.
.
Το «Η καρδιά μου δεν χτυπά ώσπου να της το ζητήσεις» είναι μια δραματική ταινία με στοιχεία φαντασίας, η πρώτη μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη σεναριογράφου Τζόναθαν Κουάρτας. Πρωταγωνιστούν οι Πάτρικ Φούγκιτ, Ίνγκριτ Σόφι Σκραμ, Όουεν Κάμπελ. Προβλήθηκε την Τρίτη 10/11 στο 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Το στόρι…
Ο Ντουάιτ και η Τζέσι είναι δύο αδέρφια κοντά στα τριανταπέντε που ζουν μαζί για να φροντίζουν τον μικρό τους αδερφό, Τόμας, που τρέφεται αποκλειστικά με αίμα. Η ζωή τους είναι δύσκολη, με τη Τζέσι να είναι η μόνη στο σπίτι που δουλεύει και τον Ντουάιτ να αναγκάζεται να σκοτώνει ανθρώπους, την στιγμή που ο Τόμας δε μπορεί να βγει καν έξω, αφού ο ήλιος τον πληγώνει. Το μόνο που έχουν είναι ο ένας τον άλλο, αλλά αυτό ίσως δεν είναι αρκετό…
Το πρώτο παρατηρεί κανείς στην ταινία είναι το τρομερά ενδιαφέρον κόνσεπτ (+). Ο Κουάρτας παίρνει την ιδέα του βρικόλακα, που παραδοσιακά είναι ένας πλούσιος ευρωπαίος αριστοκράτης, και την μεταφέρει στην περιθωριακή γωνιά των ΗΠΑ, όπου η φύση του θυμίζει περισσότερο αρρώστια. Ανίκανος να βγει έξω, ο Τόμας εξαρτάται από τα αδέρφια του, με τη σχέση τους να θυμίζει τη σχέση του αρχετυπικού «πιστού υπηρέτη» ιστοριών με βρικόλακες, όπου ένας άνθρωπος δουλεύει οικειοθελώς για έναν βρικόλακα, φροντίζοντας ο «αφέντης» του να έχει πάντα ανθρώπους για να τραφεί. Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος χρησιμοποιεί τα αρχέτυπα αυτά για να πει μια ιστορία που εξερευνά τις σχέσεις των χαρακτήρων, τόσο μεταξύ τους, όσο και με τον έξω κόσμο. Ο Ντουάιτ τυραννιέται από μοναξιά, αφού αναγκάζεται να σκοτώσει την πλειοψηφία των ανθρώπων που συναντά. Η Τζέσι, από την άλλη, ενδιαφέρεται μόνο για την οικογένειά της, βλέποντας τους υπόλοιπους ανθρώπους μόνο ως υποψήφιο φαγητό για τον Τόμας. Ο ίδιος ο Τόμας, θέλει να κάνει φίλους, κάτι που τα αδέρφια του απαγορεύουνε, εξαιτίας της κατάστασής του.
Η δυναμική αυτή των χαρακτήρων είναι ιδανική για καλό (και σκληρό θα μπορούσε να πει κανείς) δράμα. Η ταινία το παρέχει και στηρίζει με εξαιρετικές ερμηνείες. Η ερμηνεία που ξεχωρίζει είναι αυτή της Ίνγκριτ Σόφι Σκραμ στο ρόλο της Τζέσι. Η καναδή ηθοποιός υποδύεται τον χαρακτήρα συνδυάζοντας την σχεδόν μητρική της στοργή για τον χαρακτήρα του Τόμας με μια ψυχρότητα που φέρνει στο μυαλό την Τίλντα Σούιντον.
Ένα άλλο πολύ δυνατό σημείο της ταινίας είναι η σκηνοθεσία. Ο Κουάρτας χρησιμοποιεί πλάνα με ελάχιστη κίνηση και χωρίς πολλά κοψίματα, παγιδεύοντας τόσο τους χαρακτήρες, όσο και το κοινό σε άβολες, συχνά καταθλιπτικές καταστάσεις.
Ταυτόχρονα, οι χαρακτήρες είναι συχνά μακριά από την κάμερα ή γυρισμένοι σε προφίλ, με αποτέλεσμα να μη βλέπουμε καθαρά τα πρόσωπά τους και να αισθανόμαστε ότι κάτι κρύβουν. Έτσι, το σασπένς που η ταινία έχει ήδη λόγω της πλοκής της αυξάνεται ακόμη περισσότερο.
Αυτή η επιλογή των πλάνων δημιουργεί, όμως, κι ένα πρόβλημα (-). Με τα πλάνα να είναι σχεδόν πάντα αργά και με μεγάλη διάρκεια, ο ρυθμός γίνεται πολλές φορές υπερβολικά αργός και, αφού οι χαρακτήρες είναι τόσο μυστηριώδεις κι απόμακροι που δε δένεσαι μαζί τους, πολλές σκηνές καταντάν κουραστικές, κυρίως αν ο λόγος ύπαρξης τους δεν είναι ξεκάθαρος από την αρχή. Αν και το πρόβλημα ακούγεται μικρό, μειώνει αρκετά το αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει η ταινία, καθώς μία από αυτές τις σκηνές είναι προς το τέλος της ταινίας.
Κατά τ’ άλλα (=), το «Η καρδιά μου δεν χτυπά ώσπου να της το ζητήσεις» είναι μια πολύ καλή, αν και καταθλιπτική, ταινία, χωρίς πολλά προβλήματα.
Βαθμολογία:
6,7 στα 10
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..