Το «Wonder Woman 1984» είναι η συνέχεια της κριτικά και εμπορικά επιτυχημένης ταινίας «Wonder Woman» του 2017, με το δίδυμο Πάτι Τζένκινς και Γκαλ Γκαντότ να επιστρέφουν ως σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια. Μαζί τους, ο Κρις Πάιν, που επίσης επιστρέφει, αλλά έχει μικρότερο ρόλο, και οι Πέντρο Πασκάλ και Κρίστεν Γουίγκ.
Το στόρι…
Το 1984, η Νταϊάνα Πρινς, ευρύτερα γνωστή Γούοντερ Γούμαν, δουλεύει σε ένα μουσείο της Ουάσινγκτον, ενώ κάνει ηρωικές πράξεις στα κρυφά. Ένα αρχαίο πετράδι του μουσείου, όμως, μπορεί να πραγματοποιήσει την ευχή αυτού που το κρατάει και η Νταϊάνα, κατά λάθος, ανασταίνει τον παλιό της εραστή Στιβ Τρέβορ, που πέθανε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Ταυτόχρονα, όταν σώζει την ντροπαλή συνάδελφό της Μπάρμπαρα Μινέρβα, αυτή εύχεται να γίνει δυνατή και γεμάτη αυτοπεποίθηση σαν κι αυτήν. Το πετράδι, όμως, τραβάει την προσοχή του διεφθαρμένου επιχειρηματία Μάξγουελ Λορντ, που έχει τις δικές του φιλοδοξίες.
Στα θετικά (+) και για άλλη μια φορά, η Γκαλ Γκαντότ είναι η Γούοντερ Γούμαν. Καταφέρνει να συνδυάσει άψογα την αυτοπεποίθηση που της δίνει η εμπειρία της ως αθάνατη πολεμίστρια και τον ιδεαλισμό που της δίνει η καλή καρδιά της. Ο Κρις Πάιν είναι, ξανά, συμπαθής και ιδιαίτερα γοητευτικός, ενώ και ο ρόλος του ως ψάρι έξω από το νερό στην κοινωνία του ’80 είναι μεγάλο μέρος της κωμωδίας και μια έξυπνη ανατροπή της δυναμικής τους στην προηγούμενη ταινία. Ο Πέντρο Πασκάλ είναι επίσης πολύ καλός, σε μία ερμηνεία πολύ διαφορετική από αυτές που μας έχει συνηθίσει.
Τα πρώτα 15-20 λεπτά της ταινίας είναι μακράν τα καλύτερα. Η ταινία αρχίζει με αναδρομή στην παιδική ηλικία της Νταϊάνα, όπου οι αμαζόνες αγωνίζονται σε αθλήματα. Η Νταϊάνα κλέβει προκειμένου να νικήσει, αλλά την καταλαβαίνουν και αποκλείεται. Στο παρόν του 1984, την βλέπουμε να σταματάει μια ληστεία σε ένα εμπορικό κέντρο. Οι δύο αυτές σκηνές έχουν καταπληκτική δράση, μουσική και ελαφρή, περιπετειώδη ατμόσφαιρα.
Δυστυχώς, μετά τις σκηνές αυτές ξεκινάει η βασική πλοκή της ταινίας και τα πράγματα καταρρέουν για να περάσουμε στα αρνητικά (-) της ταινίας.
Τα κίνητρα και οι δράσεις των χαρακτήρων είναι ένα χάος και πουθενά δε φαίνεται περισσότερο από τον χαρακτήρα της Μπάρμπαρα. Η Μπάρμπαρα είναι μια «σπασίκλας» με στερεοτυπικά γυαλιά που κανείς δεν εκτιμάει μέχρι που γίνεται κακιά αυτοπεποίθηση και υπερδυνάμεις και όλοι θα πληρώσουν κτλ, κτλ(-)∙ένα κλισέ που έχουμε δει όχι μία, όχι δύο, αλλά πέντε φορές (η Κάτγουμαν στο «Ο Μπάτμαν επιστρέφει», ο Ρίντλερ στο «Μπάτμαν για πάντα», η Πόιζον Άιβι στο «Μπάτμαν & Ρόμπιν», ο Ηλέκτρο στο «The Amazing Spider-Man 2» και ο Κίλιαν στο «Iron Man 3»). Η Γουίγκ κάνει ότι μπορεί για να σώσει τον χαρακτήρα και, ομολογουμένως, η ερμηνεία της είναι η λιγότερο ενοχλητική του είδους, χάρη στην εμπειρία της ως κωμικός, αλλά αυτό δε λέει και πολλά. Ταυτόχρονα, η ιστορία χειρίζεται την ανάσταση του Στιβ Τρέβορ με έναν πολύ περίεργο και εξωφρενικό τρόπο, αφού επιστρέφει στη ζωή στο σώμα ενός τυχαίου ανθρώπου (αλλά εμείς βλέπουμε τον Πάιν αντί για τον ηθοποιό του) και η ταινία ξεχνάει τελείως γι’ αυτόν. Δεν έχει οικογένεια; Δεν έχει δουλειά; Ακόμα και στους τίτλους τέλους αναφέρεται απλά ως «Όμορφος Άντρας».
Το προαναφερόμενο χάος προκαλεί μεγάλα προβλήματα στον ρυθμό της ταινίας. Πρώτα απ’ όλα η ταινία είναι δυόμισι ώρες, σχεδόν όσο και έπη με δεκάδες σημαντικούς χαρακτήρες, όπως οι ταινίες του «Άρχοντα των Δακτυλιδιών» και των «Εκδικητών». Η ταινία προσπαθεί να κάνει πάρα πολλά και καταλήγει να γίνεται βαρετή, χωρίς πολλή δράση, αλλά και χωρίς να περνάει το μήνυμά της ικανοποιητικά. Ακόμα και η δράση δεν είναι όσο καλή θα μπορούσε. Συγκεκριμένα, η τελική μάχη είναι ένα συνονθύλευμα μέτριας χορογραφίας και μέτριων οπτικών εφέ στο σκοτάδι (το οποίο πιθανότατα υπάρχει για να κρύψει την μετριότητα των οπτικών εφέ).
Εν κατακλείδι (=), το «WonderWoman 1984» είναι μια μεγάλη απογοήτευση, που αν και όχι χωρίς τα θετικά στοιχεία της, δεν είναι κάτι παραπάνω από μια ακόμα κάτω του μετρίου ταινία του κινηματογραφικού υπερηρωικού σύμπαντος του Ζακ Σνάιντερ και της DCComics.
Βαθμολογία:
3,8 στα 10
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..