Θεατρική «υπερδοσολογία» και παρενέργειες… Από τον «ΠΑΛΜΟ ΤΩΝ ΦΟΥΑΓΙΕ» της Π. Στασινοπούλου
Το γεγονός ότι το πολυπόθητο «μέτρον άριστον» έχει χαθεί από προσώπου γης, δεν το λες και… είδηση. Είδηση είναι όταν μέσα στον παραλογισμό των λογής ακροτήτων, τυχαία και σπανιότατα το συναντήσεις. Και πάντως ουδέποτε στον τόπο που το «γέννησε», καθότι στη γενέτειρα γη η υπερβολή καταφέρνει να ξεπερνά και τον εαυτό της! Ο συνειρμός με την αρχαία ρήση και τη σύγχρονη πλήρη… αποδόμησή της, προέκυψε αυτόματα μετρώντας τις παραστάσεις του Μάρτη. Όπου 27 και κάτι πρεμιέρες συν οι τρέχουσες παραστάσεις, διεκδικούν μια «θέση στον ήλιο» ή ακριβέστερα «θεατές στις αίθουσες», σε ένα πληθυσμό ενός (και κάτι ψιλά) εκατομμυρίου κατοίκων, που πόσοι πια εξ αυτών να αποτελούν το θεατρόφιλο κοινό! Και αν σε μια υπεραισιόδοξη- ουτοπική εκδοχή, δεχθούμε ότι οι… μισοί θεσσαλονικείς είναι θεατρόφιλοι, σίγουρα οι μισοί των μισών είναι περιστασιακά «θεατρόφιλοι», που σημαίνει μια στις τόσες να ξεδώσουμε με τις διαφημισμένες τηλε-φίρμες αντί ταβέρνας ή να επωφεληθούμε από την προσφορά του 5ευρου του ΚΘΒΕ κι αν νυστάξουμε… νυστάξαμε, δεν βαριέσαι, ας μη κάνουμε θέμα για 5 ευρώ.
Οι αυθεντικοί θεατρόφιλοι ωστόσο, που κακά τα ψέματα είναι ένα πολύ περιορισμένο ποσοστό, διαβάζοντας για 25 καινούργιες παραστάσεις μέσα σε ένα μήνα, παθαίνουν το λιγότερο… black out. Διότι ναι μεν προσπαθείς να κάνεις μια επιλογή βάσει έργου και συντελεστών, από την άλλη όμως, όλα ανεξαιρέτως τα δελτία τύπου, μιλούν δελεαστικότατα για «μεγάλες επιτυχίες» και αν δεν δεις «ιδίοις όμμασι», ποτέ δεν θα μάθεις πού κρύβεται η αλήθεια και πού τα παραμύθια. Και φυλλομετρώντας τη λίστα με απανωτές παραστάσεις 2 ή 3 ημερών, τρελαίνεσαι… βλέπεις ας πούμε το ίδιο ακριβώς διήμερο ή τριήμερο να συμπίπτουν 5-6 παραστάσεις, που τουλάχιστον τις μισές αν όχι όλες «θα ήθελες» οπωσδήποτε να δεις, ακόμα κι αν σε κάποιες παραπλανηθείς και εισπράξεις απογοήτευση, προκειμένου να έχεις ιδία άποψη. Κι όσο κοιτάς και ξανακοιτάς τον ευφυή προγραμματισμό, είναι λογικό να αναρωτιέσαι για λογαριασμό των θεατρικών παραγόντων:
Καταρχήν, τί σας κάνει να πιστεύετε ότι η συγκεκριμένη πόλη «σηκώνει» 27+ πρεμιέρες- κάθε κατηγορίας σε ένα μόνο μήνα; Πόσο ακριβώς υπολογίζετε εσείς το ποσοστό του θεατρόφιλου κοινού σε 1 εκ κατοίκους; Και από αυτό το ποσοστό, πόσο υπολογίζετε ότι θα στηρίξει τη δική σας διήμερη- τριήμερη παράσταση, ανταγωνιζόμενη με άλλες 40 παλιές και καινούργιες; Διότι σε τόσο περιορισμένο κοινό, η στήριξη σε εσάς, σημαίνει ότι οι άλλες αίθουσες περίπου θα… αδειάσουν και οι υπόλοιποι θίασοι θα παίζουν για τους ταξιθέτες, άντε και για 10 ξεχασμένους θεατές που ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου ή χιουμοράκι. Έχουμε μετρήσει και λιγότερους… Προφανώς «κάπου» ποντάρετε ελπίζοντας να ελκύσετε ένα έτσι κι αλλιώς μικρό κοινό, μόνο που με το ατυχές χρονικό στρίμωγμα και τον ανελέητο ανταγωνισμό που οι ίδιοι προκαλείτε, πολύ φοβάμαι μήπως καταλήξετε εσείς να μετράτε τους λιγότερους των 10… Καλές οι προσδοκίες, αλλά και λίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει, τα κουκιά είναι μετρημένα.
Κατά δεύτερον, θα πρέπει να ελέγξετε τις πληροφορίες σας. Είναι βέβαιο ότι κάποιος σας παραμύθιασε λέγοντάς σας ότι στη Θεσσαλονίκη… κρίση τέλος, ότι η πόλη ζει μέρες χλιδής και ευμάρειας και ότι οι κάτοικοί της προκειμένου να θεατρινιστούν, είναι σε θέση να ξοδέψουν χαλαρά μέχρι και 300 ευρώ το μήνα! Από όλες ετούτες τις πληροφορίες, λυπάμαι για την παραπλάνηση, αλλά η μόνη αληθής είναι το «χαλλλαρά». Κατά τα άλλα, η πόλη δεν μετακόμισε, παραμένει στην ελληνική επικράτεια και ζει στον αστερισμό της κρισάρας βεβαίως, όπου το 300άρι – αν υπάρχει, θεωρείται… βαρβάτος μισθός και μια πάγια «δοκιμασία» για αυθεντικούς survivor τύπους. Τώρα με ποια μαγικά, από το χαρτζηλίκι ή τον κοπανιστό αέρα του άνεργου, προκύψει περίσσευμα για 5, 15. 25 παραστάσεις, μόνο ο… Σανκάρα ίσως έχει απάντηση, αν και πολύ χλωμό. Εδώ χρειάζεται το θαύμα του Ιησού να πολλαπλασιάσει τα ευρώπουλα, οπότε αν ποντάρετε σε αυτό, πολύ καλώς πράττετε και η πίστη σας θα σας ανταμείψει… αρκεί να είναι δυνατή και να συνοδεύεται από καθημερινή προσευχή.
Κατά τρίτον οι παρεξηγήσεις δεν έχουν όρια… διότι πήρατε το σλόγκαν «χαλλλαρά» τοις μετρητοίς και το μεταφράσατε αφελώς κατά το (δικό σας) δοκούν… ότι δηλαδή ο θεσσαλονικιός ολημερίς «τα ξύνει» αραχτός με τη φραπεδιά και κατά το βραδάκι όταν βαρεθεί το αραλίκι, θα πάρει σβάρνα τα θέατρα, καθότι είναι γνωστό ότι το αραλίκι επιπλέον εξασφαλίζει βαρβάτο εισόδημα. Ας πούμε όμως ότι έχει τον τρόπο να εξασφαλίζει τζαμπέ προσκλήσεις – πολύ επικερδές για εσάς φαντάζομαι… ή ανήκει όλως τυχαίως και κατ’ εξαίρεση στα «υψηλά εισοδηματικά κλιμάκια»… ή ότι είναι τόσο άρρωστος με το θέατρο που δανείζεται βρε αδερφέ… τον χρόνο για να δει απανωτές παραστάσεις, μου λέτε ΠΟΥ θα τον βρει; Διότι για να σας στηρίξει ισοδύναμα θα πρέπει σε καθημερινή βάση να μπαινοβγαίνει σε αίθουσες και μήπως τελικά είναι βολικότερο να στήσει εκεί δίπλα ένα ράντζο, να μη σπαταλά επιπλέον χρόνο στο πηγαινέλα, πέραν του ότι για να προλάβει έστω τους μισούς, απαιτείται και δεύτερο θαύμα- δια μέσω διακτινισμού! Και φυσικά να μην απασχολεί τα βράδια του με τίποτα άλλο, παρά μόνο αποκλειστικά με θέατρο… πολύ λογικό και εφικτό το βρίσκω, γιατί όχι;
Κατά τέταρτον και για να σοβαρευτούμε, πέρα από το χρήμα και τον χρόνο που όσο κι αν τα ξεχειλώσεις αδυνατούν να καλύψουν τις αλλεπάλληλες παρατάσεις, το σημαντικότερο είναι άλλο: ότι με την τακτική των διήμερων – τριήμερων αρπαχτών, το θέατρο έχει πλέον εκπέσει σε φτηνιάρικο «φαστφουντάδικο» του ποδαριού. Κι εδώ είναι χειρότερα γιατί πρόκειται για πνευματική τροφή, που ακόμα κι αν φτιάχνεται από άριστες ύλες ως γευστικότατο έδεσμα, ο τρόπος που σερβίρεται και κυρίως σε παρόμοια περίπτωση, είναι απαράδεκτος! Το «γρήγορο στο πόδι» δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο να γευτείς με την άνεσή σου την ουσία της εκλεκτής τροφής όταν σπανίως την συναντάς, με συνέπεια να κατεβαίνει αμάσητη, έτοιμη να σε πνίξει από τη ταχεία κατάποση για να πας στην παρακάτω, ένα καταναλωτικό προϊόν – κυριολεκτικά- «μιας χρήσης». Και μέχρι να συνειδητοποιήσεις, να σκεφτείς, να αναλύσεις, να μοιραστείς, να χωνέψεις τελοσπάντων τί ήταν αυτό που λαίμαργα έφαγες, σου έρχεται καπάκι το επόμενο και ως εθισμένος καταναλωτής, μηχανικά μασάς τις «τσίχλες»… που ανάμεσά τους μπορεί να μάσησες χωρίς να το καταλάβεις και σπάνια, αρωματική μαστίχα. Άντε όμως μέσα στον αχταρμά του πολυμίξερ, να μπορέσεις να διαχωρίσεις γεύσεις…
Αν όλος αυτός ο καταιγισμός μεταφράζεται για κάποιους σε «θεατρική παιδεία», λυπάμαι πολύ αλλά πλανώνται πλάνην οικτράν. Διότι αυτή η αρπακολλατζίδικη τακτική του «χτυπάω δυο μέρες και φεύγω», στο μόνο που μεταφράζεται είναι «κάνω αρπαχτές και… ό,τι κάτσει στο ταμείο. Κι αν δω με τη βολιδοσκόπηση ότι το πράμα τραβάει, ξαναχτυπάω- αν βολέψει, κανα δυο διήμερα αναλόγως κι όποιος προλάβει, πρόλαβε». Κλασική καταναλωτική λογική με εμπόρευμα τη θεατρική τέχνη. Και το πιο λυπηρό εν προκειμένω είναι ότι πουλιέται σαν φτηνή πραμάτεια σε περιφερόμενους πάγκους λαϊκής… εκτός αν αναβίωσαν τα παλιά γραφικά «μπουλούκια»- «σήμερα για μια παράσταση στην πόλη σας»- και δεν το πήρα χαμπάρι. Όσο για το μέτρο… άριστο ξε-άριστο, φτυσμένο το έχουμε γενικώς.
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
,
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΠαλμόςΤωνΦουαγιέ #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘεατρικήΘεσσαλονίκη #ΟργασμόςΠαραστάσεων #ΘεατρικήΥπερκατανάλωση #ΘεατρικέςΑρπαχτές
Φωτογραφικό υλικό
