.
Είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης ενώ έχει καθιερωθεί πλέον στο χώρο του σταντ-απ κόμεντι. Αστείρευτο χιούμορ κι ευρηματικότητα χαρακτηρίζουν τα κείμενά του σε κάθε παράσταση ενώ δε φοβάται να πει αυτά που θέλει κι ας ενοχλήσουν κάποιους. Ως μεταφραστής, ασκώντας μια άλλη του μεγάλη αγάπη, έχει συνεργαστεί με σπουδαίες παραγωγές αλλά και την Εθνική Λυρική Σκηνή ενώ έχει γράψει και το λιμπρέτο για τις όπερες «Το Λυκόφως των Χρεών», «Αir Rossini» και «Yasou Aida!»,για το οποίο βραβεύτηκε με τον Έπαινο «Κάρολος Κουν» 2012 Δραματουργίας Ελληνικού Έργου από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών». Την καλλιτεχνική περίοδο 2018-2019 περιόδευσε με το σταντ-απ μονόλογο «Καφρόκρεμα» με μεγάλη επιτυχία ενώ παρουσίασε για πρώτη φορά με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης την παράσταση «Stand-Up Symphony».
Ο λόγος για τον Δημήτρη Δημόπουλο που με αφορμή την δεύτερη παρουσίαση του «Stand-Up Symphony» με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης μιλά αποκλειστικά στην Μαρία Γρηγοριάδου και την Κουλτουρόσουπα.
-Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το σταντ-απ κόμεντι;
Όλα ξεκίνησαν από την καταπιεσμένη μου μέχρι τότε ανάγκη να βγω κάπου και να τα πω, κάπως έτσι βρέθηκα το 1996 να ανταποκρίνομαι στην αγγελία της Λουκίας Ρικάκη που αναζητούσε κωμικούς για τις Νύχτες Κωμωδίας που εκείνη τη χρονιά αποκτούσαν την πρώτη τους μόνιμη στέγη (και το πρώτο κόμεντι-κλαμπ της Ελλάδας) στη Θεμιστοκλέους 104 στα Εξάρχεια. Εκείνον τον πρώτο χρόνο μπορεί να έπαιξα τρεις φορές όλες κι όλες, πήγαινα όμως κάθε εβδομάδα και έβλεπα παραστάσεις. Επειδή ήταν τσάμπα. Και για να δω τι κάνουν οι παλαιότεροι συνάδελφοι και να μάθω. Και όταν λέω παλαιότεροι, εννοώ κωμικοί που είχαν ξεκινήσει ελάχιστα χρόνια πριν, όπως ο Χριστόφορος Ζαραλίκος, ο Σίλας Σερφαφείμ, ο Θανάσης Παπαγεωργίου.
-Πώς εμπνέεστε και από τι για να γράψετε τα κείμενά σας;
Κάποια κείμενα βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, όμως αυτά αποτελούν μόνο την αφορμή: το κείμενο εξελίσσεται για να εξυπηρετήσει τους στόχους της παράστασης, γράφω έναν σταντ-απ μονόλογο, όχι ημερολόγιο! Κάποια άλλα κείμενα αποτελούν αποτέλεσμα «εργαστηριακής έρευνας» όπου γνωρίζω για ποιο θέμα θέλω να μιλήσω και αρχίζω να ψάχνω τον τρόπο. Στην περίπτωση που δομώ έναν μακροσκελή μονόλογο, όπως για παράδειγμα το πιο πρόσφατο σόλο μου «Καφρόκρεμα», η σειρά των κειμένων επηρεάζει το περιεχόμενο και τον τρόπο γραφή τους. Σε περιπτώσεις βέβαια όπως το «Stand-Up Symphony» η διαδικασία είναι εντελώς διαφορετική (και χαοτική!) καθώς πλέον τα κείμενα μου πρέπει να συνδυαστούν και με τα μουσικά κείμενα τόσων συνθετών.
-Πώς προσεγγίζετε το κοινό και το μυείτε σ’ ένα ιδιαίτερο είδος κωμωδίας και θεάτρου;
Τους προσκαλώ να έρθουν και ελπίζω να ανταποκριθούν! Λαμβάνω υπόψη μου το κοινό κατά τη συγγραφή των κειμένων μου, όχι τόσο ως προς το τι θέλει να ακούσει, όσο ως προς το πώς θα του γίνει κατανοητό αυτό που έχω επιλέξει να παρουσιάσω και να ακούσει. Η κωμωδία, η ζωντανή επί σκηνής κωμωδία, γράφεται εκτός σκηνής όμως η τελική διαμόρφωσή της γίνεται όταν μπαίνει στο παιχνίδι και ο επιμελητής κειμένου του κωμικού, το κοινό. Αυτό θα σου υποδείξει πού πέτυχες και πού απέτυχες. Γι’ αυτό και το «Stand-Up Symphony» ήταν το πιο αγχωτικό έργο κωμωδίας που έχω αναλάβει ως τώρα, επειδή όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 2019 είχαμε μία μόνο ευκαιρία για να πετύχουμε… Πετύχαμε και επιστρέφουμε!
-Το σταντ-απ κόμεντι έχει μέσα και εμφανή σημεία σαρκασμού και σάτιρας. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα όρια ανάμεσα σε αυτά ώστε κάτι να μην θίγει την κοινή γνώμη σε προσβλητικό επίπεδο;
Και γιατί να μη θιχτεί η κοινή γνώμη;! Για μένα το ζήτημα δεν είναι να μη θίξεις, το ζήτημα είναι αν γνωρίζεις ως κωμικός ποιους και γιατί θίγεις και να δέχεσαι τον αντίλογο.
-Ποια είναι η σχέση του ελληνικού κοινού με το σταντ-απ κόμεντι;
Εξαιρετική! Το κοινό πλέον γνωρίζει το είδος και το αποζητά, δεν είμαστε όπως όταν πρωτοξεκίνησα που έπρεπε να εξηγούμε πως δεν φοράμε περούκες και λέμε ανέκδοτα… Η ανάπτυξη του είδους έχει εκπαιδεύσει περισσότερο κοινό και περισσότερους κωμικούς και πλέον κάθε θεατής μπορεί να βρει τον κωμικό που τον εκφράζει και κάθε κωμικός μπορεί να βρει το κοινό που θα εκφραστεί.
-Εκτός από τις παραστάσεις της οποίες δημιουργείτε και παίζετε, έχετε μεταφράσει και πολλά κείμενα σε πολύ επιτυχημένες παραγωγές. Πώς εκφράζεστε μέσα από αυτήν την δραστηριότητά σας;
Η μετάφραση είναι ίσως η μόνη μου ενασχόληση που όταν καταπιαστώ μαζί της μπορεί και να ξεχάσω να φάω. Μου αρέσει τόσοι πολύ να βυθίζομαι στους κόσμους άλλων δημιουργών και να ανακαλύπτω πώς τους δομούν με τη δική τους γλώσσα και μετά να προσπαθώ να τους ανασυνθέσω στη δική μας. Είναι μια δουλειά που με κάνει και εμένα καλύτερο στη γραφή και οξύνει τα δημιουργικά μου εργαλεία.
-Ποιο θα θέλατε να είναι το αποτύπωμά σας στο χώρο σας;
Η καλή δουλειά μου.
-Πώς συνδυάζεταιι η μουσική με το σταντ-απ κόμεντι;
Εξαρτάται την περίπτωση, για παράδειγμα ο Χάρι Κλιν και ο Τζίμης Πανούσης ενέτασσαν σκωπτικά και σατιρικά τραγούδια στην κωμωδία τους, όπως κάνουν σήμερα στις μέρες μας σταντ-απ κωμικοί όπως ο Αριστοτέλης Ρήγας και ο Πάρις Ρούπος, ή τραγουδοποιοί όπως ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Σπύρος Γραμμένος.
Στην περίπτωση του «Stand-Up Symphony» τα πράγματα ήταν διαφορετικά, καθώς η κωμωδία δεν προκύπτει από τους στίχους, καθώς δεν υπάρχουν στίχοι. Οπότε έπρεπε να βρούμε άλλους τρόπους όταν στήναμε την παράσταση με τη Ζωή Τσόκανου, μαέστρο και καλλιτεχνική διευθύντρια της ΚΟΘ (και εμπνεύστρια της παράστασης!) όπου η μουσική με το σταντ-απ συνδυάζονται… Μάλλον δεν θα σας αποκαλύψω πώς συνδυάζονται, ελάτε στην παράσταση να το ανακαλύψετε.
-Έχετε αναπτύξει μια γόνιμη κι επιτυχημένη συνεργασία με την ΚΟΘ. Μιλήστε μας, πώς προέκυψε αυτό το πάντρεμα;
Όταν η Ζωή Τσόκανου ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της ΚΟΘ, μου τηλεφώνησε και μου είπε «θέλω να κάνουμε κάτι με σταντ-απ και την ορχήστρα». «Και εγώ!» της απάντησα και όταν με ρώτησε «τι θα κάνουμε» της απάντησα με όλη μου την ειλικρίνεια: «δεν ξέρω!». Συγκεντρώσαμε μουσικά έργα που υπήρχαν ήδη στην ορχήστρα και πετάγαμε ιδέες ο ένας στον άλλον μέχρι που καταλήξαμε στην παράσταση που παρουσιάστηκε το 2019 και επαναλαμβάνεται τώρα, με κάποιες μικροαλλαγές βέβαια και μαέστρο πια τη Φαίδρα Γιαννέλου.
-Τι θα δούμε και τι θα ακούσουμε στο «Stand-up Symphony» που θα παρουσιάσετε στις 3 Δεκεμβρίου μαζί με την ΚΟΘ στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ;
Πολλά και διάφορα! Από τις σκέψεις του κοινού σε μια συναυλία συμφωνικής μουσικής μέχρι την πρώτη μου φορά που άκουσα ένα από τα αγαπημένα μου έργα και το οποίο φυσικά και ενέταξα στη συναυλία ώστε να το ακούσω και ζωντανά. Παραγγελιά; Παραγγελιά!
-Μετά από αυτό, μετά από μια επιτυχημένη πορεία, μετά την επιτυχία της «Καφρόκρεμας» τι να περιμένουμε; Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Θέλω πάρα πολύ να καταφέρω να παρουσιαστεί το «Stand-Up Symphony» και στην Αθήνα και γιατί όχι και σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα και Κύπρο. Με το που επιστρέψω όμως σπίτι μου πιάνω να ολοκληρώσω τη μετάφραση του μιούζικαλ «The Last Five Years» το οποίο και θα σκηνοθετήσω και θα παρουσιαστεί τον Μάιο του 2023 στην Αθήνα και την Κέρκυρα σε συμπαραγωγή Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας. Επίσης πρέπει να μοντάρω την «Καφρόκρεμα» που βιντεοσκοπήθηκε και ελπίζω σε μια νέα μελλοντική συνεργασία με την ΚΟΘ, όσο πιο σύντομα, τόσο πιο καλά.
-Σας ευχαριστώ πολύ!
Εγώ σας ευχαριστώ! Και όσοι διαβάσατε ως εδώ, τρέξτε ΤΩΡΑ να εξασφαλίσετε τις θέσεις σας για τη μία και μοναδική παρουσίαση του «Stand-Up Symphony».
Πληροφορίες για τη συναυλία θα βρείτε εδώΦωτογραφικό υλικό
