Είδε ο Ανδρέας Ελματζόγλου και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Η «απέραντη αγάπη» είναι μια αυτοβιογραφική ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη Εμανουέλε Κριαλέζε (Χαμένα όνειρα 2006, Terraferma, 2011) ο οποίος εξομολογήθηκε ότι η ταινία είναι η δική του εφηβική ιστορία αφού γεννήθηκε και ο ίδιος κορίτσι όπως πρωταγωνίστρια του έργου Αντριάνα.
Στόρι
Η 12χρόνη Αντριάνα (Λουάνα Τζουλιάνι) γεννήθηκε κορίτσι αλλά μέσα της είναι αγόρι, και με αυτόν τον τρόπο θέλει να συμπεριφέρεται και να ζει. Αλλά η σεξουαλική ταυτότητα της καταπιέζεται από παντού. Ειδικά από τον πατέρα (Βιντσέντζο Αμάτο) ο οποίος δεν την αποδέχεται, είναι ειρωνικός απέναντι της και δεν δείχνει ίχνος αγάπης και κατανόησης. Απεναντίας, η Μητέρας της (Πενέλοπε Κρουζ) δείχνει και κατανόηση και αγάπη. Είναι φανερές οι σχέσεις της οικογένειας όταν είναι παρών ο πατέρας στο σπίτι και όταν είναι απών. Όταν είναι απών βλέπουμε μια χαρούμενη οικογένεια με πολύ παιχνίδι. Η Μητέρα της Αντριάνας είναι μια γυναίκα εγκλωβισμένη σε ένα γάμο που της προκαλεί θλίψη χωρίς διέξοδο.
Η Αντριάνα θα γνωρίσει τον εφηβικό έρωτα στα μάτια μιας κοπέλας, η οποία μένει με τους νομάδες-εργάτες σε μια κοντινή περιοχή. Θα ξεκινήσει ένας ρομαντικός-εφηβικός έρωτας. Θα είναι η μόνη διέξοδος της Αντριάνας από το οικογενειακό και το σχολικό περιβάλλον.
Στα συν (+) της ταινίας, ο τρόπος που η ταινία σχολιάζει την δυσλειτουργική οικογένεια και τα κοινωνικά πρέπει. Όπως επίσης είναι πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος που ο Κριαζάλε παρουσιάζει και κινηματογραφεί την Αντριάνα. Δυσκολεύεσαι αρκετά να καταλάβεις το φύλο της. Σε αυτό βοηθάει και η ερμηνεία της. Το πως υποδύεται την εσωτερική μάχη του φύλου, την ντροπή για το σώμα της, τις εκρήξεις θυμού της. Επίσης η Πενέλοπε Κρουζ άλλη μια φορά εξαιρετική στην ερμηνεία της. Το καστ από ότι φαίνεται έχει εξαιρετική χημεία μεταξύ τους. Ειδικά δε η χημεία μεταξύ της Πενέλοπε Κρουζ και Λουάνα Τζουλιάνι. Σαν να βλέπω μια πραγματική μητέρα και κόρη.
Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι ο ρυθμός της ταινίας είναι πολύ καλός, ο κινηματογραφικός χρόνος κυλάει αρμονικά χωρίς να σε κουράσει. Τέλος το σενάριο (Εμανουέλε Κριαλέζε) υπήρξε καλοδουλεμένο, σφικτό χωρίς περιττά στοιχεία και υπερβολές.
Στα πλην (-) της ταινίας η σχεδόν μόνιμα θλιμμένη έκφραση της Πενέλοπε σε άσχετα σημεία. Μερικές φορές ήταν σαν να εκβιάζει το συναίσθημα του κοινού. Ένα δεύτερο αρνητικό, ίσως όχι και τόσο αρνητικό. Θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω μια λαϊκή φράση από άλλη ταινία αλλά ταιριάζει απόλυτα και ήταν η σκέψη που είχα στο τέλος της ταινίας. ΠΩΣ ΜΑΣ ΠΕΤΣΟΚΟΨΕΣ ΕΤΣΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΙΚΟΣΑΛΕΠΤΟ;; Σε μια ρεαλιστική βάση η αλήθεια είναι ότι ίσως έτσι θα κατέληγε η ιστορία και ίσως ο σκηνοθέτης ήθελε να μας ρίξει μια γροθιά στο στομάχι και να μας μεταφέρει στο πως βίωσε ο ίδιος την εφηβεία του.
Εν κατακλείδι (=), η «απέραντη αγάπη» είναι μια ωραία ιστορία με ρεαλιστικό τέλος. Στο τέλος σου αφήνει μια πικρή γεύση απέραντης αγάπης.
ΥΓ1 Προβληματίστηκα ιδιαίτερα για το άρθρο που θα χρησιμοποιούσα για την Αντριάνα, αν ήταν αρσενικό, θηλυκό η ουδέτερο. Τελικά επέλεξα το θηλυκό. Το έκανα με πολύ σεβασμό και αγάπη.
Βαθμολογία
6,1/10
Trailer
.
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της “Κ” 
Φωτογραφικό υλικό
