Είδε ο Γιώργος Κελεσίδης και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Το “Μην Κοιτάτε Πάνω” είναι μια σατιρική ταινία καταστροφής, γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον Άνταμ ΜακΚέι, με ένα τεράστιο κάστ αστέρων που περιλαμβάνει Λεονάρντο ΝτιΚάμπριο, Τζένιφερ Λόρενς, Ρομπ Μόργκαν, Μέριλ Στριπ, Μαρκ Ράιλανς και πολλούς άλλους.
Το στόρι…
Η Κέιτ Ντιμπιάσκι (Λόρενς), υποψήφια διδακτορικού στο Πανεπιστήμιο Αστρονομίας του Μίσιγκαν, ανακαλύπτει έναν κομήτη που έρχεται προς τη γη. Ο καθηγητής της, Δρ. Ράνταλ Μίντι (ΝτιΚάπριο) κάνει τους υπολογισμούς και συνειδητοποιεί ότι θα έρθει χτυπήσει τη γη σε έξι μήνες. Αφού επικοινωνούν με τον επικεφαλή του Γραφείο Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της ΝΑΣΑ, Δρ. Τέντι Όγκλεθορπ (Μόργκαν), καταλήγουν στον Λευκό Οίκο. Το ρολοί γυρνάει αντίστροφα, αλλά η πρόεδρος Όρλεαν (Στριπ) ενδιαφέρεται περισσότερο για την επανεκλογή της. Στην όλη υπόθεση εμπλέκονται οι φιλοδοξίες του δισεκατομμυριούχου Πήτερ Ίσεργουελ, η απρόβλεπτη φύση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ο υπαρξιακός τρόμος της επικείμενης καταστροφής.
Στα θετικά (+) της ταινίας:
Ο ίδιος ΜακΚέι έχει δηλώσει ότι η ταινία του είναι μια αλληγορία για την κλιματική αλλαγή και δε προσπαθεί καν να το κρύψει. Επειδή, όμως, κατανοεί αρκετά καλά το σύστημα το οποίο καταδικάζει, δεν είναι δύσκολο να το διαβάσει κανείς σαν ταινία για την κάκιστη διαχείριση του Κορονοϊού. Είναι, δυστυχώς, μια ταινία που μπορεί να καταλήξει διαχρονική. Δυστυχώς. Αλλά ίσως και όχι γιατί δεν έχει υπερήρωες.
Αυτό το “Μην Κοιτάτε Πάνω” που έχει, από την άλλη, είναι ένα τεράστιο καστ αστέρων. Με τέτοιο καστ υπάρχουν, φυσικά, κάποιες προσδοκίες. Ευτυχώς, το σενάριο παρέχει στους ηθοποιούς πολλές ευκαιρίες για να λάμψουν. Ο ΝτιΚάπριο και η Λόρενς, στο ρόλο των αμήχανων, σχετικά καθημερινών ανθρώπων δίνουν μια πολύ ανθρώπινη ερμηνεία και δε μπορείς παρά να νιώσεις συμπόνια για την κατάσταση στην οποία έχουν βρει τους εαυτούς τους. Με την κατάσταση να χειροτερεύει, η ψυχολογική κατάσταση τους φέρνει σε σύγκρουση κι εδώ φαίνεται η φανταστική χημεία τους.
Από πλευρά κωμωδίας, ο Τζόνα Χιλ, στο ρόλο του γιου της προέδρου των ΗΠΑ, συνδυάζει την αλαζονεία, την μικροπρέπεια και την ανοησία του ανθρώπου που δε χρειάστηκε ποτέ να προσπαθήσει για τίποτα στη ζωή του, με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα, ενώ ο Τιμοτέ Σαλαμέ, στο ρόλο του αγαθού χασικλή-αλητάκου βοηθάει την ατμόσφαιρα να μείνει ανάλαφρη, ακόμα κι όταν η ταινία αρχίζει να παίρνει πιο δραματική στροφή.
Αυτή η δραματική στροφή προς το τέλος είναι, ίσως, το καλύτερο κομμάτι του “Μην Κοιτάτε Πάνω”. Με τον κομήτη να πλησιάζει βλέπουμε μια πιο ανθρώπινη, πιο ειλικρινή πλευρά των χαρακτήρων και καταρρίπτει οποιαδήποτε εντύπωση κυνισμού πίσω από την φιλοσοφία του σεναριογράφου.
Στα αρνητικά (-) της ταινίας:
Δυστυχώς, η σάτιρα της ταινίας δεν είναι πάντα όσο στοχευμένη όσο θα μπορούσε. Συγκεκριμένα, η πρόεδρος Όρλεαν, παρά την ψυχαγωγική ερμηνεία της Στριπ και παρά το γεγονός ότι από πλευρά πλοκής χρησιμοποιείται με έξυπνο τρόπο, δεν είναι πειστική ως πραγματικός άνθρωπος. Αρχικά, η Όρλεαν σατιρίζει τον Τραμπ (διότι η αρχική ημερομηνία κυκλοφορίας είχε αναβληθεί λόγω covid και μεσολάβησαν εκλογές). Ήδη από τη δεκαετία του ‘80, ο ανοιχτά σωβινιστής επιχειρηματίας έχει γίνει πολλές φορές αντικείμενο σάτιρας και μετά την εκλογή του, η μόδα αυτή επέστρεψε. Το θέμα είναι ότι η ταυτότητα του ως άντρας είναι ένα πολύ μεγάλο κόμματι της συμπεριφοράς του, καθώς και ένας από τους λόγους που ελκύει το πλήθος που τον αγαπάει. Οι γυναίκες του συντηρητικού αυτού πολιτικού ημισφαιρίου δεν έχουν τη δυνατότητα να είναι τόσο σκανδαλώδεις. Πιθανότατα, λοιπόν, η ταινία θα επωφελούνταν αν κάποιος άντρας έπαιζε τον “Τραμπικό” πρόεδρο ή αν η Στριπ έπαιζε την δημοκρατική, γραφειοκράτη πρόεδρο που κάνει τις ίδιες επιλογές, γιατί παίρνει μέρος σε ένα σύστημα, όπου το μόνο έχει σημασία είναι το οικονομικό κέρδος.
Κάτι άλλο που μπορεί να επωφελούσε το “Μην Κοιτάτε Πάνω” είναι η μεγαλύτερη έμφαση στην κωμωδία. Στο μεγαλύτερο μέρος της, η ταινία έχει ένα σχετικά ανάλαφρο τόνο, ούτε πολύ δραματική, ούτε πολύ κωμική, κάτι που κάνει την εμπειρία του θεατή λιγότερο αξιομνημόνευτη απ’ ότι θα μπορούσε.
Εν κατακλείδι (=), το “Μην Κοιτάτε Πάνω” είναι μια ταινία με έξυπνο, πιθανότατα διαχρονικό σενάριο, που όμως δεν είναι ψυχαγωγική ή αξιομνημόνευτη αρκετά για να γίνει κλασική.
Βαθμολογία:
6,6 στα 10
Τρέιλερ εδώ
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της “Κ”