Είδε και σχολιάζει η Σοφιανίδου Ειρήνη
.
.
Οι «Τρεις αδερφές» του Άντον Τσέχωφ είναι απόλυτα διαχρονικό έργο, καθώς παρά τα 100 και πλέον χρόνια που μετρά από τη στιγμή της δημιουργίας του, πραγματεύεται θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο το ίδιο αν όχι περισσότερο από τον άνθρωπο της εποχής που γράφτηκε. Ένα έργο για την ευτυχία, το ανεκπλήρωτο και το μακρινό. Αυτός ο αριστοτέχνης του ρεαλισμού, με ακρίβεια χειρουργού, καταφέρνει να αποτυπώσει στο έργο του την προσδοκία, την ελπίδα και την προσμονή της ευτυχίας που όμως πάντα βρίσκουν τροχοπέδη την αδράνεια των ηρώων, το σύνδρομο της αναβλητικότητας, τον συμβιβασμό και τη ματαίωση. Κι όλα αυτά τεχνηέντως στολισμένα με την τσεχωφική ειρωνεία και τον λεπτό σαρκασμό.
.
.
Κεντρικές ηρωίδες οι τρεις αδερφές Προζόρωφ, η Όλγα, η Μάσα κι η Ιρίνα καθώς και ο αδερφός τους ο Αντρέι. Έχοντας χάσει τον στρατηγό πατέρα τους, ζουν σε μια επαρχιακή πόλη της Ρωσίας με ένα αίσθημα ανικανοποίητου για τη μονότονη, κατά τη γνώμη τους, ζωή τους. Ο καθένας τους ζει μια ζωή διαφορετική από αυτήν που θα ήθελε. Για τους ήρωες η ελπίδα για την ευτυχία, για την ανατροπή και την αλλαγή που τόσο προσδοκούν βρίσκεται στην αναχώρηση της οικογένειας για τη Μόσχα, την πόλη που μεγάλωσαν. Η Μόσχα είναι « Η γη της επαγγελίας». Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά. Για τα αδέρφια Προζόρωφ το μέλλον τελικά δε φτάνει ποτέ και στη θέση του πάντα συνεχίζεται το παρόν, πεζό, σκληρό, στερημένο και γυμνό από ελπίδα. Θέλουν την αλλαγή όμως δεν την επιδιώκουν. Ο χαρακτηρισμός του Τσέχωφ ως «συγγραφέα της αδράνειας και όχι της δράσης» βρίσκει στο έργο αυτό την πλήρη επιβεβαίωση.
.
.
Εν προκειμένω, στο συγκριμένο ανέβασμα του ΚΘΒΕ και στα μεγάλα συν (+) της παράστασης, το πάρα πολύ όμορφο, μίνιμαλ, λιτό σκηνικό. Πολύ εμπνευσμένη η ιδέα να στηθεί η παράσταση σε δύο επίπεδα και εξαιρετική εκτέλεση του μόνιμου συνεργάτη του Γκραουζίνις, Κέννυ Μακλέλλαν. Στην πρώτη πράξη στο δεύτερο επίπεδο είχε στηθεί, σε ελαφρώς υπερυψωμένο δάπεδο, ένα τεράστιο οβάλ τραπέζι για τις συναθροίσεις των ηρώων, αφού το έργο ξεκινά με το τραπέζι που γίνεται για τη γιορτή της Ιρίνας. Το εντυπωσιακό ήταν ότι δάπεδο έδινε βάθος στη σκηνή. Αυτό εξυπηρέτησε απόλυτα και στην δεύτερη πράξη όπου το τραπέζι αντικαταστάθηκε από έλατα αριστερά και δεξιά της σκηνής δημιουργώντας μια αλέα ,χιονισμένη. Μια τόσο ονειρική εικόνα που μπορώ να τη φανταστώ ακόμα και τώρα αν κλείσω τα μάτια. Το χιονισμένο τοπίο ήταν τόσο αληθινό που σχεδόν ένιωθες το κρύο. Στις τελευταίες στιγμές οι ήρωες, καθώς αποχωρούσαν, χάνονταν στο βάθος της αλέας, παίρνοντας μαζί τους τα όνειρα και τις ματαιώσεις τους. Σαν να τους καταπίνει η πραγματικότητα. Πόσο όμορφο.
.
.
Όλη αυτή η μαγεία της δεύτερης πράξης δε θα υπήρχε χωρίς τους φωτισμούς του Αλέκου Γιάνναρη που ανέδειξαν τα σκηνικά και τις σκηνές. Φώτισαν τα πάθη και τις δράσεις των ηρώων πολύ σωστά και λειτούργησαν αναπόσπαστα με το συνολικό έργο.
Τα κουστούμια της Κλαιρ Μπρέισγουελ λιτά, δοσμένα με μια σύγχρονη ματιά σε αποχρώσεις του ασπρόμαυρου για τις τρεις κύριες ηρωίδες και χαρακτηριστικά ενδύματα που παρέπεμπαν απευθείας στη Ρωσία της εποχής εκείνης ,όπως το εντυπωσιακό λευκό μαντό κι οι σκούφοι.
Η μουσική της Μαρτίνας Μπιαλομπζέσκι έντυσε αρμονικά την παράσταση συμβάλλοντας στην δημιουργία ατμόσφαιρας εποχής.
,
,
Αναφορικά με το κείμενο το έργο ευτύχησε να έχει μεταφραστεί απευθείας από τη ρωσική γλώσσα από τον πολύ σπουδαίο Γιώργο Σεβαστίκογλου που έζησε και εργάστηκε στη Ρωσία. Το γεγονός αυτό επηρέασε σίγουρα θετικά τη μεταφραστική του προσέγγιση, η οποία με ζωντάνια κι αμεσότητα αποδίδει εξαιρετικά τα διαχρονικά φιλοσοφικά νοήματα. Και όλα αυτά σε όμορφα ελληνικά. Οπότε το θεμέλιο πάνω στο οποίο έχτισε ο Γκραουζίνις το θεατρικό του οικοδόμημα ήταν στιβαρό.
Παρ’ όλα αυτά (-) ο Γκραουζίνις παρέδωσε στο κοινό ένα έργο αδύναμο. Ανούσιες εντάσεις, πολλές φωνές, άσκοπα πήγαιν’ έλα των ηθοποιών και εξαιρετικά μεγάλη διάρκεια (κοντά στο τρίωρο) οδήγησαν στην ανία των θεατών. Οι ηθοποιοί δεν εμβάθυναν στους ρόλους τους. Εγκλωβίστηκαν σε ένα ανέμπνευστο και επιφανειακό παίξιμο που στερείτο ουσίας. Έλειπε η αλήθεια.
/
Επιπροσθέτως στη σκηνοθεσία υπήρχαν κάποια στοιχεία που ξένισαν τον θεατή όπως η απόπειρα της Όλγας να πνίξει την Μάσα όταν η τελευταία της ομολογεί τον παράνομο έρωτα της για τον Βερσίνιν. Δεν υπήρχε τίποτα που να δικαιολογεί την εντελώς αψυχολόγητη αυτή κίνηση. Ακόμη η προσπάθεια του σκηνοθέτη ,να τυλίξει με ένα πιο «σκοτεινό πέπλο» κάποιες σκηνές απέτυχε. Περισσότερο δημιούργησε κλίμα θρίλερ χωρίς να εξυπηρετεί σε κάτι. Η σκηνή που η Νατάλια Ιβάνοβνα εμφανίζεται μες στο σκοτάδι με το κερί θύμισε περισσότερο κυρία Μάκβεθ παρά καταθλιπτική ατμόσφαιρα που ήταν μάλλον το ζητούμενο. Τέλος η οδηγία που δόθηκε στους ηθοποιούς να αποδώσουν τα λόγια τους στις τελευταίες σκηνές με τη μορφή ταχύλογης απαγγελίας, χωρίς να χρωματίζουν τη φωνή τους δεν απέδωσε. Ο Γκραουζίνις ήθελε να πετύχει ένα κρεσέντο καθώς οι ήρωες ξεκινούν σχεδόν ράθυμοι και φτάνουν σε μια συναισθηματική ένταση, η οποία κορυφώνεται με την συμβολική κραυγή του Φεντότικ που κλείνει την αυλαία. Όμως ο στόχος δεν επετεύχθη. Τελικά η ταχυλογία και η μονοτονία κούρασε. Δημιούργησε την αίσθηση της βιασύνης, της συντόμευσης, ενώ χάθηκαν και πολλά νοήματα που δεν έφτασαν ποτέ στην πλατεία. Η «σύγχρονη ματιά» του Γκραουζίνις δεν έφερε αέρα ανανέωσης στο έργο. Εξαίρεση οι σκόρπιες μες στο έργο ποιητικές εικόνες που κατάφερε να δημιουργήσει.
.
.
Επίσης στις μεγάλες αδυναμίες της παράστασης είναι η διανομή. Οι ηθοποιοί στους ρόλους των τριών αδερφών (Ιφιγένεια Καραμήτρου, Λένα Νάτση, Χριστίνα Χριστοδούλου) έφεραν μια φρεσκάδα στη σκηνή λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, όμως τους έλειπε η τεχνική. Δεν είχαν αρμονικές συναισθηματικές διακυμάνσεις με αποτέλεσμα οι ερμηνείες να έχουν άσκοπες εντάσεις που επαναλαμβάνονταν. Ενώ για ορισμένους ηθοποιούς υπήρχαν προβλήματα και στην εκφορά του λόγου και στην τονικότητα της φωνής. Ατυχής η προσπάθεια να «χοντρύνουν» τον Κωνσταντίνο Χατζησάββα που υποδυόταν τον Αντρέι. Ο συγκεκριμένος ρόλος ήθελε ξεκάθαρα έναν ευτραφή ηθοποιό.
.
.
Οι μόνοι που επιβίωσαν του ναυαγίου με τις ερμηνείες τους ήταν η Κλειώ Δανάη Οθωναίου ως Νατάλια Ιβάνοβνα και ο Μανώλης Μαυροματάκης ως Τσιμπουτίκιν. Και οι δύο αυτοί ηθοποιοί έδωσαν βάθος και υπόσταση στους ήρωές τους. Τους πίστεψαν. Πολύ καλή η μετάβαση της Οθωναίου από συνεσταλμένο και ερωτευμένο κορίτσι της πρώτης πράξης σε αυταρχική, σχεδόν δεσποτική, σκληρή γυναίκα της δεύτερης.
.
Συνοψίζοντας (=) : Μια παράσταση που προσπάθησε να ισορροπήσει το κλασικό με το σύγχρονο αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει από τα τετριμμένα. Παγιδεύτηκε στην προσπάθεια να δώσει κάτι διαφορετικό κι έχασε την ουσία. Φορτωμένη με σκηνοθετικές και ερμηνευτικές αδυναμίες ξεχώρισε μόνο για το πραγματικά εμπνευσμένα σκηνικά της και μια πολύ καλή Κλειώ Δανάη Οθωναίου.
Βαθμός:
4/10
.
-k-
..
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
«ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ» του Αντον Τσέχοφ.
Κοινωνικό
Οι τρεις αδελφές και ο αδελφός τους ο Αντρέι, με τον ενθουσιασμό της νιότης, τις αξίες και τα εφόδια της αστικής τους καταγωγής, οραματίζονται μια λαμπερή ζωή, μακριά, στη Μόσχα. Ο καιρός περνάει και αυτοί συνεχίζουν να διαμένουν στη μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, όπου ένας άλλος τρόπος ζωής, πολύ μακρινός και ξένος −σχεδόν χυδαίος− στοιχειώνει την καθημερινότητά τους και σταδιακά τους αλλοτριώνει. Το μέλλον πλησιάζει και επιφυλάσσει νέες ματαιωμένες προσδοκίες.
Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις.
Ερμηνεύουν: Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Χατζησάββας κ.ά.
.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 18:30. Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 20:30. Κυριακή στις 19:00
.
.
Δείτε & αυτά:
/
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
