτιμο- ευτελές, ωραίο- άσχημο… Το καθένα έχει τον μοναδικό και σημαντικότατο ρόλο του στο συμπαντικό οικοσύστημα, υπηρετώντας μια σοφή διαχείριση, στη βάση μιας σταθερής ισορροπίας. Σε αυτήν την κολοσσιαία οικογένεια, επιβιώνει ο πιο εύκολα προσαρμόσιμος στις αλλαγές, ο πιο προικισμένος με το ταλέντο της ζωής, ο πιο ικανός στην ομαδική διαβίωση. Με μοναδικό ανισόρροπο στίγμα στο παγκόσμιο στερέωμα, τον προικισμένο με «σοφία» άνθρωπο!
Το επόμενο που εντυπωσιάζει είναι η ΑΡΜΟΝΙΑ όλου αυτού του πολύπλοκου συστήματος και όσοι γνωρίζουν μουσική καταλαβαίνουν την έννοια πιο απτά. Η οποία αρμονία, προφανώς ΔΕΝ είναι ούτε τυχαία, ούτε συμπτωματική. Προκύπτει από την ύπαρξη, τη λειτουργία και το σεβασμό ΚΑΝΟΝΩΝ που εν προκειμένω αφορούν σε φυσικούς νόμους και όταν λείπουν έρχεται στον αντίποδα το χάος. Όταν ο μουσικός συνθέτει έχει να διαχειριστεί ως πρώτη ύλη 7 νότες. Το γεγονός ότι αυτά τα 7 στοιχεία μπορούν να αποδώσουν άπειρα εξαιρετικά ακούσματα, οφείλεται στην εφαρμογή κονόνων Αρμονίας, που σημαίνει κατάλληλο και όχι τυχαίο συνταίριασμα μεταξύ τους για εύηχο αποτέλεσμα. Επιπλέον δε, το «σπάσιμο» των κανόνων, προϋποθέτει ακόμη μεγαλύτερη γνώση τους ώστε να προκύψουν νέοι και πρωτοποριακοί. Ενώ η ανυπαρξία τους οδηγεί απλά σε… παραφωνία. Με αυτή τη λογική, ένα σύμπαν πολυσύνθετο δεν θα ισορροπούσε τυχαία με τρόπο θαυμαστό, αν δεν υπάκουε σε δυνατούς φυσικούς νόμους- κανόνες που όταν διαταραχθούν προκαλούν επιλεκτικές καταρρεύσεις ή χαοτικές συνέπειες. Αυτές που «κραυγάζουν» ολόγυρα…
Η δε μελέτη ενός φυσικού νόμου μόνο σεβασμό μπορεί να εμπνεύσει για το αφοπλιστικό μεγαλείο του! Όταν πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι υποστήριξαν ότι ΔΕΝ υπάρχουν υπερφυσικές εξηγήσεις και ότι πίσω από κάθε φαινόμενο υπάρχει μια φυσική αιτία, έφεραν επανάσταση, καταρρίπτοντας θρησκευτικές ή μυθολογικές δοξασίες. Και προέταξαν τη Λογική και την Παρατήρηση ως βάσεις της Φυσικής Επιστήμης που ήρθε στη συνέχεια να επιβεβαιώσει και πειραματικά τις θεωρίες τους. Ότι πίσω από οποιαδήποτε «εκδήλωση» της φύσης, υπάρχει πάντα μια αιτία εξηγήσιμη με τη λογική… ότι τίποτα στο πεδίο της δεν γίνεται άνευ λόγου, έτσι από καπρίτσιο… ότι η ίδια αιτία προκαλεί σταθερά το ίδιο αποτέλεσμα… ότι αυτό το αποτέλεσμα εξυπηρετεί απαραίτητα έναν στόχο και δεν γίνεται στο βρόντο…ότι αυτός ο στόχος συνδέεται οπωσδήποτε με άλλους για την επίτευξη του τελικού, της συμπαντικής Αρμονίας. Ένα σώμα με βάρος αν αφεθεί στο γήινο πεδίο, θα πέσει ΠΑΝΤΑ κάτω, ΠΑΝΤΑ κατακόρυφα γιατί υπακούει στο νόμο της βαρύτητας. Δεν θα αιωρηθεί, δεν θα αλλάξει τροχιά, δεν θα ξεφύγει από τον πανίσχυρο νόμο. Οποιαδήποτε απόκλιση δεν σημαίνει «λάθος» του νόμου, παρά αλλαγή συνθηκών και η απόκλιση υπακούει σε δικό της κανόνα.
Λογική και Παρατήρηση λοιπόν είναι τα πρωταρχικά εργαλεία για τη μελέτη της φύσης και της αξιοθαύμαστης νομοτέλειάς της. Αυτής που βάσει σταθερών- απαράβατων αρχών, ηθικής τάξης, δικαιοσύνης και αρμονίας, οδηγεί απαρέγκλιτα σε συγκεκριμένο στόχο. Όλο αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «σοφία». Από την οποία το έλλογο όν, ΤΙΠΟΤΑ ουσιαστικό δεν παρατήρησε και ΟΥΔΕΠΟΤΕ ενεργοποίησε τη λογική για να διδαχθεί την ώρα που έχτιζε τις δικές του ανθρώπινες κοινωνίες. Αντίθετα τόλμησε ένα βήμα ανίερο: αντί να εκλάβει τις υποδειγματικές φυσικές κοινωνίες ως πρότυπο και οδηγό, τις βίασε χυδαία! Πάνω στην αλαζονική του επέλαση, δεν στάθηκε ούτε μια στιγμή να αφουγκραστεί το μεγαλείο των μυστηρίων που του έδιναν απλόχερα «οδηγίες χρήσης» να πορευτεί εν σοφία.
Τί κατάφερε; Να φτιάξει κοινωνίες – παρωδίες με νόμους – άνομους και στόχους –άστοχους. Να γεμίσει παράλογους μηχανισμούς και αναλώσιμη ύλη με αντάλλαγμα τη χαρά του και τις αξίες του. Να εκχωρήσει ιδανικά, οράματα και πνεύμα έναντι τραπεζικών λογαριασμών. Να φτιάξει αφέντες και δούλους, κυρίαρχους και υποτελείς σε ένα διαρκή αγώνα επικράτησης. Να διαπραγματευτεί το «άνω-θρώσκω» σε φτηνά εμπορικά παζάρια. Φτάνοντας στο έσχατο σημείο αλλοτρίωσης, όπου η εξώφθαλμη δυσαρμονία να φαντάζει αποδεκτή και οικεία ως… αρμονία! Με ΠΟΙΟ στόχο; Αυτό… ας το ψάξει καθείς εξ ημών και υμών μοναχικά, κατά προτίμηση την ώρα που ατενίζει ένα ηλιοβασίλεμα… ή ένα ουράνιο τόξο να βουτά στη θάλασσα… ή ένα λουλούδι να ανοίγει στον ήλιο. Ένα σπόρο να βλαστάνει ανάμεσα στις τσιμεντένιες ρωγμές. Μια βροχή να ποτίζει τη ξερή γη, μια πεταλούδα να χορεύει στο φως…
ΥΓ: «Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική». Πρόκειται για αμπελοφιλοσοφίες μιας που παλεύει να χειριστεί το μαχαίρι της «ελεύθερης βούλησης» ματώνοντας τα χέρια…
Φωτογραφικό υλικό
