
ΘΕΑΤΡΟ ΚΗΠΟΥ


«Ο Πέτρος δε φοβάται τους λύκους κι ας λέει ο παππούς ότι είναι επικίνδυνοι… Είναι επειδή ο παππούς είχε δει λύκους εκεί τριγύρω, ενώ το αγόρι όχι. Μέχρι βέβαια τη μέρα που άφησε ανοιχτή την πόρτα του φράχτη και βγήκε έξω από το κτήμα τους.

Δύο γονείς που δεν ανέλαβαν ποτέ ουσιαστικά την ευθύνη για τα παιδιά τους. Δύο αδέρφια που αναγκάστηκαν ν’ αναλάβουν από τα παιδικά τους χρόνια τον ρόλο της μητέρας και του πατέρα στην οικογένεια. Ανεκπλήρωτα όνειρα που στοιχειώνουν το παρόν και των τεσσάρων. Και στο τέλος


Μπορούν δύο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν, αγαπήθηκαν, παντρεύτηκαν και μοιράστηκαν μαζί μια ζωή να παραμείνουν φίλοι μετά το διαζύγιό τους; 10 χρόνια μετά θα επανεξετάσουν το ερώτημα και ίσως συμφωνήσουν ότι «εκτιμάς κάτι μόνο όταν το χάνεις»



Ο Διόνυσος καταφθάνει στη Θήβα, την πατρίδα της μητέρας του, έχοντας μαζί του τις πιστές του ακολούθους, για να επιβάλει τη δική του Θρησκεία και να τιμωρήσει όλους όσοι είναι εμπόδιο στο δρόμο του, τολμώντας να τον αμφισβητήσουν. Διαβρώνει ακόμα και την ιερή σχέση μάννας-γιού, εμφυσώντας τη θεϊκή του Μανία στις γυναίκες της Θήβας. Με την βίαιη επιβολή της νέας θρησκείας, επιφέρεται η ισοπέδωση του Βασιλικού Οίκου της πόλης των Θηβών . Οι εναπομείναντες ήρωες της τραγωδίας αναγκάζονται να πάρουν το δρόμο της εξορίας.




«ΑΝΤΙΓΟΝΗ » του Σοφοκλή.



«ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Η ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ» του Ευριπίδη

Φωτογραφικό υλικό