ΜΝΗΜΕΣ
1961 Επίδαυρος. Μήδεια. Κατίνα Παξινού και Αλέξης Μινωτής φωτογραφίζονται με την θρυλική Μαρία Κάλλας. Μεγάλες στιγμές.
Αλλά εγώ θέλω να σας πάω λίγο πίσω, μερικές μέρες πριν την πρεμιέρα, στις πρόβες. Σε ένα περιστατικό που μου διηγήθηκε η δασκάλα μου, η Μαρία Χορς και γελούσαμε τρώγοντας στον Λεωνίδα.
Η Κάλλας τελειομανής κι απαιτητική, λογικό, διακόπτει κάθε τόσο την πρόβα για διορθώσεις. Το κοστούμι της δεν τη βολεύει, ο Αντωνάκης ο Φωκάς με κλωστή και βελόνι πιάνει να το διορθώνει συνέχεια καθισμένος κάπου στο μεσαίο διάζωμα με κουβερτούλα ριγμένη στους ώμους, είναι σούρουπο κι έχει καταφθάσει η εξαιρετική υγρασία του χώρου, φάρμακο για την φωνή της ντίβας που δεν άντεχε σε ξερό αέρα, θάνατος για τον Αντωνάκη που είχε αρθριτικά. Έραβε ο Αντωνάκης, τέταρτη φορά διόρθωνε το κοστούμι της Κάλας που του το επέστρεφε έξαλλη κάθε φορά,”ma non siniore, io non poso ” ήταν η επωδός της. Ήσυχα ο Φωκάς έπιανε το βελόνι του και διόρθωνε.
Ώρες, μέρες, ώσπου ήρθε κι εκείνος ο γλυκύτατος, πολυτάλαντος και ευγενής πάνω απ όλα άνθρωπος, ε πια, έσκασε!
Ακούγοντας στην προ γενική καθώς έραβε τον σορφιλέ για τριακοστή φορά στην κερκίδα, την ντίβα να φωνάζει για πολλοστή φορά στον σκηνοθέτη (Μινωτής),” ma non maestro, io non poso” και να σταματάει την πρόβα με νεύρα, μουρμούρισε,ο Αντωνάκης ο Φωκάς που απ’ την ταραχή του τσίμπησε το δάχτυλο του με τη βελόνα, με σφιγμένα δόντια: “Μη σώσεις και πόσεις μωρή “ ξεφουρνισε χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του από το …εργόχειρο του.” Τι είπες βρε Αντωνάκη; “τον ρώτησε η Χορς που κάθονταν δίπλα του, γελώντας.
Ατάραχος ο Φωκάς και πάντα ράβοντας της απάντησε “εγώ τίποτα, ο Μινωτής να δεις καντήλια που θα κατεβάσει μετά”!!!
Ωραίες οι θριαμβευτικές φωτογραφίες, αθάνατη κι ανυπέρβλητη η Μαρία Κάλλας αλλά η αλήθεια μέχρι να χτιστεί ένας μύθος κρύβει πολλά χαμόγελα στα παρασκήνια.
Στη μνήμη της Μαρίας Χορς και του Αντώνη Φωκά.
Tο ανάρτησε η ηθοποιός Κάκια Ιγερινού.
