.
.
Με κακή ψυχολογία καθώς ημερησίως τα κρούσματα στη Θεσσαλονίκη αυξάνονται κατά εκατοντάδες και σε μια πόλη που η δεύτερη καραντίνα δεν είναι σαν την πρώτη, γιατί η τωρινή είναι πολύ χειρότερη, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου σαφώς αποτελεί μια αχτίνα εμψύχωσης και αισιοδοξίας. Ωστόσο με τούτες τις συνθήκες πόσο κέφι να κάνεις και τι διάθεση να’ χεις παρακολουθώντας κάποιες από τις 177 ταινίες που βρίσκονται στη διαδικτυακή πλατφόρμα του Οργανισμού;
Η αλήθεια βέβαια είναι πως δεν πρόκειται για τόσες καθώς αρκετές φιρμάτες «απαγορεύτηκαν» (βλέπε η τελευταία ταινία του Αλμοδόβαρ), αλλά στο μέτρημα μάλλον υπολόγισαν και πολλές μικρού μήκους από το γειτονικό της Δράμας. Παρ΄ όλα αυτά, το κινηματογραφικό μενού παραμένει μεγάλο και πλούσιο, αλλά για πολλούς μυημένους κινηματογραφόφιλους όχι και τόσο ελκυστικό.
.
Οπως και να΄ χει ακολουθήσαμε το επιτυχημένο και τόσο στοχευμένο σλόγκαν, Σινεμά με κάθε τρόπο…
Γι αυτό το λόγο το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν ήθελε άλλη καζούρα μετά το ξάφνιασμα –και την ανακατωσούρα- που προκάλεσε τον περασμένο Μάρτη το Ντοκιμαντέρ, προετοιμάστηκε για το αναπάντεχο και μπορεί η πανδημία να μην του έκανε και τούτη τη φορά τη χάρη, οργανώθηκε σωστά δημιουργώντας μια εύχρηστη πλατφόρμα, κυρίως να βροντοφωνάξει πως με οποιεσδήποτε συνθήκες και αν είναι αυτές είναι εδώ και είναι ζωντανό.
Έτσι τα κόκκινα χαλιά δεν στρώθηκαν στο Ολύμπιον για να υποδεχτούν την υπουργό Μενδώνη για να κηρύξει την έναρξη του 61ου, δεν απεστάλησαν εκατοντάδες προσκλήσεις σε λογής αρμόδιους/ υπεύθυνους/διευθυντάδες (αλλά και παρατρεχάμενους), δεν κλείστηκαν δεκάδες δωμάτια σε ξενοδοχεία και δεν καβατζώθηκαν πλούσια τραπεζώματα. Σε αυτό το μοτίβο δεν θα υπήρχαν παρουσίες σκηνοθετών, ηθοποιών και παραγόντων του σινεμά, δεν ετοιμάστηκαν τα ανιαρά πάρτι και μάλλον δεν ξοδεύτηκαν τα λεφτά που θα σκορπούσαν, από τα εκατοντάδες ευρώ που επιχορηγείται κάθε χρόνο, για να ευχαριστήσουν δημιουργούς, καλεσμένους και κοινό.
Συνάμα και εμείς οι πτωχοί εραστές της 7ης Τέχνης και θεατές του μοναδικού επιτυχημένου πολιτιστικού φορέα της πόλης που χρόνια λατρεύουμε να παρακολουθούμε, ο κορωνοϊός μας στέρησε την γλυκιά κλεισούρα των αιθουσών, τις ουρές στα γκισέ των εισιτηρίων, την μανία παρακολούθησης 5-6 ταινιών καθημερινά, την βόλτα από την Αριστοτέλους στο Λιμάνι και τανάπαλιν, τις συναντήσεις με σκηνοθέτες, φίλους και γνωστούς, τον άλλον ένα καφέ στην Αποθήκη Γ’… αλλά μη συνεχίσουμε… ατέλειωτα τα «κουσούρια» ενός σινεφίλ που αφοσιώνεται ένα 10ημερο στις μεγάλες αγκάλες του ΦΚΘ… πως να το κάνουμε…
…Κι αφού το κατάπιαμε και αυτό, αναγκαστικά οδηγηθήκαμε να δούμε ταινίες από το σπίτι, από το γραφείο, ακόμα και από την μικρή οθόνη ενός κινητού… ως μια παρηγοριά, πως έστω και με αυτό τον τρόπο, ο πολιτισμός μπορεί να υπάρξει και μπορεί να συνεχιστεί, καθώς πάντα έχουμε στο μυαλό μας πώς όλα αυτά σύντομα (;) θα τελειώσουν. Έτσι, με τίμημα 3 μόλις ευρώ η ταινία, μια πραγματικά μια πολύ λογική τιμή, πέρασαν οι περισσότερες ταινίες αφιερωμάτων και τμημάτων στο σαλόνι του σπιτιού μας και αρκετές από αυτές γρήγορα έγιναν sold-out καθώς οι διαβασμένοι γρήγορα τις καπάρωσαν αφήνοντας σύξυλους πολλούς που θα’ θελαν να δουν. Ότι δηλαδή –ακριβώς- γίνεται και στις νορμάλ προβολές κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ.
Και πάμε να δούμε συνοπτικά τι είδαμε στα πρώτα μισά του Φεστιβάλ…
Η Ρουμανία αντέχει…
Και με το παραπάνω καθώς η ταινία «Αγνώστων στοιχείων – Neidentificat» του Μπογκντάν Τζόρτζε αποτελεί συνέχεια των διεισδυτικών καλών ποιοτικών με περιεχόμενο φιλμς που μας χαρίζει το Βουκουρέστι τα τελευταία χρόνια..
..
Όπου ένας μπάτσος με μανίες περιπλέκει τα οικογενειακά του με μια υπόθεση πυρκαγιών ξενοδοχείων στριμώχνοντας έναν φουκαριάρη τσιγγάνο…
Στα συν (+) Εμμονικό κλίμα/ατμόσφαιρα, καλές γενικά ερμηνείες, ορθή κλιμάκωση, δυνατό φινάλε.
Στα πλην (-) η διάρκεια και μια πιο σφιχτοδεμένη σκηνοθεσία θα το απογείωναν.
Βαθμολογία: 6,9/10
Ένας γκέι πορνο-σκηνοθέτης ήρθε απ’ τα παλιά…
Η παρουσία του Μπρους ΛαΜπρους στο Φεστιβάλ δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη μιας και συχνά πυκνά και άσχετοι με την καλλιτεχνία είχαν θέση στις προβολές του. Ο φίλτατος κατ΄ άλλα καναδός σκηνοθέτης που διέπρεψε στο παρελθόν και καθιερώθηκε κυρίως με πλήθος πορνογραφικών ταινιών για ομοφυλόφιλους άνδρες (δεν γνωρίζω αν συνεχίζει ακόμα), αποπειράται ατυχώς να εξιτάρει το κοινό με την ιστορία ενός νεαρού που γουστάρει την αφεντιά του. Ο «Άγιος Νάρκισσος» ζει και βασιλεύει στην κοσμάρα του και όλως τυχαίως μαθαίνει πως υπάρχει κι άλλος σαν την αφεντομουτσουνάρα του που είναι ένας χαμένος αδελφός του… κλεισμένος σ ένα μοναστήρι…
Στα συν (+) δεν υπάρχουν..
Στα πλην (-) τα πάντα, όλα στο γόνατο φτιαγμένα.
Άσχετο: παίζουν και έλληνες ηθοποιοί, κάποιοι που λέγονται Τάνια Κοντογιάννη και Ανδρέας Απέργης. Ας πρόσεχαν.
Βαθμολογία: 0,1/10
…τα γαλλικά.
Ο Peter Dourountzis σε μένα τουλάχιστον είναι εντελώς άγνωστος, σκηνοθέτησε την ταινία «Φτωχοδιάβολος – Vaurien», όπου ένα χαμένο κορμί βολοδέρνεται στους δρόμους του Παρισιού χωρίς στόχο και ελπίδα, αλλά με ευχαρίστηση κάνοντας ζημιές….
.
Στα συν (+) οι καλές προθέσεις που μένουν όμως προθέσεις.
Στα πλην (-) ένα προχειρογραμμένο σενάριο (τι, πως και γιατί δεν θα μάθουμε ποτέ), μια άτολμη σκηνοθεσία και ένας πρωταγωνιστής που τον είπαν να παίζει τον γοητευτικό… Καλά κρασιά.
Βαθμολογία: 3,3/10
Για σχέσεις ερωτικές είναι το θέμα της κοινωνικής ταινίας «Αυτά που λέμε και αυτά που κάνουμε – Les choses qu’on dit, les choses qu’on fait» του Εμανουέλ Μουρέ.
Στα συν (+) η μουσική και η φωτογραφία. Τίποτα άλλο.
Στα πλην (-) όλα κινούνται σε μέτριο επίπεδο ενώ ώρες και στιγμές το τραβάει από τα μαλλιά με τη φλυαρία… Ο όρος γαλικουριά αν δεν υπάρχει να καταχωρηθεί..
Βαθμολογία: 4,1/10
…από το Ισραήλ
«Ασια – Asia» της Ρούθι Πρέμπαρ.Οικογενειακό δράμα είναι τούτο, με μια μητέρα που γέννησε νωρίς αλλά ποτέ δεν δέθηκε με την κόρης της, θα συμβεί όταν θα τους χτυπήσει την πόρτα ένα κακό μαντάτο.
.
.
Στα συν (+) λίγο η υπόθεση, λίγο η αβάσταχτη ασφυξία της μάνας, λίγο το ζόρι που τραβάει η κόρη…Ολα στο τσακ.
Στα πλην (-) δεν δένει καλά το γλυκό και γενικώς η ταινία δεν «αναπνέει» με αποτέλεσμα γρήγορα να την βαρεθείς… Αν έπαιζε στο Νέτφλιξ θα το παρατούσα στα μισά.
Βαθμολογία: 4/10
.
…από την Κροατία…
Ένα ψιλοαδιάφορο κοινωνικό δράμα με μια μητέρα τριών παιδιών που θα βρει τον δάσκαλό της, στην αγκαλιά ενός απρόσμενου γείτονα… Ο λόγος για το «Μάρε – Mare» της Αντρέα Στάκα.
Στα συν (+) η πρωταγωνίστρια και το αμόρε της το προσπαθούν, δεν λέω..
Στα πλην (-) βατή σκηνοθεσία και σενάριο χωρίς ανατροπή. Γενικώς δεν αγγίζει τον θεατή.
Βαθμολογία: 4/10
.
…και μια απρόσμενη έκπληξη…
Στα ντοκιμαντερίστικα που έχουν θέση σε αυτό το φεστιβάλ, «Η ζωγράφος και ο κλέφτης – The Painter and the Thief» του Μπέντζαμιν Ρι..
.
Όπου τσέχα ζωγράφος ψάχνει και ανακαλύπτει έναν από τους κλέφτες των έργων της και αντί να του τα χώσει αναπτύσσει ξεχωριστή σχέση.
Στα συν (+) η ιστορία, το στήσιμο, τα γυμνά κάδρα, η ιδιαιτερότητα των εύθραυστων προσωπών και πως με μεγάλα συναισθήματα φωτίζει ο σκηνοθέτης
Το αποξενωμένο Όσλο και τα περίχωρα, μια όμορφη ροή και μια υπέροχη κατάληξη. Όλα αυτά κυλούν σαν ποταμάκι και επειδή πρόκειται για ντοκιμαντέρ, όλα είναι αληθινά.
Στα πλην (-) δεν θα΄ ταν άσχημο να γυριζόταν και σε φιξιόν.
Βαθμολογία: 7,1/10
.
Όλες οι παραπάνω ταινίες προβλήθηκαν για ένα μόλις 24ωρο και τώρα πια οι δημιουργοί ευελπιστούν να τις δουν να παίζονται και το φυσικό τους χώρο, στα σινεμά.
.
-Ολη ροή πληροφοριών του 61ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εδώ
-Για να δείτε μια από τις ταινίες, πατήστε εδώ
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.