Με την ενάργεια και ενέργεια του Νότου η παράσταση «Avanti Dario» που είδαμε στο Ηρώδειο και σχολιάζουμε.
Βρεθήκαμε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για την παράσταση «Avanti Dario». Το δημιουργικό δίδυμο των Στ. Κραουνάκη –Λ. Νικολακοπούλου δημιούργησε (διδασκαλία, μουσικό σενάριο, στίχοι) και παρουσίασε στο ελληνικό θεατρόφιλο κοινό μια μετά-επιθεωρησιακή παράσταση με ραχοκοκαλιά την συγγραφή και τη σκέψη του Ιταλού συγγραφέα (Νόμπελ 1997) Ντάριο Φο/DarioFo συνοδεία και της δικής τους χιουμοριστικής γραφής (σε συνεργασία με το ίδρυμα Μ. Κακογιάννη). Στη ερμηνεία/αναπαράσταση των ρόλων η ομάδα Σπείρα-Σπείρα, ενώ καθοριστική υπήρξε στην όλη θεατρική προσπάθεια η παρουσία/ερμηνεία των ηθοποιών Άγγελου Παπαδημητρίου, Μάγιας Λυμπεροπούλου, Δάνη Κατρανίδη , Ελένης Ουζουνίδου, Φωτεινής Μπαξεβάνη, Αλεξάνδρας Καρακατσάνη, Χάρη Φλέουρα, Παναγιώτη Παναγόπουλου, Δημήτρη Μάριζα. Μαέστρος στην in situ παρουσία της ορχήστρας ο Άρης Βλάχος.
Για τους Στ. Κραουνάκη και Λίνα Νικολακοπούλου : Ο Ντάριο Φο και πριν και μετά το Νόμπελ είχε και έχει μια ολόφρεσκη ματιά και επιθυμία να οργανώνει, με όπλο του τη σάτιρα, την ειρωνεία και τη χρήση του παράδοξου στη θεατρική του γλώσσα, την υγιή αντίδραση του κοινού αισθήματος απέναντι σε ό,τι το καταπιέζει. Εάν θυμηθούμε τους τίτλους από τα έργα του θα δούμε πόσες φορές μας έχει καθρεφτίσει… «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», «Κλέψε λιγότερο», «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», «Η μεγάλη Παντομίμα», κ.λ.π. «Η ανατρεπτική γιορτή που θα στήσουμε κάτω από την Ακρόπολη, το φετινό Ιούλιο, ημέρα Πέμπτη 9/7, προς τιμήν του Ντάριο Φο και της πολύχρωμης ζωής και δράσης του, είναι μια υπέροχη ευκαιρία να θυμηθούμε, να συναντηθούμε και να απογειωθούμε με το χιούμορ, τη σάτιρα και το εφηβικό κέφι ενός ελεύθερου μυαλού. Ο υπέροχος αυτός Ιταλός παραμυθάς και θεατράνθρωπος πιστεύει πως ό,τι μας έχει γίνει κατά καιρούς βραχνάς και φόβητρο στη ζωή από την εξουσία, είναι γιατί δεν γελάσαμε όσο πρέπει με τα χάλια της. «Η εξουσία φοβάται όποιον ανεβάζει στη σκηνή το σκοτεινό της πρόσωπο» και καλά κάνει. «Ένα δυνατό γέλιο, τη σωστή στιγμή, μπορεί πράγματι να τους θάψει όλους».
Ελλάδα Ιταλία παντού ένα ποτάμι …* και όσα εξελίχτηκαν στο Ηρώδειο μονολεκτικά ως μια γιορτή του Νότου μπορούν να ερμηνευτούν με βάση την πανάρχαια ρίζα της κωμωδίας που μοναδικά και παγκόσμια η λεκάνη της Μεσογείου δημιούργησε (Μεσογειακός πολιτισμός). Ο πολιτισμός των δύο λαών ανεξαρτήτως πολιτικής περιγραφής ,θεματικής ή προβληματικής είναι που έθεσε για πάντα και παγκόσμια τα θεμέλια (και την ακόλουθη θεωρία και δράση) της κωμωδίας και του γέλιου [Αρχαία κωμωδία (480-120πΧ) και Κομέντια ντελ άρτε (Commedia dell’arte 16ος αιώνας)]. Κυτταρική κατάσταση εσωτερικής ελευθερίας είναι η έκφραση του κωμικού και στην εξαντλητική του ανάλυση μια ξεκάθαρη πολιτική, κοινωνική και υπαρξιακή κυρίως θέση.
Στη ολιστική δραματουργική φόρμα/δράση της παραστάσεως, η εναλλαγή των πασίγνωστων κειμένων του Ντάριο Φο με τη γραφή των δικών μας δημιουργών υπήρξε ζευγαρωμένη, ασυνείδητα οικεία και συνειδητά προκλητική και συγκινητική. Το όφελος του γέλιου είναι πολύτιμο στη θεατρική σκηνή και κατά γενική ομολογία ένα δώρο. Τα μετά-επιθεωρησιακά κείμενα εξελίχθησαν με βάση «την καταγωγή της δημιουργίας» ενός μεγάλου συγγραφέα και της μετέπειτα δράσης του (βίωμα και δράση), υπενθυμίζοντας στενά και σθεναρά πολλά από τα δικά μας παραδοσιακά, συγκρουσιακά ,πολιτικά και κοινωνικά (οικειότητα, ως να περιγράφεις τους προγόνους σου και την συντροφική γενιά σου).
Εξελικτικά/συγγραφικά η δραματουργική φόρμα περιείχε τα: Basta pasta, το ιατρείο ευρέσεως εξειδικευμένης ειδικότητας, ο Κολόμβος, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος (εξαιρετικό! ), το θέατρο και το τραγούδι, επάγγελμα παραμυθάς (εξαιρετικό!), ο βασιλεύς και ο τρελός, ο θάνατος ενός αναρχικού, μια γυναίκα (εξαιρετικό!) και ο Ιησούς Ναζωραίος. Μονολεκτικά η παρουσίαση των κειμένων ήταν αυτή της κοινής καταγωγής και κληρονομιάς, με μια βιωματική και ανεξάντλητη χροιά που μόνο το χειροκρότημα του κοινού μπορούσε να διακόψει.
.
Στα συν [+] της παράστασης
1. Η διάχυτη σεμνότητα!
2. Η ιδέα του ζευγαρώματος Ελλάδας- Ιταλίας και η ακόλουθη αναπαράσταση επί σκηνής, με βάση την πανάρχαια ρίζα της κωμωδίας και της τιμής που οι δύο έλληνες δημιουργοί θέλησαν να αποδώσουν στο σπουδαίο Ιταλό αγωνιστή και μοναδικό συγγραφέα της Κομέντια ντελ άρτε Ντάριο Φο. (σημαντική η συμβολή του Δημήτρη Μανιάτη).
3. Η διδασκαλία του Σταμάτη Κραουνάκη στο σύνολο της ερμηνευτικής ομάδας και η παρουσίαση από μέρους του, του σατιρικού άξονα (μοχλός) ενδιαμέσως των επιθεωρησιακών κειμένων/νούμερων.
4. Η εύστοχη στιχουργική απόδοση (μουσικά ιντερμέδια) της Λίνας Νικολακοπούλου καθώς και τα ίδια τα κείμενα/προσαρμογή των δύο δημιουργών που κατόρθωσαν να αποτυπώσουν/ζευγαρώσουν το σύνολο του έργου του Ντάριο Φο και της ελληνικής πραγματικότητας και ιστορίας.
5. Οι ερμηνείες των ηθοποιών με προεξέχουσες αυτές του Άγγελου Παπαδημητρίου, Μάγιας Λυμπεροπούλου και Ελένης Ουζουνίδου.
6. Η σκηνική απόδοση της ομάδας Σπείρα –Σπείρα. Είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε ότι μπορεί πλέον να διανύσει μεγάλες θεατρικές σκηνές και να ερμηνεύσει υπερπαραγωγές.
7. Η αψεγάδιαστη παρουσία της ορχήστρας με τη μαεστρία του Άρη Βλάχου (& ενορχηστρώσεις).
8. Το σύνολο της ενδυματολογικής επιμέλειας από τη Μαρία Καραπούλιου-εκτός του ίδιου του Σταμάτη Κραουνάκη όπου χρειαζόταν περισσότερη φαντασία.
9. Το σκηνικό που παρέμεινε πιστό, σεμνό και λειτουργικό στην παράδοση της Κομέντια ντελ άρτε.
Στα πλην [-] της παράστασης
Δεν υπήρξε μείον στην ολιστική δράση επί σκηνής.
Εν κατακλείδι [=]
Στις κρίσιμες μέρες και ώρες που ζούμε η υπενθύμιση της κοινής καταγωγής δύο λαών στον αρχαιότατο και πάντοτε πολύτιμο καμβά της κωμωδίας [Αρχαία κωμωδία (480-120πΧ) και Κομέντια ντελ άρτε (Commedia dell’arte 16ος αιώνας)], είναι ίσως η μοναδική λύση για τη δική μας ζωή, στιγμή και καθημερινότητα. Και συνοψίζοντας το ενδόμυχο ερώτημα που θέτει η παράσταση “Avanti Dario” είναι απλό: Τι ζωή θέλετε να ζήσουμε;
Βαθμολογία
“Δεν πεθαίνει του κόσμου η ελπίδα
Δεν χρεώνει το φως το πρωί
Πρωτοσέλιδο σ’ εφημερίδα
Δεν θα πάει η Ελλάδα κλαφτή”
Λίνα Νικολακοπούλου.
*φράση από την παράσταση «Αvanti Dario».
Φωτογραφικό υλικό
