Είδαμε και σχολιάζουμε.
Ομολογώ ότι προσωπικά δεν μου αρέσουν οι ξένες λέξεις σε ελληνικούς τίτλους, αλλά εν προκειμένω παραβιάζω την αρχή μου μόνο για να τιμήσω χαριτολογώντας τον συγγραφέα του έργου Β. Τσικάρα, χρησιμοποιώντας τον «κώδικά» του. Αυτόν στον οποίο στηρίζει το καινούργιο του θεατρικό πόνημα, συνδυάζοντας απρόβλεπτα και γοητευτικά την κλασική φαρσοκωμωδία με το νουάρ μυστηριώδες στοιχείο, σε μια πλοκή που κρατά το ενδιαφέρον μέχρι τέλους… Όλα αυτά στην παράσταση «Sorry λάθος κρεβάτι» του Βασίλη Τσικάρα και σε σκηνοθεσία του ίδιου, που παρακολουθήσαμε στο ανακαινισμένο θέατρο Άρατος, έναν χώρο που καθώς πατάς το πόδι σου εισπράττεις άμεσα φιλικότητα, «οικογενειακό» κλίμα, ζεστασιά, θεατρική ατμόσφαιρα… και που τη συγκεκριμένη βραδιά (και όχι μόνο όπως μάθαμε) επικρατούσε αδιαχώρητο κι επιστρατεύτηκαν όλες οι έξτρα καρέκλες!
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα παρακμιακό ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά, όπου επέλεξε να διανυκτερεύσει ένα ζευγάρι, ως στάση στο κουραστικό τους ταξίδι. Ένα κατάλυμα που η σύζυγος χαρακτηρίζει βρώμικο «πορνοξενοδοχείο», που σχεδόν τίποτα δεν λειτουργεί, με έναν ιδιοκτήτη παράξενο και μυστηριώδη… Η βραδιά θα εξελιχθεί σε απίστευτη περιπέτεια, καθώς η σύζυγος θα αποχωρήσει θυμωμένη, από λάθος θα προσέλθει στο δωμάτιο μια νεαρή πελάτισσα μόλις χωρισμένη από τον βίαιο σύντροφό της και θα αναζητήσει τρυφερή παρηγοριά, εντός ολίγου θα εισβάλλει ο πρώην που την ψάχνει αγριεμένος, ενώ στο μεταξύ επιστρέφει μετανοιωμένη η σύζυγος, αλλά θα συναντήσει μια αναπάντεχη έκπληξη… μέσα σε όλον αυτόν τον χαμό, κάποια στιγμή η περιπέτεια αγγίζει τα όρια του θρίλερ, καθώς ο ιδιοκτήτης ως άνθρωπος- κλειδί αποκαλύπτει το σκοτεινό του πρόσωπο και παρελθόν, «αποκρυπτογραφώντας» τους μυστηριώδεις «κώδικες επικοινωνίας» που πλέον συνιστούν πραγματική απειλή… Είναι όμως τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται;
Μιλώντας για μια απολαυστική παράσταση (+), το ξεχωριστό ενδιαφέρον της εντοπίζεται βασικά στο έργο του Βασίλη Τσικάρα, που θα χαρακτηρίζαμε ίσως το πιο ώριμο συγγραφικά από όσα τουλάχιστον έχουμε δει. Μια πανέξυπνη ιδέα ως σύλληψη και έμπνευση, την οποία ανέπτυξε με πολυσύνθετη ευρηματική πλοκή, συνεχείς ανατροπές, αστυνομικό σασπένς, συν κάποιες επιπλέον αρετές… Διότι έδωσε μια ιστορία ολοκληρωμένη, συμπαγή και δεμένη, ελκυστική, με κωμικά φαρσικά στοιχεία στα πρότυπα του Φευντώ, σκοτεινό μυστήριο, απρόβλεπτες εξελίξεις, όπου ακόμα και οι τυχόν υπερβολές ή στιγμιότυπα που μοιάζουν «τραβηγμένα», με έξυπνο τρόπο αιτιολογούνται από την τελική ανατρεπτική έκβαση. Μια όντως εμπνευσμένη συγγραφική στιγμή και ένα καλοδουλεμένο αποτέλεσμα, που επιχειρεί να προχωρήσει βαθύτερα από το κωμικό «φαίνεσθαι», χαρακτηρισμένο από έντονη εσωτερική θεατρικότητα και ενδιαφέρον πάντρεμα μεταξύ κωμικού, σκοτεινού, εύπεπτου και ψαγμένου…
Σε παρόμοια έργα με σχεδόν καταιγιστική δράση, η σκηνοθεσία «υποδεικνύεται εκ των έσω», ήδη σε επίπεδο συγγραφής και εδώ ο συγγραφέας και ταυτόχρονα σκηνοθέτης, δεν είχε παρά να ακολουθήσει τις επιταγές της πλοκής, που εν προκειμένω είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Και το έκανε με τρόπο άκρως αποτελεσματικό ώστε οι ραγδαίες εξελίξεις να αποδίδονται καθαρά χωρίς σύγχυση και με προσοχή στις λεπτομέρειες, κρατώντας συνεχή ροή στη σκηνική δράση, αναδεικνύοντας κατά βάση την κωμικότητα σε συνδυασμό με το μυστηριώδες κλίμα, πετυχαίνοντας εύστοχη κλιμάκωση με απρόβλεπτες εκπλήξεις και ακόμα πιο απρόβλεπτη κορύφωση στο φινάλε… Διατηρώντας μια απλή, συμβατική σκηνοθετική γραμμή, χωρίς λογής «νεωτερισμούς», υπηρέτησε με πειστικότητα, αληθοφάνεια, συνέπεια, μια αίσθηση «χειροποίητου» το ευρηματικό κείμενο, με άριστη αξιοποίηση της χωροταξίας του σκηνικού, με στιγμές αυθόρμητου γέλιου ή «εγκεφαλικού» μυστηρίου, καταφέρνοντας εν τέλει να κρατήσει για μιάμιση ώρα το κοινό σταθερά προσηλωμένο…
Σε επίπεδο ερμηνειών θα μιλήσουμε για μια ευτυχή συγκυρία ως σύνολο, ξεκινώντας από τον «άνθρωπο- ορχήστρα» Βασίλη Τσικάρα στον πρωταγωνιστικό ρόλο- παρότι εδώ όλοι σχεδόν οι ρόλοι είναι ισότιμοι- για να πούμε ότι με τη γνήσια κωμική του φλέβα, το έντονο ταμπεραμέντο, την αμεσότητα, ενέργεια και εκφραστικότητα, απέδωσε απολαυστικά τον ήρωά του, χαρίζοντας στιγμές γέλιου αλλά και συναίσθημα. Η Κική Σπύρου στο ρόλο της συζύγου, πέρα από γοητευτική, υπήρξε πειστικότατη, φυσική, αποτελεσματική, τόσο στο συμβατικό όσο και στο… αντισυμβατικό σκέλος του ρόλου της, ανταποκρινόμενη επάξια σε κωμικές και δραματικές απαιτήσεις. Η νεαρή Νίνα Μυλωνά, που θα χαρακτηρίζαμε ελπιδοφόρο ταλεντάκι με προοπτικές, εξέπληξε με την ώριμη υποκριτικά και προσεγμένη ερμηνεία της, ενώ ο πληθωρικός Σταύρος Δουκουζγιάννης με το επιβλητικό παράστημα, την «ογκώδη» σκηνική παρουσία, τη βροντερή φωνή, ήταν η ιδανική επιλογή για το συγκεκριμένο ρόλο. Τέλος ο Αχιλλέας Δημητριάδης στον κομβικό ρόλο του ιδιοκτήτη, με την εμφανή σκηνική εμπειρία, την τεχνική «παλιάς (καλής) κοπής», τη θεατρικότητα στην ερμηνεία, κέρδισε τις εντυπώσεις.
Στο συνολικό αποτέλεσμα συνέβαλαν επιτυχώς το καλόγουστο, πειστικό, λειτουργικό σκηνικό ως δωμάτιο ξενοδοχείου, τα εύστοχα κοστούμια- ταιριαστά για κάθε χαρακτήρα, οι προσεγμένοι φωτισμοί με αρκετές εναλλαγές ειδικά στο υποβλητικό κομμάτι της πλοκής, οι έντονα ρυθμικές και ευχάριστες μουσικές επιλογές ως γέφυρες..
Κάποια μικρά σημεία που θα παρατηρούσαμε (-) έχουν να κάνουν κατά βάση με λεπτομέρειες, όπως ότι το κείμενο με τις διαδοχικές φάρσες «σήκωνε» επιπλέον χιούμορ στις ατάκες και το… περιμέναμε από μια πένα που «το έχει». Σε σκηνοθετικό επίπεδο θεωρούμε ότι σε κάποια σημεία απαιτείται πιο άμεσος συγχρονισμός και ταχύτερος ρυθμός στη δράση, ως κατεξοχήν χαρακτηριστικό παρόμοιων παραστάσεων, ενώ μια πιο υποβλητική μουσική «θρίλερ» στα κατάλληλα σημεία, θα υπογράμμιζε εντονότερα τη σκοτεινή ατμόσφαιρα… και τέλος μια μικρή λεπτομέρεια αληθοφάνειας: κάποιοι από τους ήρωες που υποτίθεται έρχονται από έξω φορούν πανωφόρι και κάποιοι όχι- για όσους… «ψειρίζουμε» τα πάντα!
Εν κατακλείδι (=) το βέβαιο είναι ότι όσοι επιλέξετε τη συγκεκριμένη παράσταση, θα απολαύσετε μια έξυπνη, ενδιαφέρουσα, χαριτωμένη κωμωδία με στοιχεία μυστηρίου και ευρηματική πλοκή, καλοστημένη και καλοπαιγμένη, που για μιάμιση ώρα προσφέρει αυθεντική ψυχαγωγία. Άρα, καθόλου τυχαίο το αδιαχώρητο…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6 ΣΤΑ 10
.
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή Ώρα έναρξης: 21.30. (μέχρι και την Κυριακή των Βαΐων 1/4/2018.)
–Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
.
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων
