.
Είδε και σχολιάζει ο Γιάννης Τσιρόγλου
.
Ποιος να το φαντάζονταν πως ένας σκηνοθέτης από μια μικρή χώρα που έκανε κάτι ιδιόμορφες ταινίες σε χρόνο dt και ελάχιστοι έβλεπαν, να είναι σήμερα ένας από τους πιο περιζήτητους του κόσμου. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον έλληνα Γιώργο Λάνθιμο.
Τον παρακολουθώ από τις πρώτες του ταινίες και δεν θα ξεχάσω 3 περιστατικά: όταν στο φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, πήγε να παρουσιάσει την «Κινέττα» με πρωταγωνιστή τον Αρη Σερβετάλη, όπου στο ημίωρο την «έκανα» από την αίθουσα με ελαφρά πηδηματάκια… Δεν καταλάβαινες τίποτα! Λίγα χρόνια αργότερα, ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ κάπου δυτικά της πόλης, από τα νεύρα μου κόντεψα να σπάσω τις βιτρίνες του θερινού σινεμά καθώς η ταινία «Ο Καλύτερός μου φίλος» με τον Λάκη Λαζόπουλο εκνευριστικά… δεν βλεπόταν! Ενώ ένα βράδυ Παρασκευής, πρώτη μέρα εξόδου του «Κυνόδοντα», έχασα τη μιλιά μου από το «σοκ» που μόλις είχα υποστεί στο Μακεδονικόν. Και βέβαια, από τότε τον λάτρεψα.
.
Όλες οι υπόλοιπες ταινίες του, πλέον χρηματοδοτούμενες με πολλά δολάρια, είχαν μεν ενδιαφέρον, αλλά καμία σαν την ταινία που τον έφερε ένα βήμα πριν την απόκτηση ενός Οσκαρ. Είναι πασιφανές πως είναι «αλλόκοτο» το μυαλό και η καλλιτεχνική οπτική αυτού του ανθρώπου και οι ταινίες του δεν συγκινούσαν ιδιαίτερα το μεγάλο κοινό, τουλάχιστον το ελληνικό.
.
Αλλά έως σήμερα…
Όπου έρχεται «Η Ευνοούμενη» των δέκα οσκαρικών υποψηφιοτήτων (και με χωρίς το alter ego του Ευθύμη Φιλίππου στο σενάριο) και πλέον άπαντες μπορούν να υποκλιθούν στον μεγάλο δημιουργό.
Γιατί η ταινία του δεν είναι απλά ευκολοχώνευτη, αλλά τόσο σαγηνευτικά απολαυστική και δεν λείπει ούτε η ματιά, ούτε το ύφος, ούτε το όποιο σύμπαν κουβαλά…
Όπου μεταφερόμαστε στο 1700 με την Βασίλισσα της Αγγλίας Αννα σε μια, ας την πούμε παρατεταμένη κατάθλιψη, να βαριέται που ζει και ολημερίς και ολονυχτίς να κωλοβαρά αφήνοντας το βασίλειο της να το διοικεί (φυσικά με τον τρόπο της), η κολλητή της. Ώσπου από το πουθενά καταφθάνει ένα πανούργο θηλυκό να πάρει αυτή την θέση, καθώς κάνει καλό… πώς να το πούμε τώρα… άντε, να το πούμε… κάνει καλό… γλυφομ…!!! στην βασίλισσα.
Τι σας έλεγα παραπάνω;
Μπορούν να λείπουν τα «λανθιμέικα»;
Και που είστε ακόμα…
.
.
Η ταινία εξ΄ ολοκλήρου περιστοιχισμένη από μια ίντριγκα να την πιείς στο ποτήρι, η μια να κατακεραυνώνει την άλλη και η βασίλισσα στην απόλυτη κοσμάρα της. Γύρω τους να μαίνεται πόλεμος και στα ενδότερα να κόβουν και να ράβουν οι αγαπητικιές. Να ξεφτιλίζουν βουλευτές, και να κατακεραυνώνουν το κοινοβούλιο μ΄ ένα λεξιλόγιο, τύφλα να΄ χουν οι φορτηγατζήδες, ενώ τα σεξουαλικά να δίνουν και να παίρνουν. Με σαρδόνιο χιούμορ και γλώσσα που τσακίζει, ενώ στοχευμένα να καυτηριάζονται καθεστώτα, συμφέροντα και συμπεριφορές αιώνων, όλα αυτά, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μιας ταινίας που σε φτιάχνει κυριολεκτικά.
Σε όλα αυτά προσθέστε ένα –απίθανο- κάπως σκοτεινό σκηνικό περιβάλλον, (όπως μαύρη και άραχνη είναι η ψυχή της αυτού μεγαλειοτάτης, μα και της αμφισβητούμενης με τα καμώματά βασιλείας), για τις ονειρικές ερμηνείες θα τα πούμε παρακάτω, «σχιζοφρενικές» μουσικές πινελιές, (απίστευτα εμπνευσμένες, καλύτερες δεν θα υπήρχαν, που γρατζουνάνε το είναι σου), για ρούχα, κοστούμια και ντεκόρ δεν τίθεται καν θέμα και μια σπιντάτη ροή που δεν θες να τελειώσει.
Αυτά τα υπέροχα έχει κάνει ο Τζορτζ, που εν τω μεταξύ έχει ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του (ενώ έχει ανεβάσει και την μούρη του στα ύψη…) και αν θα τον ξαναδούμε στα μέρη μας, τώρα που έχει όλο το Χόλιγουντ στα πόδια του, τρυπήστε μου τη μύτη…
.
Ρέστα δίνουν και οι 3 κυρίες:
.
Αρχικά η Ολίβια Κόλμαν, η οποία υποδύεται τη Βασίλισσα της Αγγλίας, είναι συγκλονιστική. Αδύνατο να την συμπαθήσεις όπως αδύνατο και να αδιαφορήσεις για την κατάντιά της. Φιλάσθενη και χτυπημένη από πολλές οικογενειακές και προσωπικές τραγωδίες, με αδιαφορία ασκεί τα καθήκοντά της, ενώ έχει παραμελήσει τον εαυτό της. Χοντρή και άσχημη, βουλιμική και μόνιμα βαριεστημένη από όλους και απ΄ όλα. Υπέροχος ρόλος που τον υποστηρίζει μοναδικά.
.
Ενώ αυτή που κάνει κουμαντάρει το βασίλειο είναι η Λαίδη Σάρα, μια φιλόδοξη, σκληρή και έξυπνη γυναίκα που ερμηνεύεται θεσπέσια από μια υπέροχη ηθοποιό, την Ρέιτσελ Βάις. Ένα μίγμα ανδρόγυνου στο πιο θηλυκό του, που με μεγαλοπρέπεια απολαμβάνει την εξουσία και φυσικά δεν θέλει να χάσει. Γνωρίζοντας δε την αδυναμία που της έχει η αφεντικίνα της καμουφλάρει με μαεστρία όλες τις βρομοδουλειές, ενώ δεν είναι τυχαίο που είναι η μοναδική γυναίκα που μέσα στα παλάτια φορά με χάρη και άνεση, παντελόνια…
Αντίθετα, η Άμπιγκεϊλ είναι το όμορφο αυτό θηλυκό που θα συγκινήσει την βασίλισσα βάζοντας την αρχικά στο κρεβάτι… Η οποία αρπάζει την ευκαιρία να εξελιχθεί από μια ταπεινή υπηρέτρια στο πιο ισχυρό –παρασκηνιακά- πρόσωπο σ΄ ολόκληρη τη Βρετανία. Δεν είχαμε ποτέ παρατηρήσεις για την Έμμα Στόουν, που τώρα, σε μια ταινία που η παρουσία της είναι σαν το κερασάκι της τούρτας. Λαμπερή, πανέμορφη και τσαχπίνα. Μα πάνω απ΄ όλα, υπερ-ταλαντούχα.
.
.
Όσο για τα Οσκαρ που διεκδικεί, μπορεί οι 10 υποψηφιότητες να είναι πραγματικά πάρα πολλές, ωστόσο πιστεύω πως θα φύγει με ελάχιστα έως και κανένα! Πιο πολύ στις 3-4, με περισσότερες πιθανότητες αυτά των κοστουμιών, μοντάζ και ντεκόρ. Αυτό όμως που θέλω να επισημάνω, είναι πως μπορεί να τα χάσει όλα, αλλά σε αυτό που είναι πιο κοντά απ΄ όλα, είναι το Καλύτερης Ταινίας. Το βράδυ της απονομής, θυμηθείτε με!
Συν και πλην (συνοπτικά)
+Σκηνοθεσία: εξαίρετη
+Σενάριο: απίθανο
+Ερμηνείες: να τις πιείς στο ποτήρι.
+Ντεκόρ και κοστούμια: αψογα.
+Μουσική: ψυχεδελική συναυλία.
+Μονταζ: ό,τι καλύτερο.
+Φωτογραφία: γκριζάρει με νόημα.
+&– το φινάλε: κάπως μετέωρο, προβληματίζει αλλά δεν είναι ισάξιο της ταινίας. Τουλάχιστον προσωπικά με ξένισε.
.
.
Καταλήγοντας (=) πρόκειται για μια υπέροχη ταινία εποχής, με ένα έξοχο σενάριο των Ντέμπορα Ντέιβις και Τόνι Μακναμάρα που ευτύχησε στα χέρια του Γιώργου Λάνθιμου να καυτηριάσει χρήμα, εξουσία και κοινωνική καταξίωση.
Βαθμολογία:
7,5 στα 10
.
Στοιχεία για την ταινία:
Σκηνοθεσία Γιώργος Λάνθιμος.
Σενάριο Ντέμπορα Ντέιβις, Τόνι ΜακΝαμάρα.
Παραγωγή Σέσι Ντέμπσεϊ, Εντ Γκίνεϊ, Λι Μάγκιντεϊ, Γιώργος Λάνθιμος.
.
Ηθοποιοί
Ρέιτσελ Βάις, Ολίβια Κόλμαν, Έμμα Στόουν, Νίκολας Χουλτ, Τζο Άλγουιν, Μαρκ Γκάτις, Τζέιμς Σμιθ.
Φωτογραφία Ρόμπι Ράιαν.
Μοντάζ Γιώργος Μαυροψαρίδης.
Καλλιτεχνική Διεύθυνση Φιόνα Κρόμπι.
Μουσική Τζόνι Μπερν.
Διάρκεια 120’
Διανομή ΟDEON
Είδος
Δράμα, Κωμωδία, Σάτιρα
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
