Πρόκειται για έναν από τους πιο αγαπημένους κωμικούς ηθοποιούς, με πολύχρονη παρουσία στο θέατρο αλλά και την τηλεόραση. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βέροια, αλλά γρήγορα οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες τον έφεραν στη Θεσσαλονίκη, όπου τελείωσε με υποτροφία την Δραματική Σχολή της Ρούλας Πατεράκη. Υπηρέτησε για δύο χρόνια το Θεσσαλικό Θέατρο και από το 1981 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Πολυτάλαντος και πολυπράγμων ασχολήθηκε με κάθε είδους θεάτρου, με την τηλεόραση (σε τηλεοπτικές εκπομπές και τηλεπαιχνίδια), τον κινηματογράφο, αλλά και με το τραγούδι. Έχει εργασθεί ως παραγωγός ραδιοφώνου, ενώ έχει ασχοληθεί και με μεταγλωττίσεις όπως πχ στην κλασσική «Φρουτοπία» και στις τρεις ταινίες τις Disney “Τα Αυτοκίνητα” όπου δάνεισε τη φωνή του στον πιο κωμικό χαρακτήρα του έργου τον «Μπάρμπα». Έχει βραβευτεί με τρία θεατρικά βραβεία και ένα τηλεοπτικό. Εδώ και χρόνια ασχολείται με τα κοινά και αγωνίζεται με το «Κίνημα Φτωχών Ελλάδος», του οποίου είναι πρόεδρος, για μια… Ελλάδα ελεύθερων πολιτών.
Με αφορμή την παράσταση «Ο δολοφόνος είναι… ανάμεσα μας…» που ανεβαίνει στο θέατρο Αθήναιον της Θεσσαλονίκης στις 25, 26, 27 Απριλίου 2025, ο ηθοποιός με την αστείρευτη ενέργεια Παύλος Κοντογιαννίδης, μιλά εφ’ όλης της ύλης, στην Κουλτουρόσουπα…
- Έχετε μια πολύχρονη θητεία ως ηθοποιός, τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θέατρο. Αναπολώντας το παρελθόν πείτε μας πως ξεκίνησε η επαφή σας με την υποκριτική; Πώς ήταν τα πρώτα χρόνια σας ως ηθοποιός και τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
Στην Τρίτη λυκείου δώσαμε μία παράσταση στη Βέροια, από όπου κατάγομαι, με το έργο του Πρεβελάκη «Το Ηφαίστειο» σε σκηνοθεσία του Πάνου Κοσμόπουλου, φίλου και συμμαθητή και νυν καθηγητή πανεπιστημίου στην αρχιτεκτονική. Μου έδωσε ο Πάνος τον ρόλο του πρωταγωνιστή του Τούρκου Πασά που ανατίναξε την μονή του Αρκαδίου. Στο φινάλε υπήρχαν 20 λεπτά χειροκρότημα. Αυτή ήταν η αρχή, στη συνέχεια ο άλλος φίλος και συμμαθητής μου, ο Λευτέρης Κεβρεκίδης, που μένει τώρα στο Πανόραμα, με έγραψε στο Μακεδονικό Ωδείο. Περνάω τις εξετάσεις στο Τμήμα της Δραματικής Σχολής του Ωδείου, μεταγράφομαι στη δραματική σχολή του Σταυράκου στην Αγίας Σοφίας και τελειώνω την σχολή της Ρούλας Πατεράκη με υποτροφία. Εκτός από την σχολή, παράλληλα έγινα στέλεχος στο θεατρικό εργαστήρι Θεσσαλονίκης, με μέγιστους ταλαντούχους συναδέλφους και με την σκηνοθετική μπαγκέτα της Πατεράκη, του Τερζόπουλου μεγαλουργήσαμε στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (φάγαμε τον Μπρεχτ με το κουτάλι). Φτωχά χρόνια, επαναστατικά, δημιουργικά, αφραγκίες αλλά και δυναμική προσφορά στον χώρο. Αξέχαστα χρόνια.
- Ποιον από τους ρόλους που έχετε ερμηνεύσει έως σήμερα θεωρείτε τον σημαντικότερο; Ποιον ξεχωρίζετε επειδή σας έχει αγγίξει ως προσωπικότητα και έχει, ίσως, αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα;
Αν ξεχωρίσω κάποιον, θα αδικήσω τους άλλους. Τους αγαπώ όλους, από τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο (λόγια δασκάλου μου: δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ρόλοι, υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ηθοποιοί). Επίσης τα πράγματα τα βλέπω όπως τα έβλεπα από 5 χρονών, να είμαι δηλαδή χρήσιμος προς αυτό που κάνω και να διαμορφώνω σκέψεις και συνειδήσεις προς ανθρωποκεντρικές οδούς.
- Τι σημαίνει το θέατρο για εσάς; Αν θα έπρεπε να επιλέξετε, τι θα διαλέγατε; Θέατρο ή κινηματογράφο και γιατί;
Το θέατρο είναι πιο άμεσο. Ο κινηματογράφος πάλι μένει. Μου αρέσει δε και το τραγούδι, όπου και εκεί πέρασα μία 20ετία πολύ όμορφη. Όλα έχουν την χάρη τους.
- Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα και τι σας ενοχλεί στο θέατρο σήμερα;
Ο ρόλος του θεάτρου ήταν, είναι και πρέπει να είναι ψυχαγωγικός και διαπαιδαγωγικός. Δεν με ενοχλεί τίποτα στο θέατρο σήμερα. Μόνο στο δικό μας θέατρο, στον Μικρό Κεραμεικό, έχουν ανέβει πάνω από 20 παραστάσεις, η μία καλύτερη από την άλλη. Στο σύνολο δε, στην Αθήνα, είχαμε φέτος πάνω από 2000 παραγωγές. Τι πιο όμορφο!
- Αν τα «όχι» που είπατε σε μια συνεργασία σας κόστισαν και πόσο και αν μετανιώνετε για κάτι;
Συνήθως δεν μου κάνουν τόσο εύκολα προτάσεις, οπότε δεν μπήκα στον κόπο να πω και πολλά όχι. Αυτοί που μου κάνουν προτάσεις με πιστεύουν πάρα πολύ, οπότε δεν έχω να μετανιώσω για κάτι. Μόνο σε μία πρόταση είπα όχι και δεν μετάνιωσα, τα χρόνια που ήμουν πολύ hot, όταν ήρθε ένας επιχειρηματίας και μου είπε, σου δίνω το θέατρο, θα σε βάλω πρώτο όνομα πάνω-πάνω στην μαρκίζα και από κάτω θα σου βάλω δεξιά και αριστερά τα δύο γερόντια και θα πάρουμε όλο το χαρτί. Όταν τον ρώτησα ποια είναι αυτά τα γερόντια, μου απάντησε ο Ρίζος και ο Ηλιόπουλος. Έπαθα σοκ. Δεν ντρέπεσαι του λέω εγώ, μ’ αυτούς μεγάλωσα, με αυτούς αγάπησα το θέατρο και τον κινηματογράφο, ντροπή. Και έφυγα.
- Είστε κατά βάση κωμικός ηθοποιός. Θεωρείτε έναν δραματικό ρόλο μεγαλύτερη πρόκληση για εσάς; Ποιο είδος πιστεύετε ότι ταιριάζει περισσότερο με την ιδιοσυγκρασία σας;
Είμαι κατά βάση ηθοποιός και έχω κουραστεί να απαντώ σε αυτές τις ταμπέλες. Είμαι ηθοποιός παντός καιρού και παντός δρόμου. Δεν θέλω να απαριθμήσω μόνο έργα που πήρα μέρος και ανέβηκαν, μόνο στη Θεσσαλονίκη γιατί θα κουράσω τους αναγνώστες. Με λίγα λόγια αυτοχαρακτηρίζομαι ρολίστας.
- Έχετε συμμετάσχει στην ταινία «Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή και απ’ ότι γνωρίζουμε συμμετέχετε και στη νέα ταινία του «Καποδίστριας». Ποιος θα είναι ο ρόλος σας στην ταινία αυτή, πόσο απαιτητικός είναι και πώς νιώθετε που θα πάρετε μέρος σε μια τόσο μεγάλη παραγωγή;
Ορίστε η συνέχεια περί κωμικού και μη. Θα παίξω τον Λάζαρο Κουντουριώτη, τι είναι αυτός ο ρόλος, κωμικός ή δραματικός; Είναι απλά ένας ρόλος και με το πρώτο μου το εμπιστεύτηκε ο Γιάννης Σμαραγδής γιατί με αγαπάει και με εκτιμά πολύ. Κάποτε είπε δημόσια για μένα (τον αγαπώ πολύ τον Γιάννη).. «Ο Παύλος είναι ο ηθοποιός που μπαίνει και βγαίνει από την κωμωδία στο δράμα και αντίστροφα, με φοβερή μαεστρία». Αυτή είναι η ζωή και η ζωή συνεχής ροής καταστάσεων.
- Συμμετέχοντας στον «Καποδίστρια» και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τα προβλήματα που αντιμετώπισε η ταινία αυτή, πείτε μας τη γνώμη σας για την πορεία του κινηματογράφου στην Ελλάδα;
Η ταινία αυτή είναι πέραν των δικών μας συνόρων. Είναι οικουμενική. Είναι ένα αριστούργημα και θεματικά και ιδεολογικά και αισθητικά και ιστορικά. Του το είπα και κατ’ ιδίαν, όταν ήμουν από τους πρώτους που πήρα σενάριο. Η ταινία κατ’ εμέ κυνηγιέται και πολιτικά (υπάρχουν και στις μέρες μας Μαυρομιχαλαίοι, Κωλέτηδες κλπ). Η ταινία αυτή πέρασε από σαράντα κύματα, αλλά στο τέλος θα την αγαπήσουν και αυτοί που την πολέμησαν. Θα είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη των Ελλήνων της νέας γενιάς. Όσον αφορά τον κινηματογράφο, στην Ελλάδα τι να σου κάνει ένα Κέντρο Κινηματογράφου, όταν υποστηρίζει συνήθως καρεκλοκένταυρους της εκάστοτε εξουσίας. Εξάλλου τι μπάτζετ έχει για μεγάλες παραγωγές; Στην Ελλάδα έχουμε φοβερές ιδέες, φοβερά σενάρια, φοβερούς ηθοποιούς και μεγάλους σκηνοθέτες, αλλά δυστυχώς είμαστε μικρό μαγαζάκι στο χώρο αυτό.
- Υπάρχει κάποιος ρόλος που πάντα ονειρευόσασταν να παίξετε; Κάποιος ηθοποιός ή σκηνοθέτης με τον οποίο θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Όπως είμαι τώρα θα ήθελα να παίξω στον κινηματογράφο τον Πάμπλο Εσκομπάρ. Στο θέατρο, αν μεγαλώσω λίγο ακόμα, τον Βασιλιά Ληρ με σκηνοθέτη τον Κόπολα και ηθοποιό τον πανμέγιστο Τζακ Νίκολσον.
- Έχετε δανείσει την φωνή σας σε μεταγλωττίσεις τριών ταινιών της Disney. Μιλήστε μας για την εμπειρία σας αυτή; Πώς νιώθετε που ο αγαπημένος «Μπάρμπας» των παιδιών μιλά με τη δική σας φωνή;
Ο μπάρμπας σας πληροφορώ ότι από τις 36 βερσιόν, είναι μέσα στις δύο καλύτερες, η δική μας στο Νο 2 των cars. Ήρθε μέσα στο στούντιο Σιέρα την ώρα που έγραφα εγώ, ο υπεύθυνος παραγωγής (ο Άγγλος) και στο τέλος μιας σκηνής ήρθε με αγκάλιασε και μου είπε «Παύλος έδωσες ψυχή στις λαμαρίνες». Στην Αναστασία που είχα κάνει τον Ρασπούτιν πήρα βραβείο από την Century Fox. Είμαι πολύ ευτυχής που πολλά παιδιά, μικρά και μεγάλα, έχουν ταυτιστεί με τους ήρωες που έχω δώσει την φωνή μου και νοιώθουν χαρούμενα και ευτυχισμένα.
- Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ηθοποιοί και τι θα συμβουλεύατε σε έναν νέο ηθοποιό που ξεκινά με όνειρα και αισιοδοξία την καλλιτεχνική του πορεία;
Σήμερα ο κύκλος εξέλιξης ενός ηθοποιού είναι παίζω (παρακαλώ) σε ένα σίριαλ, ας παίρνω λίγα λεφτά (κακώς), με βλέπει ο θεατρικός παραγωγός και με παίρνει στο θέατρό του. Όχι μάγκες, αυτό δεν είναι τέχνη. Λέω στους νέους, λοιπόν, είναι δύσκολος ο δρόμος του ηθοποιού, θέλει τσαμπουκά, θέλει επιμονή, όχι φτήνιες και συμβιβασμούς και στο τέλος η νίκη θα είναι υπέρλαμπρη. Ο μερακλής ο άνθρωπος, ότι και αν κάνει, πάντα είναι καταδικασμένος να πετύχει. Όταν κάνεις αυτό που αισθάνεσαι, δημιουργικά μετουσιώνεται σε ευτυχία. Vamos αδέρφια, νέοι και νέες.
- Πείτε μας τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με την πολιτική; Τι αποκομίσατε από την εμπειρία σας ως βουλευτής το 2012 και πώς προέκυψε το «Κίνημα Φτωχών Ελλάδος»;
Πολλές και καλές οι ερωτήσεις και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να απαντήσω σε όλα, θέλει πολύ χώρο και χρόνο. Τέλος πάντων. Για μένα η πολιτική δεν είναι ασχολία για να ασχοληθώ. Η πολιτική είναι τα πάντα γύρω μας κι αυτό που κάνουμε τώρα είναι πολιτική. Είμαι προβληματισμένος από τα πέντε μου και συνεχίζω. Για το Κίνημα Φτωχών, που προέκυψε μέσα από μια ανάγκη, όπως όλα προκύπτουν από κάποιες ανάγκες, μπορείτε να μπείτε στο site του κινήματος και να διαβάσετε μέρος της διακήρυξής μας. Αυτή τη στιγμή θα πω μόνο (κάπως υπερβολικό), αλλά έξω από το θέατρο περιμένουν συμπάσχοντες συνοδοιπόροι από τις τελευταίες εκλογές, με ψηφοδέλτια για να πάρουν αυτόγραφα. Έχω αναρτήσει στο FB του κινήματος μερικά. Το κίνημα είναι αυτοδίκαια το επόμενο βήμα στην επιλογή του κόσμου γιατί κατ’ εμάς όλα τα αστικά και μικροαστικά κόμματα, και σαν δομή και σαν ιδεολογία, είναι τελειωμένα. Υπομονή κι ερχόμαστε.
- Πιστεύετε πώς τέχνη και πολιτική μπορούν να συμπορευτούν; Το ελεύθερο πνεύμα του καλλιτέχνη μπορεί να υποταχθεί στους κανόνες της πολιτικής ζωής;
Το δικό μας κίνημα δεν έχει την κατεστημένη οργανωτική δομή που έχουν τα άλλα, ακόμα και αυτά του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, που όλη η δημοκρατία αρχίζει και τελειώνει στον Πρόεδρο ή στον Γραμματέα. Είμαστε free. Διαβάστε το καταστατικό μας. Βασικός πυλώνας είναι ο άνθρωπος, με τον άνθρωπο, για τον άνθρωπο. Πιστεύουμε σε μία κοινωνία ανθρωποκεντρική. Αναφέρω παρεμπιπτόντως τα λόγια ενός δασκάλου μου στη σχολή: «Ο καλλιτέχνης κινείται στις χαραμάδες που αφήνουν τα κομμάτια». Μεγάλες, ωραίες κουβέντες.
- Πιστεύετε ότι ο πολιτισμός και η ενασχόληση με την τέχνη γενικότερα είναι μια απάντηση στα συνεχώς αυξανόμενα φαινόμενα βίας που απαντώνται στη σύγχρονη κοινωνία αλλά και σε άλλα παρόμοια προβλήματα της σύγχρονης εποχής;
Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν, ούτε με την τέχνη, ούτε με δικαστικές αποφάσεις. Οι κοινωνίες αλλάζουν με σωστή παιδεία.
- Σε λίγες μέρες θα επισκεφτείτε την πόλη μας με την παράσταση «Ο Δολοφόνος είναι ανάμεσά μας» στο θέατρο Αθήναιον. Θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο αυτό.
Το σημείωμά μας, που συνοδεύει το τρέιλερ και την αφίσα, είναι κατατοπιστικό. Κατ’ εμέ πάλι το χαρακτηρίζω ένα ερωτικό αστυνομικό θρίλερ αλήθειας. Δεν μπορώ να πω τίποτα παραπάνω γιατί θα προδώσω την πλοκή και το σασπένς της παράστασής μας.
- Ποιος είναι ο ρόλος σας στην παράσταση;
Θα τον δείτε στην παράσταση, αν έρθετε να την δείτε. Τα υπόλοιπα επί σκηνής του Αθήναιον 25-26-27 Απριλίου, στην κούκλα Θεσσαλονίκη, καλλιτεχνική μου πατρίδα.
- Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Ευάγγελο Σαμιώτη, ένα νέο δημιουργό, που έγραψε το έργο, σκηνοθετεί και παίζει στην παράσταση;
Μου έστειλε ένα μήνυμα, μέσω facebook, μου έστειλε το κείμενο, ανταλλάξαμε απόψεις, τα βρήκαμε και βγήκε αυτό το αυθεντικό και υπέροχο αποτέλεσμα.
Τα σέβη μου! Με αγάπη ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
Σας ευχαριστώ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ
«Ο δολοφόνος είναι… ανάμεσα μας» του Σαμιώτη Ευάγγελου.
Πρεμιέρα: Παρασκευή 25/04, 21:00
Ο Παύλος Κοντογιαννίδης μιλά στην Κουλτουρόσουπα, εδώ
Ένα δράμα μέσα στην κωμωδία ή μήπως μια κωμωδία μέσα στο δράμα; Ένας σκηνοθέτης, δύο ηθοποιοί, ένας ντετέκτιβ, το κοινό και μια, δύο, τρείς απόπειρες… Ποιος το έκανε; Γιατί το έκανε;
Σκηνοθεσία: Σαμιώτης Ευάγγελος. Ερμηνεύουν: Παύλος Κοντογιαννίδης, Σαμιώτης Ευάγγελος, Γιώργος Αργυρόπουλος, Αθηνά Βαλκώνη.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 25, Σάββατο 26 στις 21:00 και Κυριακή 27 Απριλίου στις 20:30
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
