Είδαμε στο θέατρο Κήπου Θεσσαλονίκης και σχολιάζουμε…
Μας συνεπήραν οι Τρωάδες από την 5η Εποχής Τέχνης και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας.
Ενθουσιώδης είναι η γνώμη μας για την παράσταση Τρωάδες του Ευριπίδη, σε παραγωγή της 5ης Εποχής Τέχνης και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας που παρακολουθήσουμε πρεμιέρα, Δευτέρα βράδυ, στο κατάμεστο θέατρο Κήπου…
Λίγα λόγια για το έργο: Στις Τρωάδες ο Ευριπίδης παρουσιάζει την ιστορία από την πλευρά των «ηττημένων», που όμως δεν ζήτησαν την αναμέτρηση… Ο ανθρώπινος πόνος παίρνει οικουμενικές διαστάσεις. Εδώ ο θρήνος των γυναικών, μανάδων, συζύγων, αδελφών, ανθρώπινος και αποκαλυπτικός επισημαίνει για άλλη μια φορά τα «έργα» της ανθρώπινης ανεπάρκειας. Η Τροία καίγεται. Ο πολιτισμός της καταστρέφεται. Το μέλλον μιας χώρας ενταφιάζεται. Οι γυναίκες παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς, σκλάβες και λάφυρο στα χέρια των νικητών. Η ιστορία επαναλαμβάνεται…
Αναφερόμαστε σε μια παράσταση που μας συνεπήρε, που ο χρόνος κύλισε σαν νερό, που τα μάτια σου καθηλώνονταν και οι αισθήσεις σου παγιδεύονταν. Από που να πρωτοξεκινήσουμε;
Από το θεσπέσιο σκηνικό;
Από την τόσο εύστοχη σκηνοθεσία;
Από το καστ τρομερών αξιώσεων ή από την άκρως δημιουργική μουσική;
Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά!
Η πρώτη ματιά στο σκηνικό, από το Γιώργο Πάτσα, έδωσε αμέσως και ξεκάθαρα το στίγμα της παράστασης. Μια φυλακή, σαν ένα άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης με τις γυναίκες πίσω από τα κάγκελα, αιχμάλωτες στην μοίρα τους και τις αποφάσεις των Θεών. Μια τρομερή αλληγορία του τότε με το σήμερα, ένα γρήγορο πέρασμα στην ιστορία κάθε είδους πολέμου και τις επιπτώσεις του. Οι γυναίκες με βαλίτσες στα χέρια οδηγούνται προς τη μετανάστευση, τον ξεριζωμό τους… Μια εικόνα οικεία και σύγχρονη. Μια ακόμα φυγή από έναν διαφορετικό πόλεμο…
Στην σκηνοθεσία του έργου, ο Θέμης Μουμουλίδης, που με τη προσθήκη σύγχρονων πινελιών κατάφερε να μετατρέψει το κείμενο σε ένα αντιπολεμικό μανιφέστο. Γρήγορη και ζωντανή σκηνοθεσία, στηριζόμενη στην δυναμική των χαρακτήρων της Ευριπίδειας τραγωδίας. Η σκηνοθετική καθοδήγηση ξεκίνησε με τον μασκοφόρο Ποσειδώνα (Άρης Λεμπεσόπουλος) και την Αθηνά (Λένα Παπαληγούρα) να μηχανεύονται τα σχέδια τους για τους Έλληνες και τους Τρώες. Κατόπιν την εμφάνιση της έκανε η Εκάβη (Φιλαρέτη Κομνηνού) η οποία μαζί με τις γυναίκες που αποτελούσαν τον Χορό δεν έφυγε στιγμή από τη σκηνή. Κάθε νέος χαρακτήρας εμφανίζονταν πίσω από τα κάγκελα, περνώντας από το φάσμα της ελευθερίας στην σκλαβιά και στο άκουσμα του ριζικού του. Η γυναίκα που θα γινόταν ερωμένη, η γυναίκα που θα σφάζονταν, η μάνα που θα έβλεπε νεκρό το παιδί της, η γυναίκα που θα γινόταν δούλα στα χέρια του εχθρού. Κάθε δυνατή σκηνή χρωματίζονταν με μουσική, όπως το άκουσμα ενός ακορντεόν ή κλαρινέτου. Κορυφαία στιγμή της σκηνοθετικής αυτής επιμέλειας, το πλύσιμο των χεριών του στρατιώτη (Χρήστος Πλαΐνης), την ώρα που αφηγείται τη σφαγή μικρών παιδιών. Μια κάθαρση μέσω του νερού σε χέρια μολυσμένα…
Και ερχόμαστε στο σημαντικότερο κομμάτι αυτής της παράστασης,τις κορυφαίες ερμηνείες της!
Φιλαρέτη Κομνηνού! Πλέον το όνομα της και μόνο είναι αρκετό για να περιγράψουμε το ταλέντο της. Μια Εκάβη σπαρακτική, καθηλωτική. Ψυχή τε και σώματι στον ρόλο της με μια εκφραστικότητα απόλυτα δραματική. Κρατάει το έργο, ως κύρια πρωταγωνίστρια, πάνω της και το εκτοξεύει.
Δεύτερη καλύτερη ερμηνεία αυτή της Μαρίας Πρωτόπαππα, ως Ανδρομάχη0 ,της γυναίκας που αποφασίζουν να σκοτώσουν το παιδί της ως μελλοντικός εχθρός, που ερμηνεύτηκε από τον ίδια με συναίσθημα και ακρίβεια καταφέρνοντας να συγκινήσει έντονα το κοινό.
Στον ρόλο της Κασσάνδρας, της εκλεκτής ιέρειας του Απόλλωνα, η Ιωάννα Παππά που με δαυλούς στα χέρια και χρωματίζοντας ιδιαίτερα και διαφορετικά τη φωνή της παρουσιάζει εύστοχα μια μάντισσα που προβλέπει τα δεινά. Ένας χαρακτήρας με μυσταγωγία αποδοσμένος άψογα χωρίς ίχνος γελοιότητας.
Η Ωραία Ελένη ερμηνεύτηκε από τη πανέμορφη Ζέτα Δούκα, που μπόρεσε να ξεπεράσει την εντυπωσιακή της παρουσία και να προβάλει μια αλαζονική και εγωίστρια Ελένη, μια ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας που για τα μάτια της σκοτώθηκαν χιλιάδες ανδρείοι.
Έκπληξη μας προξένησε η ερμηνεία του Χρήστου Πλαΐνη, ως στρατιώτης, ο οποίος έκανε μια πολύ καλή προσπάθεια σε ένα περιορισμένο βέβαια ρόλο, κομβικό όμως λόγω της σημασίας του κειμένου του. Πέρασε όλα τα συναισθήματα και τα αδιέξοδα ενός νέου μπροστά στο όνομα της γενναιότητας και της υστεροφημίας.
Σε διεκπεραιωτικά και επαρκή πλαίσια κινήθηκαν οι ερμηνείες των Στέλιου Μάινα(Ταλθύβιος),Λένας Παπαληγούρα(Αθηνά), με την ασθενέστερη αυτών την απόδοση του Άρη Λεμπεσόπουλου (Μενέλαος, Ποσειδώνας).
Τέλος ένα μεγάλο μπράβο στον Χορό της παράστασης (Λουκία Μιχαλοπούλου, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, Ειρήνη Κυρμιζάκη, Ίρις Μάρα, Ιώ Κυριακίδη) που οι ερμηνείες τους καθολικά σε άφηναν άφωνους και δημιουργούσαν ιδιαίτερες συναισθηματικές φορτίσεις.
Αξιοσημείωτη μνεία στην εξαιρετική μουσική του έργου, από τον Θύμιο Παπαδόπουλο, που σχεδόν καλλιεργούσε την πρέπουσα ατμόσφαιρα από μόνη της. Σε ταξίδευε σε θύμησες μελαγχολικές. Στο τέλος της παράστασης και μετά το χειροκρότημα ακούστηκε και το τραγούδι της παράστασης ερμηνευμένο από τον Χρήστο Θηβαίο. Εξαιρετικό!
.
Θα θέλαμε να αναφέρουμε για ακόμη μια φόρα το προβληματικό περιβάλλον που υπάρχει στο θέατρο Κήπου, λόγω της μουσικής από τον Ξαρχάκο, που υποβιβάζει πολλές φορές τις παραστάσεις και είναι κρίμα… Σε έναν πιο κατάλληλο θεατρικό χώρο το έργο θα απογειωνόταν ακόμα περισσότερο!
Εν κατακλείδι[=]
Θα τολμούσαμε να προφητεύσουμε ότι η συγκεκριμένη παράσταση μάλλον επρόκειτο για τη καλύτερη του φετινού θεατρικού καλοκαιριού! Με σχεδόν μηδενικά λάθη παρακολουθήσαμε μια άρτια παράσταση απο έναν εξαιρετικό θίασο! Κλείνουμε το κείμενο μας με τους παρακάτω στίχους….
Ο κόσμος πάντα ανοιχτή πληγή
Μια προσευχή που καίει κι όλο πληγώνει
Συντρίμμια πάνω σε συντρίμμια
Συντρίμμια
Και συντρίμμια η ψυχή…
Χ.Θηβαίος
Βαθμολογία
7,5 στα 10
.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Θέμης Μουμουλίδης.
Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη και επεξεργασία κειμένου Παναγιώτας Πανταζή και Θέμη Μουμουλίδη, τα σκηνικά υπογράφει ο Γιώργος Πάτσας, τα κοστούμια η Παναγιώτα Κοκορού, τη μουσική ο Θύμιος Παπαδόπουλος.
Τους ρόλους και τα χορικά κείμενα ερμηνεύουν:
Φιλαρέτη Κομνηνού, Στέλιος Μάινας, Άρης Λεμπεσόπουλος, Ζέτα Δούκα, Ιωάννα Παππά, Μαρία Πρωτόπαππα, Χρήστος Πλαΐνης, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Λένα Παπαληγούρα, Λουκία Μιχαλοπούλου, Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, Ίρις Μάρα, Ιώ Κυριακίδη (ακορντεόν).
-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΓΙΟΡΤΕΣ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ- 7,8,9,10 ΙΟΥΛΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟ ΚΗΠΟΥ
-ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ – 11 ΙΟΥΛΙΟΥ-ΘΕΑΤΡΟ ΣΙΒΗΡΗΣ
Τιμή προπώλησης 13€ για τις παραστάσεις στις 7 και 8 Ιουλίου και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων, από το εκδοτήριο της πλατείας Αριστοτέλους και από το ταμείο του Θεάτρου Κήπου.
18 ευρώ κανονικό, 15 φοιτ, 10 ανέργων.
Προπώληση:
· Περίπτερο Αριστοτέλους
· Θέατρο Κήπου
Φωτογραφικό υλικό
