Υπέροχα φροντισμένη παράσταση «Ο Κουρέας της Σεβίλλης»! Είδαμε & Σχολιάζουμε…
Φθάνοντας στο θέατρο Κήπου- ικανοποιητικά γεμάτο- και διαπιστώνοντας ότι το μισό σχεδόν κοινό αποτελείται από παιδιά, είσαι βέβαιος ότι πρόκειται για καθαρά παιδική παράσταση, από αυτές που εδώ και χρόνια επιμελείται η «μαστόρισσα» του είδους, Κάρμεν Ρουγγέρη. Η οποία προλογίζοντας πριν την έναρξη – με εντυπωσιακή ακρίβεια στις 9.10’ – μίλησε με θέρμη για την παράσταση και την πρόθεσή της να «μυήσει» το παιδικό κοινό στον σπουδαίο κόσμο της όπερας, φτιάχνοντας ένα μουσικοθεατρικό παραμύθι… Πρόκειται για την παράσταση «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» σε διασκευή και σκηνοθεσία της Κάρμεν Ρουγγέρη που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Κήπου και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι μια ωραία θεατρική δουλειά με επίπεδο, αισθητική και μεράκι, μπορεί να αγγίξει εξ ίσου ενήλικες και παιδιά- παρεμπιπτόντως άψογους θεατές.
«Ο Κουρέας της Σεβίλλης» είναι ένα θεατρικό έργο του Μπωμαρσαί που έγινε πασίγνωστο όταν ο Τζοακίνο Ροσσίνι το μετέτρεψε σε μια από τις διασημότερες όπερες, της οποίας τα μουσικά μοτίβα είναι ευρέως δημοφιλή και η ιστορία της αναφέρεται με πολύ χαριτωμένο και παιχνιδιάρικο τρόπο στον έρωτα μεταξύ της νεαρής Ροζίνας και του κόμη Αλμαβίβα. Όπου οι δύο νέοι θα αγαπηθούν με τη πρώτη ματιά, ωστόσο ο κηδεμόνας του κοριτσιού αρνείται να δώσει τη συγκατάθεσή του για τον γάμο τους, για πολύ «ιδιοτελείς» λόγους! Οδηγώντας τον ερωτευμένο κόμη σε απίθανες προσπάθειες προκειμένου να πλησιάσει την κοπέλα, βρίσκοντας στο πρόσωπο του κουρέα Φίγκαρο ανέλπιστο και «δαιμόνιο» σύμμαχο που θα τον βοηθήσει αποτελεσματικά στον στόχο του. Μετά από απρόβλεπτες περιπέτειες, λογής εμπόδια και χαριτωμένα ευτράπελα, η αγάπη θα νικήσει και η κατάληξη θα είναι ευτυχής για όλους με τον καλύτερο τρόπο… όπως σε όλα τα παραμύθια.
Απαριθμώντας τα δυνατά σημεία (+) της παράστασης, τα πρώτα εύσημα ανήκουν προφανώς στην αρχική ιδέα και διασκευή του έργου:
– Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην Κάρμεν Ρουγγέρη, αφενός για τη σύλληψη της ιδέας και τη συγκεκριμένη επιλογή, με στόχο να φέρει το παιδικό κοινό (και όχι μόνο) κοντά στην κλασσική μουσική και το υψηλής καλλιτεχνικής αξίας είδος της όπερας. Αφετέρου για τον εξαιρετικό τρόπο με τον οποίο υλοποίησε το εγχείρημα και ειδικότερα για τη διασκευή που επεχείρησε, ως στέρεα βάση. Δίνοντας ένα αποτέλεσμα μεστό και πυκνό ως περιεχόμενο, απόλυτα ισορροπημένο στη δοσολογία μεταξύ φαντασίας/ ρεαλισμού/ χιούμορ/ δράσης/ μουσικής, εξ ίσου ενδιαφέρον για ενήλικες και παιδιά – με το σπάνιο προσόν να γίνεται πλήρως διασκεδαστικό για τους μικρούς θεατές, χωρίς ούτε στιγμή να κουράζει ή να αποσπά την προσοχή των μεγάλων. Χάρη στην εμφανέστατη φροντίδα κατά την επιμέλεια του κειμένου, που σε διάρκεια 90 λεπτών έδωσε μια ολοκληρωμένη ιστορία με συνεχή δράση, απρόβλεπτα στιγμιότυπα, χαριτωμένα αστεία – καθόλου σαχλά παιδικά αλλά αντίθετα ψαγμένα – μπόλικη, υπέροχη μουσική και τραγούδια… Ένα απολαυστικό μουσικό παραμύθι με ελκυστικά θεατρικά στοιχεία και θαυμάσια δομή, αποτελούμενη από εναλλαγές μεταξύ αφήγησης, διαλόγων, τραγουδιών, όλα με ξεχωριστή ποιότητα.
– Τα επόμενα εύσημα θα αποδοθούν στην σκηνοθεσία, επίσης της Κάρμεν Ρουγγέρη, ως έμπειρης δημιουργού. Διότι συνδύασε με άριστο τρόπο όλα εκείνα τα στοιχεία που κρατούν το ενδιαφέρον κάθε θεατή, πολύ δε περισσότερο του «δύσκολου» και απαιτητικού παιδιού. Προσέφερε γενναιόδωρο θέαμα με έντονα χρώματα σε σκηνικά και θεαματικά κοστούμια… διαρκή δράση με τους ήρωες να μπλέκουν ακατάπαυστα σε περιπέτειες… άφθονο χιούμορ και αστεία κινησιολογία με «κλοουνίστικα» στιγμιότυπα, προκαλώντας γέλιο ταυτόχρονα σε μεγάλους και μικρούς… πολλή μουσική του Ροσσίνι ως σταθερή υπόκρουση και πολλά τραγούδια (διασκευασμένες άριες της όπερας), χαϊδεύοντας τα αυτιά… συχνές εναλλαγές, παρεμβάλλοντας στους διαλόγους μικρές αφηγήσεις με τη φωνή της ίδιας, ως σοφή ιδέα για την οικονομία, την κατανόηση, την ποικιλία του έργου… Όλα δε τούτα με άψογο συντονισμό του πολυπληθούς θιάσου, ακρίβεια και ταχύτατο ρυθμό χωρίς ούτε ένα λεπτό χαμένο, αξιοποιώντας πλήρως τις δυνατότητες των ηθοποιών, τις σκηνικές συνθήκες, κάθε θεατρικό μέσο. Όπου πρόζα, μουσική, δράση, γέλιο, χρώματα, συναισθήματα, έδεσαν με ιδανική ισορροπία σε ένα απολαυστικό, καλοκουρδισμένο σύνολο.
– Και βέβαια ψυχή του συνόλου ήταν οι οκτώ θαυμάσιοι ηθοποιοί, συν την έκτακτη εμφάνιση της Κ. Ρουγγέρη σε ένα μικρό ρολάκι. Και λέγοντας «θαυμάσιοι» το εννοούμε με όλη τη σημασία της λέξης και για κάθε έναν ξεχωριστά, καθώς τα προσόντα τους εκτείνονται πέραν του εμφανούς υποκριτικού ταλέντου και κάποιοι εξ αυτών με τις φωνητικές τους δυνατότητες θα μπορούσαν άνετα να υπηρετήσουν αυθεντική όπερα. Στο συγκεκριμένο δε «μουσικό παραμύθι», διέθεταν όλα τα στοιχεία παραμυθένιων ηρώων με μια αύρα γκροτέσκο από τον κόσμο του φανταστικού, με τσαχπινιά και μπρίο, έντονη ενέργεια, καλοδουλεμένη κινησιολογία και εκφορά του λόγου, ακρίβεια στις λεπτομέρειες και βέβαια υπέροχες οπερετικές φωνές οι περισσότεροι. Παρότι ξεχώρισαν ελαφρώς οι πρωταγωνιστές γέρο- Μπάρτολο, Φίγκαρο και κόμης Αλμαβίβα, εντούτοις όλοι υπήρξαν άψογοι και ταλαντούχοι, δίνοντας τους ρόλους τους ως χαρακτηριστικές, απολαυστικές φιγούρες, άλλες ρομαντικές κι αέρινες σαν την Ροζίνα κι άλλες πιο ρεαλιστικές ή αστείες «καρτουνίστικες».
– Μιλώντας για τους υπόλοιπους συντελεστές, θα σταθούμε αρχικά στην περίφημη μουσική της παράστασης από το κλασικό έργο του Ροσσίνι, με επιλογές από τις γνωστότερες μελωδίες του που ίσως αγνοούμε τον δημιουργό τους και η παράσταση προσφέρει μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουμε, πέρα από την ευφορία των αυτιών… Αμέσως μετά θα σταθούμε στα εντυπωσιακά, πλούσια, φροντισμένα κοστούμια εποχής που δημιουργούν ατμόσφαιρα παραμυθιού και ένα πολύχρωμο θέαμα με αισθητική, όπως και το επίσης γεμάτο χρώμα, καλαίσθητο, λειτουργικό σκηνικό, σαν παιδική ζωγραφιά με παλιά αρχοντικά, που ένα μέρος των σπιτιών του κινείται σαν να… χορεύει στο ρυθμό της μουσικής. Έναν ρυθμικό χορό που συχνά ακολούθησαν και οι φωτισμοί υπογραμμίζοντας τις μουσικές διακυμάνσεις και δημιουργώντας παράλληλα ένα παραμυθένιο κλίμα. Κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα στον ήχο τα θεωρούμε αμελητέα…
Αν θέλαμε κάτι να παρατηρήσουμε (-) αναφορικά με μια παιδική παράσταση, θα επισημαίναμε ότι σχετικά με τη θεματολογία του έργου, ίσως η βασική κατάσταση που πραγματεύεται, δηλαδή η επιθυμία του κηδεμόνα (ως πρότυπο πατέρα) να παντρευτεί την «κόρη» του, δημιουργεί πιθανόν σε ένα παιδί σύγχυση μηνυμάτων. Το οποίο επίσης πιθανόν να δυσκολεύεται να «αποκωδικοποιήσει» και κάποιες στιγμές χιούμορ ή φάσεις της πλοκής. Παρά ταύτα, μένει το μεγάλο όφελος από μια ποιοτική σε όλα της ψυχαγωγία. Που συμπληρώθηκε από την ενεργό παρουσία της αεικίνητης, επικοινωνιακής Κάρμεν Ρουγγέρη, παρουσιάζοντας στο κλείσιμο ονομαστικά όλους τους συντελεστές, αγκαλιάζοντας και βγαίνοντας φωτογραφίες με παιδιά, υπογράφοντας τα βιβλία της στους μικρούς αναγνώστες. Και ενημερώνοντας ότι την επόμενη σεζόν ετοιμάζει στο ίδιο πνεύμα τον «Μαγικό Αυλό» του Μότσαρτ και ότι το χειμώνα «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής με Θεσσαλονικιούς ηθοποιούς που ήδη έκλεισε. Θαύμα η ενέργειά αυτής της γυναίκας!
Εν κατακλείδι (=) τί μένει να πούμε; Ευγνωμονούμε το φετινό καλοκαίρι που μας αξίωσε να δούμε μέχρι την εκπνοή του θαυμάσιες θεατρικές δουλειές, σαν τη συγκεκριμένη, ποιοτική, εξαιρετικά φροντισμένη σε όλα τα επίπεδα παράσταση, την οποία συνιστούμε ανεπιφύλακτα σε μικρούς και βεβαίως μεγάλους… Το καλό θέατρο με τους ωραίους, καθαρούς στόχους, δεν γνωρίζει στεγανά…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
7 στα 10
Πληροφορίες για την παράσταση, πρόγραμμα περιοδείας: ΕΔΩ
======================================================================
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠιτσαΣτασινοπούλου #ΟκουρέαςΤηςΣεβίλλης #ΘέατροΚήπου #ΚάρμενΡουγγέρη
Φωτογραφικό υλικό
