Θεατρική έκπληξη της χρονιάς η παράσταση «ΜΗΔΕΝ» στο Κολοσσαίον. Είδαμε και σχολιάζουμε.
Και εκεί που λέγαμε άντε να τελειώνουμε με τις παραστάσεις της χειμερινής σεζόν, οι οποίες τελειωμό δεν εχουν, και άντε να ξελαμπικάρει το κουλτουριάρικο μυαλό μας πριν ξεκινήσουν τα θερινά και αρχίσουμε να τρέχουμε σε Δάση και σε Κήπους, και εκεί που σκεφτόμασταν τι άλλο πια να δούμε, μια ανάσα πριν τον Ιούνιο… μας ήρθε κατραπακιά από κει που δεν το περιμέναμε. Από μια τοπική «ήσυχη» θεατρική ομάδα, “arTις ει” λέγεται και η απίστευτη παράσταση που είδαμε την περασμένη εβδομάδα στο θέατρο Κολοσσαίον και έχει τον τίτλο, «ΜΗΔΕΝ»…
Και με δυο λόγια το έργο λέει… στον άλλο κόσμο που θα πας… ένας καλός κύριος θα σου δώσει μια και μοναδική ευκαιρία για να περάσεις στην αιωνιότητα, αρκεί να επιλέξεις τη σωστή ανάμνηση από τη ζωή σου…
– Πριν προχωρήσουμε στα της παράστασης, τέτοιου είδους «περίεργα» και ιδιόμορφα έργα εχουν πολλαπλές αναγνώσεις και καθείς τα βλέπει και τα νιώθει διαφορετικά… ωστόσο το πρώτο «σοκ» που παθαίνεις είναι δεδομένο για όλους, καθώς όταν ανοίγει η αυλαία μια διαπεραστική “σκληρή” μουσική σου τρυπά τα αυτιά και αυτό που βλέπεις πάνω στη σκηνή…
4 ανθρώπινα τσουβάλια κρεμασμένα και τυλιγμένα με άσπρα πανιά να αιωρούνται από το ταβάνι λουσμένα σ ένα μπλε ηλεκτρικ φωτισμό που σε τυφλώνει. Στα πρώτα λεπτά της παύσης προσπαθείς να καταλάβεις τι είναι, και γιατί είναι εκεί που είναι…
Παραπέμπουν σαν κάτι κουκούλια που ξυπνάνε μετά από λήθαργο για να πάρουν ανάσες ζωής. Να βγουν, να απλωθούν και να πετάξουν.
Μόνο που οι συγκεκριμένοι ούτε ζωύφια είναι, ούτε τέρατα, ούτε ζωντανά πλάσματα. Είναι νεκροί άνθρωποι που μόλις έφτασαν στον άλλο κόσμο και τους «ξυπνούν» για να τους δώσουν μια τελευταία ευκαιρία ώστε να περάσουν στην αθανασία…
Από εκεί και πέρα ο θεατής χάνεται και διερωτάται… αλλά από κει και πέρα «ανοίγει» και η παράσταση ξεκινώντας να μετράς τα θετικά της… Και ήταν πολλά…
Η άψογη, ευφάνταστη σκηνοθεσία του Βασίλη Ισσόπουλου…
Και πως σε ένα εντελώς άδειο σκηνικό πέρασε κλίμα, ατμόσφαιρα, μηνύματα, ερεθίσματα και παράλληλα «τρόμο» και αγωνία…
-Πως εξαιρετικά και με λεπτομέρεια δούλεψε με τους ηθοποιούς του ώστε να αποδώσουν χαρακτήρες και υπόσταση ρόλων περιτυλιγμένοι και δεμένοι από υφάσματα…
-Πως πέρασε το μήνυμα στους θεατές να σκεφτόμαστε αναμνήσεις όταν έρθει το μοιραίο…μακριά απο δω, ωστόσο αναπόφευκτο…
-Πως σκέφτηκε τόσες εικόνες και πως τα έπλασαν οι ηθοποιοί κατασκευάζοντας με τα χέρια τους έτσι όπως ήταν, δηλαδή με ένα κομμάτι πανί… ολόκληρα στιγμιότυπα ζωής… Το μπράβο είναι λίγο για ένα τέτοιο δημιουργικό κεφάλι.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών.
Ολοι ίσοι και όλοι τους εξαιρετικοί. Ανάλογα τον χαρακτήρα του ρόλου τους έβγαζαν κραυγές αγωνιάς για το δικό τους «αύριο». Δεν έχει νόημα να υπερθεματίσουμε κάποιον συγκεκριμένο, αν και υπήρχε, όταν η παρουσία τους ήταν καθοριστική έτσι σαν κουβάρι που ηταν.
Οι φωτισμοί.
Σπουδαία δουλειά μείζονος σημασίας, όταν έχεις ένα τέτοιο θέμα σε άδειο σκηνικό, και πρέπει να το γεμίσεις με σκοτεινά χρώματα για να τονίσεις το αδιέξοδο και να το φωτίσεις όταν έρθει η λύτρωση.
Στην παράσταση θα δείτε…
-Ένα συνδυασμό πραγματικού καλοδουλεμένου σωματικού θεάτρου.
– Ομαδικής περφόρμανς, αλλά και ξεχωριστά για τον καθένα.
– Άψογες εικαστικές εικόνες μεταφερόμενες από σύγχρονες γκαλερί.
Η παράσταση είναι…
-Όντως, προκλητική… με τον τρόπο της…
-Όντως, πρόταση από τοπικό μικρό και άγνωστο θίασο…
-Όντως έκπληξη… για αυτό που σας περιμένει…
Αλλα ότι και να ναι, η παράσταση, θα σας εντυπωσιάσει η αισθητική πρωτοτυπία του.
Επιπλέον καλά στοιχεία…
-Χρήσιμο μικρό βίντεο γουολ προς το τέλος για να δώσει υπόσταση γεγονότων…
-Πειστικά λευκά κοστούμια, δεν ήθελε και τίποτα παραπάνω, καθώς και εξαίρετο ντυμένο «στρατιώτη» – οδηγό γιατί όπως λέει.. «μα τι περιμένατε να δείτε, μια από τα ίδια είναι και εδώ…»
-Διάρκεια ΜΙΑΣ μόλις ωρίτσας. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Αριστούργημα. Να μπορείς να βάζεις όρια και μέτρο στη δημιουργική σου φαντασία πριν αρχίζει η κατρακύλα, δηλαδή η επανάληψη.
Η παράσταση όμως χρειάζεται[-]
-Έμφαση, ξανά-κοίταγμα στο κείμενο που δεν είναι αναλόγως τόσο εξαιρετικό όσο η ίδια η παράσταση. Η υπεροχή της αισθητική του, δηλαδή η εικόνα του, καταβροχθίζει απο ενα σημείο και μετά το λόγο και περισσότερες παραστάσεις για να πετάξει, “δέσει” η ομάδα… [αυτοί ξέρουν..].
Εν ολίγοις [=]
Εμπιστευτείτε μας πριν περάσει στο ντούκου, αν και η ομάδα οφείλει να το επαναλάβει και την επόμενη σεζόν, να μαθευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο στη πόλη και στους θεατρόφιλους. Οπότε τρέξτε να δειτε κάτι διαφορετικό που έχει και ουσία και νόημα και θέαμα. Ξανά μπράβο στα παιδιά.
Βαθμολογία
7 στα 10
Φωτογραφικό υλικό
