Η δημοσιογραφική της ιδιότητα και η ανήσυχη ματιά της είναι πάντα παρούσα σε όλα της τα επαγγελματικά βήματα. Αγαπητή στον κύκλο της, το κατέκτησε χωρίς να το επιδιώξει, είναι απλά ο εαυτό της κι αυτό αρκεί.
Η εμπειρία της σε ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα μεγάλη κι αξιοζήλευτη.
Τα τελευταία χρόνια μεγάλο μέρος της ενέργειάς της, το αφιέρωσε στα θεατρικά δρώμενα της πόλης και φαίνεται πως αυτό της ‘πάει’ πολύ!
Καλεσμένη μας σήμερα για να πιάσουμε μαζί το Μάη, η Έφη Τσαμπάζη.
“Το ραδιόφωνο πάντα υπάρχει στη ζωή μου με κάποιον τρόπο!Θυμάμαι την πρώτη φορά που είπα ειδήσεις στον FM100, έτρεμα σαν το ψάρι, μπήκε μαζί μου στο στούντιο η καλή συνάδελφος η Ειρήνη Τσαρούχα και με ενθάρρυνε! Από τη δεύτερη είδηση ένιωσα σα να το έκανα αυτό πάντα. Το αγαπώ το ραδιόφωνο, έχει αυτή την αμεσότητα που δεν τη βρίσκεις πουθενά αλλού!
Μετά τον FM100 ήρθε ο STAR FM, όπου πάλι έλεγα ειδήσεις, αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο. Έπρεπε να είναι έτσι δομημένες ώστε να γίνονται κατανοητές από το νεανικό κοινό στο οποίο απευθυνόταν ο σταθμός.
Μετά ήρθε το ραδιόφωνο της Έκθεσης, όπου έκανα πρωινή ενημερωτική εκπομπή. Ήμουν πολύ τυχερή, παντού είχα πολύ καλούς συνεργάτες, έμαθα πολλά πράγματα δίπλα τους και τους είμαι ευγνώμων.
“Τα τελευταία χρόνια είμαι στον διαδικτυακό Amagi με την εκπομπή «Ψωμί και Τυρί» κάθε Τρίτη 10 με 12 το πρωί.
Η εκπομπή επικεντρώνεται σε πολιτιστικά θέματα, χωρίς να λείπει και η επικαιρότητα. Είμαι πιο χαλαρή και το απολαμβάνω πάρα πολύ. Μου είχε λείψει το ραδιόφωνο όταν απείχα από αυτό αισθανόμουν την απουσία του πολύ έντονα.
Όταν λοιπόν μου έγινε η πρόταση από τον Amagi τη δέχτηκα με χαρά μεγάλη.
Μια παρέα από την Αθήνα έχει στήσει αυτό το ραδιόφωνο με πολύ κέφι, δυο μέρες την εβδομάδα βγαίνει πρόγραμμα από τη Θεσσαλονίκη.
Θέλω να απολογηθώ στους ακροατές για τις φορές που αναβάλλω την εκπομπή, είναι γιατί πραγματικά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά θα προσπαθήσω όμως να μην το ξανακάνω.
οοοοοοοοοοοοοο
“Έζησα την πολύ ωραία εποχή των περιοδικών στις εκδόσεις Λυμπέρη όπου έμεινα μέχρι το κλείσιμο. Από το 1997 που δειλά ξεκίνησα μέχρι τη δύσκολη στιγμή που κατέβηκαν τα ρολά και είχα φτάσει να έχω την ευθύνη των εκδόσεων για όλη τη Β. Ελλάδα.
Ένα πολύ απαιτητικό ‘μαγαζί’ από το οποίο έμαθα πολλά πράγματα.
Είναι πολύ δημιουργική δουλειά το περιοδικό, είναι κρίμα που μένουν όλο και λιγότερα, τι να κάνουμε όμως, αλλάζουν οι εποχές!
Ειδικά το κομμάτι των συνεντεύξεων δεν είναι καθόλου εύκολο. Θέλει προετοιμασία, να διαβάσεις, να ενημερωθείς για τον καλεσμένο σου, αλλιώς δείχνεις ότι δεν το σέβεσαι και φυσικά δεν πρόκειται να σε εμπιστευθεί και να σου ανοιχτεί με τίποτα!
“Χαραγμένη στο μυαλό μου έχω πάντα τη συνέντευξη της Αλίκης Τέλογλου, την οποία συνάντησα αρκετές φορές μέχρι να την πείσω να κάνουμε τη συνέντευξη στο υπέροχο σπίτι της που πλέον μπορεί να επισκέπτεται και το κοινό και να θαυμάζει τις σπάνιες συλλογές της.
Επίσης οι συνεντεύξεις με τον Καλατράβα και τον Μαρκ Μαζάουερ με δυσκόλεψαν αρκετά, αλλά άξιζε τον κόπο και με το παραπάνω μάλιστα!
Βλέπω συχνά σε αρκετά sites συνεντεύξεις πρόχειρα στημένες και στεναχωριέμαι, είναι τόσο ωραία δουλειά για να μην τη φροντίζεις, θα ήθελα να βλέπω λίγο πιο προσεγμένες συνεντεύξεις!
“Ντρεπόμουν πάρα πολύ να βγω στη τηλεόραση. Ξεκίνησα να κάνω ρεπορτάζ και δεν ήθελα να βγαίνω, τελικά έκανα πέντε χρόνια πρωινή εκπομπή στην TV100. Μετά συνεργάστηκα στην ΕΤ3 ως αρχισυντάκτρια σε εκπομπή τοπικής αυτοδιοίκησης με παρουσιάστρια τη Σύνθια Σάπικα και αργότερα ως ανταποκρίτρια στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά όταν ήταν στον ALPHA.
“Από πολύ μικρή αγαπούσα το θέατρο και παρακολουθούσα πολλές παραστάσεις πάντα, στα περιοδικά επίσης ασχολιόμουν πολύ με το θέατρο.
Όταν λοιπόν έμαθα ότι ο τότε νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ Γιάννης Βούρος ζητούσε βιογραφικά για το τμήμα δημοσίων σχέσεων, έστειλα και το δικό μου.
Έκανα 4 – 5 συνεντεύξεις και τελικά μπήκα στις δημόσιες σχέσεις του Κρατικού και λίγο αργότερα βρέθηκα σύμβουλος της προέδρου της αείμνηστης Μένης Λυσαρίδου.
“Ήταν τεράστιο σχολείο για μένα η θητεία μου δίπλα σε αυτή την πανέξυπνη διορατική και με όραμα γυναίκα. Πολύ γενναιόδωρη συνεργαζόταν άψογα με τον Βούρο και νιώθω ευλογημένη που έζησα αυτή την καλή εποχή του Κρατικού, που μέσα από πολλές δυσκολίες έγινε πιο εξωστρεφές από ποτέ, έβαλε ξανά τον κόσμο στις αίθουσές του, άνοιξε τη Μονή Λαζαριστών και τόσα άλλα πράγματα. Οι δυο τους έκαναν ένα καταπληκτικό δίδυμο, κέρδισαν πολλά στοιχήματα που φαίνονταν άπιαστα όνειρα.
“Όταν σταμάτησε η συνεργασία μου με το Κρατικό, ανέλαβα τη γενική διεύθυνση των θεάτρων Αριστοτέλειον και Αθήναιον.
Άλλοι όροι, άλλες συνθήκες, άλλη πραγματικότητα.
Το θέατρο είναι ακριβό σπορ, λεφτά δεν μπορείς να βγάλεις από αυτό.
Έτσι λοιπόν ένας ιδιώτης θα πρέπει να το αγαπάει πάρα πολύ για να ασχοληθεί με αυτό. Δεν μπορεί εύκολα να πραγματώσει τα καλλιτεχνικά του όνειρα, έτσι ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, η παραγωγή της Παπλωματούς της Μαριάννας Τόλη, από ανθρώπους της πόλης, που επένδυσαν και μάλιστα σε παιδική παράσταση, δικαιώθηκαν όμως από το κοινό κι αυτό είναι που έχει σημασία
Αξίζει λοιπόν να ρισκάρει κάποιος, αν το κάνει με ειλικρίνεια και σεβασμό είμαι σίγουρη πως ο κόσμος θα το επιβραβεύσει και θα το στηρίξει. Δυστυχώς, λείπουν αυτές οι πρωτοβουλίες από τη Θεσσαλονίκη.
“Αυτή την περίοδο συνεργάζομαι με το «Από μηχανής θέατρο» και την παράσταση «Ράφτης Κυριών» που παίζει με μεγάλη επιτυχία στην πόλη μας και διανύει ήδη τη δεύτερη παράτασή της.
Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα μια δουλειά στην οποία πιστεύεις να συμπίπτει με τις προτιμήσεις του κόσμου.
Ο Μάιος είναι μήνας ζυμώσεων και συζητήσεων, κάνω ένα διάλειμμα μέχρι το Σεπτέμβριο, εκτός αν έρθει κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ και δεν μπορώ να πω όχι.
Θα υπάρξει όμως και συνέχεια στη συνεργασία μας με το «Από μηχανής θέατρο».
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ήρθαν μπροστά μου πράγματα που αγαπώ και πιστεύω, αλλά κυρίως άνθρωποι με όραμα και αγάπη για τη δουλειά τους.
Αν κάπου δεν αισθάνομαι καλά, αποχωρώ, δεν μπορώ να συνεχίσω!
“Όλες μου οι επαγγελματικές επιλογές περνούν μέσα από το φίλτρο των ανθρώπων που αγαπώ και είναι σημαντικοί για μένα, με την οικογένειά μου πάνω από όλα.
Πρώτα από όλα είμαι μαμά και όλα κουμπώνουν στο πρόγραμμα που έχω ως μαμά. Αν δεν είμαι καλά σε αυτό μου το ρόλο, δε θα είμαι καλά πουθενά, οπότε δεν έχει νόημα, δεν το κάνω από υποχρέωση, είναι κάτι αυτονόητο για μένα, είναι ανάγκη. Οι φίλοι επίσης είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και επενδύω πάρα πολύ στις ανθρώπινες σχέσεις, τι να κάνω έτσι είμαι, αλλιώς δεν λειτουργώ.
“Να κλείσουμε την κουβέντα μας με μια αφιέρωση; Βεβαίως!
Ένα τραγούδι που συχνά παίζω στον Amagi και το αφιερώνω στους ακροατές, που σηματοδοτεί μια νέα αρχή σε κάθε τέλος, «το μηδέν» με τη φωνή της Αρβανιτάκη, να σου πω άλλο ένα;
Το «Είναι στιγμές» του Νίκου Παπάζογλου, γιατί έτσι είναι η ζωή μας, στιγμές, πολύτιμες, ακριβές, αναντικατάστατες!
Καλή Πρωτομαγιά, καλό μήνα σε όλους σας!
Η φωτογράφιση έγινε στο Oval Espresso Bar Φιλικής Εταιρείας 1, Θεσσαλονίκη.
