Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
“Ο Άνθρωπος από τον Βορρά” είναι μια ταινία εκδίκησης, σκηνοθετημένη από τον Ρόμπερτ Έγκερς, βασισμένη στον θρύλο του Άμλεθ, που ενέπνευσε τη διάσημη τραγωδία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, “Άμλετ”.
.
Πρωταγωνιστούν οι Αλεξάντερ Σκάρσκαρντ, Άνια Τέιλορ Τζόνσον, Ίθαν Χωκ, Νικόλ Κίντμαν και Κλες Μπανγκ.
Το στόρι…
Μετά από μια τελετή “άντρωσης”, ο μικρός πρίγκιπας Άμλεθ βλέπει τον πατέρα του, βασιλιά Όβραντιλ, να δολοφονείται από τον αδερφό του, Φιόλνιρ. Καταφέρνει να ξεφύγει και ορκίζεται να σκοτώσει τον θείο του και να σώσει την μητέρα του. Πολλά χρόνια μετά, ο Άμλεθ έχει γίνει μέλος μιας ομάδας άγριων βίκινγκ που λεηλατούν χωριά. Μια συνάντηση με μια απόκοσμη μάντισσα, θα του θυμίσει τον όρκο του και θα του δώσει την ώθηση να κάνει τον κάνει πραγματικότητα. Για να το γίνει αυτό, όμως, πρέπει πρώτα να γίνει σκλάβος του θείου του.
Στα θετικά (+) της ταινίας:
Ο Έγκερς δεν έχει κάνει πολλές ταινίες, με το “Ο Άνθρωπος από τον Βορρά” να είναι μόλις η τρίτη του και η πρώτη που δεν ανήκει στο είδος του τρόμου. Για άλλη μια φορά, μαζί του είναι ο διευθυντής φωτογραφίας, Τζάριν Μπλασκ, που κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ, για την προηγούμενη συνεργασία τους “Ο Φάρος” (2019). Το δίδυμο μας προσφέρει μια απίστευτα όμορφη ταινία, γεμάτη σουρεαλιστικές μυστικιστικές τελετές, αιματοβαμμένη βία και γενικά εικόνες που μοιάζουν με έργα ζωγραφικής. Σχεδόν δε πιστεύεις ότι τα σκηνικά είναι (στην πλειονότητά τους) πραγματικά.
Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο της ταινίας είναι ο διάλογος. Ο Έγκερς έγραψε το σενάριο μαζί με τον ισλανδό ποιητή Σιόν (Sjón), γνωστό για τις συνεργασίες του με την Μπιορκ, μαζί με την οποία κέρδισε όσκαρ για το τραγούδι “I’ve Seen It All”, της ταινίας “Χορεύοντας στο Σκοτάδι” του Λαρς Φον Τρίερ. Οι δύο σεναριογράφοι καταφέρνουν να κάνουν τον διάλογο πολύ ποιητικό. Έτσι, η ταινία δίνει την αίσθηση του επικού ποιήματος.
Κάτι άλλο για το οποίο ο Έγκερς κι Σιόν αξίζουν έπαινο είναι ο ρυθμός της ταινίας. Σε ατομικό επίπεδο, η κάθε σκηνή έχει αργό ρυθμό, χωρίς πολλά κοψίματα, με τρόπο που θυμίζει κινηματογράφο του ‘50 και ‘60. Παρ’ όλα αυτά, ο ρυθμός της ταινίας είναι ταχύτατος, καθώς η πλοκή δε σταματάει να εξελίσσεται, και δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς ποτέ.
Οι ερμηνείες είναι επίσης φανταστικές. Η ερμηνεία του Αλεξάντερ Σκάρσκαρντ είναι ίσως η πιο περίπλοκη από όλες, αφού ο στόχος δεν είναι μοιάζει με ήρωας δράσης, αλλά με έναν άνθρωπο που δε ξέρει και δεν έχει τίποτα άλλο στη ζωή του πέρα από τη βία. Αυτό φαίνεται κυρίως στην στάση του σώματός του, αφού αντί να στέκεται περήφανα, είναι πάντα καμπουριασμένος. Οι υπόλοιπες ερμηνείες είναι εξίσου καλές και οι χαρακτήρες αρκετά ανεπτυγμένοι, με τον θείο του πρωταγωνιστή να γίνεται ο ίδιος ένας ιδιαίτερα τραγικός χαρακτήρας. Εκτός από τους βασικούς χαρακτήρες, τις σκηνές τους κλέβουν ο Γουίλεμ Νταφόε στο ρόλο του γελωτοποιού Χέιμιρ και η Μπιορκ στο ρόλο της προαναφερόμενης μάντισσας.
Στα αρνητικά (-) της ταινίας:
Το βασικό πρόβλημα της ταινίας είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις φαίνεται να μην είναι σίγουρο για το αν είναι μυθολογικό ή ρεαλιστικό. Κάποιες σκηνές είναι αμφίσημες, ενώ άλλες εξηγούνται και σε κάποιες σκηνές βλέπουμε το γενεαλογικό δέντρο του πρωταγωνιστή, που είναι από μόνο του υπερβολικά πολύ περίεργο και δε φαίνεται να προσθέτει κάτι.
Κάτι που μπορεί να απογοητεύσει πολλούς, είναι ότι το “Ο Άνθρωπος από τον Βορρά” δεν είναι ταινία δράσης. Αν περιμένεις κάποια περιπέτεια δράσης “John Wick” ή την σειρά “Vikings” θα απογοητευτείς. Αυτό αυτό βέβαια δεν είναι τόσο πρόβλημα της ταινίας, όσο του τρόπου με τον οποίο διαφημίζεται, αλλά έχοντας ακούσει αρκετή γκρίνια κατά τη διάρκεια της προβολής, δε μπορώ παρά να προειδοποιήσω.
Εν κατακλείδι (=), το “Ο Άνθρωπος από τον Βορρά” είναι μια καλλιτεχνική ταινία εκδίκησης που κάποιες φορές γίνεται υπερβολικά αλλόκοτη. Αν σου άρεσε το “Ο Πράσινος Ιππότης” (2021), το “Η Τραγωδία του Μάκβεθ” (2021) και οποιαδήποτε από τις προηγούμενες ταινίες του Έγκερς καλό είναι να του δώσεις μια ευκαιρία.
Βαθμολογία:
7,1/10
.
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της “Κ” .
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
