Μπροστά σε αυτό το σκηνικό της πανδημίας και το αναγκαίο κακό της κοινωνικής αποστασιοποίησης, αναλογίζεται κανείς τι επιπτώσεις θα έχει όλο αυτό σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, συμπεριλαμβανομένης και της καλλιτεχνικής.
Θα επιστρέψουν οι δημιουργοί και ερμηνευτές ειλικρινείς με τον εαυτό τους και τους άλλους ή θα ρίξουν ορισμένοι εξ αυτών και πάλι κάτω από το χαλί την υπολειπόμενη αυτή τη φορά σκόνη;
Σε ότι με αφορά ως επί σειρά ετών δημοσιογράφο και αρθρογράφο και τα τελευταία 12 χρόνια και δημιουργό – ερμηνευτή στο θέατρο και τον κινηματογράφο, θέλω από εδώ και στο εξής να πορεύομαι με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα.
Προσέξτε όμως: Η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα δεν είναι πάντα ανώδυνη.
Δεν είναι πάντα όμορφη με ευγενικά χαρακτηριστικά και fit. Δεν είναι πάντα ως έκφραση και δράση άξια κολακευτικής κριτικής.
Είναι απλά ειλικρίνεια και αυθεντικότητα. Και μπορεί να έχει ελαττώματα και ψεγάδια και αδεξιότητες. Αλλά αυτό είναι υγιές, καθώς είναι αλήθεια.
Πρόσφατα με αφορμή το βιωματικό μου άρθρο για το γυμνισμό, έγινα αποδέκτης κριτικής, δε θα έλεγα κακόπιστης όμως. Εν μέρει ευθυνόμουν κι εγώ. Τους έδωσε το άρθρο και οι συνοδευόμενες φωτογραφίες την εντύπωση ότι το έκανα για να πω ότι ακόμη και τώρα στα 50 μου το σώμα και το πέος μου έχουν ενδιαφέρον. Άρα ήταν μια πράξη εξιμπισιονισμού πάνω από όλα κατ’ αυτούς ή κατά τα φαινόμενα.
Και η αλήθεια είναι ότι εν μέρει το αποδέχτηκα, μόνο όμως για λόγους ορολογίας, καθώς η δική μου αλήθεια περιγράφεται σε αυτό που μου είπε ο Έλληνας φίλος μου σκηνοθέτης Ανδρέας Βερνής που ζει στις Η. Π. Α.: Free to expose.
Ελεύθερος να εκτεθώ, δηλαδή αξιοποιώ το γυμνό ως εικαστικό κι εκφραστικό μέσο, καθώς και ο γυμνισμός και η φυσιολατρεία με συγκινούσαν από την εφηβεία μου, αλλά ως επί το πλείστον μακριά από την πολυκοσμία, καθώς άρεσε σε μένα για μένα και όχι προς άγραν θεατών. Ωστόσο υποστηρίζω το οργανωμένο γυμνικό κίνημα και την ανάγκη όσων το επιθυμούν να απολαμβάνουν έτσι τη θάλασσα και μάλιστα μόνον έτσι.
Με το άρθρο μου αυτό και κλεισμένα τα 50 μου χρόνια , οδεύοντας στα 51, θέλω να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες της Kulturosupa, ως αυτοσχέδιος επιστέλλων τη δική μου αλήθεια.
Ότι έχω κάνει, γράψει, σκηνοθετήσει, πει, ερμηνεύσει, εκφωνήσει, κολυμπήσει, τρέξει, καλό ή κακό, ήταν πάντα Ιωάννης ή Γιάννης Κυφωνίδης και όχι κάτι άλλο και μετανιώνω πια για όσες φορές επιχείρησα να δείξω κάτι άλλο από αυτό που είμαι για να γίνω αρεστός.
Μέγα Λάθος, ίσως και το μεγαλύτερο που έχω κάνει, καθώς μου έχει κοστίσει ακριβά σε δουλειές, φίλους, οικογένεια, έρωτες.
Βαρέθηκα ωστόσο και τις συνδυαστικές μικροαστικές περιγραφές τύπου ΝΔ πατρίδα θρησκεία ετεροφυλοφιλία, ΣΥΡΙΖΑ αθεΐα ομοφυλοφιλία εχθρός της πατρίδας, ΚΙΝΑΛ αμφιλοφυλία κτλ.
Δεν υπάρχουν αυτοί οι συνδυασμοί βρε παιδιά.
Και τι εννοώ. Κάποιος εάν θέλει μπορεί να είναι ΣΥΡΙΖΑ Χριστιανός Ορθόδοξος κ ετεροφυλόφιλος. Και κάποιος άλλος ΝΔ άθεος και ομοφυλόφιλος. Ή ότι επιθυμεί και νιώθει. Φτάνει πια με αυτά τα κλισέ.
Προσωπικά είμαι στρέιτ για τους στρέιτ, γκέι για τους γκέι και μπάι για τους μπάι.
.
Όχι για να τα έχω καλά με όλες και όλους, αλλά γιατί για μένα η σεξουαλικότητα είναι έκφανση της φύσης, είναι φυση, είναι η ερωτική φύση της καθεμίας και του καθενός μας.
Οπότε δεν κατανοώ το θόρυβο και τη σκόνη γύρω από αυτά τα θέματα. Ούτε την τόσο μεγάλη συζήτηση, παρά μόνο για όσες και όσους υπήρξαν θυματα bulling, επιθέσεων κτλ που επιβάλλεται να μιλήσουν κι εμείς να τις τους ακούσουμε.
Και δε λέω ότι όσες και όσοι έκαναν outing δεν έκαναν καλά, καθώς ενέπνευσαν κόσμο, απλά με θυμώνει ότι τα αυτονόητα είναι ακόμη και τώρα στον αιώνα μας είδηση.
Την ίδια ώρα όμως θα πω ότι ενώ θαυμάζω όλο το εθελοντικό ακτιβιστικό κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεταξύ αυτών και το μόνιμο δικαίωμα στην ισονομία που προβάλει η LGBT Κοινότητα, με ενοχλεί αφάνταστα ο επαγγελματοσυνδικαλισμός ορισμένων που εν τέλει δεν είναι και λίγοι. Που αφήνουν δλδ την εντύπωση ότι κάνουν έτσι καριέρα ή αποκτούν προβολή.
Αλλά με προβληματίζει βαθύτατα και η υποκρισία ορισμένων ομοφυλόφιλων καλλιτεχνών και πολιτικών, ορισμένων και ανοιχτά ομοφυλόφιλων, που στα δύσκολα θέματα όπως επίμαχα άρθρα κτλ του Συντάγματος, ακολουθούν την τακτική “μούγκα στη στρούγκα ή ” κάνω την πάπια “. Και δεν παίρνουν θέση για μια σειρά νομικά και άλλα σοβαρά ζητήματα που εν τέλει θα εκπαιδεύσουν την κοινωνία και θα βοηθήσουν την LGBT κοινότητα. Και μετά λύπης μου λέω ότι με αυτόν τον τρόπο δίνουν την εντύπωση του ακτιβισμού αλά καρτ.
Είμαι ο Ιωάννης ή Γιάννης Κυφωνίδης και είμαι καλά.
Είμαι 50 ετών. Ηθοποιός και σκηνοθέτης. Επί σειρά ετών υπήρξα κι ενεργός δημοσιογράφος. Τα τελευταία 7 χρόνια δραστηριοποιούμαι και ως ερασιτέχνης κολυμβητής και δρομέας.
.
Single τα τελευταία 5 χρόνια, χωρίς σοβαρή σχέση ή γάμο και παιδιά, αλλά με ανίψια και βαφτιστήρια που τα αγαπάω σαν παιδιά μου.
Είμαι αυτός που είμαι.
Δεν παίζω πάντα καλά, ούτε γράφω και σκηνοθετώ μονίμως εμπνευσμένα, δεν κολυμπάω διαρκώς γρήγορα και με καλή τεχνική. Δεν εμπνέει πάντα η γραφή μου είτε ως αρθρογράφου είτε ως συγγραφέα.
.
Δεν είμαι ο τέλειος σύντροφος, εραστής, γιος, αδελφός, θείος, ξάδελφος, φίλος, συναθλητής, δημότης, πολίτης.
Είμαι αυτό που είμαι, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Ότι λέω και κάνω, το λέω και το κάνω με αγάπη, ευθύτητα και δημιουργικότητα.
Δεν τα λέω και δεν τα κάνω πάντα καλά κι επιτυχώς.
Αλλά μέσα από αυτό που είμαι και με εκφράζει. Έτσι θέλω να συνεχίσω να επικοινωνώ μαζί σας. Και να εκφράζομαι δημόσια. Δε γνωρίζω που θα μας βγάλει αυτή η περιπέτεια που βιώνουμε, αλλά χρειαζόμαστε επανεκκίνηση σε όλους τους τομείς, ειδικά στην παιδεία, τις τέχνες και τον αθλητισμό, που δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να φιμώνονται ή να χρησιμοποιούνται ως εξιλαστήρια θύματα.
Κάποτε ένας πολύ δικός μου άνθρωπος όταν βρεθήκαμε σε ρήξη μου είπε παραφράζοντας τη γνωστή ρήση: Ξέρουμε πολύ καλά ότι είσαι “Πατρίς Θρησκεία Κολυμβητήριο”.
Και το είπε θεωρώντας ότι η γνωριμία μου με το δημοτικό κολυμβητήριο Καλαμαριάς και τον προπονητή και μέντορα μου Νικόλα Ρεπανά με απέσπασαν από την οικογένεια τους φίλους και τις υποχρεώσεις και τους στόχους μου. Το αντίθετο όμως έκαναν τελικά. Με έκαναν καλύτερο γιο, αδελφό, θείο, ανιψιό, νονό, ξάδελφο, εραστή, σύντροφο, ηθοποιό, σκηνοθέτη, συγγραφέα, αρθρογράφο, πολίτη, μέλος της κοινωνίας εκτός από ερασιτέχνη αθλητή. Διότι με ενέπνευσαν να συνεχίσω αυτό που είμαι και θέλω να είμαι και να εκφράζω ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ανεξάρτητα δηλαδή από την επιτυχία ή μη. Άλλωστε εμείς ορίζουμε το πλαίσιο της εξέλιξης κι επιτυχίας.
Εμείς σχεδιάζουμε το μέλλον μας.
Από εδώ και στο εξής θα κάνω ότι μπορώ για να λέω την Αλήθεια, έστω τη δική μου, διότι ορισμένα πράγματα είναι υποκειμενικά, χωρίς να υπολογίζω το κόστος.
Καλό μας ξημέρωμα ανεξάρτητα από την ώρα της γραφής της δημοσίευσης και της ανάγνωσης.
.
«Kif Express»
Κάθε 5, 15 και 25 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
Φωτογραφικό υλικό
