Πυρ, γυνή και Παρθενόπη Μπουζούρη στην παράσταση «Το τρελό αίμα». Είδαμε στο θέατρο Τέχνης και σχολιάζουμε…
Βρεθήκαμε στην παράσταση «Το τρελό αίμα, μια νύχτα σε ένα χωριό της Κρήτης ή κάπου αλλού» στην τελευταία για φέτος περίοδο του θεάτρου Τέχνης, με θεματική «Κλασικές ιστορίες -Σκοτεινοί κύκλοι» [Γ΄14/5-10/6]. Η παράσταση βασίζεται σε δύο κρητικά δράματα του Παντελή Πρεβελάκη, «Δεύτερη εντολή» και «Το τρελό αίμα» καθώς και στα μονόπρακτα του Γιάννη Κοντραφούρη, «Τα μισοφέγγαρα». Στην Σύλληψη – Δραματουργία – Σκηνοθεσία – Κοστούμια & Εικαστική αντίληψη η Άντζελα Μπρούσκου, η διαμόρφωση του σκηνικού χώρου είναι του Κωνσταντίνου Ζαμάνη και στη μουσική η Nalyssa Green. Ερμηνεύουν οι Παρθενόπη Μπουζούρη, Διαμαντής Καραναστάσης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος.
Η αναπαράσταση/παράσταση βασίζεται κυρίως σε μια διαδοχική ροή των κειμένων, βασισμένη στον άξονα “της ύβρεως” και της πανάρχαιας ιστορίας των αμαρτωλών, ειδικότερα της θέσεως των γυναικών. Η υπόθεση : «είναι για τον Παράδεισο και την Κόλαση που ακολουθεί τις ζωές μας. Όταν ο πολιτισμός μας συναντιέται με τον φόνο, Το τρελό αίμα ξεπηδάει για ασήμαντη αφορμή. Αφετηρία, τα δράματα του Παντελή Πρεβελάκη. Σιωπή κ μυστικά. Απαγορεύσεις…. Στον αντίποδα, η αυτοθυσία, η αγάπη για τον θεό, η συγχώρεση, η σωτηρία της ψυχής, η φιλοπατρία. Τα κείμενα «Μισοφέγγαρα» του Γιάννη Κοντραφούρη, σκόρπιες φράσεις, αφορισμοί, τραγούδια, στιχάκια, ειδήσεις, ιστότοποι συμπληρώνουν την γλώσσα μιας κοινωνίας που θέλει να τα «πιει για να παρεκτραπεί». Η γυναίκα στο κέντρο. Το εξιλαστήριο θύμα. Σώματα που βασανίζονται από θεούς και δαίμονες. Η διαφορετικότητα διαπομπεύεται. Ξημερώνει… [Δελτίο τύπου].
Αίμα αγίων και προφητών έδωσα…* και η Άντζελα Μπρούσκου σκηνοθετεί σε ένα κατακόκκινο πλαίσιο με “ήχους και παρουσία/πινελιά κοκοριών & αρνιών”. Το σκηνικό που αποτελεί και ένα θαυμάσιο πλαίσιο για την παράσταση (Κωνσταντίνος Ζαμάνης & Άντζελα Μπρούσκου) είναι μια ευθεία ατμοσφαιρική εισαγωγή της γραφής των δύο συγγραφέων, στην ολιστική οπτική της Α. Μπρούσκου αναφορικά με τούτη την παράσταση. Το τέμπο/ρόλοι των ηθοποιών της εναλλάσσεται/συναλλάσσεται αναλόγως αφηγήσεως και εικόνας, γύρω από μια γεωμετρική αναπαράσταση και τοποθέτηση “των καθαυτών ερμηνευτικών κορμιών” και ενός οριζόντιου τραπεζιού (του πάντα αμαρτωλού οριζόντιου τραπεζιού), ενώ ευφυής παραμένει η σύλληψη της αφωνίας ,κατά την έναρξη της παράστασης και η διάρκειας της με επιτυχές το όποιο βιωματικό αποτέλεσμα. Βαβυλωνίες, αίμα , συγκρούσεις, αιμομιξία, ερωτική συνεύρεση, ακραίες ερωτικές φαντασιώσεις, φονικά, μοιχοί, αυτόχειρες συνδεδεμένα σε μια σκηνοθεσία με αρχή, μέση και τέλος και την υποψία μιας κινηματογραφικής πινελιάς (Π. Παζολίνι/ Π. Αλμοδόβαρ), μα ωστόσο αρκετά κουραστική στην ολική διάρκεια.
Συνολικά με τούτη την παράσταση η Άντζελα Μπρούσκου αποδεικνύει ότι δύναται άνετα να συνθέσει μεγάλης ψυχικής κλίμακας έργα, σε μεγάλες σκηνές με πολυπληθή θίασο (υπερπαραγωγές) και να δώσει στιβαρά/απλόχερα το δικό της μοναδικό στίγμα. Ιδιαίτερη χαρά για μας να αντικρίζουμε επί σκηνής μια ερμηνευτική/σκηνοθετική αντιπλατωνική θέση, μια “ Vis generandi” [=ζωοποιός δύναμη] που από καιρό επιθυμούμε! Τούτη η παράσταση είναι σταθμός για το σφαιρικό σημαινόμενο στίγμα μιας δημιουργού και να τη θεωρήσετε ως μια αφετηρία!
Από την πείνα του κορμιού με έχεις αρπάξει και με κρατάς δέσμια …* με την Παρθενόπη Μπουζούρη να κρατά στους ώμους της το σκηνοθετικό όραμα, την δράση επί σκηνής, τη θεατρόφιλη πλατεία, τη γραφή, τους συναδέλφους της και την αμαρτία του κόσμου! Ποικιλόμορφη ερμηνεία χωρίς να αφήσει στιγμή τη ροή, “χαρακτηριολογική” εμφάνιση ανά ρόλο/θέση (Εύα, τραγουδίστρια κτλ ), κραταιά στα όρια της σκηνής και παραλλήλως συντονισμένη με όλα. Έκθεση και υποκριτική με στιγμιότυπα/λεπτομέρειες κορυφής.
Στον αντίποδα ως ταιριαστός/ιδανικός ανταποκριτής ο Διαμαντής Καραναστάσης με όλη του τη ζωώδη τέχνη και την ευαισθησία στη φωνή, με μια και μόνη αναφορά/αδυναμία στο μισό και πλέον της παράστασης. Μεγίστου κάλλους στο εκφραστικό σύνολο ο Βασίλης Παπαγεωργίου, καθολικά επικουρικός ο Γιάννης Χαριτοδιπλωμένος και δημιουργικής αθωότητας η εμφάνιση της Κωνσταντίνας Αγγελοπούλου.
Στα συν[+] της παράστασης:
1. Η ολιστική σκέψη/σκηνοθεσία, δραματουργική επιμέλεια, κοστούμια, εικαστική αντίληψη της Άντζελα Μπρούσκου.
2. Τα εικαστικά/ψυχοδυναμικά σκηνικά του Κωνσταντίνου Ζαμάνη
3. Η μουσική επιμέλεια της νεαρής και ταλαντούχας Nalyssa Green
4. Οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου
.
Στα πλην[-] της παράστασης
1. Η εξαντλητική διάρκεια, χωρίς διάλλειμα, που μόνο ως αυτοχειρία μπορεί να θεωρηθεί.
Εν κατακλείδι[=]
Βαβυλωνίες, αιμομιξίες, φονικά και αυτοχειρίες αναφορικά με την παράσταση «Το τρελό αίμα ή μια νύχτα σ’ ένα χωριό της Κρήτης ή κάπου αλλού» και μια σπουδαία αφορμή για την ερμηνεία της Παρθενόπης Μπουζούρη παραλλήλως με ένα “αφετηριακό στίγμα” (αυτό κάνουν οι καλλιτέχνες), μιας ώριμης πλέον και απαραίτητης θεατρικής γυναίκας της Άντζελα Μπρούσκου. Συγχαρητήρια σε όλους.
Βαθμολογία:
7 στα 10
*φράσεις από τα κείμενα της παράστασης. «ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΤΟΛΗ», «ΤΡΕΛΟ ΑΙΜΑ» του Π. Πρεβελάκη και «ΤΑ ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΑ» του Γιάννη Κοντραφούρη.
.
-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
